You are mine

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ คุณป๊อป”ฟางที่ออกมาจากห้องน้ำในเช้าสันเสาร์ต้องตกใจปนเขินเมื่อเจอป๊อปปี้นั่งอยู่ที่เตียง
ในห้องนอน
 
 
 
 
 
 
“ตื่นเช้าเหมือนกันนะกระต่ายของผม ดีเลย เดี๋ยวผมจะพาไปงานเปิดร้านกาแฟของแก้วเค้า”ป๊อปปี้
พูดก่อนจะเดินเปิดตู้เสื้อผ้าเพื่อหาเสื้อผ้าให้ฟาง ฟางมองการกระทำของป๊อปปี้แล้วแอบขำ หลัง
จากเมื่อวานที่ป๊อปปี้พาเธอออกมาจากบริษัท เขาก็พาเธอไปดินเนอร์ที่ร้านอาหารอิตาเลียนก่อนจะ
มาจบกันที่ห้องชุดคอนโดสุดหรูของป๊อปปี้ ซึ่งเมื่อหลังจากเสร็จกิจกามแล้ว ปีอปปี้ก็แยกออกไป
นอนที่ห้องนอนของเขาโดยที่ให้ฟางได้นอนหลับที่ห้องนอนของเธอ
 
 
 
 
 
 
 
“ความจริงคุณไม่ต้องพาฟางไปด้วยหรอกนะคะ ฟางอยู่ที่นี่รอคุณได้”ฟางพูดพลางแต่งตัว
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ยัยแก้วเค้าอยากเห็นหน้าฟางน่ะสิ เลยคะยั้นคะยอจะให้ผมพาฟางไปหาให้ได้ อ้อ แก้วเค้าเป็น
รุ่นน้องของผมนะพอดีเค้าบังเอิญได้ยินเรื่องของฟางที่เขื่อนเล่าให้ฟังเลยอยากเจอ”ป๊อปปี้พูด
พลางรูดซิบชุดเดรสด้านหลังให้ฟาง
 
 
 
 
 
“ฟางไม่มีอะไรน่าสนใจหรอกค่ะ น่าเบื่อจะตายคุณแก้วเจอก็คงจะเบื่อ”ฟางพูดอย่างถ่อมตัว
 
 
 
 
 
 
 
“คุณเนี่ยนะฟางน่าเบื่อ ผมล่ะไม่เห็นจะเบื่อคุณเลย คุณทั้งน่ารักน่ากอดแบบนี้”ป๊อปปี้พูดแล้วโอบ
กอดจากด้านหลังฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“พอก่อนสิคะ คุณน่ะอย่าทำปากหวานไปหน่อยเลย พอไม่มีฟางแล้วเดี๋ยวยังไงซะคุณก็คงพูดแบบ
นี้กับคนอื่นอยู่ดี”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ใครบอกล่ะ ผมพูดแบบนี้แค่คุณนะ เพราะคนอื่นๆก็ดีแต่เรียกร้องโน่นนี่นั่นหลังจากทีทำหน้าที่ตัว
เองเสร็จ”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วทำไมถึงคิดว่าฟางไม่เรียกร้องล่ะคะบางทีฟางอาจจะเรียกร้องมากกว่าคนก่อนๆของคุณ
ก็ได้”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าคุณอยากได้อะไรก็จะประเคนให้เลยที่รัก ขอผมสิ”ป๊อปปี้จูบฟางทีนึงก่อนจะพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่หรอกค่ะ ฟางไม่ขออะไรมาก แค่ดอกไม้จากคุณช่อนึงก็ทำให้ฟางมีความสุขแล้วล่ะค่ะ”ฟาง
พูดออกมาจากใจ
 
 
 
 
 
 
“คุณนี่เป็นคนแปลกๆนะฟาง เรียกร้องอะไรในสิ่งที่เค้าไม่ต้องการ ไปเถอะ เดี๋ยวผมไปรอด้าน
ล่าง”ป๊อปปี้พูดแล้วเดินออกปากห้อง
 
 
 
 
 
 
 
 
“แค่ชั้นมีคุณเท่านี้ชั้นก็ไม่ขออะไรแล้วค่ะ”ฟางมองตามป๊อปปี้ที่เดินออกไปแล้วพูดออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย เฟย์ไม่เข้าใจจริงๆเลยว่าทำไมคุณถึงต้องลากเฟย์มางานเพื่อนคุณด้วยเนี่ย”เฟย์บ่นเมื่อถูก
เขื่อนลากมาที่ร้านของแก้ว
 
 
 
 
 
 
“เอ้า เมื่อวานอุตส่าห์ช้อปให้แล้วจะอะไรอีก นี่พามาเปิดหูเปิดตาเชียวนะ จะได้เจอผู้ชายคนใหม่
แทนพี่ป๊อปไง”เขื่อนพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ย่ะ นี่มันแผนการชัดๆเลย หึงคุณภาณุล่ะสิ”เฟย์รีบย้อนใส่เขื่อนทันที เพราะเมื่อวานที่เธอถูกเขื่อน
ลากมาช้อปปิ้งนั้น กลับกลายเป็นว่าเสื้อผ้าและเครื่องสำอาต่างๆที่เขื่อนไปช้อปนั้น ชายหนุ่มเอาให้
เธอทั้งหมดโดยอ้างว่าที่บ้านมีเยอะแล้ว
 
 
 
 
 
 
“เหลวไหลน่าชะนี ไปข้างในได้แล้ว”เขื่อนส่ายหน้าเบาๆก่อนจะดึงเฟย์เข้ามาด้านใน
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ความจริงคุณแก้วไม่น่าพาผมมาเลยนะฮะ ลำบากคุณแก้วเปล่าๆ”โทโมะพูดเมื่อถูกแก้วพามา
ที่งานของเธอ
 
 
 
 
 
 
 
“ได้ไงล่ะคะ คุณช่วยแก้วต้องหลายครั้ง แก้สจะพาคุณมาก็ไม่เห็นแปลกเพราะเราเป็นเพื่อนกัน
นี่”แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณนะครับที่เป็นเพื่อนกันคนธรรมดาๆอย่างผม”โทโมะยิ้มให้แก้วอย่างสดใสทำให้แก้วหน้า
แดงจัด
 
 
 
 
 
 
 
“มีเค้กด้วย งั้นเดี๋ยวแก้วจะเอาเค้กไปให้คุณโทโมะนะคะ”แก้วรีบเปลี่ยนเรื่องคุยก่อนจะรีบเดินหัน
ไปสั่งพนักงานในร้าน ก่อนจะลื่นล้ม โทโมะรีบเอามือที่ไม่ได้ใส่เฝือกอยู่มาดึงแก้วให้ตกอยู่ในอ้อม
กอดของเขา
 
 
 
 
 
 
 
 
ตึกๆ
 
 
 
 
แก้วใจเต้นรัวและหน้าของเธอแดงจัด
 
 
 
 
 
 
“บอกแล้วไม่ใช่หรอครับว่าอย่าใส่ส้นสูงอีก คุณน่ะเหมาะกับคัชชูจะตาย”โทโมะพูดแล้วยิ้มให้แก้ว
 
 
 
 
 
 
“ขะ ขอบคุณนะคะ อุ้ย รอยลิปสติกเลอะเสื้อ”แก้วเหวอเมื่อเห็นว่ารอบลิปสติกตัวเองเลอะเสื้อโท
โมะ
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรครับเช็ดน้ำเดี๋ยวก็ออก”โทโมะมองรอบลิปสติกที่อกซ้ายก็พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ได้ค่ะ นี่ค่ะผ้าเช็ดหน้า เดี๋ยวแก้วเช็ดในนะคะ”แก้วรีบห้ามก่อนจะน้ำผ้าเช็ดหน้าตัวเองชุบน้ำ
แล้วมาถูกให้โทโมะ
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณนะครับ”โทโมะยิ้มเมื่อเห็นแก้วขมักเขม้นเช็ดรอบนั้นให้เธอ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“กะแล้วว่าคุณต้องมาที่นี่จริงๆด้วยค่ะป๊อป”จินนี่เมื่อเห็นป๊อปปี้ลงรถมากับฟางก็รีบปรี่เข้ามาหาชาย
หนุ่มแล้วคล้องแขนป๊อปปี้พร้อมกับแสดงความเป็นเจ้าของป๊อปปี้ ทำให้ฟางมองภาพนั้นก่อนจะ
แอบถอยมายืนข้างๆปลื้ม
 
 
 
 
 
 
“ขอโทษนะครับจินนี่ วันนี้ผมมากับฟาง”ป๊อปปี้รีบพูดก่อนจะแกะมือจินนี่แล้วเดินไปหาฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“แหม แต่เมื่อกี้จินนี่เจอลูกคุณหญิงดารารัตน์ คุณโป๊ปไงคะ เค้ากลับมากอิตาลีแล้ว อยากเจอป๊อ
ปมากเลยนะคะเห็นว่าอยากคุยรำลึกถึงวันวานที่ไปเล่นโปโลด้วยกัน เราไปคุยกับคุณโป๊ปก่อนเถอะ
ค่ะ”จินนี่รีบพูดก่อนจะดึงป๊อปปี้ไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แหมๆ มองตาละห้อยเชียวนะคะฟาง ก็งี้ล่ะค่ะ คุณจินนี่เค้าสายอีเว้นท์เค้าเลยชอบพาคุณภาณุ
ออกไปไหนมาไหนแบบนี้ล่ะค่ะ แถมคุณภาณุเค้าเก่งรอบด้าน ทั้งตีกอล์ฟ โปโล เรือใบ อ้อ แถม
ชอบขับเครื่องบินส่วนตัวเป็นชีวิตจิตใจ เอ แล้วนี่ฟางไปเจอคุณป๊อปได้ไงหรอ มีงานอดิเรกส่วนตัว
อะไรหรอคะ”พิมที่มางานของแก้วเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดก็ทำทีเดินเข้าไปพูดกับฟางด้วยน้ำเสียง
หวานใสแต่แฝงไปด้วยยาพิษ ฟางอึกอักเพราะว่าทุกอย่างที่ป๊อปปี้ชอบนั้นเธอไม่เคยสัมผัสมันเลย
 
 
 
 
 
 
 
“อุ้ย ทำไมไม่ตอบละคะ หรือว่าที่เฟย์เค้าเคยมาบ่นให้ฟังมันะเป็นความริง ที่ว่าฟางเอาตัวเข้า
แลก”พิมรีบว่า
 
 
 
 
 
 
 
“คุณพิม คุณมาทำอะไรตรงนี้ไม่ทราบ”ป๊อปปี้พูดเสียงเข้ม ทำให้พิมหันไปมองตกใจที่ป๊อปปี้เดิน
เข้ามา
 
 
 
 
 
 
 
“พิมก็แค่มาทักทายน่ะค่ะ ตามประสาผู้หญิงธรรมดาๆ”พิมพูดแล้วเน้นคำว่าธรรมดาใส่ฟาง
 
 
 
 
 
 
“อุ้ย นี่กระชับความสัมพันธ์กันหรอคะเนี่ย ไม่ยักจะรู้ว่าเลขาพิมสนิทกับเธอ เอ๊ะ เดี๋ยวนะ เธอชื่อ
อะไรหรอจ้ะ แล้วเป็นลูกเต้าเหล่าใครหรอ ซอรี่นะพอดีว่าไม่คุ้นหน้าคุ้นตาเลย เหมือนไม่ได้อยู่
วงการเดียวกัน”จินนี่เดินตามมาสมทบว่า
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางเค้าเป็นนักข่าวเขียนคอลัมส์อยู่ที่นิตยสารKZ พ่อแม่ของเค้าเป็นข้าราชการทำงานที่ต่างจัง
หวัดแต่ตอนนี้เสียชีวิตหมดแล้ว ซึ่งมันแน่อยู่แล้วที่ฟางเค้าไม่ได้อยู่ในวงการเดียวกับจินนี่เพราะ
เค้าต้องทำงานไม่ได้มีเวลาว่างเที่ยวออกงานสังคมรึปาร์ตี้กับเพื่อนไปวันๆ ถ้าสงสัยกันว่าผมเจอ
ฟางได้ยังไง เอาเป็นว่าผมรู้สึกสนใจเธอตั้งแต่แรกเจอแล้วล่ะ ไม่ใช่ว่าฟางเอาตัวเข้าแลกอย่างที่
พูดกันแน่นอน หวังว่าทุกคนคงจะเข้าใจนะ ฟางไปกันเถอะ”ป๊อปปี้สูดลมหายเข้าลึกๆก่อนจะพูด
ออกมาแล้วโอบไหล่ฟางเดินหนีเข้ามาในร้าน  เพื่อหลบหลีกความวุ่นวาย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่คุณรู้เรื่องของฟางได้ยังไงคะ”เมื่อป๊อปปี้พาฟางมานั่งที่โซฟามุมหนึ่งของร้านฟางก็รีบถาม
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าผมสนอะไรขึ้นมา ผมก็จะต้องรู้ข้อมูลให้มากที่สุด และเรื่องเมื่อกี้มันเป็นอะไรที่ผิวเผินมากที่ผม
จะได้ข้อมูลพวกนั้นมา อ้อ ไม่ต้องคิดมากนะกับคำพูดของคุณพิมกับจินนี่ เพราะเค้าอิจฉาคุณเลย
ตามว่าแบบนี้”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
“คุณก็น่าจะรู้ว่าที่เค้าอิจฉาฟางเป็นเพราะว่าเค้าชอบคุณนะคะ”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
“ชอบแล้วไง ผมไม่ได้ชอบพวกเค้าสักหน่อย เอาล่ะ ขนมมาแล้ว ทานซะเถอะ”ป๊อปปี้พูดเมื่อเค้ก
และน้ำชาถูกยกมาเสิร์ฟ
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ฟางเจอเรื่องเมื่อกี้แล้วรู้สึกไม่ค่อยอยากทานอะไรแล้วล่ะค่ะ”ฟางพูดตามตรง
 
 
 
 
 
 
“ทานซะเถอะ พอดีว่าผมมีปัญหากับพวกอาหารหรือพวกขนมที่เหลือ”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆ
 
 
 
 
 
 
“แต่ว่าฟาง”ฟางอึกอัก
 
 
 
 
 
“กินซะ”ป๊อปปี้สั่งเสียงเจ้มก่อนที่ฟางจะจำเป็นต้องทานอะไรรองท้องทั้งๆที่ตอนนี้ความรู้สึกของ
เธอที่เจอคำพูดของจินนี่และพิมในงานทำให้กระอักกระอ่วนไม่อยากทานอะไร
 
 
 
 
 
 
“ดีมาก คนเก่งของผม”ป๊อปปี้ยิ้มอย่างพอใจเมื่อเห็นฟางทานเค้กและชาจนหมดก่อนะเอาทิชชู่เช็ด
ปากให้อย่างอ่อนโยน
 
 
 
 
 
 
“ผมรู้นะว่าคุณกลุ้มใจกับคำพูด2คนนั้น”ป๊อปปี้พูดแล้วเอามือกุมมือฟางไว้เพื่อปลอบใจ
 
 
 
 
 
 
“บางทีเราก็ต่างกันเกินไปนะคะ คุณมีทุกอย่างที่ดีพร้อมเมื่อเทียบกับฟางแล้วที่เป็นแค่คนธรรมดา
ไม่มีอะไรเลย”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
“อย่าคิดว่าตัวเองไม่มีอะไรเลยสิฟาง คุณยังดีที่เกิดมามีพ่อแม่ที่รักคุณมากแค่ไหน แม้ตอนนี้พวก
ท่านจะไม่อยู่แล้วก็ตาม แต่คุณก็ไม่ได้ตัวคนเดียวบนโลกนี้ คุณยังดีกว่าผมในอดีตอีกเยอะนะฟาง
ผมน่ะเคยไม่มีและอดอยากมากว่าคุณอีก ผมไม่มีแม้แต่จะมีเงินไปกินข้าวเลย นี่ล่ะคือสาเหตุที่ผม
ถือเรื่องกินอาหารเหลือทิ้งไว้”ป๊อปปี้พูดแล้วเหม่อออกไปนอกหน้าต่าง
 
 
 
 
 
 
“แต่ตอนนี้คุรก็ไม่ได้อยู่คนเดียวอีกแล้วนะคะ”ฟางพูดแล้วยิ้มอย่างอ่อนโยนให้ป๊อปปี้ ทำให้ชาย
หนุ่มมองฟางที่ยิ้มให้นั้นก่อนะยิ้มออกมาบางๆแล้วกุมมือฟางไว้ไม่ปล่อย
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อปปี้เค้าจริงใจกับฟางรึเปล่า นี่เป็นคำถามที่รีดเดอร์สงสัย บอกเลยว่าต้องติดตามเรื่องนี้
 
 
แล้วความรักคู่นี้จะเป็นยังไงต่อไป ก็ต้องติดตามอีกเช่นกันนะจ้ะ