ปั้นรักปั้นหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“วันนี้ครึกครื้นอะไรกันน่ะแบม ทำไม จะจัดวันเกิดพี่หรอ”แก้วกลับมาจากถ่ายละครต้องแปลกใจ
เมื่อแบมเป็นแกนนำนักแสดงในสังกัดรุ่นน้องช่วยกันประดับประดาสายรุ้งรอบๆตัวบ้าน
 
 
 
 
 
 
“ไม่ใช่หรอกค่าพี่แก้ว เดี๋ยวไว้วันเกิดพี่แก้วพวกเราค่อยจัดให้อีกที วันนี้พวกเราขอต้อนรับหนุ่ม
ฮอตของเรากลับเมืองไทยก่อนนะคะ”แบมพูดแล้วอมบิ้ม แก้วชะงัก หนุ่มฮอตนี่ก็คือโทโมะ อย่า
บอกนะว่าโทโมะกลับมาแล้ว
 
 
 
 
 
 
เอี๊ยด
 
 
 
 
ไม่ทันขาดคำของแบม รถยนต์คันหนึ่งจอดลงที่หน้าบ้าน
 
 
 
 
 
 
 
 
“ว้าว น้องๆของโทโมะซังคาวาอี้มากเลย จัดงานเลี้ยงต้อนรับโทโมะซังด้วย”เสียงใสๆของแจมทัก
ทำให้แก้วที่ตั้งสติไม่ยอมหันไปมองที่รถค่อยๆหันไปมอง ภาพที่โทโมะลงมาจากรถพร้อมแจมแล้ว
มีแจมคล้องแขนไม่ปล่อย
 
 
 
 
 
 
 
“เห็นมั้ยโทโมะบอกแล้วว่าทุกคนที่นี่น่ารักแค่ไหน”โทโมะพูดแล้วยิ้มอย่างอ่อนโยนให้กับความ
สดใสของแจม
 
 
 
 
 
 
“พี่โทโมะมากับพี่แจมแบบนี้อย่าบอกนะว่าในข่าวที่เค้าเม้าท์ว่ากิ๊กกันคือเรื่องจริงอ่ะ”แบมรีบถาม
 
 
 
 
 
 
“อ๊าย น้องคนนี้น่ารักจังเลย พูดอะไรก็ไม่รู้อ่ะโทโมะซัง”แจมจังบิดไปบิดมาด้วยความเขิน
 
 
 
 
 
 
 
“ยังไม่ถึงขั้นเรียกว่าแฟนหรอกแบม พอดีพี่ยังไม่อยากเปิดตวตอนนี้เพราะต้องทำงานด้วยกันอีก
นาน”โทโมะพูดแล้วมองไปทางแก้วที่ยืนนิ่ง ก่อนจะหันไปยิ้มแย้มกับแจมแล้วพาเธอเข้ามาในบ้าน
 
 
 
 
 
 
“ไหนน้าอรบอกว่านายจะกลับเดือนหน้าไง แล้วทำไมถึงกลับมาก่อน”แก้วลองเดินเข้าไปทักชาย
หนุ่มที่กำลังดื่มน้ำอยู่
 
 
 
 
 
 
 
“พอดีต้องกับมาถ่ายเอ็มวีที่เมืองไทยน่ะ”โทโมะพูดแล้วไม่มองตาแก้วเลยทำให้แก้วรู้สึกหวั่นๆใจ
ชอบกล
 
 
 
 
 
“หรอ ดีจัง งั้นคราวนี้นายก็จะได้เปิดตัวนายกับแจมจังให้แฟนๆที่ไทยรู้ พวกนายดูเหมาะสมกันดี
เนาะ”แก้วฝืนใจพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
“ชั้นจะคบใครแล้วจะเปิดตัวใครเป็นแฟนเธอมายุ่งอะไรด้วย เอาเวลาไปดูแลแฟนสุดที่รักของเธอ
จะดีกว่านะ”โทโมะว่า
 
 
 
 
 
 
“โทโมะซัง มีเกมส์ด้วย มาเล่นด้วยกันเร็ว”แจมจังโบกมือร้องเรียกโทโมะให้ไปหาเธอที่มุมดูทีวี
 
 
 
 
 
 
“ไปสิ แจมจังเค้าเรียกนายแล้ว เดี๋ยวชั้นเอานมไปให้พวกนายเอง วันนี้ทุกคนจัดงานเลี้ยงต้อนรับ
นายนะ”แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
“แน่นอนอยู่แล้ว อ้อ แล้วอย่าใส่อะไรแกล้งแจมจังอีกล่ะ ถ้าเธอแกล้งล่ะก็ ชั้นนี่ล่ะจะเอาคืนเธอ
แทนแจมจังเอง”โทโมะพูดเสียงแข็งก่อนจะเดินไปหาแจมจังแล้วโอบเอวแจมจังด้วยท่าทางเป็นเข
องทำให้แก้วจุกอกก่อนจะฝืนทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วเดินเอาน้ำและขนมไปเสิร์ฟให้ทั้งคู่โดย
ต้องฝืนทนมองภาพนั้นด้วยความเจ็บหัวใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ้วก”เฟย์ที่ฝืนตัวเองมางานเลี้ยงปิดกล้องของซีรี่ย์ที่เธอเล่นแล้วต้องวิ่งไปโก่งคออ้วกที่ห้องน้ำ
 
 
 
 
 
“ดูทำท่าเข้า นี่ยังไม่ทันดึกก็เมาแล้วอ้วกรึไง เหอะ ทำตัวเป็นนักร้องข่าวฉาว”แม่เขื่อนเดินมาเห็น
เฟย์โก่งคออ้วกก็ว่า
 
 
 
 
 
 
“หนูจะเป็นอะไรมันก็เรื่องของหนู คุณเอาเวลาไปดูแลนักแสดงในสังกัดคุณเถอะ หึ เดี๋ยวนี้ดันยัน
ลูกชาย”เฟย์แขวะ
 
 
 
 
 
 
“ทำมาเป็นปากดีนะ อย่างเธอทำตัวแบบนี้ มีแต่ข่าวฉาว ระวังคืนนี้จะเป็นคืนดับของเธอ”แม่เขื่อน
ยิ้มเยาะ
 
 
 
 
 
 
“ดับก็ดีสิ เบื่อวงการนี้แล้วเหมือนกัน มีแต่พวกสร้างภาพ”เฟย์พูดอย่างปลงๆ
 
 
 
 
 
 
“ชั้นถึงได้บอกตั้งแต่แรกไงว่าเธอน่ะไม่เหมาะกับวงการนี้หรอก เธอก็ยังจะอวดดีมาเป็น”แม่เขื่อนว่า
 
 
 
 
 
“ถ้าคุณไม่ดูถูกหนู เพียงเพราะหน้าตาหนูที่ไม่ได้สวยเท่ามีนหนูก็ไม่เถียงคุณ ก้าวร้าวใส่คุณในวัน
นั้นหรอกค่ะ”เฟย์พูแล้วหวนคิดถึงอดีตที่เธอเคยเป็นเพื่อนสนิทกับมีน แล้วแม่เขื่อนมาทาบทามมีน
ให้เป็นดาราโดยที่เขื่อนพยายามดันมีนสุดฤทธิ์เพราะมีนคือแฟนของเขา เฟย์ได้แต่เฝ้ามองด้วย
ความอิจฉามีน เพราะตอนนั้นมีนเคยพูดว่าเธอไม่มีทางเป็นดาราได้เพราะหน้าตาที่ไม่โดดเด่นเท่า
มีนแถมผมสั้นใส่เหล็กดัดฟันแบบนั้น เธอจึงไปแฉกลางเวทีประกวดนางนพมาศที่โรงเรียนว่าแม่
เขื่อนแอบโกงคะแนนให้มีนชนะเพื่อจะได้เป็นดารา หลังจากนั้นแม่เขื่อนและเธอก็ไม่ลงรอยกันอีก
เลย
 
 
 
 
 
 
“นี่เธอ เป็นอะไรของเธอน่ะ”แม่เขื่อนตกใจเมื่อเห็นเฟย์กำลังจะออกห้องน้ำหน้ามืดก็รีบประคอง
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณค่ะ”เฟย์พูดแล้วเริ่มกังวลกับอาการตัวเอง เพราะปรำเดือนเธอเองก็ไม่มาแล้ว
หลังจากที่เขื่อนกับเธอ
 
 
 
 
 
 
“พี่เฟย์เกิดเรื่องใหญ่แล้วค่ะ”นักแสดงในเรื่องเดียวกันรีบวิ่งมาหาเฟย์ให้ไปที่โถงจัดงานเลี้ยง
 
 
 
 
 
“นี่มันอะไรกัน”เฟยืไปถึงต้องช็อคสุดขีดเมื่อเห็นภาพลับของตัวเองที่เขื่อนถ่ายไว้เพื่อแบล็กเมล
ฉายอยู่ที่จอโปรเจคเตอร์
 
 
 
 
 
 
 
“นี่น่ะหรอนางเอกซีรี่ย์เรื่องนี้ ทำตัวสำส่อนเป็นดาราดาวยั่วแล้วถ่ายรูปตัวเองลงให้ประชาชนดู
ทุเรศ”แม่เขื่อนเดินเข้ามาเห็นภาพแล้วต้องอึ้งก่อนจะหันไปว่าใส่เฟย์ด้วยสายตาดูถูกก่อนนักข่าวที่
ถูกเชิญมาร่วมงานกรูกันถ่ายภาพ
 
 
 
 
 
 
“อุ้ยตายแล้ว เพื่อนเฟยทำไมถึงเป็นแบบนี้นะ เขื่อนนี่มันเกิดอะไรขึ้นคะเนี่ย”มีนควงแขนมากับ
เขื่อนแล้วรีบพูด
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
เฟย์หันขวับไปตบหน้าเขื่อนหันอย่างแรง
 
 
 
 
 
“สะใจนายแล้วใช่มั้ย สะใจแล้วใช่มั้ยที่ทำแบบนี้ ได้ทำลายชั้นแบบนี้”เฟย์พูดออกมาทั้งน้ำตา
 
 
 
 
 
“ชะ ชั้นไม่ได้ทำ”เขื่อนอึ้งและตกใจมากที่รูปนี้หลุดออกมาจากกล้องเขาได้ยังไงกัน
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องมาทำเป็นพูดดี คุณแม่คะดูสิคะ ดาราดาวยั่วชัดๆ หน้าเด่นหราขนาดนี้”มีนรีบว่าและชี้ให้
นักข่าวมาถ่ายรูปเฟย์
 
 
 
 
 
 
“พอได้แล้ว พออย่าถ่ายครับผมขอ”โย่งไม่อาจทนเห็นเฟย์ร้องไห้และเป็นเป้าโดนทำร้ายก็ออก
มาปกป้องรุ่นน้องคนสนิท
 
 
 
 
 
 
“ฮือๆ สะใจกันแล้วใช่มั้ย ที่เห็นชั้นเป็นแบบนี้ พอกันที”เฟย์แผดเสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นก่อนจะวิ่ง
หนีออกไปนอกร้าน
 
 
 
 
 
 
“เฟย์ เดี๋ยวก่อนสิเฟย์”โย่งตกใจกับเรื่องทั้งหมดก็รีบสิ่งตามเฟย์ออกไปด้านนอกและช่วยไม่ให้เฟย์
ที่กำลังสติแตกถูกรถชน
 
 
 
 
 
 
“ฮือๆ พี่โย่งเฟย์ไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว พาเฟย์ไปจากที่นี่ที”เฟย์ทรุดลงร้องไห้อย่างน่าสงสาร โย่งจึง
พาเฟย์ออกไปจากตรงนั้นทันที
 
 
 
 
 
 
“เฟย์”เขื่อนที่วิ่งตามเฟย์ออกมาเห็นเฟย์ไปกับโย่งก็เศร้าลงไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โชคดีนะที่ป๊อปขอให้แม่ฟางเอาเสื้อผ้าฟางใส่กระเป๋ามาด้วยน่ะ ฟางไปอาบน้ำเถอะ”ป๊อปปี้
พยายามชวนฟางคุยหลังากเขาเข้ามาในบ้าน แล้วฟางเดินเปิดโน่นเปิดนี่ แล้วนั่งมองภาพพ่อกับ
แม่สมัยยังรักกันนิ่งๆ
 
 
 
 
“แล้วเสื้อผ้าคุณล่ะ”ฟางป๊อปปี้แล้วถาม ป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะวิ่งไปที่รถแล้วเอาเสื้อผ้าเองออกมา
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ไม่ต้องห่วงนะ ว่าคืนนี้จะไม่มีอะไรกิน พอดีว่าในรถป๊อปมีเสบียง”ป๊อปปี้ยิ้มพยายามชวนคุย
และกางถุงที่เขาซื้อมามีมาม่า ไข่ไก่แพ้คและพวกน้ำและปลากระป๋องอยู่ในนั้น ฟางมองนิ่งๆไม่
สนใจก่อนจะหนีไปอาบน้ำทำให้ป๊อปปี้ซึมลงไป
 
 
 
 
 
 
 
“หอมจัง”ฟางเดินออกมาเมื่ออาบน้ำเสร็จแล้วเดินตามกลิ่นมาที่ห้องครัวแล้วชะงักเมื่อเห็นป๊อปปี้
ง่วนกับการลวกเส้นมาม่าแบบง่ายๆขนาดพอกิน2คน แล้วทอดไข่ดาวแบบสุกพอดีอย่างที่ฟางชอบ
ทำให้ฟางเผลอยิ้มออกมา
 
 
 
 
 
 
 
“อ้าวฟาง มาพอดี ป๊อปทำกับข้าวเสร็จพอดี นี่ไง มาม่าไข่ดาวราดปลากระป๋อง ไม่รู้จะถูกปากฟางรึ
เปล่า”ป๊อปปี้พูดก่อนจะรีบเอามาม่าสูตรพิเศษให้ฟางกิน “ก็พอกินได้’ฟางกินไปหนึ่งคำแล้วพูด
ออกมาก่อนจะลุกเอามาม่าไปกินไกลๆป๊อปปี้ทำให้ชายหนุ่มซึมไปทันทีที่ฟางยังตั้งแง่ไม่อยู่ใกล้ไม่
คุยกับเขา ก่อนที่ชายหนุ่มจะนั่งกินมาม่าคนเดียวตรงนั้น
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวทานเสร็จแล้วก็ไปอาบน้ำนะ เดี๋ยวชั้นล้างจานให้ เอ่อ แล้วก็ขอบคุณมากนะสำหรับมาม่าเมื่อ
กี้”ฟางเดินมาพร้อมถ้วยมาม่าที่หมดเกลี้ยงแล้วพูดนิ่งๆก่อนจะเอาจานของป๊อปปี้ไปล้างให้ ชาย
หนุ่มจึงลุกไปอาบน้ำบ้าง
 
 
 
 
 
 
โครม
 
 
 
 
 
ขณะที่ฟางล้างจานอยู่นั้น เสียงดังเหมือนอะไรบางอย่างตกในห้องน้ำทำให้ฟางรีบวิ่งไปดู
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปปี้”ฟางร้องอยากตกใจเมื่อเห็นชายหนุ่มลื่นล้มในห้องน้ำหัวโขกอ่างอาบน้ำเลือดอาบแล้วฟุบ
อยู่
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟื้นสิ คนบ้า ฟื้นขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะ เดี๋ยวนะ หัวใจยังเต้นอยู่นิ”ฟางรีบไปประคองป๊อปปี้ที่สลบอยู่แล้ว
พยายามทุบเรียกชายหนุ่ม แล้วน้ำตาก็พาลไหลออกมาไม่มีสาเหตุ ก่อนจะเอาหน้าแนบลงไปที่อก
ข้างซ้ายเพื่อฟังเสียงหัวใจ
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณนะฟางที่ยังเป็นห่วงกัน”ป๊อปปี้ค่อยๆลืมตาขึ้นมาแล้วเห็นฟางฟังเสียงหัวใจตัวเองก็พูด
 
 
 
 
“ชะ ชั้นแค่ไม่อยากให้ใครมาตายที่บ้านชั้นหรอกน่า ไม่เป็นไรแล้วก็ดี ชั้นไปล่ะ”ฟางรีบปาดน้ำตา
แล้วขยับออกห่าง
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย”ป๊อปปี้เห็นท่าทางปั่นปึ่งของฟางเหมือนเดิมก็อดเศร้าไม่ได้ก่อนจะฝืนตัวเองลุกขึ้นแล้วต้อง
ร้อง
 
 
 
 
 
 
ตึกๆ
 
 
 
 
 
ฟางตกใจรีบวิ่งไปประคองกอดป๊อปปี้ไว้ไม่ให้ชายหนุ่มล้มลงไปอีกครั้งแล้วพยายามเช็ดเลือดที่
หน้าผากชายหนุ่ม ก่อนจะใจเต้นเมื่อรู้ตัวว่าเธอกับเขาชิดกันมาก
 
 
 
 
 
 
 
“อาบน้ำให้เสร็จแล้วชั้นรอทำแผลข้างนอกแล้วกัน”ฟางได้สติรีบพูดก่อนจะรีบเดินปลีกออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ฟาง หัวก็ไม่แตก ไม่ต้องทายาก็ได้มั้ง”ป๊อปปี้พูดเมื่ออกมาจากห้องน้ำแล้วมองเห็นฟางถือ
กล่องปฐมพยาบาลอยู่
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องมาทำตัวเป็นเด็กเลยนะ มานั่งนี่เดี๋ยวนี้”ฟางรีบดุชายหนุ่มทำให้ป๊อปปี้รีบวิ่งมานั่งข้างๆฟาง
ทันที
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย ไม่เอา ฟางมันแสบ”ป๊อปปี้ร้องเมื่อฟางเอาสำลีชุบแอลกอฮอล์มาจิ้มที่แผลป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
“อยู่นิ่งๆสิ อย่าทำตัวงอแง โตเป็นผู้ชายขนาดนี้ต้องอดทนสิ”ฟางรีบล็อกตัวป๊อปปี้แล้วดุก่อนจะขึ้น
นั่งตกชายหนุ่มเพื่อกันไม่ให้ป๊อปปี้หนีไปไหน โดยลืมตัวไปว่าตอนนี้เธอกำลังโกรธป๊อปปี้อยู่
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย”ป๊อปปี้ร้องสุดเสียงเมื่อฟางเอาสำลีใส่ยาแดงจิ้มเข้าที่แผลก็เผลอกอดฟางแน่น
 
 
 
 
 
“นี่ไม่ต้องมาทำตัวงอแงเป็นเด็กเลยนะ ใช่จะน่ารัก เสร็จแล้วย่ะ”ฟางรีบว่าชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
“ก็คนมันเจ็บนี่นา ฟางน่ะใจร้าย รู้ว่าป๊อปเจ็บแล้วยังจะทำแรงอีก”ป๊อปปี้พูดเสียงอ่อยๆ
 
 
 
 
 
“นี่มันยังน้อยไปกับความเจ็บของชั้นที่ต้องเจ็บเพราะคุณด้วยซ้ำ”ฟางพูดนิ่งๆทำให้ป๊อปปี้ชะงัก
 
 
 
 
 
“ฟาง แต่ป๊อปสาบานได้นะว่าป๊อปไม่มีอะไรกับฟ้าจริงๆ ทำไมฟางไม่เชื่อป๊อป”ป๊อปปี้กอดฟางที่นั่ง
ตักแล้วพูด
 
 
 
 
 
“ภาพที่เห็นมันก็ชัดเจนแล้วไม่ใช่หรอ แถมวันนี้ยังโทรมาหากันอีก ชั้นไม่ได้โง่นะ ถ้ารักกันก็กลับ
ไปหากกันไม่ต้องมาช่วยชั้นตามหาพ่อชั้นเพราะความสงสารหรอก ชั้นดูแลตัวเองได้”ฟางรีบว่า
 
 
 
 
 
 
“ไม่ได้ ป๊อปคือผู้จัดการของฟาง ยังไงป๊อปจะไม่ยอมปล่อยให้ฟางไปไหนมาไหนคนเดียวหรอก
 
ป๊อปจะไม่มีวันให้ฟางเป็นอันตรายแม้ว่าตอนนี้เราจะเลิกกันแล้วก็ตาม แต่ป๊อปยังอยากดูแลและ
 
ปกป้องฟางนะ”ป๊อปปี้ดึงฟางออกมาจากอ้อมกอดตัวเองแล้วสบตากับร่างบางที่นั่งบนตักตัวเอง
 
 
แล้วพูดความจริงออกมากใจทำให้ฟางนิ่ง ตอนนี้หัวใจเธออ่อนยวบยาบไปหมดแล้วกับคำพูดของ
ป๊อปปี้ สายตาคมที่จ้องมองเธอ อ้อมกอดที่เคยกอดกันทุกคืนเมื่อตอนคบกัน
 
 
 
 
 
 
“ชั้นไม่เชื่อคุณหรอก ปล่อยชั้นได้แล้วชั้นง่วง ชั้นอยากนอน”ฟางพูดแล้วผละจากอ้อมกอดป๊อปปี้
ก่อนจะกระโดดขึ้นเตียงตัวเองเพื่อนอน แล้วรีบคลุมโปงหันหลังไม่มองชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
 
“เพื่อความบริสุทธิ์ใจป๊อปนอนข้างล่างก็ได้ ฟางจะได้นอนข้างบนสบายๆ”ป๊อปปี้พูดแล้วหยิบแค่
หมอนมานอนด้านล่างแล้วปิดไฟนอน ฟางที่นิ่งสักพักจนรู้สึกว่าชายหนุ่มหลับแล้ว ก็ลุกขึ้นแล้วหา
ผ้าห่มผืนเล็กๆที่อยู่ปลายเตียงมาห่มให้กับชายหนุ่ม โดยไม่รู้เลยว่าป๊อปปี้นั้นยังไม่หลับ และยิ้ม
อย่างสุขใจเมื่อถูกฟางห่มผ้าให้
 
 
 
 
 
 
นางเอกแต่ละคนกำลังโดนมรสุม แล้วนี่ฟางจะใจอ่อนกับป๊อปปี้รึยังน้ออออ
 
 
 
ต้องติดตาม เรื่องนี้อาจยาวนิดนึงน้าาา