Don't worry ฉันจะดูแลเธอเอง

9.4

เขียนโดย ployfin

วันที่ 26 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 เวลา 22.41 น.

  34 ตอน
  44 วิจารณ์
  39.61K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 16 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 16.14 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

32) ยังอยู่ที่เดิม (Poppy&Fang) 2

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

         "นอนซะนะพี่ฟาง เลิกคิดเลิกพะวงอะไรทั้งนั้น จะได้ไม่ต้องไม่สบายใจ"แก้วห่มผ้าให้ฟาง

ช้าๆ "กู๊ดไนท์นะพี่ฟาง ไม่มีเค้า...พี่ก็ยังมีน้องๆนะ"เฟย์บอกก่อนจะก้มลงหอมแก้มพร้อมๆกับแก้ว

 

         "ขอบคุณพวกเธอมากนะ รีบไปนอนเถอะตอนนี้พี่อยากจะอยู่คนเดียว"ฟางว่าก่อนจะหันหลัง

ให้ด้วยท่าทางที่ซึมเศร้าทำให้แก้วกับเฟย์เดินออกไปช้าๆ "กู๊ดไนท์นะครับ..."เสียงผู้ชายแผ่วเบา

เอ่ยขึ้น ทำให้ฟางได้ยินแบบผ่านๆก็นึกว่าแก้วกับเฟย์เป็นคนพูด

 

 

 

 

          "มันเจ็บใช่มั้ยล่ะฟาง คุณน่ะควรจะเจ็บมากกว่านี้ด้วยซ้ำ คุณมันคือผู้หญิงคนแรก ที่ทำให้

ไอป๊อปเสียน้ำตาได้ คุณควรจะเจ็บมากกว่าเพื่อนผมได้ยินมั้ย!!"

 

 

          "คุณคิดว่าความสุขของเพื่อนผมมันคือความฝันงั้นหรอ แล้วคุณไม่คิดบ้างรึไงว่าความสุข

ของเพื่อนผมมันคือการได้อยู่ข้างๆคุณ ไม่ว่าจะทุกข์ จะสุข คุณคงจะคิดได้แต่เรื่องแบบนั้นสินะ 

ถึงได้ทำกับเพื่อนผมแบบนี้"

 

 

          "เลิกคิดซะนะ ว่าคุณจะไม่คิด ไม่รู้สึก เพราะถ้าคุณทำแบบนั้นอีก นั่นแหละมันเรียกว่า

สายเกินไป"

 

 

             ภาพและเสียงที่เธอสนทนากับเขื่อนฉายเข้ามาในหัวมากขึ้นเป็นลำดับทำให้เธออดไม่

ได้ที่จะปล่อยน้ำตาแห่งความรู้สึกผิดนั่นออกมาท่ามกลางความรู้สึกข่มขื่น

 

 

           "คิดตามส่วนลึกๆของหัวใจ อย่าใช้สมอง..."ฟางนึกทบทวนคำพูดเขื่อนก่อนจะลุกขึ้นมา

เช็ดน้ำตาตัวเองเพื่อแปลคำนั้นออกมาอย่างชัดเจน

 

           "หรือเขื่อนหมายถึง...จริงสิ!"ฟางคิดบางอย่างออก "ถ้าในวันที่ผ่านๆมา...เราใช้หัวใจ

คิด โดยที่ไม่สมองมาคิด มันคงไม่เป็นแบบนี้"ฟางซึมลง

 

           "เพราะชั้นใช้สมองในการคิดเรื่องความรักสินะมันถึงได้สับสนอยู่ตลอดเวลา ทำไมในวัน

นั้น ชั้นไม่ใช้หัวใจในการบอกเค้าไปในสิ่งที่ชั้นต้องการจริงๆนะ"ฟางเริ่มรู้สึกผิดเพราะในวันที่เธอ

บอกให้เค้าอย่ามาเจอกันอีก ที่แท้แล้ว เธอต้องการให้เค้ามาอยู่ข้างๆทุกเมื่อ

 

           "เฮ่อ!....."ฟางถอนหายใจออกมาก่อนจะเดินไประเบียงช้าๆละพยายามเงียบที่สุดเพื่อ

ให้ทุกคนคิดว่าเธอเองหลับไปแล้ว

 

 

 

 

           "ชั้นนี่มัน...โง่จริงๆเลย"ฟางยิ้มเยาะกับสิ่งที่เธอทำกับป๊อปปี้เพื่อสมน้ำหน้าตัวเอง "ทีนี้

ใช้อะไรคิดอีกล่ะ..."ชายบางคนเดินมาข้างหลังฟางทำให้ฟางหันควับ

 

           "เขื่อน!!"ฟางบอกพลางถอยหลบเพราะไม่รู้ว่าอารมณ์โกรธของเขาหมดไปหรือยัง 

"ตกใจอะไรล่ะ! ผมถามไม่ได้ยินหรอ"เขื่อนว่าพลางเดินมายืนข้างๆพร้อมกับชมบรรยากาศกรุงเทพ

ยามค่ำคืน

 

           "ทำไมคุณไม่กลับคอนโดคุณไปล่ะ"ฟางหันหน้าไปมองวิวแบบสั่นๆแต่ก็ยังคงถามเขื่อน

"คุณคิดหรอว่าผมจะปล่อยคุณให้ทำร้ายจิตใจเพื่อนผมอีก"เขื่อนมองหน้าฟาง "ล้อเล่นน่าา"เขื่อน

ยิ้มทำให้ฟางรู้สึกว่าเค้าเป็นคนเดิมแล้ว

 

           "แล้วคุณล่ะ ตอบผมได้รึยังว่าตอนนี้คุณใช้อะไรคิด"เขื่อนนิ่งอีกครั้งทำให้ฟางรีบหายใจ

เข้า ลึกๆก่อนจะรีบตอบ

 

           "ตอนนี้ชั้นใช้สมอง"ฟางพูดทำให้เขื่อนหันควับแล้วทำหน้าดุ "แต่...ถ้าเค้ากลับมาตาม

สัญญาที่ให้ไว้เมื่อไหร่ ชั้นคงจะรักเค้าอีกครั้ง แล้วถ้าถึงตอนนั้น ชั้นคงใช้หัวใจทุกวินาที"ฟางยิ้ม

 

           "คุณสัญญาแล้วนะฟาง"เขื่อนมองหน้า "อื้ม!"ฟางยื่นคำขาดก่อนที่เขื่อนจะหันไปยิ้มให้

กับบางสิ่งที่อยู่ข้างหลังตัวเขาและเธอภายในมุมมืด

 

           "ยังไงต้องขอบคุณเขื่อนด้วยนะ..."ฟางเปรยออกมาทำเขื่อนยิ้มด้วยความงง "ถ้าเขื่อน

ไม่บ้า! พูดแบบนั้นออกมา ฟางจะคงคิดมันไม่ได้เลย"ฟางยิ้มพร้อมกระแทกเสียงใส่

 

           "ตกลงชมหรือว่าเนี้ย"เขื่อนเล่น "ชมสิ! ฟางมันโง่เองคิดไม่ได้ โดนแบบนี้ก็ดีแล้ว"ฟาง

เศร้าลงอีกครั้ง "แน่ะๆ เศร้าอีกแล้ว คราวนี้เขื่อนดุมากกว่าเดิมอีกนะจะบอกให้"เขื่อนหยอกทำให้

ฟางยิ้มออกมาอีกครั้งนึง

 

           

 

 

 

 

           "พี่ฟางแน่ใจหรอว่าจะไปน่ะ"เฟย์ที่เพิ่งช่วยฟางขนกระเป๋าเสื้อผ้ามาก็ถาม "แน่ใจสิ พี่

อยากไปปลดปล่อยความทุกข์ทิ้งไปให้ไกลๆ เพื่อต้อนรับความสุขใหม่ที่กำลังจะเข้ามาหาฟางคน

ใหม่ ที่จะมีแต่ความเข้มแข็ง"ฟางยิ้มทำให้เขื่อนแอบเบ้ปาก

 

           "แล้วอยู่คนเดียวได้แน่นะ"แก้วถาม "ได้สิ ขอเวลาพี่อีกซักพักนึงเลย"ฟางยิ้ม "ไม่ให้พี่

ไปส่งแน่หรอ มันอันตรายนะฟาง"จองเบที่แอบห่วงก็ถามขึ้น

 

           "ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะพี่จองเบเชื่อฟางสิ พี่เองก็เป็นคนบอกให้ฟางหัดเข้มแข็งไม่ใช่หรอ

ปล่อยฟางไว้สักพักเถอะ"ฟางเดินไปกุมมือชายหนุ่มก่อนจะยิ้มออกมา

 

           "ถ้าคุณคิดจะทำอะไรบ้าๆอีก ผมไม่ทำแค่ดุแน่นะฟาง"เขื่อนเยาะ "ค่าา คุณชายมหาโหด

ชั้นคงต้องฝากน้องสาวให้คุณชายเขื่อนและคุณชายโทโมะดุแลภายใต้อำนาจด้วยนะคะ"ฟางยังคง

มีลูกเล่น ทำให้เฟย์และแก้วยิ้มเขิน

 

           "เอาเถอะครับ เดี๋ยวรถจะติดเอาซะก่อน มาเดี๋ยวโทโมะช่วยขนของนะ"โทโมะขัดขึ้นก่อน

จะหิ้วกระเป๋าเสื้อผ้าฟางไปที่รถ

 

            

 

           "ขับรถดีๆนะ เฟย์เป็นห่วง"เฟย์ทำหน้าเศร้าเพราะเธอไม่เคยต้องให้ฟางอยู่คนเดียวแบบ

นี้นานๆ "ไม่ต้องห่วงหรอกน่า แค่สามวันเอง"ฟางลูบหัวน้องสาว "ฟางไปก่อนนะคะทุกคน"ฟางพูด

พร้อมเข้าไปกอดเฟย์และแก้วด้วยความห่วงใยก่อนจะรีบขึ้นรถไป

 

 

 

           "เอาล่ะ...ฟางไปแล้ว เรารีบไปดักกันก่อนดีกว่า"เขื่อนว่าพลางชวนโทโมะไปขนสัมภาระ

ที่แอบเตรียมไว้ไปขึ้นรถ 

 

           "มันจะสำเร็จมั้ยนะ เฟย์ล่ะกลัวพี่ฟางจะไม่ใจอ่อนง่ายๆจริงๆ"เฟย์กอดอกพูดกับแก้ว

พลางมองเขื่อนและโทโมะที่กำลังเตรียมตัว

 

           "มันต้องสำเร็จสิ วันนั้นเฟย์กับคนอื่นๆก็ได้ยินนิ่ว่าพี่ฟาง เค้าสัญญาแล้ว...."แก้วพูดนิ่งๆ

ก่อนจะนึกถึงคืนที่เขื่อนยืนคุยกับกับฟางที่ระเบียงและเธอกับคนอื่นๆนั่นแหละที่มาฟังตามแผนที่

วางไว้

 

 

 

 

 

 

 

           "อื้มมม"ฟางสูดหายใจเข้าอย่างเต็มปอดเมื่อถึงสถานที่แห่งความทรงจำของเธอ เธอจึง

เลือกมาที่นี่เพื่อปรับตัวเองให้เข้มแข็งแล้วลืมเรื่องทุกข์ๆที่ผ่านมา เพื่อต้อนรับความสุขที่กำลังจะ

เข้ามา โดยการจองที่พักไว้อยู่คนเดียว

 

 

           "นานแค่ไหนแล้วนะที่ชั้นไม่ได้มาที่นี่"ฟางนั่งกอดเข่ามองวิวที่เธอชอบที่สุดในชีวิต

"ชั้นต้องเข้มแข็งให้ได้ เพื่อรอวัน...ที่นายจะกลับมา"ฟางพูดพลางมองดูสร้อยคอที่เธอสวมใส่

เพราะเป็นสิ่งที่ป๊อปปี้ให้

 

           "ฮึๆ นึกไม่ออกเลยนะ ว่าถ้านายกลับมา...ชั้นจะทำตัวยังไงดี"ฟางยิ้มพลางนึกถึงวันแรก

ที่เธอและป๊อปปี้ได้พบหน้ากัน

 

          "มันเป็นโชคชะตาหรืออะไรกันแน่นะที่ทำให้เราได้เจอกัน"ฟางพูดพลางค่อยๆหลับตาลง

ช้าๆ เพื่อคิดถึงความหลังแบบมีความสุขที่สุด

 

          

 

 

   

 

 

 

 

 

          "ไหนป้าแม่บ้านบอกว่าจะมาทำความสะอาดให้ตอนหกโมงนะ ทำไมมันมืดไปหมด"ฟาง

ที่ขับรถกลับมาที่บ้านพักก็ต้องสงสัยเพราะตอนนี้น่าจะเป็นช่วงเวลาที่แม่บ้านต้องมาทำความ

สะอาดในบ้าน แต่ทำไมมันกลับมืดราวกับไม่มีคน

 

    

 

                 แป้ก!

               ฟางเดินย่องมาเปิดไฟในบ้านทันที

 

          "อะไรเนี่ย!!"ฟางอึ้งกับภาพตรงหน้าที่ทุกคนมายืนกองรวมกันพร้อมกับมีออุปกรณ์ตกแต่ง

มากมายที่ประดับอยู่ในบ้านไม่ว่าจะเป็นลูกโป่ง หรือแม้กระทั่งดอกกุหลาบสีแดงสดที่ถูกโปรยปราย

ลงมาอย่างสวยงาม

 

          "เซอร์ไพร์ส!!!"ทุกคนเอ่ยพร้อมกันทำใหฟางเริ่มงงกันไปใหญ่ "พวกเธอมาที่นี่กันได้ไง

พี่บอกแล้วไงว่าอยากอยู่คนเดียว"ฟางว่า

 

          "เอาน่าพี่ฟาง เราไม่ปล่อยพี่ฟางให้ฟุ้งซ่านหรอก"แก้วพูดแต่ยังคงยืนชิดกับคนอื่นๆราว

กับปิดบังอะไรบางอย่างไว้

 

          "แล้วมากันนี่มีเหตุผลเดียวใช่มั้ย ถ้างั้นพี่ไปอาบน้ำก่อนนะ"ฟางทำท่าทีงอนแต่ก็ถูกห้าม

ไว้ก่อน "อะไรกันอีกล่ะ นี่พุดแล้วไม่มีใครฟังเลยรึไง"ฟางเริ่มหงุดหงิด

 

          "อ่ะ...เอ่อ...คือ...."เฟย์ชะงักไม่กล้าพูดทำให้เขื่อนต้องพูดแทน "เรามีอีกเหตุผลนึง"

เขื่อนว่าก่อนจะส่งายตาให้โทโมะูดต่อเพราะตัวเองก็ตื่นเต้นแทนไม่น้อย

 

          "คือ...วันนี้เราไม่ได้มาแค่อยู่เป็นเพื่อนครับ...แต่เรา...ต้องพาคนๆนึงมาตามคำสัญญา"

โทโมะชะงักทำให้ฟางงงมากขึ้นก่อนที่ทุกคนจะเดินถอยออกจากกันเผยให้เห็นชายชุดขาวที่ถือ

ช่อดอกไม้สีแดงสดอยู่

 

 

          "ป๊อปปี้!!!"ฟางตื่นเต้นจนพูดอะไรไม่ถูก "ใช่! ป๊อปเอง ป๊อปาตามสัญญาแล้วนะ"ป๊อปปี้

พูดก่อนจะยื่นช่อดอกไม้ให้ฟางซึ่งฟางก็รับมาแต่โดยดี

 

          "มาตามสัญญาก็กลับไปได้แล้ว! อย่าลืมสิเราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วนะ"ฟางพูดแต่ก็ไม่

วายหันไปมองเขื่อนที่ทำตาดุอยู่ก็รีบหลบตา

 

          "อะไรกันมาหักดิบกันแบบนี้ได้ไง ผมไม่ยอมคุณซักหน่อย"ป๊อปปี้ทำหน้าอ้อนแต่ฟางก้

ยังคงเชิดใส่

 

          "ก็อย่างที่บอกนะ ชั้นรู้อยู่แล้วว่าเธอแกล้งเลิกกับชั้นเพราะต้องการให้ชั้นไปทำตามฝัน

เพราะฉะนั้น ชั้นไม่เลิกกับเธอง่ายๆแน่ ตราบใดที่เธอยังคงแกล้งกับหัวใจคนอย่างชั้น"ป๊อปปี้ทำ

หน้าเยาะ

 

          "นายนี่มันคนยังไงแน่เนี่ย!!"ฟางที่เขินก็ใช้ช่อดอกไม้ตีป๊อปปี้เบาๆ "แลล้วมีอะไรอีกมั้ย

ถ้าไม่มี ชั้นจะไปพักผ่อน"ฟางปัดเพื่อจะหลบสายตาป๊อปปี้ 

 

          "มีสิ..."ป๊อปปี้ตอบสั้นแล้วค่อยๆคุกเข่าลง "นายจะทำบ้าอะไรเนี่ย! ลุกขึ้นมานะ"ฟางดึง

ป๊อปปี้ขึ้นแต่ไม่เป็นผลแล้วก็ต้องชะงักเมื่อป๊อปปี้หยิบเอากล่องกำมะหยี่สีแดงขึ้นมาก่อนจะเปิดมัน

ออก ทำให้เธอเห็นแหวนเพชรเม็ดโตที่อยู่ในนั้นก็ถึงกับอึ้ง

 

          "อย่างที่ชั้นบอกนะฟาง ชั้นต้องเป็นคนจับปลาสองมือที่สำเร็จคนแรกของโลกให้ได้ แล้ว

ชั้นก็ทำได้แล้ว เพียงแค่เธอตอบตกลง...เท่านั้นเองฟาง"ป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะดึมือหญิงสาวมากุมไว้

 

          

          "นายเก็บมันไว้เถอะป๊อปปี้"ฟางพูดพลางน้ำตาไหลทำให้ป๊อปปี้รวมไปถึงคนอื่นๆชะงัก

"ทำไมล่ะฟาง ไหนเธอสัญญาแล้วไงว่าถ้าชั้นกลับมาเธอก็พร้อมจะเริ่มใหม่"ป๊อปปี้อึ้งและช็อค

พร้อมยืนขึ้นแต่ไม่ปล่อยมือฟาง

 

          "ใครว่า...ชั้นหมายถึงให้นายเก็บมันไว้ใส่ให้ชั้นในวันแต่งดีกว่านะ"ฟางพูดท่ามกลาง

เสียงเฮของคนในบ้านและความดีใจของป๊อปปี้

 

          "เธอนี่มันร้ายจริงๆนะฟาง"ป๊อปปี้ยิ้มก่อนที่จะรีบสวมแหวนให้ฟางทันที "ร้ายเพราะใคร

ล่ะ"ฟางกระซิบเมื่อป๊อปปี้กอดเธอแน่น

 

 

 

          "แหมๆ อนาคตคู่บ่าว-สาวครับ ช่วยหันมาสนใจผู้ร่วมกระบวนการหน่อยเถอะครับ"เขื่อน

ขัดพลางเดินมาหาพร้อมกับคนอื่นๆ

 

          "ดูแลพี่สาวชั้นให้ดีนะ ไม่งั้นชั้นเอานายถึงตายแน่!!"แก้วดุก่อนจะยิ้มให้ป๊อปปี้ "แต่งกันที

ก็ขอให้มีหลานเร็วๆล่ะ"เฟย์ที่โดนเขื่อนโอบก็พูดขึ้นมา

 

          "เดี๋ยวเถอะยัยเฟย์ หยิกให้เขียวเลย"ฟางหยอกกลับพลงทำท่าทางดุ "โชคดีนะเว่ย

ไอป๊อป อย่าลืมค่าจ้างนะ"โทโมะล้อ

 

          "ค่าจ้าง...ค่าจ้างอะไรกัน นี่นายจ้างคนอื่นๆมาช่วยเลยงั้นหรอ"ฟางทำหน้าดุใส่ป๊อปปี้

"แหมพี่ฟาง! ทำเป็นดุไปได้ รางวัลดีๆแบบนี้ใครบ้างที่ไม่เอา"เฟย์ล้อ

 

          "นายไปจ้างคนอื่นด้วยอะไรถึงได้ยอมกันขนาดนี้เนี่ยห๊ะ!"ฟางมองหน้าแล้วเขินเล็กน้อย

"อืม...ไม่รู้สิ ตั๋วที่นั่งของเพื่อนเจ้าบ่าว-เจ้าสาวมั้ง"ป๊อปปี้ตอบ มีลูกเล่นเล็กน้อยทำให้ฟางตีด้วย

ความอาย

 

 

 

 

 

 

 

ในที่สุดก็ happy กันทุกคู่แล้ว ติดตามต่อ

มีเหลืออีกแค่ไม่กี่ตอนเท่านั้นแหละ

 

อย่าลืม! เม้น+โหวต (ก่อนจะจบขอหน่อยนะ)

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา