Oh my Thief จับหัวใจนายจอมโจร

9.6

เขียนโดย Chapond

วันที่ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 18.50 น.

  37 ตอน
  378 วิจารณ์
  98.01K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 00.11 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

16) 16 ทำไมขี้งอนนะ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อีตาโจรโรคจิตหายไปไหนแล้วนะ”ฟางตื่นขึ้นมาแล้วจัดการกับตัวเองแล้วเดินลงมาเพื่อตามหา

โจรหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าวแม่หนู ตื่นแล้วหรอลูก มาทานอะไรก่อนเร็วเดี๋ยวยายจะพาแม่หนูไปส่งที่ท่าเรือข้ามฟาก”ยาย

จันทร์พูดแล้วพาฟางมานั่งที่โต๊ะอาหารก่อนจะหาอาหารให้ฟางทาน

 

 

 

 

 

 

 

“ยายจ้ะ ยายอยู่ที่นี่คนเดียวหรอจ้ะ แล้วลูกหลานยายไม่มีหรอจ้ะ”ฟางถามเมื่อสำรวจไปรอบๆบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

“ยายมีหลานคนนึงจ้ะ แต่ไปทำงานในเมืองโน้น นานๆทีถึงจะกลับมา”ยายจันทร์พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วคนในรูปนี้คือหลานยายหรอจ้ะ เป็นตำรวจด้วย ประจำอยู่ สน.ไหนหรอจ้ะ เพราะพ่อของฟางก็

ตำรวจเหมือนกันเผื่อจะได้รู้จักกัน”ฟางเดินไปเห็นรูปที่ข้างฝาก็รีบถามยายจันทร์

 

 

 

 

 

 

 

“พ่อหนุคงไม่รู้จักพ่อภาคย์กับลิตาหรอกจ้ะ 2คนนี้เป็นลูกยายเอง เป็นตำรวจตงฉิน เป็นที่รักของ

ประชาชน แต่มันน่าเศร้าที่ต้องมาเสียไปตั้งแต่อายุหน้าที่การงานยังน้อย จะเหลือก็แต่เจ้าป๊อป”ยาย

จันทร์พูดเศร้าๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรนะคะยาย หลานยายคือใครคะ ฟางจะได้พามาเยี่ยมยายบ่อยๆ หรือว่าถ้าฟางว่างฟางจะ

กลับมาเยี่ยมยายนะจ้ะ ไม่เศร้านะ”ฟางเดินมากุมมือยายจันทร์แล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบใจแม่หนูมากนะจ้ะ ไปกันเถอะลูก เดี๋ยวยายไปส่ง”ยายจันทร์ยิ้มกับความอ่อนโยนของฟางที่มี

ให้เธอก่อนจะพาฟางเดินลัดเลาะสวนผลไม้ของยายจันทร์เดินออกมาที่ท่าน้ำข้ามฟากแล้วส่งฟาง

ขึ้นเรือไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เจ้าป๊อป ยายส่งเมียแกขึ้นเรือแล้วนะ แล้วถ้าแต่งงานกันเมื่อไหร่ก็พาเมียมาหายายนะ ยายชอบ

หลานสะใภ้คนนี้”ยายจันทร์โทรบอกป๊อปปี้แล้วเดินกลับบ้านไป นี่สินะเมียตัวจริงของหลานชายตัว

แสบของเธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย ตายๆ แล้วนี่ชั้นจะกลับยังไงล่ะเนี่ย มือถือก็ไม่มี ที่นี่ที่ไหนกัน”ฟางนั่งเรือข้ามฟากมาลงอีกฝั่ง

ที่เป็นเหมือนตลาดเล็กๆแถวชานเมืองก็บ่นอุบ ถึงจะเป็นชานเมืองแล้วนี่ส่วนไหนของชานเมืองละ

เนี่ย

 

 

 

 

 

 

 

ปี้น

 

 

 

 

 

จู่ๆรถกระบะคันหนึ่งก็ขับมาบีบแตรใส่เธอก่อนจะจอดข้างๆฟาง

 

 

 

 

 

 

“อ้าว นึกว่าตัวตุ่นที่ไหนมาเดินแถวนี้ มาทำอะไรที่นี่น่ะคุณ”ป๊อปปี้ลงมาถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ เปิดมาก็หาเรื่องชั้นเลยรึไงยะ อย่ามาว่าชั้นแบบนี้นะชั้นไม่ใช่ตัวตุ่น”ฟางหน้างอแล้วเถียงป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“555เอ้าก็คนอะไรเตี้ยๆก็เตี้ยนึกว่าตัวตุ่น”ป๊อปปี้พูดไม่ทันจบฟางก็ฟาดเข้าให้ทีนึงเต็มๆ

 

 

 

 

 

 

 

“อย่ามาพูดมากนะ เออ ดี ไหนๆก็ไหนๆแล้ว นายพาชั้นกลับบ้านหน่อย”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

“โอ้โห สาบานนี่น่ะหรอคะขอร้อง นี่อ้อนดีๆหน่อยได้มั้ยห้ะ หน้าตาก็ดีแต่ช่วยพูดหวานๆแบบหน้าตา

หน่อยสิคุณ”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นพูดดีกับคนที่ชั้นอยากพูดเท่านั้นล่ะย่ะ นายน่ะ ชอบกวนชั้น อย่าหวัง”ฟางกอดอกเชิดใส่ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“โอเค อย่าหวังว่าจะกลับบ้านได้ บาย”ป๊อปปี้ย้อนคำพูดฟางแล้วเดินกลับไปที่รถตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวก่อนสินายน่ะ อย่าไป ห้ามไปนะ”ฟางเหวอแล้วรีบวิ่งไปกอดรั้งแขนป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“เห้ย ทำอะไรของเธอน่ะ คนเค้ามองทั้งตลาดแล้วเนี่ย ปล่อย”ป๊อปปี้ร้องแล้วดิ้นไปมา

 

 

 

 

 

 

“นายก็ต้องให้ชั้นกลับบ้านด้วยสิ ไม่งั้นชั้นก็จะกอดแขนนายแบบนี้ไม่ไปล่อยแน่”ฟางว่า

 

 

 

 

 

“เออๆ ก็ได้ ขึ้นรถสิ”ป๊อปปี้แอบยิ้มก่อนจะทำทีพูดอย่างไม่สนใจฟาง ฟางยิ้มแล้วรีบขึ้นรถไปทันที

 

 

 

 

 

 

“เออ จริงสิ ชั้นถามหน่อยเถอะ นายมาทำอะไรทีนี่น่ะ ไม่ทำงานที่ร้านหรอ”ฟางถามป๊อปปี้เมื่อขึ้นรถ

มาด้วยกัน

 

 

 

 

 

 

 

“เอ้า ก็อะไหล่รถหมด ก็ต้องมาเอาอะไหล่กลับไปน่ะสิ แล้วคุณล่ะมาทำอะไรที่นี่”ป๊อปปี้ถามฟางต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โดนโจรลามกลักพาตัวมาน่ะสิ เอ่อ ช่างเถอะ ไม่มีอะไรหรอก”ฟางบ่นแล้วรีบเปลี่ยนเรื่องก่อนจะ

มองไปนอกหน้าต่าง ป๊อปปี้ลอบมองร่างบางที่หลับไปด้วยความเพลียก็อมยิ้ม ยังเพลียอยู่เลยสินะ

หึหึ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ้าคุณถึงแล้ว ว่าแต่ที่หน้าบ้านคุณเค้ามีงานอะไรหรอ ทำไมคนเยอะแยะไปหมด”ป๊อปปี้พูดเมื่อ

ขับรถมาส่งฟางถึงที่บ้านแล้วแปลกใจที่บ้านของเธอมีคนเข้าออกมากมายแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

“นั่นน่ะสิ รึว่ามีเรื่องในบ้าน”ฟางตกใจรีบลงจากรถไปทันที ป๊อปปี้เห็นก็รีบตามไปดู

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟางมาแล้วค่ะพ่อ”เมื่อเข้ามาในบ้าน เฟย์หันไปเห็นพี่สาวตัวเองก็รีบบอก ทุกคนในบ้านที่กำลัง

ยุ่งวุ่นวายหันมามองฟางเป็นตาเดียว

 

 

 

 

 

ผลั๊วะ

 

 

 

 

 

 

เต้ยเห็นป๊อปปี้ที่เดินตามฟางเข้ามาในบ้านก็พุ่งไปชกหน้าป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

 

“เต้ยพอแล้ว อย่าทำป๊อปปี้นะ”ฟางตกใจรีบวิ่งไปห้ามเต้ยส่วนเฟย์ไปประคองป๊อปปี้ขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

“ทำไมฟางถึงกลับมากับนายคนนี้ รึว่ามันจับตัวฟางไป”นายธียุทว่า

 

 

 

 

 

 

 

“พอก่อนค่ะคุฯพ่อ พี่เต้ย เห็นๆอยู่ว่าพวกเค้ามาด้วยกัน ถ้าพี่ป๊อปเค้าจับตัวพี่ฟางไปเค้าจะมาส่ง

ถึงที่หรอคะ”เฟย์ว่า

 

 

 

 

 

 

 

“คือว่า ฟางถูกยิงตกน้ำไปพร้อมกับโจรซูสค่ะ แต่โชคดีที่มีคุณยายที่อยู่ที่สวนผลไม้แถบชานเมือง

เค้าช่วยฟางได้แล้วพาฟางนั่งเรือข้ามฟากกลับมาแล้วบังเอิญเจอนายป๊อปปี้ค่ะ เลยวานให้นาย

ป๊อปปี้มาส่ง”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วนายคนนี้ไปทำอะไรแถวนั้นล่ะ”นายธียุทซัก“ผมก็ไปเอาอะไหล่รถยนต์สิครับ พอดีผมเปิดร้าน

ซ่อมรถ”ป๊อปปี้ตอบ

 

 

 

 

 

 

“ทำไมต้องไปเอาอะไหล่ตั้งไกล ร้านในเมืองมีทำไมไม่ไปเอา”เต้ยซักป๊อปปี้อีกคน

 

 

 

 

 

 

 

“ก็เพราะว่าร้านแถวนั้นผมรู้จักเค้าคิดราคาอะไหล่ให้ถูกๆ สงสัยอะไรผมอีกมั้ยครับคุณตำรวจ เดี๋ยว

ผมจะได้โทรให้เจ้าของร้านที่ผมไปเอาอะไหล่ยืนยันอีกที ผมจะได้ไม่ตกเป็นผู้ต้องสงสัย”ป๊อปปี้พู

ดกวนๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นาย ตำรวจเค้าจะซักถามเนี่ย นายก็อย่ากวนมากได้มั้ย”ฟางเห็นป๊อปปี้กวนพ่อตัวเองก็รีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

“เอ้า ผมก็ตอบตามตรงคุณจะว่าผมกวนได้ไง ผมกวนตรงไหน”ป๊อปปี้ย้อนฟาง

 

 

 

 

 

“ทุกตรงนั่นล่ะ”ฟางว่า

 

 

 

 

 

 

“แบบนี้มันไม่มีเหตุผลนี่หว่า หาเรื่องชัดๆ”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

 

“อย่ามาขึ้นเสียงกับชั้นนะ”ฟางโวยวาย

 

 

 

 

 

 

 

“พอให้หมดทั้งคู่นั่นล่ะ ที่ชั้นถามเพราะชั้นถทอความปลอดภัยของลูกสาวชั้นมาเป็นหลัก ถ้าฟาง

เป็นอะไรไปแม้แต่ปลายเล็บชั้นไม่เอาไว้แน่”นายธียุทว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ถ้าไม่มีอะไรแล้วเฟย์ไปทำแผลให้พี่ป๊อปนะคะ”เฟย์พูดตัดบท

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องหรอกเฟย์ แผลแค่นี้มันไกลหัวใจ”ป๊อปปี้พูดแล้วมองหน้าฟางเคืองๆ

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางไม่เป็นก็ดีแล้ว ผมแทบบ้าเลยนะเมื่อเห็นคุณจกน้ำไปกับไอ้โจรนั่น”เต้ยดึงฟางไปกอดต่อหน้า

ต่อตาทุกคน

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรค่ะเต้ย ฟางไม่เป็นไรแล้ว”ฟางยิ้มให้กับคู่หมั้ยหนุ่มเมื่อผละออกมาจากอ้อมกอด

 

 

 

 

 

 

 

“แค่กๆ โอ๊ย เลี่ยน เฟย์พี่ไปก่อนนะ”ป๊อปปี้ทำเป็นไอสำลักก่อนจะเดินออกจากบ้านไป

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟาง เฟย์ว่าพี่ฟางน่ะไม่น่าพูดแบบนั้นกับพี่ป๊อปเลย พี่เค้ามาช่วยแท้ๆกลับทำงี้”เฟย์ว่า

 

 

 

 

 

 

“ก็อีตานั่นกวนใส่เต้ยกับพ่อนี่นาจะทำไมเล่า เฟย์จะไปไหนน่ะ”ฟางโวยวาย

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไปบ้านพี่จงเบไปเล่นเกมส์ ถ้าจะซักเฟย์เหมือนพี่ป๊อปล่ะก็เดี๋ยวจะกลับตอบคำถามนะ”เฟย์พูดแล้ว

เดินออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ปัง ปัง ปัง

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้ยิงปืนรัวใส่เป้ายิงปืนก่อนจะเดินหัวเสียมานั่งข้างเขื่อนและจินนี่

 

 

 

 

 

 

“เอ้าๆ ใจเย็นสิป๊อป แล้วนี่แผลที่มุมปากทายารึยัง”จินนี่ถาม

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องอ่ะ ไกลหัวใจ ดีเป็นแผลไปเลยจะได้จำไว้ว่าไม่ต้องไปยุ่งกับพวกครอบครัวตำรวจ”ป๊อปปี้

บ่นอุบ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เป็นอะไรอีกล่ะเพื่อน รึว่าทริปฮันนีมูนหวานที่บ้านคุณยายจะล่ม ฟางชกเข้าให้น่ะ”เขื่อนกวน

 

 

 

 

 

 

 

“ตลกละไอ้เขื่อน ไอ้แผลน่แฟนยัยนั่นต่อยมาให้ต่างหากล่ะ ตำรวจบ้าอะไรชกประชาชน”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ หงุดหงิดเป็นหมีอารมณ์เสียแบบนี้ไม่ใช่แค่ว่าผู้กองเต้ยต่อยเข้าให้ล่ะมั้ง หึงฟางก็บอกมาสิ”จิน

นี่แซวก่อนที่จะหัวเราะออกมากับเขื่อน

 

 

 

 

 

 

“พอเลย ทั้งคู่นั่นล่ะ แล้วนี่โทโมะไปไหนเนี่ยทำไมไม่มายิงปืนด้วยกัน”ป๊อปปี้ถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

“พาเมียเข้าบ้าน”จินนี่และเขื่อนมองหน้ากันยิ้มๆก่อนจะพูดออกมาพร้อมกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันอะไรกันน่ะ วางลงเดี๋ยวนี้นะ อ๊ายเอาของชั้นไปไหน”แก้วกลับมาที่คอนโดแล้วต้องร้องเมื่อมี

คนมาขนของเธอไป

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวเอาของขึ้นรถไปเลยนะ เดี๋ยวชั้นจะไปทำเรื่องย้ายออกก่อน”โทโมะสั่งลูกน้อง

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณโทโมะทำอะไรคะ คุณจะเอาของๆแก้วไปไหน”แก้วรีบเข้าไปว่าชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

“ก็เอเป็นเมียชั้นแล้ว ชั้นก็พาเมียเข้าบ้านชั้นไม่เห็นจะแปลก”โทโมะพูดหน้าตายทำให้แก้วหน้าแดง

จัด

 

 

 

 

 

 

 

“พอเลย แก้วไม่ย้าย ไม่ย้ายออดจากที่นี่ด้วย ถ้าคุณบังคับแก้วแก้วจะหนี”แก้วพูดขู่

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ อยู่กับชั้นมันจะตายรึไง ชั้นเป็นเจ้าของเธอ ชั้นย่อมมีสิทธิ์เธอห้ามขัดคำสั่ง”โทโมะหงุดหงิดรีบ

ว่าแก้ว เพราะเนื่งจากเขาไม่เคยพูดหวานๆเอาใครจึงทำให้คำพูดที่ออกมาดูบังคับแก้วเหลือเกิน

 

 

 

 

 

 

 

“จริงสิคะ แก้วลืมไปว่าคุณเป็นเจ้าของชีวิตแก้ว ก็ได้ค่ะ อยากจะพาแก้วไปไหนก็ไปเลยแก้วมันก็แค่

เด็กในการดูแลของคุณ ไม่มีอิสระอะไรอยู่แล้วนิ”แก้วพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าซึมแล้วไม่ยอมมองหน้า

โทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าไม่อยากย้ายออกจากที่นี่อยู่นี่ก็ได้ แต่วันนี้เธอต้องย้ายเข้าบ้านชั้นเข้าใจมั้ย”โทโมะเห็นแก้วซึม

ลงไปก็นึกขึ้นได้ว่าคอนโดนี้พ่อของเขาซื้อให้แก้วเป็นของขวัญเรียนจบ ชายหนุ่มจึงรีบพูดแล้วเมิน

ไปทางอื่น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ คุณโทโมะ”แก้วที่เก็บกระเป๋าเสื้อผ้าเสร็จชะงักเมื่อโทโมะเดินมากุมมือแก้ว

 

 

 

 

 

 

“อยู่กับชั้นที่บ้านก็จริง แต่ถ้าอยากกลับมานอนที่นี่ก็มา ชั้นไม่บังคับเธอหรอก”โทโมะพูดแล้วจูงมือ

แก้วลงไปขึ้นรถของเขา แก้วมองร่างสูงที่บางทีก็ดุ บางทีก็ยอมเธอด้วยความไม่เข้าใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดินทางกลับบ้านดีๆนะเต้ย บายจ้า”ฟางโบกมือลาเต้ยที่ขับรถกลับบ้านไปแล้วเดินกลับเข้ามาใน

บ้าน ภาพที่เธอมีอะไรกับจอมโจรซูสที่บ้านยายจันทร์ฉายเข้ามาในหัวทำให้เธอหน้าแดงจัด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้ๆ เราจะมานึกถึงเรื่องของโจรหื่นนั่นไม่ได้”ฟางส่ายหน้าพยายามไม่คิดแล้วเดินขึ้นห้อง ภาพ

ที่ป๊อปปี้พาเธอมาส่งที่บ้านแล้วถูกเต้ยต่อยหน้าก็ฉายเข้ามาในหัว

 

 

 

 

 

 

 

 

“หมอนั่นเจ็บมากมั้ยนะ”ฟางพึมพำออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ที่คิดถึงเพราะรู้สึกผิดอยู่หรอกน่า จำไว้”ฟางที่สุดท้ายก็นอนไม่หลับลุกขึ้นมาทำเค้กแล้วบ่นถึงร่าง

สูงจอมกวนที่ถูกต่อยไปเมื่อกลางวัน ก่อนจะนั่งตีครีมเค้กต่อไปเรื่อยๆในครัวเพียงคนเดียว

 

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้งอนซะแล้ว เอาล่ะสิ ส่วนแก้วงอนโทโมะน้อยใจโทโมะน่ะไม่แปลก5555

 

 

 

เดี๋ยวตอนหน้าจะทำสเปเชี่ยลแยกคู่น้ารับรองถูกคู่และน่ารักปนฮาแน่นอนนนน

 

 

 

ขอกำลังใจจากรีดเดอร์หน่อยยยย

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา