You are mine

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวฟางกลับไปแล้ว เอาเค้กไปทานด้วยนะคะ”แก้วพูดแล้วเดินไปหยิกเค้กในตู้หลายชิ้นใส่
กล่อง
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องก็ได้ค่ะคุณแก้ว คุณแก้วเก็บไว้ขายเถอะค่ะ”ฟางรีบร้องห้ามแก้ว
 
 
 
 
 
 
“รับไปเถอะฟาง รายนี้ถ้าเค้าอยากเอาขนมให้ใครนะ ปฏิเสธไม่ได้หรอก”โทโมะเดินมาพูด
 
 
 
 
 
 
 
“แหม โทโมะไม่ต้องมาพูดเลยนะ นี่แก้วเตรียมขนมไว้ให้โทโมะแล้ว”แก้วพูดพร้อมกับชูกล่องเค้ก
ให้โทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
“คุณแก้วน่ะ ไม่ย่าลำบากเลย แค่อันเดิมผมยังทานไม่หมดเลยฮะ”โทโมะเกรงใจแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
“ได้ไงโทโมะ นี่โทโมะเป็นเหมือนอัศวินขี่ม้าขาวมาช่วยแก้วหลายครั้ง แก้วก็ต้องตอบแทนบ้างล่ะ
เอ ไม่รู้ล่ะ ถ้าไม่ยอมคราวนี้ จะให้มาตอบแทนกันด้วยการทำความสะอาดที่นี่เลยเอามั้ย”แก้วพูด
ติดตลก
 
 
 
 
 
 
 
“ได้เลยครับ ผมเต็มใจจะช่วยคุณแก้วอยู่แล้ว จะมาช่วยร้านทุกวันเลยถ้าหายนะ”โทโมะพูดแล้ว
พร้อมกับชูเฝือกอ่อนให้
 
 
 
 
 
 
 
“โทโมะกับคุณแก้วดูสนิทสนมกันน่ารักดีนะคะ”ฟางยิ้มแล้วขำเมื่อเห็นแก้วที่ชอบดูแลโทโมะตลอด
 
 
 
 
 
 
“ก็เพื่อนกันนั่นล่ะเหมือนกับที่โทโมะชอบดูแลฟางไง”โทโมะพูดแล้วยิ้มให้แก้วชะงัก มองไปยัง
สายตาที่โทโมะมองฟาง
 
 
 
 
 
 
“ใช่ๆ เพื่อนกัน เอ ว่าแต่ฟางล่ะคะ เป็นอะไรกับพี่ป๊อปหรอ น้อยคนนะเนี่ยที่พี่ป๊อปจะพา
ออกงาน”แก้วแซวบ้าง
 
 
 
 
 
 
“นั่นน่ะสิ ทำไมต้องมาด้วยกัน”โทโมะรีบถามอย่างร้อนรนโดยที่แก้วยืนจับสังเกตอยู่
 
 
 
 
 
“ก็เป็นเพื่อนกันเหมือนกับคุณแก้วกับโทโมะไงคะ”ฟางอึกอักก่อนจะตอบออกมา
 
 
 
 
 
 
“เพื่อนกัน ไปสนิทกันตอนไหนหรอฟางทำไมโทโมะไม่เห็นจะรู้เรื่อง”โทโมะยังคงซักต่อไป
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่มีอะไรหรอกน่าโทโมะ เรารู้จักกันตอนไปงานที่รีสอร์ตนะไม่มีอะไรหรอก”ฟางพูดแล้วมองไป
ยังป๊อปปี้ที่กำลังพูดคุยกับเพื่อนๆในสังคมไฮโซเหมือนกันแล้วมีจินนี่และพิมประกบคนละข้างก็ซึม
ลงไป
 
 
 
 
 
 
 
“คุณฟางนี่เป็นมากกว่าเพื่อนกับพี่ป๊อปสินะคะ”แก้วเดินมากระซิบใกล้ๆฟางตกใจหันไปมองกลัวโท
โมะได้ยิน ซึ่งชายหนุ่มนั้นเดินไปคุยกับเฟย์และเขื่อนที่อยู่อีกมุมของร้านอยู่
 
 
 
 
 
 
 
“ถึงไม่ตอบแก้วก็รู้นะคะว่าพี่ป๊อปเค้าสนใจคุณฟางเป็นพิเศษ เพราะพี่ป๊อปเค้าไม่เคยควงทั้งจินนี่
หรือเลขาพิมออกงานเลย แก้วเห็นนะคะที่2คนนั้นพยายามมาพูดให้คุณฟางเครียด คุณฟางไม่ต้อง
เครียดนะคะ เราคือผู้หญิงที่พี่ป๊อปเลือกแล้ว ต่อให้จะต่างกันยังไง ถ้าหัวใจตรงนี้เราตรงกัน มันก็จะ
ฝ่าฝันและผ่านมันไปด้วยดีค่ะ แก้วเชื่อนะคะในเรื่องพรมลิขิต ที่ขีดเส้นให้คน2คนมาพบกัน”แก้ว
พูดแล้วย้อนนึกถึงวันนั้นที่เธอรถเสียแล้วได้รู้จักกับโทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
“คุยอะไรกันอยู่จ้ะสาวๆ”ป๊อปปี้ที่ปลีกตัวเองเดินมากกลุ่มเพื่อนมาหาแก้วและฟางแล้วพูดพลาง
โอบเอวฟาง
 
 
 
 
 
 
“แหมพี่ป๊อป คนพิเศษคนนี้นี่ต้องโอบเอวตลอดเลยนะ รึว่าหวงเค้าคะ”แก้วแซว
 
 
 
 
 
 
“แก้วก็พูดไป เพื่อนพี่ทั้งคนนะ ขอหวงหน่อยสิ เอาล่ะถ้าไม่มีอะไรแล้วพี่ขอตัวก่อนนะ ยินดีด้วยนะ
แก้ว ป่ะไปกันเถอะฟาง”ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางชะงักกับสถานะเพื่อนที่ป๊อปปี้บอกกับแก้วก่อนจะยอม
เดินตามชายหนุ่มไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรกัน ไปด้วยกันอีกแล้ว อะไรเนี่ย”เฟย์เห็นฟางออกไปกับป๊อปปี้ก็โวยวาย
 
 
 
 
 
 
“บ่นนะๆ มานี่ๆ กินไป นี่เค้กชินนี้อร่อยนะ อุ้ย ตายละปากเลอะ มานี่เด่ยวเช็ดให้”เขื่อนรีบเบนความ
สนใจเฟย์ “อ๊าย พอแล้วย่ะ”เฟย์ถูกเขื่อนแกล้งเอาทิชชู่เช็ดปากแรงจนลิปกลอสหลุดก็เผลอทุบ
ชายหนุ่มที่หัวเราะ ก่อนจะถูกเขื่อนจับทาลิปให้ใหม่เหมือนกับเป็นตุ๊กตาของเขื่อนไปโดยปริยาย
 
 
 
 
 
 
 
 
“จะสนิทกันเกินไปรึเปล่านะ”โทโมะมองตามฟางและป๊อปปี้แล้วร้อนรนโดยมีแก้วสังเกตท่าทาง
ของโทโมะอยู่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวนะคะคุณป๊อป พาฟางมาทำไมที่นี่”ฟางแปลกใจเมื่อป๊อปปี้พาเธอมาที่โชว์รูปรถยนต์ยุโรปหรู
 
 
 
 
 
 
“รถที่ท่านสั่งเสร็จแล้วนะครับ ให้ทางเรานำไปจอดไว้ที่บริษัทท่านเลยมั้ยครับ”พนักงานเดินเอา
กุญแจรถมาให้ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“ผมให้คุณ ถือเป็นของรางวัลที่คุณออกงานกับผม ผมสืบมาว่าคุณเองก็เคยขับรถเป็นสมัยมหาลัย
คันนี้กะทัดรัดดี น่าจะเหมาะกับคุณ”ป๊อปปี้จูงมือพาฟางมาที่จอดรถในโชว์รูมแล้วยื่นกุญแจรถให้
ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ว่ามันมากเกินไปนะคะ”ฟางอึ้งแล้วมองรถยนต์Audi A3สีแดงสด นี่มันใช่ถูกซะที่ไหนล่ะเนี่ย
 
 
 
 
 
 
“มันไม่มากเกินไปหรอก นี่เป็นรถที่ผลิตที่เยอรมันเชียวนะ ระบบความปลอดภัยดีเยี่ยม ผมไม่
ต้องการให้คุณลำบากต้องเทียวขึ้นแท็กซี่2ต่อ3ต่อไปทำงานอีกแล้วล่ะที่รัก”ป๊อปปี้ชี้แจงเหตุผล
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ว่าถึงฟางจะไม่ไปทำงานเองฟางก็มีโทโมะที่ขี่มอเตอร์ไซค์ไปส่งทุกวันนี่คะไม่เห็นต้องลำบาก
เลย”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
 
“มอเตอร์ไซค์ยิ่งอันตรายใหญ่ บนท้องถนน อุบัติเหตุมีมากมายแค่ไหนคุณก็รู้ แล้วส่วนมาล้วนมา
จากมอเตอร์ไซค์ ผมไม่ยอมหรอกนะจะให้คุณไปเสี่ยงอันตราย และมันยิ่งอันตรายเมื่อคุณไปกับไอ้
หน้าหวานนั่น ผมดูแปปเดียวก็รู้แล้วว่ามันคิดอะไรกับคุณ มันชอบคุณ”ป๊อปปี้รีบพูดทันที
 
 
 
 
 
 
 
“แต่คุณป๊อปคะ นั่นเพื่อนของฟางนะคะเราคบกันในสถานะนี้มานานแล้วนะคะ ฟางรู้แม้เค้าจะชอบ
ฟางแต่ฟางไม่ได้คิดอะไรกับเค้า เลย ถ้าจะคิด ฟางคงไม่เป็นแฟนเค้าไปนานแล้วหรอคะ”ฟาง
กลอกตาแล้วถอนหายใจพูดกับป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“เมื่อกี้คุณกลอกตาใส่ผมทำไมฟาง ผมไม่ชอบ อย่าทำอีกนะ”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆก่อนจะพาฟางกลับมา
ที่คอนโดหรูของเขา
 
 
 
 
 
 
“แต่ถึงยังไงฟางก็รับมันไว้ไม่ได้หรอกค่ะคุณป๊อป มันแพงเกินไปสำหรับฟาง”ฟางรีบพูดเมื่อออก
มาจากลิฟท์เข้ามาในห้อง
 
 
 
 
 
 
 
“มันไม่มีอะไรแพงเกินไปหรอกฟาง ผมยอมจ่ายหนักดีกว่าคุณต้องตกอยู่ในอันตราย”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมคุณถึงชอบบงการจังเลยนะ”ฟางถอนหายใจและเผลอกลอกตาใส่ป๊อปปี้อีกครั้ง ชายหนุ่มจึง
เดินเข้ามาใกล้ฟาง
 
 
 
 
 
 
“เมื่อกี้ผมบอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่ากลอกตาใส่ผมผมไม่ชอบ แล้วคุณต้องทำ คนทำผิดต้องถูก
ลงโทษ”ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางนิ่ง จริงสิ เมื่อกี้เธอเผลอกลอกตาใส่ชายหนุ่ม ฟางจึงต้องยอมเดิน
ตามชายหนุ่มมาที่โซฟา
 
 
 
 
 
 
 
“มานั่งสิ”ป๊อปปี้ถอดเสื้อสูทตัวนอกก่อนจะแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตทั้งสองแล้วพับแขนเสื้อ
 
 
 
 
 
 
“ว้าย”ฟางต้องร้องเมื่อถูกป๊อปปี้อุ้มมานอนคว่ำที่ตักของเขาก่อนชายหหนุ่มก่อนจะดันกระโปรงเด
รสสีหวานขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
“ถึงแม้จะเป็นการทดลองเป็นทาสก็ตาม แต่เมื่อคุณตกลงแล้ว ตอนนี้คุณคือทาสของผมนะฟาง
เมื่อกี้ทาสสาวกลอกตาและถอนหายใจใส่เจ้านายมันเป็นการกระทำที่สุภาพรึเปล่า”ป๊อปปี้ถาม
 
 
 
 
“ไม่ค่ะ”ฟางตอบ
 
 
 
 
“พูดกับเจ้านายพูดยังไงนะ”ป๊อปปี้เค้นเสียงถามอีกครั้ง
 
 
 
 
“ไม่ค่ะนายท่าน”ฟางรีบพูดทันทีด้วยความตกใจ
 
 
 
 
 
 
“ดี งั้นผมจะลงโทษ ตีคุณ2ทีเพื่อไม่ให้คุณทำผิดอีก โอเคนะ”ป๊อปปี้พูด ฟางที่ตกใจเล็กน้อยก่อน
จะพยักหน้าลง
 
 
 
 
 
 
มือหน้าของป๊อปปี้ลูบไล้ขึ้นมาจากต้นขามาถึงก้นก่อนจะถอดชั้นในสีหวานร่นลงมาทำให้ฟางขนลุก
ซู่
 
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
และแล้วชายหนุ่มก็ฟาดน้ำหนักลงที่ก้นของฟาง ทำให้ฟางกระตุก
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
เสียงฟาดมือลงที่ก้นเธออีกครั้งทำให้ฟางหลับตาปี๋ด้วยความเจ็บแสบระบม นี่เป็นครั้งแรกที่เขาตี
เธอเพื่อทำโทษ และน้ำหนักมือของผู้หญิงและผู้ชายย่อมไม่เหมือนกัน ทำให้เธอแสบเป็นธรรมดา
ก่อนจะค่อยๆใส่ชั้นในกลับที่เดิมเมื่อถูกปล่อยตัวเป็นอิสระ พลางค่อยๆนั่งลงกับโซฟาด้วยความ
แสบแล้วมองร่างสูงที่จัดการติดกระดุมแขนเสื้อเชิ้ตเข้าที่เดิม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรนะปลื้ม มีงานด่วนงั้นหรอ ได้ๆ งั้นเดี๋ยวมารับคุณฟางกลับบ้านด้วยนะ”ป๊อปปี้รับโทรศัพท์คน
สนิทแล้วรีบพูด
 
 
 
 
 
 
“มีอะไรรึเปล่าคะ”ฟางที่ฝืนทำตัวเป็นปกติแล้วเดินไปถามป๊อปปี้เมื่อวางสายแล้ว
 
 
 
 
 
 
“พอดีมีธุระด่วนที่ภูเก็ตน่ะฟางเรื่องรีสอร์ตน่ะวันนี้เราอาจจะไม่ได้อยู่ด้วยกันถึงวันอาทิตย์นะ แต่
อาทิตย์หน้าผมสัญญาว่าผมจะเคลียร์งานทั้งหมด ลงไปเถอะ ผมให้ปลื้มมารอแล้ว ส่วนรถผมให้
คนเอารถไปไว้ที่บ้านคุณแล้วล่ะ แล้วเจอกันวันศุกร์หน้านะครับ”ป๊อปปี้พูดแล้วเดินเข้าไปเอา
เอกสารให้ห้องทำงานอย่างร้อนรนไม่สนใจฟางเลย
 
 
 
 
 
 
“ดูแลตัวเองดีๆนะคะ”ฟางมองตามแผ่นหลังของป๊อปปี้ที่สนใจกับงานต่างๆแล้วนิ่งไป จริงสินะ เค้า
คือนายใหญ่ของทุกคน ดูแลงานทุกอย่างด้วยตัวเขาเอง ก็ต้องมีเครียดเป็นธรรมดาเมื่อถูกใครไม่
ทำตามใจแบบเธอ
 
 
 
 
 
 
แม้ป๊อปปี้จะปกป้องดูแลฟางแต่อย่าลืมนะว่าฟางคือทาสย่อมถูกลงโทษเป็นธรรมดา
 
ฉับบบบ บอกเลยว่าฉับ มาดูกันว่าฟางจะทนเป็นทาสมั้ยรึหนีไป
 
แต่บอกเลย นี่แค่น้ำก๊อก ถ้าฟางจะอยู่กับป๊อปปี้
 
 
เอาลงไปตอนนึงก่อนนะ เดี๋ยวตอนต่อของตอนนี้จะตามมา