ปั้นรักปั้นหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เรียบร้อยแล้วจ้าเฟย์ แม่บ้านคนนั้นสัญญาจะไม่ปริปากบอกเรื่องของเราเรียบร้อยแล้ว”โย่งเดินมา
บอกเฟย์ที่นั่งในรถหน้าคอนโดของแบงค์ เฟย์ยิ้มนิดนึงแล้วคิดถึงเมื่อหลายชั่วโมงก่อนที่โย่งแวะ
มาหาเพื่อนที่คอนโดนี้แล้วบังเอิญเธอแอบเห็นเขื่อน แก้วและโทโมะคุยนัดแนะอะไรกันสักอย่าง
ก่อนที่เธอจะแอบสะกดรอยตามพบว่าพวกนั้นเข้าไปในห้องๆหนึ่ง ก่อนที่เจ้าของห้องอย่างแบงค์จะ
วกกลับเข้ามาในห้อง ตอนนั้นเธอเลยบอกให้แม่บ้านไปบอกแบงค์เรื่องรถ
 
 
 
 
 
 
“นี่เฟย์ พี่ถามจริงเถอะ ปากบอกเกลียดเค้าไม่ให้อภัยเค้าแต่กลับเป็นห่วงเค้าเนี่ยนะ”โย่งมองเฟย์
แล้วถาม
 
 
 
 
 
 
“เปล่าค่ะ เฟย์ไม่ได้ห่วงหมอนั่น ก็แค่รู้สึกได้ว่าสิ่งที่แก้ว โทโมะและเค้าทำมันต้องเป็นอะไรที่
สำคัญมากแน่ๆ ไม่อยากงั้นคงไม่แท้คทีมขนาดนี้หรอก ไปกันเถอะค่ะ เดี๋ยวเราจะกลับบ้านไม่ทัน
ค่ำซะก่อน”เฟย์พูดแล้วมองไปทางอื่น
 
 
 
 
 
 
“นี่พวกนายคิดจะทำอะไรกันนะ เขื่อน”เฟย์มองจากในรถเห็นแก้ว โทโมะและเขื่อนที่ทำท่าลับๆ
ล่อๆลงมาจากคอนโดหลังจากที่รถของแบงค์ขับออกไป แล้วรีบวิ่งขึ้นรถตัวเองไปด้วยความสงสัย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โทโมะซังมาแล้วๆ”แจมเห็นโทโมะเดินกลับเข้ามาในบ้านก็รีบไปคล้องแขนแสดงความเป็นเของ
ทันที
 
 
 
 
 
 
“ถ้าไม่มีอะไรแล้วชั้นขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะ พรุ่งนี้ต้องมีถ่ายละครเช้า”แก้วถอนหายใจเบาๆก่อน
จะเดินขึ้นชั้นบนไป
 
 
 
 
 
“สงสัยแก้วซังคงอยากจะรีบนอนรีบไปเจอฟลุ้คซังมั้งคะรีบเชียว”แจมพูดเสียงหวานแต่โทโมะ
ได้ยินเข้ากลับหน้าตึง
 
 
 
 
 
 
“แก้วเค้าอาจจะเหนื่อยกับภารกิจวันนี้เท่านั้นล่ะน่าแจมจังอย่าพูดแบบนั้นสิ ช่วงนี้เห็นๆกันอยู่ว่าไอ้
พี่ฟลุ้คนั่นแค่ฝืนคบแก้วไปเท่านั้น ไม่ได้รักแก้วจริงๆ”เขื่อนเห็นแจมที่คอยยุเรื่องแก้วกับโทโมะก็
พูดความจริงออกมา
 
 
 
 
 
 
“ดันทุรังรักกันทำไมล่ะ ทีตอนนั้นล่ะระริกระรี้อยากไปหาซะขนาดนั้น”โทโมะพูดแกมเคืองเรื่องใน
อดีต
 
 
 
 
 
 
 
“เอาเป็นว่า เคลียร์เรื่องป๊อปปี้กับฟางไปก่อนแล้วกันเดี๋ยวชั้นมีอะไรจะให้นายฟัง”เขื่อนพูดแล้วยิ้ม
นิดนึง
 
 
 
 
 
 
 
 
เอี๊ยด
 
 
 
สักพักป๊อปปี้ก็ขับรถมาจอดที่บ้านแล้วเดินเข้ามาในบ้าน
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ แจมจังจ้ะเดี๋ยวกลับไปคอนโดก่อนนะ วันนี้โทโมะต้องอยู่คุยธุระกับพวกเขื่อนพวกป๊อปปี้อยู่
แล้วพรุ่งนี้เราไปเจอกันที่กองถ่ายนะครับ”โทโมะเดินไปบอกแจมจังที่ยืนรอจะกลับคอนโดพร้อมกัน
 
 
 
 
 
“อะไรอ่ะโทโมะซัง เดี๋ยวนี้ไม่มานอนกับแจมจังเลย อย่าให้รู้นะว่าโทโมะซังอยู่เพราะแก้วซัง”แจม
โวยวาย
 
 
 
 
 
“โทโมะไม่ได้อยู่เพื่อแก้ว ทำไมโทโมะถึงมีความจำเป็นที่จะต้องอยู่กับแก้วด้วยล่ะ ในเมื่ตอนนี้โท
โมะกับลังดูใจอยู่กับแจมจัง”โทโมะพูดเป็นจังหวะที่แก้วอาบน้ำเสร็แล้วเดินเข้ามาได้ยินก็ชะงัก
 
 
 
 
 
 
 
“ใช่ โทโมะเค้าทำไมต้องมาอยู่เพื่อชั้นด้วย ทั้งๆที่ชั้นมีพี่ฟลุ้คอยู่แล้วทั้งคน”แก้วเดินลงมาแล้วพูด
เสียงดัง
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ทุกคนชั้นว่าเราอย่าทะเลาะกันเลยนะ เดี๋ยวแม่เขื่อนจะตื่นเอา”ป๊อปปี้พูดห้ามโทโมะและแก้ว
 
 
 
 
 
“แจมจัง กลับไปก่อนเถอะนะนี่พวกนี้ไม่มีอะไรกันจริงๆ ถ้ารักกันต้องเชื่อใจกันนะๆ”เขื่อนรีบพูด
 
 
 
 
 
 
“แจมจังอย่างอแงสิ วันนี้โทโมะไปทำธุระมาจริงๆนะ เราจะคบกันต้องเชื่อกันใจกันไม่ใช่หรอ”โท
โมะพูดแล้วเหล่มองแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ได้ๆ งั้นแจมจังไม่กวนเวลางานของหนุ่มๆแล้วกัน ไปก่อนนะคะโทโมะซัง”แจมพูดแล้วหอมแก้ม
โทโมะก่อนจะออกไป
 
 
 
 
 
 
“อ้อ แล้วลงมาประชุมกันแบบนี้หวังว่าคงไม่ทะเลาะกันนะ เพราะดูสภาพป๊อปวันนี้แล้ว คงจะผ่าน
ศึกหนักมาน่าดูถึงจะได้กุญแจดอกนี้มา”เขื่อนห้ามแก้วและโทโมะไว้ก่อนจะมองป๊อปปี้ที่สีหน้า
อิดโรย
 
 
 
 
 
 
“อ่ะๆ นี่ไฟล์ที่ชั้นแอบก้อปมาจากโน้ตบุ้คอีตาแบงค์นั่นจะเปิดละนะ”แก้วพูดแล้วเปิดโน้ตบุ้คตัวเอง
เพื่อดูไฟล์
 
 
 
 
 
 
 
“อี๋ โรคจิต”เมื่อเปิดดูในไฟล์ลับของแบงค์แก้วก็รีบปิดตาเมื่อเห็นภาพที่แบงค์ถ่ายรูปตัวเองเปลือย
 
 
 
 
 
“โห นี่มันเป็นพวกชอบโชว์รึไงนะ”เขื่อนเลื่อนเม้าส์ไล่ดูรูปกับโทโมะและป๊อปปี้แล้วอึ้ง
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวนะ นี่มันไฟล์วีดีโอนี่”ป๊อปปี้ทักก่อนจะให้เขื่อนคลิกเข้าไปในไฟล์แล้วทุกคนก็อึ้ง
 
 
 
 
 
 
‘ฟ้าจ๋า แบงค์ขออาบน้ำด้วยคนนะจ้ะ’แบงค์ที่เป็นคนถือกล้องเปิดประเข้ามาหาฟ้าที่แช่น้ำใน
อ่างอาบน้ำก่อนจะวางกล้องลงให้พอเห็นเขากับฟ้าในอ่างอาบน้ำแล้วก็ลงไป
 
 
 
 
‘อ๊ะ แบงค์อย่าซนสิคะเดี๋ยวไม่ได้อาบน้ำหรอก ฮิฮิ’ฟ้าหัวเราะคิกคักเมื่อถูกแบงค์โลมเลียทั่วตัว
 
 
 
 
 
 
 
“คบกันแบบนี้แล้วจะมายุ่งกับพวกนายทำไมกันนะป๊อปปี้”แก้วโมโหแทนแล้วว่า
 
 
 
 
 
“นี่มันรูปของนายหมดเลยนี่นา ที่แท้แบงค์ก็เป็นคนปล่อยภาพ”เขื่อนพูดแล้วอึ้งกับไฟล์ภาพ
 
 
 
 
 
 
“เอางี้ พรุ่งนี้ชั้นถ่ายละครเสร็จแล้วชั้นจะให้พี่ฟลุ้คไปหาแบงค์ที่คอนโด แล้วชั้นจะลบไฟล์นี้ให้นาย
เอง”แก้วพูด
 
 
 
 
 
“หึ ได้ร่วมมือกับแฟนตัวเองนี่ระริกระรี้จริงๆเชียวนะ”โทโมะเห็นก็อดแขวะไม่ได้
 
 
 
 
 
 
“อย่างน้อยเค้าก็สามารถทำให้ชั้นลบไฟล์บ้าๆพวกนี้ได้ไม่เหมือนแฟนนายที่ดีแต่มางอแงเป็นเด็ก
ไร้สาระ”แก้วว่า
 
 
 
 
 
“แจมจังไม่ได้งอแงเป็นเด็กไร้สาระนะ”โทโมะโวยวายว่าแก้วทำให้แก้วชะงักที่โทโมะปกป้องแจม
จัง
 
 
 
 
 
 
 
“โอ้ย พอได้แล้ว บอกแล้วว่าอย่าทะเลาะกันๆ ไอ้ป๊อปมันเครียดอยู่เนี่ย”เขื่อนพูดแล้วหันไปมองป๊อ
ปีป้ที่นั่งเงียบ
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นไม่ได้เครียดอะไรหรอกที่เงียบๆไปเพราะชั้นมีแผนดีๆออกมาแล้วต่างหากล่ะ”ป๊อปปี้ยิ้มออกมา
เมื่อมีแผนก่อนจะเริ่มเล่าแผนการทั้งหมดแล้วจัดการวางแผนทุกอย่างทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“แฮ่กๆ ฟิญ”ป๊อปปี้ที่คุยแผนการเสร็จกับพวกโทโมะก็รีบขับรถมาที่บ้านฟางแล้วตะโกนหาถึงน้อง
สาวคนเล็กของบ้าน เพราะวันนี้ฟิญไปแข่งอุคุเลเล่ที่โรงเรียน แล้วสัญญาว่าจจะมาเจอกัน
 
 
 
 
 
 
“คนมีเมียแล้วไม่ทราบว่ามาทำอะไรที่นี่ครับ”แบงค์เดินออกมาจากบ้านฟางแล้วก็ว่า
 
 
 
 
 
 
“ผมมีนัดกับน้องฟิญ แล้วคุณมาทำอะไรที่นี่ไม่ทราบ”ป๊อปปี้รีบพูดแม้ตอนแรกจะตกใจมาก
 
 
 
 
 
 
“ฟางเชิญพี่แบงค์มาทานข้าวที่บ้านเองค่ะ”ฟางเดินออกมาจากบ้านแล้วยืนข้างแบงค์ทำให้ป๊อปปี้
จุกที่อก
 
 
 
 
 
 
“พี่ป๊อปมาแล้ว วันนี้ฟิญได้รางวัลชนะเลิศด้วยนะ พี่ป๊อปไปทานข้าวกันพี่ฟางซื้อของกินมาเยอะ
เลยนะ”ฟิญพูดแล้วรีบจูงมือป๊อปปี้หมายจะเข้าไปในบ้า
 
 
 
 
 
 
“ไม่ได้ พี่ไม่ให้เค้าเข้ามานะ”ฟางพูดเสียงดัง
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง อย่างน้อยวันนี้คือวันของฟิญนะ ยอมๆให้น้องพาป๊อปปี้มาที่บ้านเราเถอะ”โฟร์ประคองแม่
ออกมาแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
“นี่เป็นงานฉลองให้ฟิญก็จริงแต่ฟางตั้งใจให้คนในครอบครัวมาฉลองเท่านั้น คนนอกไม่เกี่ยว”ฟาง
พูดทำให้ป๊อปปี้ซึมลงไป
 
 
 
 
 
 
“อ้าว ทำไมพี่ป๊อปจะมาไม่ได้ พี่ป๊อปเคยเป็นแฟนพี่ฟางนะ เคยเป็นคนในครอบครัวเรา ถ้าจะให้
คนนอกออกไปก็ควรจะเป็นพี่คนนี้มากกว่า”ฟิญหันขวับมาบอกพี่สาวก่อนจะกอดแขนป๊อปปี้แน่น
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวพี่กลับก่อนก็ได้นะฟาง ฟิญเค้าคงไม่ชอบใจแน่เพราะพี่ก็แค่คนนอก”แบงค์แม้จะไม่พอใจ
ฟิญแต่ก็แสร้งตีหน้าเศร้า
 
 
 
 
 
 
“ฟิญทำไมเสียมารยาทกับพี่แบงค์แบบนี้ ทำไมทำตัวไม่น่ารักเลยห้ะ”ฟางดุน้องสาว
 
 
 
 
 
 
“เอาล่ะทุกคนอย่าทำเลาะกัน กลับเข้ามาด้านใน ป๊อป แม่เชิญเราด้วยกันนะ”แม่มองทุกคนก่อนจะ
รีบพูด
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวพี่ตักให้นะฟาง”เมื่ออยู่บนโต๊ะอาหาร แบงค์ก็ประคบประหงมดูแลฟางต่อหน้าป๊อปปี้จนชาย
หนุ่มจุกที่อก
 
 
 
 
 
“พี่ป๊อปกินข้าวเยอะๆนะคะ จะได้มาเป็นครูสอนอุคุเลเล่ให้ฟิญอีก”ฟิญพูแล้วยิ้มให้ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“ฟิญ ถ้าอยากเรียนอุคุเลเล่เดี๋ยวพี่ให้เราไปเรียนที่โรงเรียนก็ได้ ไม่ต้องรบกวนพี่ป๊อปเค้าหรอก
เพราะมะรืนนี้เค้าจะต้องแต่งงานแล้วต้องดูแลครอบครัวคงไม่ว่างมาที่นี่อีกแล้วให้พี่แบงค์หาที่เรียน
ให้แล้วกัน”ฟางรีบพูด
 
 
 
 
 
 
“ไม่เอา ถ้าพี่ฟางจะเริ่มใหม่กับใครก็เริ่มไป แต่อย่าให้ฟิญเลิกยุ่งกับพี่ป๊อปปี้ เพราะฟิญรักพี่คนนี้
มากและก็จะไม่ปลี่ยนครูสอนคุอุเลเล่ด้วย พี่กันเถอะพี่ป๊อป”ฟิญรีบพูดก่อนจะดึงมือป๊อปปี้หนีแบงค์
ไป ทำให้แบงค์กำมือด้วยความไม่พอใจที่ถูกฟิญหักหน้าต่อหน้าแม่ฟางและโฟร์ ป๊อปปี้เดินตาม
ฟิญไปแล้วสายตาหันกลับมาสบตากับฟางด้วยความเศร้า เช่นเดียวกับฟางแต่ฟางต้องฝืนเข้มแข็ง
เบือนหน้าหนีไปทันที
 
 
 
 
 
 
 
TTถึงแม้จะมีแผนแต่ป๊อปปี้ก็อดเศร้าใจไม่ได้ที่เจอฟางเมินเฉย
 
 
แล้วเเผนป๊อปปี้จะเป็นยังไงต้องติดตามมมมมม