ด้วยแรงแห่งรัก

 

 

 

 

 

     "นี่เธอ มาซื้อไรอ่อ"   เขื่อนถามเฟย์เสียงแข็งปนความอยากรู้

 

 

 

 

     "เปล่า มาหาแฟน"   เฟย์ตอบหน้าเฉยแกล้งเขื่อน

 

 

 

 

     "ใครอ่ะ"  เขื่อนโพล่งออกไปอย่างลืมตัว

 

 

 

 

     "หะ เอ้ เอ้ หึงอ่อ?"   เฟย์สะกิดแขนเขื่อน

 

 

 

 

     "ไปซื้อของได้ละปะๆ เดะช่วยเลือก"   เขื่อนกลบเกลื่อนแล้วเดินนำไป

 

 

 

 

     "อีตาบ้า ><"   เฟย์พูดเขินๆแล้วเดินตามเขื่อนไป

 

 

 

 

     _____________________________________________________

 

 

 

 

     "เหนื่อย แฮกๆ  ทำไมมันเหนื่อย เหนื่อยเหลือเกิน"    ชายหนุ่มที่ทั้งวันนี้เค้าพยายามพูดพยยามคุยกับคนอื่นแต่ก็ไม่มีใครได้ยินเค้าเลย เค้าพยายามไปทุกที่ที่เค้าสามารถไปได้แต่ในที่สุดเค้าก็ไม่สามารถเจอคนคนนั้น คนที่เธอจะสามารถช่วยเค้าได้

 

 

 

 

     "ฉัน ฉันเดินต่อไปไม่ไหวแล้ว ฟาง..."    วับบ

 

      ชายหนุ่มที่เดินมาเรื่อยๆกลับหมดแรงก่อนที่เค้าจะหมดสติไปเค้าเอ่ยชื่อเธอคนนั้น

 

 

 

 

     

 

 

 

 

 

 

       ตุ้บบบบบบบ!!

 

 

 

 

     "เฮ้ยยย! เสียงไรอะ"   ฟางที่กำลังติดสายไฟตกใจเมื่อมีบางอย่างล้มใส่ต้นลั่นทมอย่างแรง

 

 

 

 

     "หรือว่าจะเป็นขโมย เดี๋ยวแกเจอดีแน่"  ฟางเดินไปหยิบไม้นวดแป้งแล้วค่อยๆย่องไปหน้าบ้าน

 

 

 

 

     "แกไอ้ หะหัวขะขโมย เห้ยย! นายยย!"   ฟางตกใจคนที่เธอเจอไม่ใช่ขโมยที่ไหนแต่เป็นชายคนที่เธอเจอคืนก่อน

 

 

 

 

     "นาย นายเป็นไรอะ ทำไมตัวซีดแบบนี้อะ"   ฟางตกใจที่เห็นสภาพชายหนุ่มซีดขาว

 

 

 

 

     "หนาว เหนื่อย ฉันไม่มีแรงแล้ว..."   สิิ้นเสียงชายหนุ่มก็หายวับไปต่อหน้าฟาง

 

 

 

 

     "เฮือกกกกกกก! นะนาย หายไปไหนแล้วอะ"   ฟางทั้งกลัวทั้งตกใจกับสิ่งที่เธอพึ่งเจอ

 

 

 

 

   

 

 

       ปี้ดดดดดดดดดดดด!!

 

 

 

 

     "เห้ยย! "  ตกใจจากเรื่องเมื่อกี้ยังไม่ทันหาย จู่ๆรถใครบางคนก็มาจอด

 

 

 

 

     "ฟาง ทำไมเธอทำหน้าอย่างนั้นอ่ะ"  เฟย์ที่พึ่งลงจากรถของเขื่อนถาม

 

 

 

 

     "เปล่า ฉันตกใจนิดหน่อยอ่ะ"   ฟางปาดเหงื่อพร้อมสีหน้าไม่สู้ดี

 

 

 

 

     "แล้วเธอถือไม้นวดแป้งมาทำไมอะ เธอเป็นอะไรหรือเปล่า"   ฟางถามเพราะเห็นอาการฟางไม่ค่อยสู้ดี

 

 

 

 

     "เปล่า ได้ยินเสียงแปลกๆอ่ะเลยออกมาดู"   ฟางตอบไปอย่างเลี่ยงไม่ได้

 

 

 

 

     "ปะเข้าบ้านกัน"   ก่อนจะเข้าไปเฟย์หันไปโบกมือให้เขื่อนก่อนจะพาฟางเดินเข้าไป

 

 

 

 

     "เอ๊ะ บ้านเฟย์ทำไมมันคุ้นๆนะ -?-"   เขื่อนสงสัยแต่นึกไม่ออกเลยขับรถกลับไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

     "เฟย์บอกตรงๆนะฉันไม่มีอารมณ์ปาร์ตี้เลยวะแก"   ฟางพูดจ๋อยๆ

 

 

 

 

     "แกพูดขึ้นก็ดีเลย ฉันเองก็ไม่ค่อยมีอารมณ์เหมือนกัน"   เฟย์ตอบเช่นกันเพราะเธอพึ่งจะรับงานใหญ่ที่เธอต้องจัดการเพียงคนเดียว

 

 

 

 

     "งั้นเราไปอาบน้ำนอนกันนะ"  ฟาวพูดแล้วเดินขึ้นไปเหี่ยวๆโดยที่ไม่ได้สนใจเฟย์เลย

 

 

 

 

     "ฟางเป็นอะไรของเค้านะ"   เฟย์สงสัยแต่เธอก็ไม่ได้อะไรมาก พูดจบเธอก็เดินไปอาบน้ำเช่นกัน

 

 

 

 

  

 

 

      _____________________________________________________

 

 

 

 

     "ฮัลโหลว่าไงวะ"   กวินที่มีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียวปปกคลุมร่างกายตอบรับสาย

 

 

 

 

     "ทางเรารู้มาว่าไอเขื่อนมันจ้างนักสืบที่ไหนไม่รู้พี่มาสืบเรื่องไอ้ป็อป"  ปลายสายพูด

 

 

 

 

     "อะไรนะ! แกรีบสืืบเลยนะว่ามันเป็นใครแล้วมาบอกฉันเดี๋ยวฉันจะจัดการมันเอง!"  พูดจบกวินก็ตัดสายทิ้งทันที

 

 

 

 

 

     "อย่าเครียดสิคะที่รัก นอนกันเถอะนะคะ เหนื่อยมาทั้งวันล้ะ"   หวายจุ้บหน้าผากกวินก่อนทั้งสองจะหลับตานอนกอดกัน

 

 

 

 

 

 

 

     ______________________________________________________

 

 

 

 

     00.00

 

 

 

 

     ฟึ้บบบบบบบบ

 

 

 

 

 

     "เห้อออออ ได้พักผ่อนหน่อยก็ค่อยหายเหนื่อย"  ชายหนุ่มที่หมดแรงไปในตอนนี้เค้ามีแรงเหมือนเดิมแล้ว

 

 

 

 

     "เอ๊ะ ที่นี่คุ้นๆๆนะ"   ชายหนุ่มพยายามนึกอยู่นานว่าที่นี่ที่ไหน

 

 

 

 

     "คร้อกกก ฟรี้!!!!"   

 

 

 

 

     "เสียงนั่น หรือว่าที่นี่ เห้ยย กลับมาที่นี่อีกได้ไงวะเนี่ย"   ชายหนุ่มยังคงสงสัย

 

 

 

 

     "หรือไม่ว่าเราจะไปที่ไหน แต่สุดท้ายก็ต้องกลับมาหายัยนี่อยู่ดี"   ชายหนุ่มเริ่มคิดอย่างมีเหตุผล

 

 

 

 

     "งืมมม"   ฟางที่นอนหลับสบายก็ส่งเสียง

 

 

 

 

     "ฉันก็ไม่รู้นะว่าทำไมฉันถึงต้องกลับมาหาเธออีก ใจจริงๆของฉัน ฉันอยากอยู่กับเธอนะ ฉันอยากให้เธอช่วยฉันเพียงคนเดียว ฉันเองก็ไม่รู้ทำไม แต่ฉันอยากจะให้เธออยู่ข้างฉันจริงๆ"   ชายหนุ่มที่พูดกับฟางก็ค่อยๆเกลี่ยผมเธอ หน้าแปลกนะที่คราวนี้เค้าแตะต้องเธอได้ เพราะอะไรกัน...

 

 

 

 

    0_0

 

 

 

 

     "นะนายยยยยยย "  ฟางที่ตื่นขึ้นก็ตกใจที่ชายหนุ่มอยู่ใกล้เธอมากๆ

 

 

 

 

     "เอ่อคือ ฉันขอโทษนะ"   ชายหนุ่มพูดอย่างเจียมตัว

 

 

 

 

     "เอ่อคือ นายเป็นยังไงบ้างอะ"   ฟางถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

 

 

 

 

     "ฉันโอเคแล้ว ฉันรบกวนเธออีกแล้วฉันไปก่อนนะ"

 

 

 

 

     "เดี๋ยว......นายอยู่ที่นี่ก็ได้นะ"  ฟางพูดกับชายหนุ่มแล้วหลบตา

 

 

 

 

     "จริงหรอออออ เย้ !!!!"  ชายหนุ่มยิ้มหน้าระรื่น

 

 

 

 

     "แต่ก่อนอื่นฉันต้องตั้งชื่อให้นายก่อน"   ฟางครุ่นคิดอยู่นาน ชายหนุ่มก็จ้องหน้าเธอเหมือนลุ้นหวย   ฟางเงียบไปสักพักก็คิดออก

 

 

 

 

     "ไข่ตุ๋นนนนน"   ฟางพูดออกมาอย่างดีใจ

 

 

 

 

     "โอเคชื่อนี้ก็ได้นะ"   ชายหนุ่มยิ้มหวาน

 

 

 

 

     "ไม่ขัดเลยหรอ"   ฟางถามอย่าง งงๆ

 

 

 

 

     "ฉันชอบทุกชื่อที่เธอเป็นคนตั้ง :)"  ชายหนุ่มยิ้มแล้วสบตาฟาง

 

 

 

 

 

     "ก็ ก็ดีแล้ว"   ฟางพูดอย่างเขินๆ เค้าจะรู้ตัวไหมว่าเค้ามีผลต่อการเต้นของหัวใจเธอมากแค่ไหน

 

 

 

 

     "เลิกมองได้แล้ว ฉันว่าเรานอนกันดีกว่า"  ฟางพูดจบก็นอนลงแล้วหันหลังให้ไข่ตุ๋น

 

 

 

 

     "ขอบใจเธอมากนะฟาง"   ไข่ตุ๋นพูดจบก็นอนลง

 

 

 

 

      ใครจะรู้ว่าในตอนนี้ทั้งฟางและป็อปปี้(ไข่ตุ๋น)  กำลังนอนยิ้มคนเดียวอย่างมีความสุข เดากันออกไหมทำไมทั้งสองคนถึงมีความสุข นี่อาจจะเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้ก็ได้นะ :)

 

 

 

 

 

      ชะแวบบบบ มาแบ้วค้าบบบ ไข่ตุ๋นน่าร็อคเอ้าะ >< ฝากติดตามต่อไปเรื่อยๆนะคะ เม้นให้กำลังใจได้ วิจารณ์ได้ตลอดนะค้ะ ถ้าชอบก็โหวตกันเยอะๆเน้อออ จุ้บๆ