ปั้นรักปั้นหัวใจ

9.6

เขียนโดย Chapond

วันที่ 26 ธันวาคม พ.ศ. 2557 เวลา 22.20 น.

  72 ตอน
  682 วิจารณ์
  130.93K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 2 เมษายน พ.ศ. 2558 00.45 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

48) 48 ไม่มีใครรักฉันเลย

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย เขื่อนทำอะไรน่ะ ปล่อยมีนมีนเจ็บนะ”มีนร้องออกมาเมื่อถูกเขื่อนกระชากมาที่บ้านของเขา
แล้วเหวี่ยงลงโซฟา
 
 
 
 
 
 
“นี่มีนทำบ้าอะไรของมีน ทำไมถึงไปแฉเฟย์แบบนั้น”เขื่อนรีบว่าอย่างหัวเสีย
 
 
 
 
 
 
“อุ้ย แฉ แฉอะไรหรอ วันนั้นมีนแค่มาเอากล้องเขื่อนไปถ่ายรูปเล่นเฉยๆนะ ไม่มีอะไรสักหน่อย”มีน
ตีหน้าซื่อพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าไม่มีแล้วรูปมันจะหลุดออกไปได้ไงห้ะ”เขื่อนโมโหจัดหมายจะพุ่งไปเอาเรื่อง แก้วและโทโมะ
รีบตรงมาห้าม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่มันเกิดเรื่องอะไรวะเขื่อนทำไมถึงทะเลาะกันกับมีนแบบนี้”โทโมะรีบถามอดีตผู้จัดการส่วนตัว
 
 
 
 
 
 
“ก็มีนน่ะสิ เอารูปลับของเฟย์ที่ชั้นเก็บไว้เอาไปแฉให้นักข่าวตอนนี้เฟย์เตลิดเสียไปแล้ว”เขื่อน
โพล่งออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรนะเขื่อน รูปลับที่อยู่ในงานนั่นเขื่อนเป็นคนถ่ายงั้นหรอ เล่าทุกอย่างมาให้แม่ฟังเดี๋ยวนี้นะ”แม่
เขื่อนได้ยินก็รีบว่า
 
 
 
 
 
 
 
“ผมขอโทษนะครับแม่ที่ตอนนั้นผมเอาอารมณ์และความโกรธแค้นเป็นที่ตั้งตัวเอง ผมโกรธเฟย์
มากเรื่องที่เฟย์ถ่ายรูปแฉโทโมะให้กับนักข่าวทำให้โทโมะมีข่าวฉาวในตอนนั้นมาก เลยเผลอข่ม
ขืนเฟย์และถ่ายรูปไว้”เขื่อนพูดสารภาพความจริงออกมาให้ทุกคน แก้วแทบเอามือปิดปากตัวเอง
เมื่อฟัง
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
แม่เขื่อนตบหน้าลูกชายหันอย่างแรง
 
 
 
 
 
“ทำไมแกเป็นคนแบบนี้เขื่อน แม่เคยสอนหรอว่าให้รังแกผู้หญิงไม่มีทางสู้แบบนี้”แม่เขื่อนทุบตี
ลูกชายทันที เขื่อนยอมรับผิดและไม่ปัดป้องจนโทโมะกับแก้วต้องช่วยกันห้าม
 
 
 
 
 
 
“พอเถอะค่ะน้าอร ตอนนี้เราแก้ไขอะไรไม่ได้แล้วเรื่องมันเกิดไปแล้วนะคะ”แก้วรีบพูด
 
 
 
 
 
 
“ใช่ครับ อดีตมันคือสิ่งที่แก้ไขไม่ได้แล้วนะครับ เราควรอยู่กับปัจจุบันมากกว่า”โทโมะพูดแล้วมอง
แก้วนิ่ง
 
 
 
 
 
 
“เอาล่ะ แม้ว่าแม่จะไม่ชอบเด็กเฟย์นั่นเท่าไหร่แต่นี่ สิ่งที่เราทำมันร้ายแรงกับลูกผู้หญิงคนหนึ่งมาก
เขื่อน ไปตามเด็กเฟย์นั่นกลับมาที่บ้านเราก่อน แล้วหลังจากนั้นค่อยว่ากันอีกที”แม่เขื่อนพูดจบ
เขื่อนก็รีบออกไปที่คอนโดเฟย์โดยที่แก้วและโทโมะรีบขึ้นตามไปติดๆ ส่วนมีนได้แต่ฮึดฮัดที่แม้กำ
จัดเฟย์ได้ แต่ทุกอย่างกลับตาลปัตรไปหมด
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไงดีเขื่อน หาทั่วแล้วเฟย์ไม่กลับมาที่นี่แน่นอน ส่วนพี่จี้แกก็ปิดเครื่อง”แก้วพูดพลางโทรหาจีจี้
 
 
 
 
 
 
“ตอนติดนะเขื่อน แต่ไม่มีคนรับ สงสัยเฟย์ต้องลืมมือถือไว้ไหนสักที่แน่ๆ”โทโมะพูดเมื่อโทรหา
เฟย์
 
 
 
 
 
 
 
“จริงสิ ก่อนออกจากงาน เฟย์ออกมากับพี่โย่งนี่ พวกเราไปบ้านพี่โย่งกัน”เขื่อนนึกได้ก่อนจะรีบนำ
ทุกคนบึ่งรถไปที่บ้านของโย่ง
 
 
 
 
 
 
 
“นี่มาทำอะไรกันหน้าบ้านคะเนี่ย ดึกๆดื่นๆแล้ว”ก้อยภรรยาสาวของโย่งเดินมาเปิดประตู
 
 
 
 
 
 
 
 
“ผมต้องการจะพบพี่โย่งครับ ตอนนี้เฟยืหายตัวไป แล้วเค้าเป็นคนสุดท้ายที่อยู่กับเฟย์ผมอยากคุย
กับเค้า”เขื่อนพูด
 
 
 
 
 
 
 
“โย่งตอนนี้นอนแล้วล่ะจ้ะ เกิดอะไรขึ้นหรอ ทำไมไม่ลองไปหาที่คอนโดน้องเค้าล่ะ”ก้อยพูด
 
 
 
 
 
 
 
“พวกเราหานทั่วแล้วค่ะ โทรศัพท์ก็ไม่รับ ถ้าที่นี่ยืนยันว่าพี่โย่งไม่ได้เอาเฟย์มาพวกเราก็ขอลาไป
ตามที่อื่นแล้วกันนะคะ”แก้วรีบพูดก่อนจะพาโทโมะและเขื่อนออกมาจากบ้านของโย่งเพราะตอนนี้ก็
ดึกมากแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วนี่จะเอายังไงต่อไปล่ะเรา จะบอกเขื่อนมั้ย”ก้อยกลับมาในบ้านแล้วนั่งลงข้างเฟย์ ที่ถือผล
ตรวจของตัวเองนิ่งไม่พูดไม่แสดงความรู้สึกอะไร หลังจากที่ชั่วโมงก่อนที่เกิดเรื่อง เฟย์เป็นลมใน
รถของโย่งทำให้โย่งต้องรีบพาเฟย์ไปหาหมอที่โรงพยาบาลตรวจก่อนจะพบว่าเฟย์ท้องได้เดือนนึง
แล้วเฟย์ก็สารภาพเรื่องที่ถูกเขื่อนข่มเหงให้โย่งและก้อยฟัง
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ค่ะ เฟยจะไม่อาเรื่องนี้บอกผู้ชายใจร้ายคนนั้นเด็ดขาด”เฟย์พูดแล้วกำมือแน่น
 
 
 
 
 
 
“แต่เค้าก็ได้ชื่อเป็นพ่อเด็กในท้องนะเฟย์ แล้วเฟย์จะทำยังไงต่อไป นี่เรื่องใหญ่มากเลยนะ”ก้อย
พูด
 
 
 
 
 
“เฟย์ก็ขอหลบไปจากที่นี่สักพักค่ะ หรืออาจจะออกจากวงการบ้าๆนี้แล้วไปเลี้ยงลูกที่เมืองนอก เพ
ราะเฟย์จะไม่มีวันยอมให้ผู้ชายที่ไม่เคยรักเฟย์เลยเค้ารู้เด็ดขาดว่าเฟย์ท้อง ให้เฟย์เลี้ยงลูกคนเดียว
ดีกว่าจะอยู่กับคนที่ดีแต่ทำร้ายจิตใจของเฟย์แบบนี้”เฟย์พูดออกมาด้วยความเสียใจก่อนน้ำตาจะ
ไหลออกมา โย่งจึงดึงเฟย์มากอดปลอบด้วยความสงสาร
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อืม”ฟางลืมตาตื่นมาในตอนเช้าแล้วชะงักเมื่อเห็นในห้องว่างเปล่าไม่มีป๊อปปี้ก็รีบลงมากชั้นบน
ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ้าวตื่นแล้วหรอฟาง พอดีเลยจะกินก่อนรึอาบน้ำก่อนดีล่ะ นี่ป๊อปทำออมเล็ตสูตรพิเศษเลยนะ มา
ลองชิมๆ”ป๊อปปี้พูดแล้วหันไปยิ้มให้ฟาง ฟางชะงักเมื่อมองป๊อปปี้ที่มีผ้าพันแผลปิดอยู่และสวม
เสื้อผ้าชุดใหม่กำลังทำอาหารให้เธออยู่
 
 
 
 
“เจ็บตัวอยู่แท้ๆจะลำบากให้มันได้อะไรขึ้นมาล่ะห้ะ”ฟางรีบทำเสียงเข้มดุป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ป๊อปบอกแล้วนี่ว่าแต่ป๊อปยังอยากดูแลและปกป้องฟางอยู่ อะไรที่ป๊อปทำให้ฟางได้ป๊อปก็จะทำ
นะ เอาล่ะออมเล็ตเสร็จแล้ว เดี๋ยวฟางทานแล้วรีบไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้านะ เดี๋ยวเราะได้ไปหา
พ่อฟางกัน”ป๊อปปี้พูดพลางเอาจานออมเล็ตตักมาให้ฟางแล้วให้ฟางทาน ส่วนชายหนุ่มก็ขอตัวมา
อาบน้ำเพราะรู้ดีว่าขืนอยู่ฟางก็ไม่ยอมทานข้าวร่วมกับเขาอยู่ดี สู้แยกออกมาทานใครทานมันจะดี
กว่า เมื่อทั้งคู่จัดการตัวเองเสร็จเรียบร้อย ฟางและป๊อปปี้จึงเดินเลาะมาถึงหน้าบ้านของพ่อฟางอีก
หลังที่อยู่ท้ายซอย
 
 
 
 
 
 
 
 
“รออะไรอยู่ เข้าไปสิฟาง”ป๊อปปี้พูดเมื่อเห็นฟางยืนนิ่งไม่กล้าเข้าไป
 
 
 
 
 
 
 
 “พี่ฟาง นี่พ่างจริงๆด้วย พี่คะหนูปลื้มพี่มากเลย”มีสาวน้อยคนหนึ่งเห็นฟางก็รีบวิ่งเข้าไปหาอย่าง
ตื่นเต้น
 
 
 
 
 
 
 
“ดาด้าแม่บอกแล้วใช่มั้ยว่ามาถึงบ้านก็รีบเข้ามาสิกรี๊ดกร๊าดอะไรน่ารำคาญอยากถูกตีรึไง”เสียง
แหลมของผู้หญิงคนหนึ่งพูดแล้วเปิดประตูออกมาดุลูกสาว
 
 
 
 
 
 
“คุณก็ จะดุลูกให้มันได้อะไรขึ้นมา”เสียงของผู้ชายอีกคนพูดก่อนจะเดินออกมา
 
 
 
 
 
 
 
“พ่อเจตน์ใช่มั้ยคะ”ฟางมองหน้าพ่อตัวเองที่เดินออกมาแล้วพูด แม้เธอจำไม่ได้ชัดเจนแต่ความ
รู้สึกมันกลับบอกว่านี่ล่ะคือพ่อเขา
 
 
 
 
 
 
“มาทำไม กลับไปซะ”นายเจตน์เห็นหน้าฟางแล้วชะงักก่อนจะไล่ฟางแล้วเดินหนี
 
 
 
 
 
 
“พ่อเจตน์จริงๆด้วย พ่อรู้ใช่มั้ยคะว่าฟางเป็นลูกพ่อกับแม่เฟี๊ยต”ฟางรีบเดินไปตามพ่อตัวเองแล้ว
พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรกันพี่เจตน์นี่พี่ยังติดต่อกับอีเมียเก่าของพี่อีกหรอห้ะ ไหนว่ามีแค่ชั้นกับดาด้าไง”ผู้หญิงคนนั้น
โวยวาย
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ชั้นเป็นลูกพ่อเค้านะ ชั้นก็ต้องมีสิทธิ์ที่จะมาหาเค้าสิ”ฟางพยายามพูดดีๆกับเมียใหม่พ่อของ
เธอ
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไม นังเฟี๊ยตมันเงินหมดแล้วล่ะสิถึงขั้นส่งลูกสาวไปเป็นนักร้องเต้นกินรำกินแล้วนี่คงจะกลับมา
ผลาญสมบัติพี่เจตน์งั้นสิ อย่ามาใช้สิทธิ์เป็นลูก พ่อแกกับแม่แกเค้าหย่ากันเป็นชาติแล้ว”ผู้หญิงคน
นั้นโวยวาย
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นไม่ได้ต้องการจะมาเอาสมบัติของพ่อนะ แต่ชั้นแค่อยากเจอหน้าพ่อเท่านั้นเอง เพราะลำพัง
พวกเราก็อยู่กินดีมีสุขอยู่แล้ว อ้อ เท่าที่รู้มาเนี่ย เธอเองก็เคยเป็นนักร้องมาก่อนไม่ใช่หรอ แล้วก็ยั่ว
พ่อของชั้นจนทำให้พ่อชั้นต้องเลิกกับแม่ชั้น ยัยคนหน้าไม่อาย”ฟางรีบว่า
 
 
 
 
 
 
“อย่ามาปากดีแถวนี้นะนังเด็กบ้า ชั้นกับพี่เจตน์เรารักกันไม่อยากงงั้นจะมีลูกชั้นมาทำไม รู้เอาไว้ซะ
ว่าพ่อแกมันไม่เคยรักแกกับแม่แล้วก็พี่แกเลย เค้าน่ะเบื่อพวกแก”ผู้หญิงคนนั้นว่าแล้วรีบเอามือ
คล้องแขนพ่อฟาง
 
 
 
 
 
 
“ไม่จริง นี่ชั้นแค่อยากมาหาพ่อไม่ได้เลยรึไง ชั้นเป็นลูกแท้ๆของเค้านะ”ฟางว่า
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ชั้นไม่อยากเจอเธอ กลับไปซะ”พ่อของฟางตะคอกว่าฟางทำให้คนตัวเล็กสะดุ้ง
 
 
 
 
 
“พ่อแกเค้าไม่อยากเจอแกแล้วยืนเซ่ออะไรล่ะ มาทางไหนไปทางนั้นโน”ผู้หญิงคนนั้นว่า
 
 
 
 
 
“พ่อ แม่ นี่มันเรื่องอะไรกัน”ดาด้ามองทุกคนด้วยสายตาไม่เข้าใจ
 
 
 
 
 
 
 
“ดาด้า เข้าไปในบ้าน ไม่งั้นชั้นจะตีแก”ผู้หญิงคนนั้นไล่
 
 
 
 
 
“อย่าตีลูกอีกนะ”พ่อของฟางตกใจรีบดึงดาด้าไปกอดแน่นทำให้ฟางชะงักมองเด็กสาววัยรุ่นที่เป็น
ลูกของพ่อเธออีกคน ถูกพ่อของเธอกอดและแสดงความรักระหว่างพ่อกับลูก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางเดี๋ยวก่อนสิฟาง”ป๊อปปี้ตกใจเมื่อเห็นฟางวิ่งเตลิดออกไปจากหน้าบ้านทันที
 
 
 
 
 
 
ครืน
 
 
 
 
 
 
เสียงฟ้าเริ่มร้องทำให้ป๊อปปี้ตกใจเพราะจำได้ว่าฟางเคยบอกว่าเธอไม่ชอบฟ้าร้อง ฟ้าผ่า
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางระวัง”ป๊อปปี้ที่วิ่งตามฟางมาเรื่อยๆจนจะเข้าถนน ก็รีบคว้าฟางไปกอดแน่นก่อนที่ฟางจะเตลิด
ไปกลางถนน
 
 
 
 
 
 
 
 
“ปล่อยชั้น ชั้นจะกลับบ้าน ฮือๆ”ฟางร้องไห้และดิ้นไปมาในอ้อมกอดป๊อปปี้ก่อนที่ฝนจะเริ่มเทลง
มา
 
 
 
 
 
 
 
“ใจเย็นๆตั้งสติสิฟาง อย่าร้องไห้แบบนี้สิ ป๊อปใจคอไม่ดีเลย ป๊อปรู้ว่าฟางเสียใจมากกับภาพที่เห็น
แต่ถ้าฟางเตลิดไปแบบเมื่อกี้อีกฟางก็จะโดนรถชนซึ่งป๊อปต้องบ้าตายแน่ๆถ้าฟางเป็นอะไรไป กลับ
บ้านก่อนนะฟาง”ป๊อปปี้พูดก่อนจะพาฟางกลับมาที่บ้านของเธอในสภาพตัวเปียกฝนทั้งคู่
 
 
 
 
 
 
 
"เช็ดผมก่อนเนาะเดี๋ยวเป็นหวัด"ป๊อปปี้พูดพลางหาผ้าเช็ดตัวให้ฟาง
 
 
 
 
 
 
“ใครๆก็ไม่รักชั้นเลย แม้แต่พ่อยังรักคนอื่นมากกว่า ผู้ชายในโลกนี้มันเฮงซวย”ฟางพูดออกมาแล้ว
พลางปาดน้ำตา
 
 
 
 
 
 
“ไม่จริงป๊อปน่ะรักฟางนะรักมากที่สุดด้วย”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
“โกหก ชั้นไม่เชื่อคุณ รักกันแล้วทำแบบนี้ทำไม หลีกไป ถ้าคุณไม่กลับชั้นจะกลับเอง กลับเดี๋ยวนี้
มันล่ะ’ฟางที่กำลังเสียใจกับเรื่องพ่อมากก็โวยวายอาละวาดก่อนจะเดินหนีป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปไม่ได้โกหก ถ้าฟางไม่เชื่อป๊อปจะพิสูจน์ให้ดู”ป๊อปปี้รีบคว้าตัวฟางมาแนบอกก่อนจะรีบบดจูบ
ฟางอย่างร้อนแรงแล้วดันร่างบางลงไปที่โซฟาทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
เอาละไง เฟย์หนีเขื่อนไปแล้ว แก้วกับโทโมะก็ยังตึงๆกัน แถมฟางกับป๊อปปี้ก็.....
 
 
มาดูกันว่าทั้งหมดจะดีกันยังไง อย่าลืมติดตามน้าาา
 
 
 
 

 
 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา