She finally had to สุดท้ายต้องรักเธอ

 
2เดือนผ่านไป
 
ป๊อปปีั
"เมื่อไหร่ฟางจะมาน้าาาา"ป๊อปปี้เดินเข้ามาในห้องนอนของตนเองก่อนจะโยนกระเป๋าลงบนเตียงแล้วล้มตัวนอนหงายลงบนเตียงอันนุ่มแล้วพูดกับตัวเองเบาๆเมื่อเค้าคิดถึงแฟนสาวของเค้าใจแทบขาดอยากไปหาอยากไปอยู่ด้วยไม่ต่างจาก
 
 
โทโมะ
"เฮ้อเมื่อไหร่เราจะกลับมาน่ะฟางพี่เหงาจังตอนฟางไม่อยู่ ไม่รู้ว่าไปอยู่ที่โน่นจะอ้วนขึ้นรึป่าวน่ะ 555"โทโมะหยิบรูปฟางที่อยู่บนหัวเตียงขึ้นมาดูก่อนจะพูดออกมาด้วยความคิดถึง ไม่ว่ากี่วันกี่เดือนกี่ปีเค้าก็ยังรักเธอ สาวน้อยคนนี้ ที่คอยเข้ามาส่งยิ้มหวานๆในหัวใจให้เค้า คอยปลอบเค้าเวลาที่เค้ามีอะไรไม่สบายใจ คอยถามนั่นถามนี่เค้าเสมอ เค้าอยากจะบอกเลยว่าหัวใจของเค้ายังรักเธอไม่เคยเปลี่ยนถึงแม้เธอจะเป็นแฟนของเพื่อนเค้าก็ตาม แต่เค้าก็ยังคอยเตือนหัวใจเค้าตลอดว่านั่นคือแฟนเพื่อน
 
 
ฟาง
"คิดถึงพี่ป๊อปจังนี่ก็2เดือนแล้วอีกไม่กี่เดือนก็ได้กลับบ้านแล้วอยากกลับบ้านแล้ววววว บ้านจ๊าาาาฟางคิดถึงจังเลย"หญิงสาวพูดพล่ำเพ้อคนเดียว อยู่บนเก้าอี้ไม้ตัวสวย
 
 
อย่าให้ความหวังทั้งๆที่เธอก็ยังต้องมีเขา 
 
"อ้าวพูดถึงก็โทรมาพอดีเลย ฮัลโลค่ะ"ฟางเดินมาดูโทรศัพท์ที่ดังอยู่บนเตียงก่อนจะพูดถึงคนที่โทรมาแล้วรับโทรศัพท์เสียงใส
 
 
(ฮัลโลครับ ทำอะไรอยู่อ่ะทำไมยังไม่นอน ทำอะไรอยู่ อาบน้ำยัง ทานข้าวแล้วหรอ นอนดึกรึเปล่าวันนี้)ฟางหลังจากรับโทรศัพท์ก็โดนถามคำถามมากมายจากชายหนุ่มที่ขึ้นชื่อว่าแฟน
 
 
"เอิ่มพี่ป๊อปค่ะทีล่ะคำถามไม่ได้หรอ"ฟางตอบกลับไม่ทันจึงบอกให้ชายหนุ่มถามทีละคำถามเพื่อเธอจะได้ตอบทัน (ถามส่ะลวดเดียวขนาดนั้นใครจะไปตอบทัน) หญิงสาวบ่นอุบอิบในใจ
 
 
(อ่อ ยังไม่นอนอีกหรอ)ชายหนุ่มถาม
 
 
"ยังคะ"หญิงสาวตอบ
 
 
(ทำอะไรอยู่หรอ)
 
 
"นั่งคิดถึงใครบางคนอยู่คะ"ฟางตอบนิ่งๆโดยไม่รู้เลยว่าปลายสายดีใจขนาดไหนนานทีฟางจะพูดยั่งงี้ออกมา
 
 
(ใช่พี่รึป่าวน๊าาาา)ป๊อปปี้ถามกลับทั้งยิ้มทั้งเขิน
 
 
"ไม่รู้สิค่ะอาจจะไม่ใช่พี่ป๊อปก็ได้อาจจะเป็นเอิ่มมมมมมพี่โมะก็ได้"ฟางพูดแหย่ๆแฟนหนุ่มของตน  ป๊อปปี้หุบยิ้มทันทีเมื่อได้ยินชื่อคนๆนั้นไม่ใช่ว่าเค้าไม่ชอบโทโมะหรอกแต่เธอก็ไม่ควรเอาเรื่องพวกนี้มาล้อเล่นกับเค้าแบบนี้
 
 
(ฟาง)ป๊อปปี้กดเสียงต่ำทันทีเมื่อฟางพูดคำบางคำที่ทำให้เค้าน้อยใจ
 
 
"555ล้อเล่นคะคิดถึงพี่ป๊อปนั่นแหละ   แหมทำเป็นโกรธฟางหึงฟางหรอ"ฟางพูดพลางหัวเราะกับความหึงหวงไม่รู้เรื่องของเค้า
 
 
(ฟางไม่ควรเอาความรู้สึกของพี่มาล้อเล่นแบบนี้น่ะ)ป๊อปปี้พูดออกไปอย่างเคืองๆกับคำพูดของแฟนสาว
 
 
"ฟางขอโทษน่ะค่ะ อย่างอนฟางน่ะ"ฟางขอโทษอย่างรู้สึกผิดพร้อมกับใส่ลูกอ้อนของเค้าเพื่อให้ชายหนุ่มเลิกงอน
 
 
(ไม่ ฟางต้องทำให้พี่พอใจก่อนพี่ค่อยจะหายงอน)ป๊อปปี้ตัดสินใจเด็ดขาดพูดออกไป ที่จริงเค้าหายงอนตั้งแต่เธออ้อนเค้าแล้วแต่แค่คิดจะแกล้งเธอเล่นโทษฐานที่เธอแหย่เค้าแรงเกินไป
 
 
"จะให้ฟางทำยังไงหรอค่ะ"ฟางถาม
 
 
(แล้วแต่จะทำขอแค่ให้พี่พอใจ)
 
 
"พี่ป๊อปขาฟางขอโทษน่ะดีกันน๊าาาาาน่ะค๊าาาาาน่ะน่ะน่ะ"ฟางทำเสียงอ้อนอย่างน่ารักแทบทำให้ชายหนุ่มกลั้นขำไม่อยู่"พี่ป๊อปหายงอนยัง"
 
 
(ยัง)
 
 
"งั้นฟางก็ขอบอกพี่ป๊อปไว้เลยว่าตลอดเวลาที่ฟางมาอยู่ที่นี่ฟางคิดถึงพี่ป๊อปมากน่ะค่ะ"
 
 
ตู้ดตู้ดตู้ด
ฟางตัดสินใจตัดสายเค้าทันที  ในเมื่อคุยกันไม่รู้เรื่องก็ไม่รู้จะคุยทำไม 
 
"อ้าวตัดสายแล้วสงสัยงอนเรากลับแหงๆ อย่างงี้ได้ไงอ่ะเราอุตส่างอนง้อยังไม่ถึงไหนงอนเรากลับส่ะแล้ว"ป๊อปปี้บ่นอุบอิบอุบอิบกับตัวเอง
 
ฟาง
 
"คนอะไรงอนไร้สาระอ่ะแค่นี้เองแกล้งก็ไม่ได้อย่างงี้ก็ไม่ต้องมาคุยกัน นี่แหนะ"ฟางบ่นกลับตัวเองก่อนจะกดปิดเครื่องโทรศัพท์เพื่อเค้าจะได้รู้ว่าเธองอนเค้ามากแค่ไหน งอนจนแทบเธอไม่อยากคุยด้วยผู้ชายอะไรงอนนานอ่ะไม่เคยเจอมาก่อนงอแล้วก็ไม่ยอม
 
ตริ้ง เสียงโน๊ตบ๊คของฟางดังบ่งบอกว่ามีคนสไกป์มาหาเธอ
 
"เอ๊ะพี่โทโมะหนิดีเลยจะได้มีเพื่อนคุย ไม่คุยกับพี่ป๊อปแล่วอิตาบ้า แบร่"หญิงสาวอุทานเมื่อเห็นรายชื่อคนที่สไกป์มาหาเธอก่อนจะบ่นพลึมพลำกับตัวเองแล้วหันหน้าไปแลบลิ้นใส่โทรศัพท์ของตน
 
 
"แฮลโลว่าไงค๊าาาพี่โมะ"ฟางโบกมือทักทายโทโมะ ก่อนจะยิ้มหวานให้
 
 
"ไม่มีอะไรครับ แค่คิดถึง เมื่อไหร่ฟางจะกลับมาส่ะที"
 
 
"เหลืออีกแค่4เดือนเองน่ะค่ะแป๊ปเดียวเองเดี๋ยวฟางก็ได้กลับแล้ว ไม่มีเพื่อนคุยหรือไงฟางไม่อยู่ 55"
 
 
"นิดหน่อยไอ่เขื่อนกับไอป๊อปก็ติดสอบช่วงนี้ก็เลยไม่มีเพื่อนโม้ 55 ฟางไม่อยู่พี่เหง๊าเหงา"
 
 
"เดี๋ยวฟางก็ได้กลับแล้วคะ ไอ้ที่ว่าเหงาอ่ะเหงาจริงอ่ะป่าวค่ะพี่ชาย"
 
 
"เหงาสิครับ"
 
 
"ฟางคิดว่าพี่ชายฟางคงไม่เหงาหรอกเพราะสาวๆตามกรีดพี่โทโมะตลอดไม่ใช่หรอไปไหนมา     ไหนอ่ะ"
 
 
"เหงาสิพี่ไม่ค่อยมีเพื่อนไปกินไอติมด้วยเลยตั้งแต่ฟางไปเรียนต่ออิตาลี ไม่มีคนคอยถามพี่เหมือนแต่ก่อน เหงาอ่ะ"
 
 
"งั้นถ้าเหงาก็โทรมาหรือไม่ก็สไกป์มาหาฟางก็ได้น่ะค่ะ"
 
 
"ครัยผม นี่ก็ดึกแล้วน่ะฟางยังไม่นอนอีกหรอ"
 
 
"ยังหรอกคะฟางต้องอ่านหนังสือ"
 
 
"ครับ งั้นพี่ไม่กวนดีกว่าฟางอ่านหนังสือเถอะนี่ก็ดึกมากแล้วอ่านเสร็จจะได้เข้านอนไวๆไง"
 
 
"งั้นก็ฝันดีน่ะค่ะ ฟางคิดถึงน่ะค่ะพี่ชาย บายคะ"
 
 
"ครับ เฮ้อไม่ว่าจะห่างไกลหรือใกล้ชิดแค่ไหนฟางก็ยังคงคิดว่าพี่เป็นแค่ผู้ชายคนนึงสิน่ะ"โทโมะตอบก่อนจะปิดโน๊ตบุ๊คลงแล้วพูดกับตัวเองอย่างเศร้าใจ นี่ในสายตาของเธอก็คงคิดว่าเค้าเป็นแค่พี่ชายคนนึงของเธอสิน่ะ เค้าคงไม่มีสิทธิเป็นอย่างอื่นแล้วจริงๆ 
 
 
"เปิดเครื่องดูดีกว่าคนขี้งอนจะโทรมามั้ย"ฟางพูดก่อนจะหยิบโทรศัพท์มาเปิดเครื่อง"20สายชิส์ อ่านหนังสือดีกว่า"ฟางพูดก่อนจะเปิดหนังสืออ่านต่อโดยไม่สนใจ ก็ใครบอกให้เค้างอนนานเองเหล่าช่วยไม่ได้
 
 

 
เม้นเม้นเม้นหน่อยน๊าาาาาา  ไรเตอร์อยากรู้ว่าเรื่องนี้จะสนุกรึป่าวววว
 
อ่อ อย่าลืมเป็นกำลังใจให้พี่โทโมะด้วยน่ะค่ะ
 
พี่โทโมะ สู้สู้   ถึงจะไม่สมหวังกับความรักก็เหอะเดี๋ยวมีนักศึกษานอกมาดามใจ อิอิอิ
 
รอติดตามด้วยน่ะค่ะว่านักเรียนนอกคนนั้นจะเป็นใคร