รักนะ ไอบี้ของผม

10.0

วันที่ 20 ธันวาคม พ.ศ. 2557 เวลา 19.16 น.

  19 ตอน
  9 วิจารณ์
  19.89K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 27 ธันวาคม พ.ศ. 2557 17.35 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

11) แผน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ตอนที่ 11

#1 อาทิตย์ผ่านไป

ฮ่าาาาา~

นี่ก็ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์แล้วสินะ ทำไมเวลามันผ่านไปเร็วจังเลยนะ -^-  อ่อ พอหลังจากที่ผมเจอลูกอมชีวิตแบคฮยอนรู้สึกจะเปลี่ยนไป...

เพราะตอนเช้า ตอนกลางวัน ตอนเย็น เธออยู่กับแบคฮยอนอยู่ด้วยกันตลอดเลย ทำให้ผมต้องย้ายไปอยู่ที่บ้านตัวเอง T T  ทำไมล่ะ? ผมเป็นก้างขวางคอหรอครับ?

แล้วก็ยัยนัทอีก เธอทำให้วันนั้นผมไม่ได้ดูแลแบคฮยอน เพราะเธอบังคับให้ผมไปทานข้าวที่บ้านเธอให้ได้เลย แล้วต่อไปผมควรจะทำไงล่ะ ผมอยากให้แบคฮยอนรักผมบ้างอ่ะ แม้มันอาจจะดูแปลกๆก็เถอะนะ T0T

"ฮยองครับ!"

"มีไรน้องคิมแทฮยอง - -"

"แผลไอ้พี่แบคมันหายแล้วครับ"

"มันใช่เรื่องที่ต้องบอกฉันมั้ย -0-"

"เปล่า ผมแค่บอกเฉยๆ ฮยองครับ..."

"อะไรอีก"

"ฮยองรู้สึกอึดอัดใช่มั้ยที่ต้องทนดูพี่ลูกอมกับไอ้พี่แบคดูแลกันอย่างนี้"

"..."   คำถามของไอ้น้องคิมแทฮยอง มันรู้สึกเจ็บใจมากเลยล่ะ...เหมือนมันมีมีดมาทิ่มตรงหัวใจผม หน้าผมก็ชาไปหมด T^T  "ใครบอกให้นายมาบ้านฉันเนี่ย!"

"ฮยองอย่าเปลี่ยนเรื่องดิ -3-"

"..."

"ใช่มั้ย? ถ้าใช่ผมจะได้ช่วย"

"ชะ...ช่วยยังไง?"

"ผมจะช่วยให้พี่ลูกอมกับไอ้พี่แบคห่างกัน"

"หึ มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกนะ"  ใช่! มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกครับ ลูกอมไม่มีวันเลิกยุ่งกับแบคฮยอนง่ายๆหรอก  

"โห ฮยองอย่าพึ่งท้อดิ ตกลงฮยองจะให้ผมช่วยใช่มั้ย"

"อือ"

"อือนี่คือ?"

"ช่วยก็ช่วย แต่ต้องภายในเดือนนี้เท่านั้นนะ!"

"ไม่ถึงสองวันก็แยกแล้ว ผมไปก่อนนะฮยอง ^^"

"เออ"  ไอ้น้องคิมแทฮยองมันจะช่วยผมยังไงล่ะ

ไหนใครรู้บ้างครับ T-T

 

[BACKHYUN TALK]

"อ้ำ~ แบคฮยอนกินอีกหน่อยสิ -3-"

"ไม่เอา ฉันอิ่มแล้ว"

"แต่ก่อนนายจะกินทุกคำที่ฉันป้อนหนิ ทำไมเดี๋ยวนี้นายเปลี่ยนไปอ่ะ"

"ฉันแค่รู้สึกเบื่อๆ"

"อืม อ๊ะ! ฉันต้องกลับบ้านแล้วอ่ะ ฝากบอกชานยอลด้วยนะว่า ฉันซื้อกับข้าวมาให้ด้วย"

"..."

"บาย~"

เธอลุกจากเตียงผมไปแล้วเดินไปเปิดประตูออกไป...

เมื่อกี้ผมไม่ได้หูฝาดใช่มั้ย? เมื่อกี้เธอพูดถึงฮยองชานยอล...

เฮ้อ บอกแล้วไง ว่าความรู้สึกผมมันไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว...

ตอนนี้แผลผมก็หายดีแล้วล่ะ สามารถทำอะไรด้วยตัวเองได้แล้ว ไม่ต้องเอาฮยองมาช่วยก็ได้

ผมลุกออกจากเตียงและเปิดประตูออก ผมลงไปข้างล่างเพื่อที่จะหาอะไรกินสักหน่อย แต่ก็ต้องผงะเพราะมีรถเก๊งสีขาวมาจอดอยู่ที่หน้าบ้านผม และที่น่าตกใจมากไปกว่านั้นคือ ลูกอม!

เธอกำลังจะขึ้นรถไป ตอนที่เธอเปิดประตูรถผมเห็นผู้ชายนั่งอยู่ในรถด้วย! ตอนนี้ขาผมก้าวไม่ออกแล้ว...

ผมมันไม่ดีหรอ ไม่หล่อ ไม่รวย เหมือนคนอื่นเขาหรอ? ผมไม่น่าเชื่อคำพูดของลูกอมเลยจริงๆ.... 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา