You are mine

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอาบทสัมภาษณ์คุณภาณุที่สปาจิระคุณมาให้คุณแคทค่ะ”ฟางกลับมาจากสปาจิระคุณเข้ามาที่
บริษัทแล้วพูดกับแพทเลขาของแคท แพทมองฟางที่แต่งตัวเฉิ่มๆเชยๆแล้วส่ายหน้านิดนึงก่อนจะ
พาฟางเดินเข้ามาในห้อง
 
 
 
 
 
 
 
“ค่ะ จริงๆนะคะทางคุณภาณุจะให้ทางนิตยสารKzไปสัมภาษณ์แล้วหรอคะ ค่ะ11โมงวันอังคาร ค่ะ
ได้ค่ะ เดี๋ยวแคทจะส่งมือดีของบริษัทไปสัมภาษณ์คุณภาณุค่ะ เอ๋ อะไรนะคะ ค่ะ ได้ค่ะ”เมื่อเข้ามา
ในห้องก็พบว่าแคทกำลังคุยโทรศัพท์อยู่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ฟางเอาไฟล์ที่สัมภาษณ์คุณภาณุวันนี้มาให้ค่ะ”ฟางพูดแล้วยื่นไฟล์ให้แคทก่อนจะก้มหน้าไม่
กล้าสบตาแคท
 
 
 
 
 
 
“ไหนๆก็สัมภาษณ์คุณภาณุวันนี้มาแล้ว อังคารนี้ก็ไปสัมภาษณ์เค้าต่อเลยสิ”แคทพูดนิ่งๆ
 
 
 
 
 
 
“อะไรนะคะ เอ่อ แต่ว่าฟางไม่ได้สมัครงานมาทำด้านหาข่าวเขียนคอลัมน์นะคะ”ฟางรีบแย้ง
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ ชั้นบอกให้ทำอะไรก็ทำไปสิ ทางโน้นเค้าขอให้เธอไปสัมภาษณ์เค้าวันอังคารนี้11โมง ถ้าอยาก
ได้งานนี้แล้วไม่อยากให้นิตยสารKzของชั้นเสียชื่ล่ก็ รับงานนี้ซะ เข้าใจมั้ย”แคทรีบพูดก่อนจะเดิน
ไปคุยงานกับแพทต่อ
 
 
 
 
 
 
“มันไม่ยุติธรรมเลยนะโทโมะนี่มันมัดมือชกชัดๆ”ฟางพูดเมื่อนั่งอยู่ที่ร้านก๋วยเตี๋ยวข้างทางกับโท
โมะ
 
 
 
 
 
 
 
“เอาน่าฟาง อย่างน้อยเค้าก็รับฟางทำงานน่า จะไปยากอะไรสัมภาษณ์คนแค่นี้ เพราะเค้าเองก็มี
สคริปให้ฟางอยู่แล้วนี่ จะไปกลัวอะไร”โทโมะพูด
 
 
 
 
 
 
“ก็ฟางไม่มั่นใจนี่”ฟางพูดเพราะจริง เธอเป็นผู้หญิงที่ไม่มีความมั่นใจเอามากๆแบบนี้
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ โทโมะเชื่อนะว่าฟางจะต้องทำได้ เอาน่า สู้ๆ”โทโมะพูดแล้วยิ้มให้ฟางอย่างอ่อนโยนก่อนที่ทั้ง
คู่จะทานข้าวด้วยกันแล้วโทโมะก็แยกมาส่งฟางที่บ้านเช่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“พ่อคะแม่คะ แม้วันนี้ฟางจะได้งานแล้วแต่มันยังไม่ใช่สายงานที่ฟางอยากได้เลย โทโมะบอกว่าให้
ฟางอดทนแล้วลองทำมันดู เผื่อมันอาจจะเป็นทางเลือกใหม่เข้ามาในชีวิต ฟางจะลองทำดูนะคะ
พ่อ แม่”ฟางพูดกับรูปพ่แม่ของเธอแล้วเลื่อนสายตาหันไปมองนอกหน้าต่างยามค่ำคืน เช่นเดียว
กับป๊อปปี้ที่เช็คเอกสารเสร็จแล้วมองออกไปนอกหน้าต่างเช่นกัน
 
 
 
 
 
 
 
“สวัสดีค่ะ ดิชั้นเป็นนักข่าวมาจากนิตยสารKzมาขอพบคุณภาณุค่ะ”ฟางเดินเข้ามาในบริษัทจิระคุณ
แล้วเดินเข้าไปสอบถามที่ประชาสัมพันธ์ก่อนจะเดินขึ้นลิฟท์มายังั้นที่ประชาสัมพันธ์บอกไว้
 
 
 
 
 
 
“นั่งรอตรงนี้ก่อนนะคะ”เฟย์เด็กฝึกงานที่มารับฟางจากลิฟท์พูดขึ้นแล้วพลางมองฟางหัวจรดเท้า
ฟางที่อยู่ในชุดเดรสยาวคลุมเก่ามีเสื้อนอกคลุมอยู่แล้วส่ายหน้าขำ นี่น่ะหรอนักข่าวจาก
นิตยสารKzที่เป็นนิตยสารชั้นนำของไทย
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอโทษที่ทำให้รอนะคะ ดิชั้นพิม เป็นเลขาของคุณภาณุไม่ทราบว่าคุณได้รับชารึกาแฟรึยังคะ”พิม
เลขาสาวแสนสวยเดินเข้ามาทักฟาง ฟางมองหน้าพิมและเฟย์สลับกัน โอ้โห ที่นี่มีแต่สาวๆสวยๆ
บุคลิกมั่นใจมาทำงานทั้งนั้น
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรค่ะ ตอนนี้ชั้นยังไม่ค่อยอยากทานอะไร เอ่อ แล้วนี่คุณภาณุติดธุระอยู่หรอคะ เอ่อ เดี๋ยว
ชั้นมาสัมภาษณ์วันหลังก็ได้”ฟางรีบพูดพลางมองไปรอบๆที่ดูหรูหราแล้วนึกแปลกใจว่าทำไมแคท
ถึงส่งเธอมา หรือว่าแคทกำลังแกล้งเธอนะ
 
 
 
 
 
 
 
“คุณภาณุกำลังคุยงานอีกสักพักก็ออกมาแล้วค่ะ คุณจะกลับทำไมละคะ การที่นิตยสารเล่มหนึ่งได้
เข้ามาสัมภาษณ์คุณภาณุเนี่ยมันเป็นอะไรที่ยากมากแค่ไหน เพราะคุณภาณุเป็นคนเก็บตัวชั้นว่าถ้า
คุณไม่ได้สัมภาษณ์ครั้งนี้ แล้วเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ที่นิตยสารชื่อดังอย่างคุณจะมีโอกาสมีสัมภาษณ์
อีก”ก่อนที่พิมจะอ้าปากพูดเฟย์เดินมาพร้อมน้ำดื่มเสิร์ฟให้ฟางก็พูดแทน
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวอีกสักครู่คุณภาณุจะให้คุณเข้าพบแล้วนะคะ”พิมเห่มองเฟย์นิดนึงก่อนจะพูดต่อแล้วสักพัก
ประตูห้องมุมสุดก็เปิดออก ก่อนที่ชายร่างสูงคนหนึ่งเดินออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วเจอกันนะพี่ป๊อป”เสียงทักทายอย่างเป็นกันเองของชายคนนั้นกับเจ้าของห้องที่อยู่ด้านใน
ทำให้ฟางยิ่งประหม่าเมื่อรู้ว่าเธอกำลังจะได้สัมภาษณ์เขาแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เฟย์ ไปส่งคุณเขื่อนเค้าหน่อย ส่วนคุณ เชิญค่ะ”พิมออกคำสั่งกับเฟย์ให้เดินไปส่งเขื่อน รุ่นน้อง
ของป๊อปปี้ เฟย์มองหน้าเขื่อนสักพักก่อนะยอมเดินไป โดยที่พิมพาฟางเข้าไปในห้อง
 
 
 
 
 
ตุบ
 
 
 
 
ทันทีที่เข้าไปในห้องฟางก็สะดุดล้มทันที
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรนะครับคุณ”แล้วจู่ๆก็มีมือมาโอบรอบลำตัวของฟางขึ้นมาอย่างสุภาพแล้วถามเธอด้วยน้ำ
เสียงอ่อนโยน
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ชั้นมาจากนิตยสารKzค่ะ”ฟางรีบพูดก่อนจะผละออกจากป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
“ครับ งั้นเราไปนั่งที่โซฟาทางนั้นมั้ยครับจะได้เริ่มสัมภาษณ์เลย”ป๊อปปี้ที่ไปทางโซฟาริมห้องก่อน
จะเดินทำฟางไป ฟางเมื่อสบสายตาคมของป๊อปปี้แวบแรกทำให้เธอใจเต้นรัว คุณภาณุในระยะใกล้
แบบนี้ยิ่งดูดีกว่าตอนเจอครั้งแรกซะอีก
 
 
 
 
ตึง
 
 
 
 
ฟางที่ตื่นเต้นและสั่นเผลอทำเครื่องอัดเสียงหล่นบนโต๊ะเสียงดังทำให้ฟางยิ่งอายเข้าไปใหญ่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขะ ขอโทษค่ะ พอดีว่าชั้นไม่ค่อยได้ใช้เครื่องพวกนี้สักเท่าไหร่”ฟางรีบขอโทษป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ซีเรียส ไม่ต้องรีบร้อนมากก็ได้นะครับ”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ชั้นขออัดเสียงคุณได้มั้ยคะ”ฟางถาม
 
 
 
 
 
 
“คุณพยายามที่จะใช้เครื่องอัดเสียงอยู่แล้วพึ่งจะมาขออนุญาตผมเนี่ยนะ”ป๊อปปี้พูดยิ่งทำให้ฟาง
หน้าแดง
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ชั้นจะเริ่มสัมภาษณ์คุณแล้วนะคะ คุณภาณุคะในฐานะวงการธุรกิจถือว่าคุณคือนักธุรกิจหน้า
ใหม่ไฟแรงที่ปประสบความสำเร็จมากที่สุดจนสร้างอาณาจักรได้ใหญ่โตแบบนี้เป็นผลมาจากอะไร
คะ”ฟางถาม
 
 
 
 
 
 
 
“ในความคิดของผมการสร้างอาณาจักรของผมนั้นจะต้องมีบุคลากรที่ร่วมงานที่ดีเราดูแลเค้าดี เค้า
ก็ทำงานออกมาให้เราดี เมื่อเราจะสร้างงานและสร้างองค์กร เราต้องดูคนให้เป็นเหมือนความเชื่อที่
ผมเชื่อมาตลอดว่าถ้าจะดีก็ต้องดีมาจากด้านในก่อน”ป๊อปปี้นิ่งแล้วมองร่างบางที่ทั้งอัดเสียงเขา
แล้วจดบันทึกอยู่นิ่งๆแล้วตอบ
 
 
 
 
 
 
 
“บางทีคุณอาจจะเป็นคนโขคดีก็ได้”ฟางที่นิ่งฟังป๊อปปี้ก็หลุดปากพูดตามสิ่งที่คิดออกมา
 
 
 
 
 
 
“ผมเป็นคนไม่เชื่อเรื่องโชคชะตาหรอก ยิ่งทำงานหนักก็ยิ่งโชคดีเพราะถ้ามีคนที่เก่งและดีอยู่ในทีม
มันก็ยิ่งประสบความสำเร็จมากขึ้น”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
“ฟังดูเหมือนคนชอบบงการ”อีกครั้งที่ฟางหลุดพูดตามสิ่งที่ตัวเองคิดออกมา
 
 
 
 
 
 
“ก็ผมบงการทุกอย่างด้วยตัวผมเอง ผมเป็นหัวหน้าของคนเกือบหมื่นคนนะยิ่งทำให้ผมสำนึกกับตัว
เองว่าผมต้องมีอำนาจให้มากเพื่อจะปกครองคนทั้งหมดนี้ได้”ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางนิ่งอึ้ง นี่เขาเป็น
คนที่มั่นใจในตัวเองมาก
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ แล้วคุณทำงานหนักแบบนี้คุณมีงานอดิเรกอะไรบ้างคะ”ฟางถามต่อ
 
 
 
 
 
 
 
“ก็เล่นดนตรี ล่องเรือ หรือขับเครื่องบินเล่น คือผมรวยระดับนี้คงไม่แปลกนะที่ผมจะมีงานอดิเรกที่
ราคาแพงและดึงดูดความสนใจมากแบบนี้”ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางฟังแล้วยิ่งทึ่ง ถ้าเทียบกับเธอแล้ว
เธอแทบไม่ไดเสี้ยวเขาเลย
 
 
 
 
 
 
 
 
“จากที่ทราบมาคุณคือบุตรบุญธรรมของจิระคุณแล้วคุณมีความเห็นยังไงบ้างคะที่คุณต้องมาดูแล
กิจการทั้งหมดแทนพี่น้องคนอื่นที่เป็นลูกแท้ๆแล้วอยู่เมืองนอกอยู่”ฟางถามคำถามในสคริปต่อ
 
 
 
 
 
 
 
“อันนี้มันเป็นเรื่องส่วนตัวของผมกับครอบครัวผมขอไม่ตอบ”ป๊อปปี้พูดเสียงแข็งทำให้ฟางกระตุก
วูบกลัวชายหนุ่มจะดุ
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ แล้วคุณเป็นเกย์รึเปล่าคะ”ฟางถาม
 
 
 
 
“ผมไม่ใช่เกย์”ป๊อปปี้รีบตอบทันควัน
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ขอโทษค่ะ พอดีชั้นถามตามสคริปต้องขออภัยด้วยจริงๆ”ฟางตกใจรีบขอโทษป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
 
“ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่ ช่างเถอะ ผมเคยโดนนักข่าวถามแบบนี้หลายครั้งแล้วล่ะ”ป๊อปปี้มองร่างบาง
ที่สะดุ้งไปเพราะเสียงของเขาทำให้เขาลดน้ำหนักเสียงของตัวเองลงตอบคำถามฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ชั้นต้องขอโทษจริงๆนะคะ นี่ก็เป็นงานสัมภาษณ์ครั้งแรกของชั้น ชั้นเลยทะเล่อทะล่าพูดอะไร
ไม่เข้าท่าสักเท่าไหร่”ฟางรีบพูดแล้วหลบสายตาคมที่จ้องมองเธอ สายตาของเขาทำลังทำให้เธอ
รู้สึกร้อนวูบวายไปทั่วตัว
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณเป็นนักข่าวนี่ทำไมถึงดูประหม่า เกร็งๆกับการสัมภาณ์คนแบบนี้”ป๊อปปี้พูดอย่างจับสังเกต
 
 
 
 
 
 
“พอดีว่าชั้นไม่ได้สมัครงานมาทำด้านนี้โดยตรงน่ะค่ะ ชั้นมาสมัครงานบัญชีของทางบริษัทแต่
เพราะมีการผิดพลาดนิดหน่อยทำให้ชั้นต้องมาทำหน้าที่เป็นนักข่าวแทน”ฟางอึกอักแล้วเผลอพูด
เรื่องของตัวเองให้ป๊อปปี้ฟังทำให้ชายหนุ่มที่จ้องมองฟางตั้งแต่แรก แปลกใจแล้วยิ่งมองฟางอีก
ด้วยความสนใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เจ้านายคะ เดี๋ยวจะต้องมีประชุมต่อกับผู้ถือหุ้นอีก5นาทีต่อากนี้นะคะ”พิมเดินเข้ามาในห้องเพื่อ
แจ้งเวลา
 
 
 
 
 
 
“ตอนนี้ชั้นกำลังให้สัมภาษณ์อยู่นะพิม ไปบอกผู้ถือหุ้นว่าวันนี้ชั้นแคนเซิลนัด แล้วพรุ่งนี้
ตอน10โมงตรงชั้นจะเรียกประชุมอีกครั้ง”ป๊อปปี้พูดทำให้พิมชะงักแล้วมองไปที่ฟางด้วยสายตา
แปลกประหลาด เพราะปกติแล้ว ป๊อปปี้เป็นคนที่เนี้ยบและตรงต่อเวลามาก ไม่ค่อยให้นิตยสารที่
หนสัมภาษณ์นานแบบนี้มาก่อน
 
 
 
 
 
 
 
“เอาล่ะ จะปิดเสียงที่อัดก็ได้นะเพราะผมจะพูดถึงคุณ ในเมื่อคุณเองไม่ถนัดเรื่องทำข่าวแล้วทำไม
ไม่ลองมาสมัครงานที่บริษัทผมล่ะ ที่แผนกบัญชีของผมก็มีนะ ผมว่าคุณน่าจะเหมาะกับที่นี่”ป๊อปปี้
พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่หรอกค่ะ คนธรรมดา เชยๆอย่างชั้นไม่เหมาะกับที่นี่หรอก เท่านี้ก็เห็นได้ชัดแล้วล่ะค่ะ”ฟางพูด
เพราะที่นี่พนักงานไม่เว้นแต่เด็กฝึกงานล้วนแต่สวยๆและมีความมั่นใจทั้งนั้น เธอไม่เหมาะกับที่นี่
หรอก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ผมมองไม่เห็นนะ”ป๊อปปี้พูดตาตรงแล้วจ้องมองฟางทำให้ฟางเงยหน้าสบตาป๊อปปี้แล้วใจเต้น
รัวและหายใจทั่วท้อง
 
 
 
 
 
 
 
“เอาล่ะ ผมจะพาคุณเดินรอบๆบริษัทนะ เผื่อคุณสนใจแล้วจะสัมภาษณ์อะไรผมอีก”ป๊อปปี้พูดแล้ว
เดินนำฟางออกไปชมทั่วๆบริเวณบริษัท โดยที่ป๊อปปี้และฟางตกเป็นเป้าสายตาคนทั้งบริษัท
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมเจ้านายถึงให้ความสำคัญกับแม่นักข่าวเชยๆคนนั้นนะ”เฟย์ที่เดินกลับมาเห็นฟางถูกป๊อปปี้
เทคแคร์และพาเดินชมบริษัทก็พูดด้วยความไม่พอใจเพราะปกติแล้วป๊อปปี้จะไม่ค่อยสนใจพวกนัก
ข่าวแบบนี้ เธอเป็นใครกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
“เป็นแค่เด็กฝึกงานอย่าทำเป็นแมวหวงก้างไปหน่อยเลย”พิมเห็นท่าทางของเฟย์พูดก็รีบพูดแล้ว
จ้องหน้ากันอย่างไม่กลัว
 
 
 
 
 
“แล้วนี่คุณมาบริษัทผมได้ยังไง ขับรถมาหรอ”ป๊อปปี้ถามฟางเมื่อสัมภาษณ์เสร็จแล้ว
 
 
 
 
 
“ชั้นนั่งแท็กซี่มาค่ะ ชั้นไม่มีเงินมากพอที่จะซื้อรถหรอก”ฟางพูดตามตรงทำให้ป๊อปปี้นิ่งคิด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ปลื้ม เดี๋ยวนายให้คนรถจับรถไปส่งคุณผู้หญิงคนนี้ที่บริษัทKzนะ”ป๊อปปี้พูดกับคนสนิทตัวเอง
 
 
 
 
 
“เอ่อ ความจริงแล้วคุณภาณุกลับขึ้นไปทำงานเถอะค่ะ ชั้นกลับเองก็ได้”ฟางพูดเมื่อป๊อปปี้เดินตาม
ฟางมาที่จอดรถ
 
 
 
 
 
 
“ผมต้องมั่นใจให้ได้ว่าคุณถึงรถปลอดภัยแล้วส่วนเรื่องนัดผมถ่ายรูปประกอบบทสัมภาษณ์ไว้ผม
ว่างผมจะโทรนัดอีกทีแล้วกันนะ”ป๊อปปี้พูแล้วเปิดประตูรถให้ฟางนั่งลง ทำให้ฟางใจเต้นรัว
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณมากนะคะสำหรับวันนี้ คุณภาณุ”ฟางเลื่อนกระจกรถขอบคุณป๊อปปี้อีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วเราจะได้เจอกันอีกครับ ธนันต์ธรณ์”ป๊อปปี้ยิ้มนิดนึงก่อนจะพูด ทำให้ฟางอึ้ง ไม่คิดว่าชื่อเธอ
ที่ติดอยู่ที่หน้ากระดาษชื่อคนมาสัมภาษณ์เขาตอนแรกนั้น เขาจะจำชื่อเธอได้เพราะตอนสัมภาษณ์
เธอไม่ได้พูดชื่อตัวเองออกมาด้วยซ้ำ ฟางรีบหลบสายตาคมที่ยืนมองรถยนต์ของบริษัทไปส่งเธอ
จนลับฟางด้วยหัวใจที่สั่นรัว
 
 
 
 
 
 
คนหนึ่งก็เพียบพร้อมไปทุกอย่าง อีกคนก็แสนจะเชย ธรรมดา
 
แล้วคู่นี้จะรักกันได้ยังไงล่ะทีนี้
 
 
 
ฝากติดตามเรื่องนี้หน่อยน้าาาาา