ลิขิตรัก The eternal...

ณ ร้านอาหารญี่ปุ่นแห่งนึ่งใจกลางเมือง
"สวัสดีครับคุณพ่อ คุณแม่"
"สวัสดีคะคุณแม่ คุณท่าน"
ทั้ง2ทำความเคารพเสร็จก็นั่งลงกันโดยที่ป๊อปปี้เลื่อนเก้าอี้ให้ฟาง จากนั้นตัวเองถึงจะนั่งลงไป
"คุณพ่อคุณแม่สั่งอะไรหรือยังครับ"ป๊อปปี้เอ่ยถามบิดาและมารดาของตน
"พ่อกับแม่สั่งไปบ้างแล้วแระ ลูกก็สั่งเพิ่มเติมได้เลยนะลูก หนูฟางละ อยากกินอะไรบ้างจ๊ะลูก"คุณอารดาหันมาถามลูกสะใภ้
"คุณแม่สั่งอะไรมาฟางก็ทานได้คะ"ฟางตอบคุณอารดาแบบอ้อน แต่ก็ยังประหม่าเพราะกลัวว่าคุณท่านจะรำคาญ
"อ้อนคนแก่เก่งนะเราอ่ะ"จากนั้นอาหารก็มาเสิรฟ
"ฟางครับตักจานนั้นให้คุณพ่อท่านหน่อยสิครับ ท่านชอบทาน"ฟางพยักหน้ารับ และทำตามที่ป๊อปปี้บอก
"ขอบใจมากนะลูก"บิดาของป๊อปปี้กล่าวขอบคุณและส่งยิ้มให้แก่ลูกสะใภ้ท่าน
"คะคุณท่าน"ฟางตอบไปแบบอึ่งๆ
"ฟางลูกต่อไปนี้หนูต้องเรียนพ่อ ว่าพ่อนะ เพราะหนูเป็นลูกสะใภ้ของพวกเราจะมาเรียนคุณท่านอีกไม่ได้แล้วนะ เข้าใจใช่มั้ยลูก"คุณอารดาบอกกล่าวแก่ลูกสะใภ้ของท่าน
จากนั้นทั้ง4ก็รับประทานอาหารต่อกันอย่างมีความสุข ทุกคนต่างพูดคุยถึงเรื่องต่างแต่ที่เป็นหัวข้อเยอะสุดก็คือ เรื่องของหลาน ว่าเขาจะเป็นชายหรือหญิง และทุกคนก็ลงความเห็นว่าน่าจะเป็นผู้หญิง เพราะดูจากที่มีดูจะสวยขึ้นแล้ว ยังขี้อ้อนเอามาก
"นี้ตาป๊อปเสร็จเราจะพาหนูฟางเขาไปไหนต่อลูก"
"ผมว่าจะพาฟางเดินช้อปปิ้งสักหน่อยครับ อยู่แต่ในห้องทำงานคงเบื่อแย่"ป๊อปปี้ตอบมารดา จากนั้นก็หันไปขออนุญาตบิดา
"คุณพ่อครับวันนี้ผมไม่เข้าบริษัทแล้วนะครับ"
"ก็เรื่องของแก่ ดูแลลูกสะใภ้พ่อให้ดีด้วยละ"ไม่สั่งเขาก็ดูแลไม่ห่างอยู่แล้วแระ จากนั้นทั้งหมดก็แยกย้ายกัน
"ฟางครับอยากได้อะไรบอกได้เลยนะ "ป๊อปปี้ถามพร้อมจูงมือหญิงสาวเดินไปดูร้านเสื้อผ้าแบรนต่างๆ
"พี่ป๊อปขาคือ ฟางอยากได้ชุดสวยๆกับกระเป๋าคะ"ฟางอ้อนป๊อปปี้ทันที ฟางก็ไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงอยากได้ของพวกนี้มากๆ สงสัยลูกคงจะเป็นผู้หญิงแน่ๆ
"ได้สิครับ งั้นเราเข้าไปดูที่ร้านดีมั้ยครับ"ป๊อปปี้พาฟางเข้าร้านเสื้อแบรนดัง
"สวัสดีคะ เชิญเลือกชมก่อนได้เลยนะคะ"เจ้าของร้านแบรนดังเข้ามาตอนรับลูกค้า
แล้วทั้ง2ก็พากันเลือกเสื้อผ้า แต่ในขณะที่กำลังเลือก ก็มีกลุ่มผู้หญิงแต่งกายด้วยเสื้อผ้าน้อยชิ้นเดินเข้ามาทักทายคนทั้ง2คน
"อ้าวบังเอิญจังเลยนะคะ คุณป๊อป "หญิงสาว1ใน3กล่าวทักทาย ป๊อปปี้
"เอ่อ สวัสดีครับ"งานเข้าแล้วแระงานนี้
"ว่าแต่คุณป๊อปมาเลือกซื้อเสื้อผ้าหรอคะ "หญิงสาวเดินเข้าไปแทรกกลางระหว่างป๊อปปี้และฟางและก็ควงแขนชายหนุ่ม จากนั้นก็ส่งสายตาเย้ยไปให้ฟาง
"ครับ ผมกับภรรยาของผมกำลังเลือกซื้อเสื้อผ้ากันอยู่ครับ"ป๊อปปี้บอกพร้อมกับรีบปลดแขนออกจากมือผู้หญิงคนนั้น
"อุ๊ย ตายจริงคุณป๊อปมีภรรยาแล้วหรอคะ จินนี่ไม่ยักจะรู้ หรือว่าจินนี่ตกข่าวอะไรไปคะ "ก็แค่ภรรยาที่ไม่ได้ออกสังคม จิ๊บฉันไม่แคร์หรอกนะ
"ครับ นี้ฟาง ภรรยาผมครับ" ป๊อปปี้แนะนำให้ฟางรู้จักกับจินนี่
"ยินดีด้วยนะคะคุณฟาง เฝ้าเอาไว้ให้ดีนะ ระวังสามีเธอจะโดนแย่งไปไม่รู้ตัว ภรรยาไร้การยกย่อง"จินนี่เข้ามากระซิบให้ได้ยินกันแค่2คน
"ขอบคุณสำหรับคำยินดีนะคะ และความห่วงใย แต่ถ้าจะดูดีๆคุณจะเห็นว่า พี่ป๊อปมากกว่านะที่เฝ้าฉันไม่ห่าง"ฟางตรอกกลับจินนี่ไป
"ก็ขอให้เป็นแบบนั้นตลอดแล้วกัน สักวันเขาก็คงจะเบื่อผู้หญิงอย่างเธอ"จินนี่ทิ้งระเบิดเอาไว้จากนั้นตัวเธอก็ขออนุญาตกลับก่อน
"ฟางครับ เป็นอะไรหรือป่าว ทำไมหน้าซีดแบบนั้น"ป๊อปปี้ถามด้วยความเป็นห่วง
"พี่ป๊อปขา"ฟางเข้าไปกอดป๊อปปี้ไว้แน่นเหมือนกลัวว่าชายหนุ่นจะหายไปถ้าเกิดกอดไม่แน่น
"เรากลับบ้านกันมั้ยครับ กลับไปคุยกันที่บ้านเนอะ"ฟางก็รีบพยักหน้าทันที เธอกลัว กลัวว่าป๊อปปี้จะทำแบบที่จินนี่คิด ถ้าเกิดเป็นแบบนั้นจริงเธอกับลูกจะทำอย่างไงดี แค่คิดน้ำตาก็จะไหลแล้ว
"เดินไหวหรือป่าวให้พี่อุ้มเอามั้ยครับ"ป๊อปปี้ถามเพราะดูแล้วเหมือนภรรยาเขาจะเดินไม่ค่อยไว้ อยากรู้จริงๆว่าผู้หญิงคนนั้นคุยอะไรด้วย ทำไมฟางถึงเป็นแบบนี้