You are mine

9.9

เขียนโดย Chapond

วันที่ 11 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 เวลา 18.24 น.

  52 ตอน
  457 วิจารณ์
  98.14K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 7 เมษายน พ.ศ. 2558 10.24 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

16) 15 เจ้านายเรียนรู้โลกของทาสสาว

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

โครม

 

 

 

ตึง

 

 

ตัง

 

 

เสียงดังจากด้านล่างทำให้ฟางสะดุ้งตื่นแล้วมองไปข้างกายพบว่าไม่มีป๊อปปี้อยู่แล้วนั่นเสียงอะไร

กัน

 

 

 

 

 

 

 

 

“เฮ้ หยุดสิ หยุด”เสียงคุ้นหูดังมาจากหลังบ้านทำให้ฟางต้องรีบใส่เสื้อผ้าแล้วลงมาพลางคว้า

ไม้กวาดมาเป็นอาวุธ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตายแล้วคุณป๊อป”ฟางต้องตกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้ตัวเลอะเต็มไปด้วยฟองผงซักฟอกกำลังหาปุ่มปิด

เครื่องซักผ้าอยู่ ฟางไม่รอช้ารีบโยนไม้กวาดทิ้งก่อนจะรีบปิดเครื่องซักผ้าปัญหาให้กับชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ผมเห็นว่าคุณหลับ แล้วยังซักผ้าไม่เสร็จเลยอาสาจะซักให้ ไม่คิดว่ามันจะยุ่งยากขนาด

นี้”ป๊อปปี้พูดพลางเช็ดคราบฟองผงซักฟอกที่ตอนนี้เกาะเต็มเสื้อผ้าและผมของชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวฟางทำเองก็ได้ค่ะ ง่ายนิดเดียวเอง”ฟางยิ้มขำกับท่าทางของป๊อปปี้ตอนนี้ที่แทบไม่เหลือ

เค้าของนักธุรกิจหนุ่มสุดฮอตและเงียบขรึม ฟางเดินไปกดเครื่องซักผ้าและจัดการปั่นผ้าที่เหลือ

แทนป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

โครม

 

 

 

 

 

เสียงดังอีกครั้งจากห้องนอนของฟาง ฟางรีบวิ่งขึ้นไปชั้นบนต้องตกใจเมื่อป๊อปปี้ล้มลงไปกองกับ

พื้นกับกองหนังสือ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอโทษนะฟาง พอดีมาหาเสื้อผ้าตามที่คุณบอก แต่สายตามันหันไปเห็นหนังสือของคุณที่วาง

กองอยู่ผมเลยอยากจะหยิบมา แต่ดันหล่นหมดเลยเดี๋ยวผมช่วยเก็บนะ”ป๊อปปี้พูดพลางเก็บหนังสือ

คืนให้ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“จะว่าไปแล้วฟางเองก็ผิดเองล่ะค่ะ คิดมาตลอดว่าอยู่คนเดียว เวลาซื้อหนังสืออะไรมาก็จะเอายัดๆ

ไว้ที่มุมห้องเมื่ออ่านจบแล้วพอมันเยอะขึ้นก็ไม่มีเวลาเอาหนังสือไปเข้าชั้น”ฟางพูดก่อนจะนั่งเก็บ

หนังสือเข้าชั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“จริงสิ เมื่อกี้ซักผ้ายังไม่ได้ตากผ้าใช่มั้ยฟาง ลงไปตากผ้ากัน”ป๊อปปี้พูดแล้วจูงมือฟางลงไปชั้น

ล่างแล้วช่วยฟางตากผ้าโดยที่แรกๆชายหนุ่มตากผ้าเงอะๆงะๆ โดยมีฟางช่วยสอนก่อนจะช่วยฟาง

ตากผ้าจนเสร็จ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าย อะไรคะเนี่ยคุณป๊อป”ฟางร้องเมื่อป๊อปปี้หยิบผ้าคลุมผืนใหญ่ในตะกร้ามามัดมือฟางไว้

 

 

 

 

 

 

 

“ผมนี่อยากจะจับคุณมัดแบบนี้ไว้กับตัวจริงๆ”ป๊อปปี้กระซิบข้างหูแล้วจูบที่ขมับฟาง ทำให้ฟางใจ

เต้นรัว

 

 

 

 

 

 

 

 

“คนบ้า นี่กลางแจ้งนะคะ ช่วยกันตากผ้าเถอะค่ะ”ฟางพูดแล้วให้ป๊อปปี้แกะผ้าที่มัดมือตัวเองก่อน

จะตากผ้าจนเสร็จ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตายแล้ว เย็นป่านนี้แล้ว เดี๋ยวฟางมานะคะ ฟางต้องไปจ่ายค่าเช่าบ้านคุณป้าเค้าก่อน”ฟางมอง

นาฬิกาพบว่าตอนนี้6โมงเย็นแล้วจะหมดวันก็รีบบอกก่อนจะคว้ากระเป๋าสตางค์ออกจากบ้านเดินไป

บ้านอีกหลัง

 

 

 

 

 

 

 

 

“หิวชะมัด”ป๊อปปี้พูดเมื่อมองไปรอบๆบ้านก่อนะลุกขึ้นไปหาอะไรกินในครัวเมื่อเขานึกขึ้นได้ว่าเขา

เองนอกจากจะไม่ได้พักผ่อนแล้วเขายังไม่ได้ทานอะไรก็รีบเปิดตู้เย็นแล้วยิ้มออกมานิดนึงก่อนหยิบ

ข้าวของในครัวออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“คุณป๊อปคะ เย็นมากแล้วเดี๋ยวรีบกลับก่อนก็ได้นะคะ”ฟางเดินกลับมาจากบ้านป้าเจ้าของบ้านเช่า

แล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้ยๆ”เสียงของป๊อปปี้ดังขึ้นมาจากครัวทำให้ฟางตกใจรีบวิ่งเข้าไปในครัว แล้วภาพที่เธอเห็นคือ

ป๊อปปี้ตักน้ำในห้องน้ำวิ่งมาสาดใส่ผัดผักบุ้งไฟแดงที่ไฟลุกเต็มห้องจนไฟดับ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตายแล้วคุณป๊อป”ฟางรีบเดินมาดูสภาพครัวที่เละเทะเพราะฝีมือชายหนุ่มก็รีบเดินมาทำความ

สะอาด

 

 

 

 

 

 

“ขอโทษนะ พอดีว่าผมหิวเลยถือวิสาสะจะทำอะไรกิน ใครจะไปรู้ว่าไอ้เมนูผัดผักบุ้งไฟแดงง่ายๆ

มันจะทำยากทำเย็นแบบนี้”ป๊อปปี้พูดพลางกอดอกมองสภาพครัวของฟางแล้วถอนหายใจเหมือน

เด็กสำนึกผิด จนฟางแอบขำ

 

 

 

 

 

 

 

“จริงสิคะ คุณขับรถมาเหนื่อยๆคงยังไม่ได้ทานอะไร พอดีเลยค่ะ มื้อเย็นพอดี เดี๋ยวฟางเลยทำ

กับข้าวให้ทานเลยแล้วกัน เมื่อกี้คุณอยากกินผักบุ้งไฟแดงใช่มั้ยคะ สักครู่นะคะ”ฟางพูดแล้วเดินมา

ที่ครัวแล้วจัดการทำอาหารแทนป๊อปปี้ทั้งหมดอย่างคล่องแคล่ว จนป๊อปปี้ที่ยืนมองฟางที่ทำอาหาร

อยู่แล้วทึ่ง

 

 

 

 

 

 

 

“ผมนี่ไม่ไหวจริงๆ กะจะทำอะไรง่ายๆแต่ต้องล้มเหลวไปซะหมด”ป๊อปปี้เดินเอาอาหารมาวางไว้ที่

โต๊ะพลางพูด

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ถ้ามองมุมกลับ คุณเองเป็นนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย ทั้งมีความสามารถ

รอบด้านไม่เว้นแม้แต่ขับเฮลิคอปเตอร์ คนเราก็มีความถนัดไม่เหมือนกันนะคะ”ฟางพูดแล้วตักผัด

ผักบุ้งที่ตัวเองทำใส่จานป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“อร่อยจัง”ป๊อปปี้ทานไปคำแรกก็พูดออกมาก่อนจะตักทานต่อไป จนฟางเผลอยิ้มออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“แค่คุณทานมันได้ฟางก็ดีใจแล้วค่ะ เมนูอาหารง่ายๆผัดผักบุ้งกับไข่เจียว”ฟางพูดแล้วมองกับข้าว

ที่ตัวเองทำ

 

 

 

 

 

 

 

“แต่กับข้าวง่ายๆของคุณก็ทำให้ผมอิ่มท้องและมีแรงขึ้นมานะ คุณชอบทำอาหารหรอ”ป๊อปปี้ถาม

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ไม่เชิงค่ะ แต่เพราะตอนเด็กๆชั้นชอบเข้าครัวดูแม่ทำกับข้าวบ่อยๆ เลยอยากเรียนทำ พอเรียนก็

เข้าชมรมคหกรรม ลองทำทั้งอาหารหลากหลายประเภทไปจนขนมพวกเค้ก พายต่างๆ แต่พอต้อง

มาอยู่ตัวคนเดียวไอ้พวกเรียนทำขนมหรือกิจกรรมต่างๆที่ตัวเองชอบก็ต้องหยุดพักไป เพื่อหาเงิน

ไว้เลี้ยงตัวเอง”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณไม่ต้องเศร้าแล้วนะ คุณจะไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวอีกแล้ว ต่อจากนี้คุณเป็นของผมไปแล้วกระต่าย

น้อย ผมจะไม่ทำให้คุณลำบากอีก คุณต้องการอะไรหรืออยากได้อะไรก็บอกผม ผมจะหามาให้

เอง”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่หรอกค่ะ ตอนนี้ชั้นไม่ต้องการอะไรแล้ว แค่มีคุณชั้นก็มีความสุขแล้วล่ะ”ฟางยิ้มให้ป๊อปปี้อย่าง

สดใส

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ผมอาจจะไม่ดีพอที่คุณจะมารักมาสนใจหรอก ด้านมืดของผมที่คุณไม่รู้นั้นมันมืดดำ

มาก”ป๊อปปี้พูดแล้วนิ่งลงไป

 

 

 

 

 

 

“ไม่ว่าอดีตคุณจะเป็นยังไง ถ้าคุณเลือกที่จะปล่อยวางมันก็ทำให้คุณเป็นสุขนะคะ ฟางเชื่อว่าคุณ

ต้องทำได้”ฟางพูดแล้วเอื้อมมือไปจับมือให้กำลังใจป๊อปปี้ ชายหนุ่มชะงักมองมือของร่างบางที่จับ

มือเขา

 

 

 

 

 

 

 

“คุณช่างแตกต่างเหลือเกินฟาง คุณแตกต่างจนทำให้ผมสนใจ”ป๊อปปี้พูดแล้วสบตาฟางนิ่ง

 

 

 

 

 

 

“ก็คนเรามันไม่เหมือนกันนี่คะ ชั้นมีความสุขในทางที่เลือกไม่ต้องเรียกร้อง หรือขออะไรมากมายใน

ชีวิต เท่านี้ก็เป็นสุขแล้วล่ะค่ะ”ฟางพูดพลางเอาจานชามของเธอและป๊อปปี้ที่ทานเสร็จแล้วมาล้าง

 

 

 

 

 

 

 

“คุณนี่ทำให้ผมประหลาดใจตลอดเวลาๆเลยนะฟาง ผมอยากฟังเรื่องของคุณจัง”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

“จะมาสนใจฟังเรื่องของฟางทำไมคะ ไม่มีอะไรน่าสนใจเลยสักนิด ก็แค่ผู้หญิงธรรมดาๆ ไม่ได้เด่น

อะไร ทำงานหาเลี้ยงตัวเองให้พออยู่รอดไปวันๆเท่านั้น น่าเบื่อจะตาย”ฟางพูดแล้วเดินมานั่งที่

โซฟา

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่น่าเบื่อนะ คุณไม่น่าเบื่อเลยสักนิด นี่อย่าคิดว่าตัวเองไม่ดีพอเลยน่าฟาง คุณน่ะไม่ได้เกิดมา

เพื่อยอมคนนะ คุณเป็นคนที่มีอะไรหลายๆอย่างน่าสนใจและน่าทึ่งนะ ดูบอบบางและอ่อนโยนแต่ก็

เข้มแข็งในเวลาเดียวกัน กระต่ายน้อยของผมเป็นผู้หญิงที่เก่งนะรู้ตัวมั้ย”ป๊อปปี้พูดพลางคลอด

เคลียฟางเหมือนกับเขาเป็นลูกแมวที่กำลังอ้อนเธออยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณป๊อป เหนื่อยไม่ใช่หรอคะ น่าจะรีบกลับไปพักผ่อน นี่มืดแล้วนะคะ”ฟางพูดเพราะจำได้ว่า เขา

ไม่เคยที่จะค้างกับใครหรือให้ใครมานอนร่วมเตียงด้วย ไม่ว่าจะเป็นทาสหรือคนในครอบครัวของ

เขาก็ตาม

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เอาอ่ะ วันนี้คุณทำให้ผมอยากค้างที่นี่กับคุณ รู้ตัวมั้ยครับ”ป๊อปปี้พูดแล้วนอนหนุนตักฟาง

ทำให้ฟางที่ตกใจกับการกระทำของป๊อปปี้และหน้าแดงจัดด้วยความเขินก็เอามือลูบผมของป๊อปปี้

แล้วชะงักเมื่อเห็นรอยแผลเป็นที่หัวของเขา

 

 

 

 

 

“เอ่อ คุณชอบดูหนังประเภทไหนหรอ”ป๊อปปี้รู้สึกว่าฟางเอามือลูบผมตัวเองก็รีบลุกขึ้นแล้วถาม

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมคะ คุณไม่เคยพาทาสไปดูหนัง ฟังเพลง หรือเดินช้อปปิ้งด้วยกันไม่ใช่หรอคะ ถามทำไม

เนี่ย”ฟางแปลกใจ

 

 

 

 

 

 

 

“ก็เพราะคุณนั่นล่ะ ทำให้ผมคิดว่าผมอยากลองทำดู อยากจะรู้เหมือนกันว่าทำไม พวกคุณถึงได้

ชอบทำอะไรแบบนั้น”ป๊อปปี้พูดแล้วมองฟางนิ่ง เขาไม่เคยทำอะไรแบบนี้กับทาสสาวคนไหนหรอก

แต่ฟางที่แปลกไปจากคนอื่นทำให้เค้าอยากลอง

 

 

 

 

 

 

“ก็ชอบดูหนังรักโรแมนติกทั่วไปนี่ล่ะค่ะ”ฟางพูดแล้วพลางเปิดทีวีนั่งดูรายการต่างๆ

 

 

 

 

“แต่คุณคงไม่โกรธ หรือน้อยใจอะไรผมอีกใช่มั้ย ถ้าผมเป็นผู้ชายไม่โรแมนติกอย่างที่คุณฝัน

ไว้”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่ค่ะ ชั้นบอกแล้วไงว่าชั้นอยากจะอยู่กับคุณ ชั้นก็ต้องยอมรับให้ได้ว่าคุณไม่ชอบความโรแมนติก

ชั้นต้องรับมันได้สิคะ”ฟางพูดแล้วยิ้มให้กับชายหนุ่มก่อนจะนั่งดูทีวีต่อ ป๊อปปี้มองก่อนจะขยับตัวไป

ใกล้แล้วเอามือโอบไหล่ฟาง ฟางชะงักแล้วรีบเงยหน้าสบตาป๊อปปี้ที่นั่งข้าง ก็พบกับสายตาคมและ

รอยยิ้มบางๆในแบบฉบับเขา

 

 

 

 

 

 

 

“จริงสิ พุธนี้แม่ผมเค้าจะมีเลี้ยงต้อนรับน้องโบว์น้องสาวของผมกลับมาจากเรียนต่อที่ฝรั่งเศส เรา

จัดงานแบบเล็กๆกินข้าวในครอบครัวกัน คุณแม่เค้าฝากชวนคุณมาทานข้าวด้วย คุณไปกับผม

นะ”ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางอึ้งไม่คิดว่าเธอจะถูกแม่ของป๊อปปี้ชวนให้ไปทานข้าวเย็นที่มีแต่คนใน

ครอบของป๊อปปี้แบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ต้องขอโทษรีดเดอร์ทุกคนด้วยนะคะที่ใช้พื้นที่ฟิคแจ้งเรื่องที่มาของฟิคให้ทราบ

 

ไรเตอร์แค่มีความชอบส่วนตัวในภาพยนตร์เรื่องนั้น เลยเอาเนื้อเรื่องมาอ้างอิง ไม่คิดว่าจะส่งผลมีแฟนนิยายท่านอื่นไม่พอใจ

 

 

 

 

รีดเดอร์ท่านอื่นมีความเห็นว่ยังไงคะ ถ้ามันเป็นการละเมิดนิยายของเค้าจจริง ไรเตอร์จะ

ได้ลบเรื่องนี้แล้วเปลี่ยนเอาอีกเรื่องที่เตรียมไว้ลงแทน เพื่อจะไม่เป็นปัญหาอีก

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา