You are mine

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่มันอะไรกันคะพี่ฟาง ไหนว่าจะกลับมากันอีก3วันข้างหน้ากันไง ทำไมพี่ฟางถึงกลับมาเพียงแค่
คนเดียว”โบว์แปลกใจที่เห็นปลื้มกลับมากับฟางเพียงแค่คนเดียว ฟางเมื่อเห็นพ่อแม่ป๊อปปี้ และ
โบว์ก็ปล่อยโฮออกมา
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางนี่มันเกิดอะไรขึ้นน่ะฟางทำไมถึงร้องไห้แบบนี้แล้วป๊อปปี้ล่ะ”แม่ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฮึก ฮือๆ ฟางขอโทษค่ะคุณแม่ที่ฟางไม่สามารถจะเป็นลูกสะใภ้ที่นี่ได้อีกแล้ว”ฟางร้องไห้และ
กอดแม่ป๊อปปี้แน่น
 
 
 
 
 
 
 
 
“มีอะไร ป๊อปปี้ทำร้ายอะไรฟางระหว่างฮันนีมูน ทำไมเกิดอะไรขึ้น”แม่ป๊อปปี้รีบคาดคั้นฟางทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“เค้ากับคุณต่าย เค้ายังติดต่อกับคุณต่าย ฮือๆ”ฟางร้องไห้สะอึกสะอื้นทำให้เกรซอึ้งไม่คิดว่า
ลูกชายตัวเองจะทำแบบนี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่มันเรื่องอะไรกันคะคุณแม่ คุณต่ายทีเป็นเพื่อนคุณแม่น่ะหรอ นี่มันเรื่องอะไรกัน”โบว์ที่อยู่ด้วย
ได้ยินก็อึ้ง
 
 
 
 
 
 
 
 
“จงเบมาก็ดีละ เอาโบว์ออกไปก่อน แม่มีเรื่องจะคุยกับฟางตามลำพัง”แม่ป๊อปปี้พูดก่อนที่จะเดินนำ
ฟางไปคุยอีกห้อง
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ยัยต่ายยังไม่เลิกยุ่งกับป๊อปปี้อีกหรอ แล้วนี่ป๊อปปี้รู้เรื่องที่เราท้องรึยัง”แม๊อปปี้ถามต่อ เพราะจำ
ได้ว่าตอนที่ฟางฮันนีมูนวันแรก เธอก็รู้ตัวเองว่าท้องแต่ยังเก็บเรื่องนี้เป็นความลับไม่ป๊อปปี้จึงบอก
คุณเกรซแทน
 
 
 
 
 
 
 
“บอกแล้วค่ะ แต่เค้าก็ยังจะให้ฟางเอาเด็กออก เค้าเชื่อคุณต่ายว่าฟางจะมีลูกเพื่อผูกมัดเค้า”ฟาง
พูดทั้งน้ำตา
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรกัน นี่ต่ายถือไพ่เหนือกว่ามีอิทธิพลกับป๊อปปี้มากขนาดนี้เลยรึ ชั้นเองนี่เป็นแม่ที่แย่จริงๆ
ชะล่าใจที่ฝากลูกไว้กับยัยนั่น จนทำให้ต่ายมีอำนาจสามารถบงการป๊อปปี้ บอกอะไรก็เชื่อไปหมด
แบบนี้”แม่ป๊อปปี้พูดอย่างแค้นใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ว่าถ้าฟางอยู่คุณป๊อปต้องสั่งให้ฟางเอาเด็กออกแน่ๆ”ฟางพูดแล้วนึกถึงสายตาป๊อปปี้ที๋ฮาวายก็
หวั่น
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรฟาง อยู่กับแม่แม่จะปกป้องเรากับลูก อย่าหนีไปไหน หรือกับป๊อปปี้ได้มั้ย อย่างน้อยก็
เห็นแก่ลูกในท้องที่กำลังจะเกิดมาเพราะเค้าก็คือเลือดเนื้อเชื้อไขของจิระคุณอีกคนเหมือนกัน”แม่
ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
“พี่ฟาง คุณแม่คะเกิดเรื่องแล้วค่ะ”โบว์รีบวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาหาฟางและแม่
 
 
 
 
 
 
 
“มีอะไรรึเปล่าคะคุณแก้ว ทำไมถึงร้องไห้เกิดอะไรขึ้น”ฟางแปลกใจเมื่อเห็นแก้วในชุดดำและตา
แดงๆอยู่
 
 
 
 
 
 
“โทโมะ โทโมะเค้าตายแล้ว ฮือๆ”แก้วปล่อยโฮออกมาทำให้ฟางอึ้งและกอดปลอบแก้วอยู่ตรงนั้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่น่าเลยเนาะ สงสารคุณแก้วเค้าที่รักกับโทโมะแท้ๆ แต่โทโมะต้องมาเกิดอุบัติเหตุเสียชีวิตแบบ
นี้”เฟย์พูดกับเขื่อนขณะที่มาร่มงานศพของโทโมะพลางมองรูปของโทโมะ เขาถูกรถชนและ
กระเด็นตกน้ำจนหัวกระแทกพื้นตายทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“ใช่คนรักกันไม่น่าจะเกิดเรื่องราวร้ายๆแบบนี้เลย เฟย์โทษทีนะที่แต่งงานกันตามฤกษ์แรกไม่ได้
น่ะ”เขื่อนพูดแล้วกุมมือเฟย์ หวนนึกถึง2วันก่อนที่เขาและเฟย์ทราบข่าวร้ายการจากไปของโทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรเขื่อน ขอบคุณนะที่ยืนอยู่ข้างกันจนตอนนี้”เฟยืพูดแล้วยิ้มให้กับคู่หมั้นหนุ่มตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวเสร็จงานศพของโทโมะอะไรนี่ เราก็ต้องเริ่มหาฤกษ์แต่งงานกับมิณทร์ได้แล้วนะแก้ว”แม่
ของแก้วที่เดินมากับทีเจพูดกับแก้วเมื่อเห็นแก้วนั่งอยู่ที่เก้าอี้ยืนจ้องมองโลงศพของคนที่เธอรัก
ที่สุด
 
 
 
 
 
 
 
“นี่คุณ ทีเจ มันไม่มากไปหน่อยหรอที่มาพูดเรื่องนี้ แก้วกำลังเสียใจอยู่นะ”พ่อของแก้วพูดเชิงดุ
ภรรยาและลูกชายคนโต
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวพ่อกับแม่อยู่กับเฮียตรงนี้ก่อนนะคะ แก้วอยากจะไปหาโทโมะครั้งสุดท้าย”แก้วพูดแล้วเดิน
ไปที่โลงศพของโทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โทโมะแก้วอยู่นี่แล้วนะ แก้วขอโทษที่วันนั้น แก้วไม่ได้หาโทโมะ จนทำให้โทโมะต้องเจอเรื่อง
แบบนี้ แก้วรักโทโมะนะ รู้ใช่มั้ยว่าแก้วรักโทโมะมาก ทำไมกัน ทำไมเรื่องของเราต้องเป็นแบบ
นี้”แก้วที่เดินมาเคาะโลงของคนรักแล้วพูดทั้งน้ำตาก่อนจะทรุดลงไปร้องไห้อย่างไม่อายทำให้ฟาง
ที่มาร่วมงานต้องรีบประคองแก้วที่กำลังอ่อนแอออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรนะคะคุณแก้ว คุณแก้วต้องเข้มแข็งและอยู่กับมันให้ได้”ฟางพูดแล้วกอดปลอบแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าเศร้าไปเลยนะแก้ว แก้วจะต้องผ่านมันไปได้ด้วยดี”เขื่อนและเฟย์วิ่งมาดูอาการก่อนที่เขื่อนจะ
ปลอบแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณนะทุกคน ฮือๆ”แก้วร้องไห้ออกมาด้วยความซึ้งใจก่อนจะร้องไห้คิดถึงโทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่เชื่อว่าแก้วจะต้องผ่านเรื่องนี้ไปให้ได้”ป๊อปปี้เดินมาด้านหลังแล้วพูดทำให้ฟางหันไปมองอย่าง
ตกใจ
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวก่อนฟาง ฟางจะไปไหนน่ะ”ป๊อปปี้ตกใจเมื่อเห็นฟางเดินหนี
 
 
 
 
 
 
“หนีไปให้พ้นคนใจร้ายอย่างคุณยังไงล่ะคะ ไม่ต้องห่วงนะคะ เรื่องหย่าฟางจะหย่าให้เร็วที่สุด เพื่อ
คุณจะได้กลับไปหาคุณต่ายของคุณ”ฟางพูดแล้วพยายามแกะมือออกจากการเกาะกุมที่ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“ชั้นไม่รักคุณต่ายนะฟาง ทำไมชั้นต้องไปหาคุณต่ายด้วย”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
 
 
ฟางผละออกจากป๊อปปี้และตบหน้าชายหนุ่มจนหันแล้วร้องไห้ออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่รักแต่คุณกลับไปนอนกับเค้าหรอคะ แล้วคุณเชื่อคำพูดคุณต่ายมากกว่าฟางน่ะหรอคะ คุณ
ทำไมถึงกล้าพูดมาได้ หรือว่าคุณนอนกับใครก็ได้โดยที่ไม่ได้รัก ทำไมคุณถึงทำร้ายฟางแบบ
นี้”ฟางพูดแล้วปล่อยโฮออกมา
 
 
 
 
 
 
“จะไปไหนน่ะฟาง ผมไม่ยอมให้คุณไปเด็ดขาดนะ”ป๊อปปี้ตกใจเมื่อฟางจะเดินไป
 
 
 
 
 
 
“ปล่อยฟาง ฟางไม่อยากอยู่กับคุณอีกต่อไปแล้ว ปล่อย”ฟางดิ้นไปมาในอ้อมกอดป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“คุณจะทิ้งผมไปงั้นหรอ ได้”ป๊อปปี้รับรู้ว่าฟางจะไปก็รีบกระชากฟางออกไปจากบริเวณงานทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ป๊อปจะทำอะไรน่ะ จะพาพี่ฟางไปไหน ทำไมต้องกระชากแบบนั้นพี่ฟางท้องอยู่นะ”โบว์มาเห็นก็
รีบพูด
 
 
 
 
 
 
“โบว์ ช่วยพี่ด้วย อย่าให้พี่ไปกับคุณป๊อป เค้าไม่อยากมีลูก ว้าย”ฟางร้องขอโบว์ให้ช่วยและร้อง
เมื่อถูกอุ้มพาดบ่า
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าเข้ามานะโบว์ พี่จงเบนี่เมียผม ผมไม่อาเมียผมไปฆ่าทิ้งหรอก”ป๊อปปี้พูดแล้วลากฟางไปที่รถ
 
 
 
 
 
 
“ตายแล้ว แล้วนี่ป๊อปเค้าจะทำร้ายยัยนั่นมั้ยน่ะ”จินนี่ที่มากับจงเบก็พูดชึ้น
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปเป็นคนที่จริงจังกับทุกเรื่อง หมอนั่นภายนอกที่เหมือนจะเพียบพร้อมแต่ภายในกับโหย
หาความรัก ป๊อปคงไม่ยอมหรอกนะที่จะต้องเสียคนรักไปให้ใคร”จงเบพูดแล้วมองป๊อปปี้ที่ขับรถพา
ฟางออกไป
 
 
 
 
 
 
“ปล่อยนะคุณป๊อป คุณจะพาฟางไปไหนน่ะ ปล่อย”ฟางโวยวายเมื่ออยู่ในรถ
 
 
 
 
 
 
“ชั้นไม่พาเธอไปฆ่าหรอกฟาง เชื่อชั้นเถอะ”ป๊อปปี้พูดแล้วขับรถด้วยความเร็ว
 
 
 
 
 
 
 
“แต่คุณเคยบอกให้ฟางไปทำแท้ง คุณคิดจะฆ่าลูกของเราเพราะเชื่อคำพูดผู้หญิงของคุณ คุณเชื่อ
คุณต่ายแล้วคุณจะมาสนใจใยดีฟางทำไมกันล่ะคะ ปล่อยฟางให้ฟางได้หย่ากับคุณแล้วแยกไปใช้
ชีวิตตามแบบแม่ลูกเถอะค่ะ อย่ามายุ่งกับเราอีก ฟางจะไปโดยที่ไม่เอาสมบัติอะไรของคุณไปด้วย
ว้าย”ฟางพูดแล้วร้องเมื่อป๊อปปี้กระชากรถให้เร็วขึ้น
 
 
 
 
 
 
“อย่าพูดว่าจะไป ตอนนี้เธอเป็นเมียชั้นแล้ว ดังนั้นชั้นไม่ยอมให้เธอปากชั้น ฟาง”ป๊อปปี้พูดเชิงดุ
ฟาง ทำให้ฟางนิ่งเงียบไปอยากจะทะเลาะอะไรกับป๊อปปี้อีกจึงหลับเพื่อจะได้ไม่สนใจป๊อปปี้อีก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ตอนนี้มันตามเมียของมันกลับมาที่เมืองไทยแล้วนะครับนาย”เสียงชายคนหนึ่งพูดขึ้นกับชายอีก
คนที่นั่งอยู่ที่โซฟา
 
 
 
 
 
 
 
 
“ดี กลับมาให้หมด รวมถึงนังแพศยานั่นด้วยสินะ หึ โร่จะไปตามผู้ชายถึงที่โน่น หญิงก็ร้ายชายก็
เลว”ชายคนนั้นพูด
 
 
 
 
 
 
 
“คราวนี้ระวังตัวมากขึ้นกว่าเดิมนะครับนาย เราคงจะจัดการมันได้ยาก”ชายคนนั้นว่า
 
 
 
 
 
 
 
“ไปกลัวอะไร ในเมื่อมันมีจุดอ่อนคือเมียกับน้องมันเราก็จัดการตรงนั้นสิ”ชายอีกคนว่า
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วจะให้ผมจัดการมันยังไงล่ะครับคราวนี้”ชายคนนั้นว่า
 
 
 
 
 
 
 
“คราวนี้ก็ทำให้มันตายๆไปซะเลย อย่าให้ได้พลาดเหมือนตอนเรื่องที่เฮลิคอปเตอร์ตอนนั้น
ล่ะ”ชายคนนั้นว่าอีกครั้งก่อนที่จะลุกเดินออกไป ทิ้งให้ชายอีกคนมองรูปของป๊อปปี้ที่อยู่บนโต๊ะ
 
 
 
 
 
 
 
“คนอย่างแก ควรตายๆไปซะ ไอ้ป๊อปปี้”ชายคนนั้นเอามีดสั้นกดลงไปที่รูปของป๊อปปี้ด้วยความ
เกลียดชัง
 
 
 
 
 
ยังไม่ทันที่ฟางจะหนีไปไหนก็ดันมีเรื่อง เรื่องพุ่งเข้ามาแบบที่แก้วไม่ทันตั้งตัว
 
 
แล้วนี่ป๊อปจะพาไปไหนน้อออ ยิ่งพระเอกเราเอาแต่ใจซะด้วยสิเนี่ยยย