In Memory ความทรงจำระหว่างฉันกับเธอ

 
   “ชนแก้ววว !!!” เสียงของเหล่าผู้คนภายในกิลด์ที่ได้ชื่อว่ากิลด์แห่งความวุ่นวาย “แฟรี่ เทล” ดังขึ้น เหล่าผู้คนชายและหญิงต่างพากันฉลองในวันขึ้นปีใหม่ ภายในกิลด์ต่างมีแต่รอยยิ้มทั้ง เด็ก ผู้ใหญ่ ต่างส่งยิ้มให้กัน วันนี้เป็นวันที่ดูมีความสุขและไม่มีอะไรวุ้นวายถึงแม้ว่า สตริง โร๊ค และยูกิโนะให้เกียจมาร่วมงาน โดยสถานการณ์ปัจจุบัน คือ สตริง เมาจนหลับคาโต๊ะไปแล้ว ส่วนโร๊คเล่นอยู่กับฟลอช ส่วนยูกิโนะเล่นไพ่อยู่กับเหล่าเอ็กซีดส์ เนื่องจาก ที่กิลด์ เซเบอร์ทูธ นั้นยังก่อสร้างไม่เสร็จร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่เหล่าลูกกิลด์ก็ให้ มาสเตอร์และผู้ช่วยอีก 2 คนมาสนุกกับงานเลี้ยง ถึงแรกๆทั้ง 3 คนจะเกี่ยงแต่ก็ยอมมาร่วมงานแต่โดยดี
 
“เอาหล่ะ ต่อไปฉันจะลองทายดวงให้แก่ผู้โชคดี 3 คน โดยฉันจะสุ่มออกมา 3 ใบและจะทำนายดวงความรักให้ไปเลย” คาน่าที่ยกถังเหล้าขึ้นดื่มพูดขึ้นสร้างความตื่นเต้นให้แก่สมาชิกในกิลด์ไม่ใช้น้อยและ 1 ในนั้นคือ จูเบียร์ ที่เมื่อได้ยินคำว่ารัก ก็เอาแต่เต้นแร้งเต้นกา คิดถึงเรื่องเกร์และตัวเอง จินตนาการไปเรื่อย...
 
“อ๋า~ ความรักเหรอ จูเบียร์ขอมอบให้แก่ทั้นเกรย์ผู้รี้ผู้ดเดียว ล้า~”
 
   ในขณะเดียวกันเอลซ๋าเมื่อได้ยินอย่างนั้น ก็นึกถึงเรื่องตอนอยู่ที่ชายหาดก่อนการแข่งแกรนด์เมจิก ระหว่างเธอกับเจราล ภาพวานวันก็หวนคืนมาเหมือนกัน ใบหย้าของหญิงสาวเริ่มแดงในตอนที่ เธอกับเจนาลกำลังจะ...
 
“เอลซ่า คิดถึงใครหรอ หน้าแดงเชียว” แฮปปี้เอ่ยแซวขึ้น
 
“อย่ายุ่งหน้า” เอลซ่าสบถใส่แฮปปี้ก่อนจะส่ายหัวไปมาเพื่อลบความคิดออกจากหัว
 
“เอาล่ะน่ะ คนแรกที่จะได้...ก็คือ...”
 
   ทุกคนภายในกิลด์ตื่นเต้น ใครจะได้กันน่ะ ใครจะได้กันน่ะ
 
จากนั้นไพ่ใบหนึ่งก็พุ่งออกมาจากสำรับ คาน่าใช้มือจับไว้ก่อนจะนำไพ่มาดู นั้นก็คือ...เวนดี้นั้นเอง
 
“เวนดี้จ้า...”
 
“นะ...หนูเหรอค่ะ” เวนดี้เมื่อรู้ว่าเป็นตนเองก็ทำท่าเก้งๆกังๆ ก่อนจะเดินมาตรงหน้าของคาน่า แล้วนั่งลงตรงหน้าคาน่า สายตาทุดคู่ของคนในกิลด์รวมทั้งเซเบอร์ทูธด้วย จากนั้นก็มีกาดใบหนึ่งพุ่งออกมาจากสำรับ คาน่าจึงไม่รีรอที่จะอ่านทันที
 
“โชคไม่ดีเลยแฮะเธอได้ UnLucKy”
 
“ว่าแย่จัง” เวนดี้สีหน้าถอดสีนิดหน่อย
 
“แต่ถ้าหน้าอกเธอเปลี่ยนได้ก็ผ่านแล้ว”
 
“หน้าอก...หน้าอก...” เวนดี้พูดคำนี้ซ้ำไปซ้ำมาได้ซักพักจนคาน่าเป็นห่วง
 
“เวนดี้ เธอเป็นอะไรหรือปล่าว”
 
“คูณคาน่าใจร้าย~~” เวนดี้พูดพลางน้ำตาไหลเป็นน้ำตก คาน่าได้แต่มึนงงก่อนจะเริ่มรอบที่ 2 คราวนี้ไพ่พุ่งขึ้นมาอย่างรวดเร็วและเธอก้อ่านชื่อทันที
 
“นัตสึจ่ะ” คาน่าตะโกนเรียกแต่ดูเหมือนบุคคลที่เธอกำลังตะโกนหาจะไม่อยู๋เธอจึงให้คนไปตามหา ซักพักจึงพบนัตสึนั่งกินอาหารอยู่กับยูกิโนะบนชั้น2 จูเบียร์และมิราเจนจึงดึงตัวไปหาคาน่า
 
“เอาหล่ะ มาเริ่มกันเลย” คาน่าที่เห็นนัตสึนั่งประจำที่แล้วจึงเรื่มทันทีเธอวางสำรับไพ่ลงบนโต๊ะก่อนที่จะมีไพ่ใบหนึ่งเด้งขึ้นมา จากนั้นเธอจึงพริกมันออกแล้วอ่านให้นัตสึที่ยังมึนๆฟัง
 
“ว้าว...ลูซี่นี้เธอจะได้มีแฟนเร็วๆนี้แล้วล่ะน่ะเธอได้ Wait for Love เธออาจจะต้อง...”
 
   นัตสึพยักหน้ารับก่อนจะกล่าวขอบคุณแล้วลุกไปคุยกับยูกิโนะต่อแต่ว่า ภายในหัวก็เอาแต่คิดเรื่อง ที่คาน่าพูด
 
ใครกันน่ะที่จะเป็นคนรักของเรา...?
 
“โฮย...ลูซี่เธอนี่ไม่เบาเลยน่ะได้กาดดีซ่ะด้วยเหมือนกับของนัตสึเลย” เสียงของมาคาโอดังขึ้นทำให้นัตสึละสายตาไปจากอาหารที่กินอยู่แล้วมองไปทางที่มาของเสียง ลูซี่ได้กาดแบบเดียวกับเขาแต่เขาก็ไม่คิดอะไรต่อเอาแต่มองสีหน้าของลูซี่ที่ดูดีใจนิดๆ เขาเป็นคงไม่ค่อยคิดอะไรมากอยู่แล้วแต่เรื่องแบบนี้คงต้องให้ลูซี่ช่วยแล้ว
 
.
 
.
 
.
 
หลังจากงานเลี้ยงเลิก 23.50 น.
 
   “หนูลูซี่ ระวังมันอันตรายน่ะ”
 
“ค่ะ” เสียงชาวประมงเอ่ยเตือนลูซี่ตามปกติอย่างทุกวัน หญิงสาวขานรับก่อนจะเดินอยู่บนแนวหินข้างทาง เธออารมณ์ดีมากช่วงนี้เพราะได้ฉลองร่วมกับทุกคน แถมยังได้คาน่าดูดวงให้เพราะปกติคาน่ามักเมาจนไม่ได้ดูดวงให้ใครบ่อยนัก เพราะ เธอหลับ !
 
   เมื่อเวลาล่วงเลยมาเป็นเที่ยงคืนเสดๆหญิงสาวก็กลับถึงบ้าน ลูซี่จัดแจงหยิบเสื้อผ้าโดยไม่รู้เลยว่ามีเงาของอะไรบางอย่างนั่งอยู่บริเวณด้านหลังเธอ แล้วเงานั้นก็ลุกจากโซฟา แล้วค่อยๆเดินมาหาหญิงสาวที่กำลังเลือกเสื้อผ้าใส่นอนอยู่ตรงนั้น แล้วเงาๆนั้นก็เอื้อมมือมาแตะที่ไหล่ของลูซี่ หญิงสาวตกใจกรีดร้องออกมาจนบ้านแทบแตกทำเอาเงาๆนั้นหูแทบแตกจนต้องเอามือมาปิดบริเวณหู
 
“โอย...ลูซี่หูจะหนวกอยู่แล้ว” เจ้าของเสียงนั้นไม่ใช้ใครแต่เป็นนัตสึนั้นเอง
 
“โถ่นัตสึเองหรอ...ตกใจหมดเลย แล้วมีอะไรหรอ”
 
“ความรู้สึกตอนชอบใครซักคนนี้มันรู้สึกยังไงหรอ” ลูซี่ที่ได้ยินคำถามของนัตของนัตสึถึงกับชะงัก ก่อนจะหันกลับมาตอบกับชายหนุ่มสั้นๆว่า
 
“ไม่รู้สิ ฉันก็ไม่เคยชอบใครเลย” นัตสึพยักหน้ารับแสดงสีหน้าผิดหวังนิดหน่อย
 
“เอ้อ...ลูซี่วันนี้ฉันขอนอนด้วยสิ” ชายหนุ่มเอ่ยปากขออร้องแน่นอนว่าลูซี่ก็ต้องตอบ ไม่ แต่ดูเหมือนนัตสึรู้ทันเขารีบหยิบผ้าเช็ดตัวแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไปทันที โดยไม่รอฟังคำตอบของลูซี่ หญิงสาวรู้ว่าถึงจะตอบไม่ไปก็ไร้ผลเธอจึงยอมให้นัตสึนอนด้วย แล้วเธอจึงเรียกเวอร์โก้ออกมาเพื่อช่วยงานเธอ
 
“จงเปิดออกประตูแห่งกลุ่มดาวหญิงสาว เวอโก้” เกิดแสงสีทองก่อนจะปรากฏร่างของเวอโก้ขึ้น
 
“มีอะไรจะให้ฉันรับใช้ค่ะ เจ้าหญิง” เวอโก้พูดพลางหันไปมารอบห้องเพื่อเช็คสภาพ เพราะเมื่อเธอเห็นจุดใดมีข้อบกพร่องแล้วเอก็จะจัดการทันที
 
“อ้อ ฉันเรียกเธอมาช่วยทำความสะอาด หน่อยน่ะฉันทำคนเดียวไม่ไหวเพราะ วันนี้ต้องรีบเป็นพิเศษเพราะมันดึกมากแล้วแถมมีแขกมาพักด้วย”
 
“2 คนเลยหรอค่ะ”
 
“ห่ะ 2 คน” หญิสาวถึงกับทำตาโตบ้านหลังนี้มีเธอกับนัตสึอยู่กัน 2 คน จะมีใครนอกจาก...
 
“แอบมาคลอดรักกันอยู่ที่นี้เอง ไอร์”
 
“ไอแมวบ้าาาา” ลูซี่สบถใส่แฮปปี้ก่อนจะเดินไปทำความสะอาดบ้านพร้อมกับเวอโก้ แต่ก่อนที่จะไปทำงานบ้านเธอได้วางจานขนมสำหรับนัตสึและแฮปปี้ไว้แล้วออกจากห้องไป
 
ภายในห้องน้ำ...
 
   ชายหนุ่มแช่น้ำอย่างสบายใจแต่ในหัวก็คิดแต่เรื่องที่คาน่ะพูดอยู่ตลอดเวลา
 
“นายได้กาด Wait for Love นายอาจจะต้อง...”
 
“อย่างงั้นหรอ”
 
“มีคนรักที่มีความสุขและเข้าขากดันได้ดีอย่างแน่นอน แต่ฉันไม่รู้ว่าเธอคนนั้นเป็นใคร รู้แต่ว่า เธอคนนั้นอยู่ใกล้ตัวนายกว่าที่นายคิด แถมหัวใจของนายก็ไม่รู้ด้วยว่ากำลังตกหลุมรักเขาอยู่” นัตสึทิ้งตัวลงใต้น้ำอุ่นในอ่าง
 
หรือว่าจะเป็นลูซี่...ไม่รู้แฮะ ปวดหัวชะมัดเลย
 
   ชายหนุ่มเลิกคิดแล้วลุกออกมาจากอ่างจัดการหยิบผ้าเช็ดตัวจัดการเช็ตตัวและหัวให้แห้งแล้วเอาผ้าอีกผืนมาคาดไว้ที่เอวก่อนจะเดินออกมาจากห้องน้ำ เมื่อออกมาชายหนุ่มก็พบกับเสื้อกันหนาวสีแดงและกางเกงขาสั้นเตรียมไว้ให้บนเตียงมีแฮปปี้หลับกลน คร่อก...คร่อก อยู่ชายหนุ่มจึงรีบหยิบเสื้อสีแดงนั้นมาใส่ทันทีและจัดแจงใส่กางเกงให้เรียบร้อยก่อนที่จะทิ้งตัวลงนั่งบน้บาะรองก้นแล้วหยิบขนมมากินพลางหยิบน้ำส้มเย็นๆมาดื่ม ถึงอากาศเย็นแค่ไหนก็ไม่คณามือของนัตสึหรอก   หลังจากนั้นไม่นานลูซี่ก็เดินเข้ามาในห้องพร้อมเวอโก้เธอจัดการส่งเวอโก้กลับโลกดวงดาวก่อนจะหยิบเสื้อผ้าแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปแต่ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำหญิงสาวไม่ลืมที่จะหันมาถามกับนัตสึที่นั่งอ่านหนังสือนิตยสารอยู่ว่า เสื้อใส่ได้พอดีใหม ชายหนุ่มพยักหน้าเป็นเชิง ใส่ได้พอดีหญิงสาวพยักหน้ารับก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป
 
.
 
.
 
.
 
.
 
เวลาล่วงเลยมาเป็น เที่ยงคืนครึ่ง
 
   ลูซี่ที่อาบน้ำเสร็จก็เดินออกมาในชุดนอนแต่เมื่อมองมาภายในห้องกลับไม่พบร่างของนัตสึภายในห้อง น้ำส้มเย็นๆถูกดื่มจนหมดขนมก้ไม่เหลือนิตยสารถูกเก็บเข้าที่เดิม ลูซี่จึงเริ่มเดินหาทันทีแต่ก็ไม่พบแม้แต่เงา เธอจึงเดินออกมาดูข้างนอกก็พบกับนัตสึนังมองท้องฟ้าอยู่ริมลำคลอง หญิงสาวจึงเดินมานั่งข้างๆก่อนจะเอ่ยคุย
 
“มานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้หรอ”
 
“อ้อ...มานั่งดูดาวน่ะ ดูสิวันนี้ดาวสวยมากเลยน่ะ” นัตสึพูดพลางชี้นิ้วขึ้นไปบนท้องฟ้า ลูซี่จึงหันมองตามนิ้วของผู้เป็นเพื่อน และสิ่งที่เธอเห็นก็ทำเอาเธอถึงกับยิ้มกว้างเพราะบนท้องฟ้ามีดาวอยู๋เต็มไปหมด
 
   ลูซี่ที่กำลังชมความงามของดาวอยู่นั้นไม่ทันสังเกตุว่านัตสึมองหน้าของเธอแล้วเผยยิ้มออกมานิดหน่อย
 
“วันนี้ฉันว่านายแปลกไปน่ะ นัตสึ” ลูซี่หันมาถามนัตสึที่กำลังคิดอะไรเพลินๆจนชายหนุ่มแทบตั้งตัวไม่ทัน
 
“แปลกยังไงหรอ”
 
“ก็...ปกติฉันเห็นเธอดูซื้อแถมปกติชอบทำอะไรไม่คิดตลอดเลย เลือดร้อนตลอดเวลาอีกต่างหาก”
 
“เหรอ” นัตสึพูดพลางหาวนอนแต่แล้วชายหนุ่มก็รู้สึกเหมือนมีอะไรมาซบที่ไหล่ข้างขวาของเขาเมื่อนัตสึหันมาก็พบกับลูซี่ที่หลับไปแล้วถึงเขาเรียกเท่าไหร่ก็ไม่มีทีท่าว่าลูซี่จะตื่น คงเป็นเพราะเธอเหนื่อยมากและฉลองหนักไปหน่อย ขนาดกิลด์เซเบอร์ทูธยังต้องค้างคืนที่กิลด์ แฟรี่ เทล หนึ่งคืนเพราะ ดึกมากแถมมาสเตอร์ยังเมามายไม่ได้สติอีก จากนั้นนัตสึจึงยกร่างบางของลูซี่เข้าบ้านก่อนจะเดินมาวางร่างลูซี่ลงบนเตียงจัดการห้มผ้าให้ก่อนจะเดินไปปิดไฟแล้วทิ้งตัวลงนอนข้างๆลูซี่ หญิงสาวที่นอนไม่รู้เรื่องก็กอดแฮปปี้จนแน่น จนแมวน้อยถึงกับร้อนทั้งที่เป็นหน้าหนาว ชายหนุ่มจึงยื่นมือข้างหนึ่งมาโอบกอดลูซี่เอาไว้แสงจันทร์ที่ผ่านลอดเข้ามาทำให้นัตสึยังพอมองเห็นหน้าลูซี่ได้บ้าง เขายิ้มก่อนจะปิดเปลือกตาอันหนักอึ้งแล้วจมลงสู่ห้วงนิทราในที่สุด
 
.
 
.
 
.
 
   “อืม...” นัตสึตื่นขึเนมากลางดึก เมื่อเขามองออกไปที่นอกหน้าต่างก็พบว่านี่เป็นเวลาใกล้เช้ามากแล้ว แต่อาการปวดท้องนิดๆ เป็นสัญญาณว่าของเหลวที่กลอกเข้าปากไปเมื่อคืนกำลังอยากจะมายนโฉมสู่โลกภายนอก ชายหนุ่มเดินงัวเงียไปในห้องน้ำจัดการรูดซิปกางเกงแล้วปลดปล่อย มันออกมาใส่กระโถน ในเวลาเดียวกันลูซี่ที่ยังหลับไม่ได้สติก็กลิ้งตกเตียงดัง “ตุบ”
 
“โอ้ย...”
 
“ทำอะไรของเธอ” นัตสึที่พึ่งเดินออกมาจากห้องน้ำก็เห็นเหตุการณ์พอดี
 
“ปล่าวนี่...ว่าแต่ วันนี้เอลซ่านัดพวกเราไปทำภารกิจหรอ”
 
“อืม...งั้นฉันขอตัวก่อนล่ะกันเธอก็อาบน้ำเร็วๆ แล้วก็ตามมาละกัน”
 
   นัตสึพูดพลางกระโดดลงหน้าต่างห้องไปก่อนที่จะเดินไปทางที่ไปกิลด์ ลูซี่เดินออกมาดูตามก่อนจะหยิบผ้าเช็ดตัว ปิดหน้าต่างแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
 
END