You are mine

9.9

เขียนโดย Chapond

วันที่ 11 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 เวลา 18.24 น.

  52 ตอน
  457 วิจารณ์
  98.13K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 7 เมษายน พ.ศ. 2558 10.24 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

34) 33 งั้นก็ไปอยู่ด้วยกันซะเถอะ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง อย่าเป็นอะไรนะฟาง”ป๊อปปี้แทบคลั่ง เมื่อเห็นสภาพฟางไม่ได้สติถูกเข็นเข้าไปในห้อง

ฉุกเฉิน

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้ หยุด ใจเย็นๆก่อน ตอนนี้ฟางถึงมือหมอแล้ว ฟางจะต้องปลอดภัยนายต้องตั้งสติดีๆนะ”จง

เบรีบมารั้งน้องชาย

 

 

 

 

 

 

“นี่มันเกิดอะไรขึ้นทำไมฟางถึงถูกรถชนแบบนั้นล่ะพี่ป๊อป”เขื่อนวิ่งมากับเฟย์แล้วรีบถามป๊อปปี้หลัง

จากทาราบข่าว

 

 

 

 

 

 

 

“เราทะเลาะกันที่งานเลี้ยงเมื่อคืน แล้ววันนี้พี่จะมาง้อฟางแต่แล้วจู่ๆมีรถที่ไหนไม่รู้มาขับชนฟาง พี่

มันบ้าเองเขื่อน ที่ไม่ยอมรั้งฟางไว้ตั้งแต่แรก จนฟางเตลิดไปจนถูกรถชนแบบนั้น”ป๊อปปี้พูดออก

มาอย่างเสียขวัญ

 

 

 

 

 

 

 

“รถชนงั้นหรอ เอาอย่างงี้พี่ป๊อปตั้งสตินะ ตอนนี้ฟางปลอดภัยแล้วเมื่ออยู่กับพี่จงเบ พี่ป๊อปต้องใจ

เย็นๆนะตั้งสติให้ดีๆ”เขื่อนพูดและปลอบใจรุ่นพี่อยู่ตรงนั้น

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง”ป๊อปปี้ที่กลัวว่าฟางจะเป็นอะไรไปก็น้ำตาซึมก่อนจะไหลออกมาอย่างไม่อายว่าตอนนี้เขาจะ

อยู่กับใครที่ไหน เฟย์อึ้งก่อนจะค่อยๆปลีกตัวออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“เป็นอะไรของเธอน่ะทำไมถึงหลบมานั่งตรงนี้คนเดียว”เขื่อนพูดเมื่อเห็นเฟย์ออกมานั่งคนเดียวไม่

ไกลจากห้องฉุกเฉิน

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นเชื่อแล้วล่ะว่าคนทั้งคู่เค้ารักกันที่ใจไม่ใช่เพราะเงินทองจริงๆ คุณภาณุที่เนี้ยบ ทั้งดุ ดูสุขุมแบบ

นั้นไม้คิดเลยว่าจะต้องมาเสียน้ำตาให้กับผู้หญิงธรรมดาๆอย่างฟาง”เฟย์พูดออกมาหลังจากที่เห็น

เหตุการณ์ทั้งหมด

 

 

 

 

 

 

 

“ความรักน่ะมันไม่เข้าใครออกใครหรอกนะ ไม่จำเป็นว่าเค้าจะเป็นใคร ฐานะแตกต่างกันมากแค่

ไหน แต่ถ้าหัวใจของทั้งคู่เต้นตรงกันเท่านี้ก็เพียงพอแล้วสำหรับความรัก”เขื่อนพูดแล้วยิ้มก่อนจะ

เดินไปกดน้ำที่ตู้กดน้ำให้เฟย์

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วหัวใจของชั้นกับนายเต้นตรงกันรึเปล่า”เฟย์มองเขื่อนที่ชอบพาเธอไปไหนมาไหนด้วยกันก็

สงสัยกับความสัมพันธ์ว่าระหว่างเธอกับเขาคือยังไงกันแน่ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โชคดีที่ฟางโดนรถชนแล้วไม่มีส่วนไหนในร่างกายหัก มีแต่รอบฟกช้ำ แผลก็เย็บไม่เยอะ ตอนนี้ก็

ให้ฟางนอนพักก่อนแล้วค่อยดูอาการที่โรงพยาบาลนี้นะครับ”จงเบพูดกับครอบครัวของตัวเองที่รีบ

มาดูอาการฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“โชคดีจังที่ไม่เป็นอะไรมาก”แม่ป๊อปปี้พูดอย่างโล่งอกแล้วยิ้มกับสามีและโบว์

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้ ตอนนี้ฟางเองก็ไม่เป็นอะไรแล้ว เธอน่ะไปพักผ่อนเถอะนะ”คุณต่ายที่ตามติดแม่ป๊อปปี้มา

โรงพยาบาลพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ป็นไรครับ ผมอยู่ได้”ป๊อปปี้พูดยนิ่งๆแล้วไม่ยอมปล่อยมือที่กุมมือร่างบางที่นอนไม่ได้สติบน

เตียงไว้

 

 

 

 

 

 

 

“ได้ยังไง นี่ปลื้มบอกชั้นนี่ว่าเธอไม่ได้ทานอะไรตั้งแต่กลางวันแล้ว ไปทานซะเถอะนะ”คุณต่ายพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรครับ ผมดูแลตัวเองได้ ผมอยากอยู่กับฟางเพียงลำพัง ขอล่ะ”ป๊อปปี้ลุกขึ้นหันกลับไป

พูดกับคุณต่าย ทั้งคู่จ้องตากันสักพักก่อนที่คุณต่ายจะเดินออกไปจากห้องแล้วชายหนุ่มหันกลับไป

นั่งกุมมือฟางไว้ไม่ไปไหน

 

 

 

 

 

 

 

“คุณอย่าทิ้งผมไปไหนนะฟาง ได้โปรด”ป๊อปปี้กุมมือฟางไม่ปล่อยแล้วเอามือมาแนบที่แก้มของ

เขา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“วันนี้ออกไปไหนรึเปล่าแก้ว”ทีเจทักเมื่อเห็นแก้วกำลังเช็คเอกสารอยู่กับคนสนิทในบ้าน

 

 

 

 

 

“ว่าบ่ายๆจะไปเยี่ยมฟางน่ะค่ะ ไม่รู้ว่าฟื้นรึยัง”แก้วพูดแล้วหันเอาเอกสารไปให้คนสนิท

 

 

 

 

 

 

“ฟางที่เป็นหนูตกถังข้าวสารของจิระคุณน่ะหรอ เห้อ รายนั้นก็อีกคน ไม่รู้ว่าป๊อปปี้คิดอะไรอยู่ถึงได้

รู้จักกับคนชั้นนั้น มาหลอกเอาผลประโยชน์รึเปล่าก็ไม่รู้ นี่ถ้าไม่ติดว่าเป็นแฟนกันเฮียเชียร์เราให้คบ

กับป๊อปปี้นะ”ทีเจพูด

 

 

 

 

 

 

 

“เฮีย เลิกไร้สาระล่ะน่า นี่พวกเค้าคบกันรักกันแล้วมันผิดตรงไหน มันคือสิทธิ์ของเค้านะเฮีย คนรัก

กันมันรักกันที่ใจใช่ฐานะ ทำเป็นพูดดี ระวังสุดท้ายตัวเองจะหาคู่ไม่ได้”แก้วพูดก่อนจะเดินหนีไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มีอะไรรึเปล่าแก้ว”โทโมะถามเมื่อแก้วขับรถมาหาเขาหลังเลิกงาน

 

 

 

 

 

 

 

“เบื่อเฮียน่ะสีโทโมะ ชอบมองคนแต่ภายนอกไร้สาระ”แก้วบ่น

 

 

 

 

 

“บางทีพี่ของแก้วเค้าอาจจะห่วงแก้วจริงๆก็ได้นะ’โทโมะพูดในแง่ดี

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีทางล่ะโทโมะ รายนั้นนะคงกลัวว่าชื่อเสียงของพวกเราจะเสื่อมเสียอะไรไร้สาระมากอ่ะ อย่า

ไปสนใจเลยเดี๋ยวเราไปเยี่ยมฟางกันดีกว่าเนาะ”แก้วเปลี่ยนเรื่องแล้วพาโทโมะขึ้นรถตัวเองไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อืม”ฟางค่อยๆขยับตัวในวันต่อแล้วลืมตามองไปรอบๆก่อนที่จะชะงักเมื่อรู้สึกได้ว่าตัวเองถูกกุมมือ

ไว้ก็ค่อยๆหันไปก็พว่าป๊อปปี้ที่ยังอยู่ในชุดเมื่อวานกุมมือเธอฟุบหลับอยู่

 

 

 

 

 

 

“คุณป๊อปคะ”ฟางค่อยๆเรียกชื่อแฟนหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

“ฟาง ฟางฟื้นแล้วเดี๋ยวชั้นไปตามพี่จงเบก่อนนะ”ป๊อปปี้ลืมตามาแล้วร้องอย่างดีใก่อนจะให้จงเบมา

ตรวจร่างกายเธอ

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ฟางทานเองก็ได้ค่ะคุณป๊อป แขนไม่ได้หักสักหน่อย”ฟางพูดเมื่อป๊อปปี้จะป้อนข้าวเธอ

 

 

 

 

 

 

“ได้ไงล่ะฟาง เธอกำลังป่วยชั้นก็ต้องดูแลสิ มาม้ะเดี๋ยวชั้นป้อนนะ”ป๊อปปี้นั่งข้างๆเตียงฟางแล้ว

ป้อนข้าว

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้ค่ะ คุณป๊อป นี่ชุดเมื่อวานนี่นา แล้วนี่เลือดฟางใช่มั้ยคะ อยู่ดูแลฟางทั้งคืนทำไมไม่ดูแลตัว

เองคะ แล้วนี่ทานอะไรบ้างรึยัง”ฟางพูดแล้วสังเกตป๊อปปี้พบว่า เขายังอยู่ในสภาพเดิมเมื่อวาน นี่

น่ะหรอนักธุรกิจสุดฮอตของเมืองไทยต้องมามีสภาพแบบนี้เนี่ยนะ

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ ฟางดุพี่ป๊อปเลยนะคะคนบ้าไม่ยอมทานข้าวไม่ยอมอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เฝ้าพี่ฟางทั้งคืนแบบ

นี้”โบว์เดินเข้ามาพร้อมแก้ว โทโมะ เขื่อนและเฟย์ก็บ่นทำให้ฟางหน้าแดงใจสั่นรัวไม่คิดว่าป๊อปปี้

จะทำแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

“เอาล่ะค่ะพี่ป๊อป ไปพักผ่อนอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ เดี๋ยวทางนี้พวกเราดูแลฟางเอง”แก้วพูด

แล้วหยิบกระเป๋าเสื้อผ้าของใช้ส่วนตัวจากปลื้มที่ได้รับคำสั่งจากแม่ป๊อปปี้ให้เอาของทั้งหมดมา ให้

ชายหนุ่มไปจัดการตัวเอง โดยเมื่อออกมาจากห้องน้ำแล้ว ก็นั่งพูดคุยกับทุกคนอย่างสนุกสนาน

ป๊อปปี้เห็นฟางยิ้มและหัวเราะก็อดยิ้มตามไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวชั้นช่วยนะฟาง”ป๊อปปี้พูดเมื่อถึงกำหนดออกจากโรงพยาบาลแล้วเขากลับเข้ามาในห้องหลัง

จากจัดการเรื่องค่าใช้จ่ายในโรงพยาบาลแล้วเห็นฟางจะลงจากเตียงก็มาประคองกอดไว้

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณนะคะ สำหรับทุกอย่าง”ฟางพูดแล้วยิ้มเมื่อเห็นป๊อปปี้จัดการทุกอย่างให้เธอ

 

 

 

 

 

 

“คุณหายงอนผมเถอะนะฟาง ผมแทบบ้าตายรู้มั้ยตอนที่คุณถูกรถชน”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางรู้ค่ะ ฟางขอโทษนะคะที่ฟางงี่เง่าไม่ยอมฟังเหตุผลคุณ”ฟางพูดแล้วกอดป๊อปปี้อย่างอ่อนโยน

โดยที่ชายหนุ่มกอดตอบกลับอยู่เนิ่นนาน

 

 

 

 

 

 

“กลับกันเถอะนะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินจูงมือกับฟางไปขึ้นรถ

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวค่ะ นี่มันไม่ใช่ทางกลับที่พักของฟางนี่คะคุณป๊อป”ฟางเหวอเมื่อปลื้มขับรถเลี้ยวไปทางคอน

โดป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ ผมไม่ได้พาคุณกลับที่พักคุณสักหน่อย”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มนิดนึง เมื่อรถมาจอดที่ลานขอดรถ

ส่วนตัว ป๊อปปี้ก็พาฟางขึ้นลิฟท์มาถึงชั้นที่พัก เมื่อประตูลิฟท์เปิดเข้าไปในห้องฟางต้องอึ้งเมื่อข้าว

ของของเธอจากที่พักอยู่ที่นี่หมดแล้ว

 

 

 

 

 

 

“นี่มันเรื่องอะไรกันคะคุณป๊อป ทำไมคุณถึงบ้ายข้าวของของฟางมาที่นี่หมดเลย”ฟางอึ้ง

 

 

 

 

 

 

“คือต้องขอโทษด้วยนะครับคุณฟางที่พวกเราถือวิสาสะทำแบบนี้ แต่เพื่อความปลอดภัยเราต้องทำ

ครับ”ปลื้มพูด

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรกันคะปลื้ม ไม่เห็นต้องทำขนาดนี้เลย อย่าลืมสิคะ ลำพังมีบอดี้การ์ดเฝ้าตรงที่พักกับที่บริษัท

คนอื่นก็มองฟางจะแย่อยู่แล้ว แล้วนี่ถึงกับให้ฟางย้ายมาอยู่ที่นี่เลยหรอคะ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“เพราะว่าวันที่ฟางถูกรถชน คนที่ชนเค้าไม่ลงมารับผิดชอบแถมขับรถหนี ตอนนี้ทางเราได้ประสาน

งานกับตำรวจในท้องที่นั้น ตามหารถยนต์คันนั้นให้เจอเพื่อมาดำเนินคดี”ป๊อปปี้อธิบายเหตุผล

 

 

 

 

 

 

“และอาจจะเป็นได้ว่าคือคุณโฟร์”ปลื้มพูดต่อ

 

 

 

 

 

 

“คงไม่ใช่หรอกค่ะเพราะฟางเจอโฟร์ในตรอกข้างทางก่อนจะออกมาแล้วโดนรถชน”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

“อะไร ฟางเจอโฟร์แล้วฟางก็อยู่ตามลำพังอีก ถ้าฟางเป็นอะไรขึ้นมาล่ะจะว่ายังไง ไม่ได้การล่ะ อยู่

ที่นี่ล่ะถูกต้องที่สุด อยู่กับผม คุณปลอดภัย โอเคนะ ปลื้มเอาของไปเก็บที่ห้องคุณฟางกัน”ป๊อปปี้

พูดอย่างร้อนรนหลังจากทราบเรื่องของโฟร์ก็รีบตัดสินใจทุกอย่างก่อนที่จะอุ้มเอาของทุกอย่างของ

ฟางจัดเข้าที่เข้าทางในห้องพักของคอนโดเขาเองกับมือ ส่วนฟางก็ได้แต่ยืนเหวอที่ทุกอย่างผ่าน

ไปรวดเร็วแบบนี้ก่อนจะหันไปมองปลื้ม ซึ่งปลื้มก็ได้แต่พยักหน้าและทำท่าทางว่า ยอมๆป๊อปปี้

เรื่องนี้ไปเถอะ

 

 

 

 

 

 

เพื่อความปลอดภัยของฟาง ก็จับมาอยู่ด้วยกันซะเลย ให้มันได้อย่างงี้สิ55555555

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา