Don't worry ฉันจะดูแลเธอเอง

9.4

เขียนโดย ployfin

วันที่ 26 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 เวลา 22.41 น.

  34 ตอน
  44 วิจารณ์
  39.61K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 16 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 16.14 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

33) ลับหลังเรื่องราวรัก

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

      "Hi ทุกคน ชั้นกลับมาแล้วนะ"ป๊อปปี้เดินหอบข้าวหอบของเข้ามาในร้านของฟางเมื่อฟางไม่

อยู่แล้วกลับไปที่บ้านพักพยานริมทะเล

 

      "เห้ย! ป๊อปปี้ แกกลับมายังไงวะ"เขื่อนรีบเดินเข้ามากอดเพื่อนชาย "เออน่า ชั้นมาก็คือมา

แต่ตอนนี้...ชั้นมีเรื่องให้แกช่วยหน่อย"ป๊อปปี้ยิ้มมุมปาก

 

 

      "ห๊า! อะไรนะ นายจะขอพี่ฟางแต่งงานงั้นหรอ"แก้วตกใจสุดขีดกับเรื่องที่ป๊อปปี้ต้องการให้

ช่วย "จะไปตกใจอะไรขนาดนั้นล่ะแก้ว แค่พี่สาวเราจะขายออกเท่านั้นเอง"เฟย์ยิ้มพลางรีบมองดู

แหวนเพชรที่ป๊อปปี้เอาขึ้นมาโชว์

 

      "แก้วก็แค่อึ้ง ไม่คิดว่าป๊อปกลับมาคราวนี้จะกล้าขนาดนี้"แก้วพูดโทโมะจึงรีบเข้าข้าง "ใช่ๆ

อีกเรื่องที่น่าห่วงคือ...คุณฟางเค้าจะยอมรึป่าวสิ"โทโมะรีบไปยืนดด้านหลังแก้วพลางจับไหล่ทั้ง

สองข้าง

 

      "ก็นั่นแหละที่ชั้นกลัว ชั้นเลยให้พวกแกช่วยไง"ป๊อปปี้ซึมลง "เรื่องพูดให้คนเข้าใจกันเนี่ย

เขื่อนถนัด เดี๋ยวเขื่อนจัดการเอง"เขื่อนกอดอกยืนยิ้มอย่างภาคภูมิ

 

      "แหม! พ่อกามเทพ"เฟย์ล้อ "แล้วคนอื่นๆล่ะ จะให้อยู่เฉยๆรึไง แก้วน่ะก็อยากมีส่วนร่วมนะ"

แก้วยิ้ม 

 

      "คนอื่นๆ ก็ทำท่าทำทีให้มันแลดูสมจริงแล้วกัน ถ้าเขื่อนทำอะไรรุนแรง...ก็ยอมกันนิดนึงนะ"

เขื่อนยิ้ม "ชั้นอนุโลมให้แกแค่ผลักเบาๆพอสมจริง ถ้ามากกว่านั้น แกตาย!!!"ป๊อปปี้ทำหน้าดุก่อน

จะยิ้มออกมา

 

 

 

      "โห! นี้ร่วมกันเป็นทีมเพื่อแกล้งฟางเลยงั้นหรอ"ฟางงอนเมื่อฟังเรื่องราวทั้งหมดจากทุกคน

"โอ๋ๆ อย่างอนเลยนะ แค่อยากให้มันสมจริงเท่านั้น ถ้ามันมีอะไรแปลกๆเดี๋ยวฟางสงสัยก็ไม่สมจริง

น่ะสิ"ป๊อปปี้ง้อพลางชูนิ้วก้อยขึ้นมา

 

      "ไม่ต้องเลย!"ฟางปัดมือป๊อปปี้ออก "แล้วที่บอกว่าอนุโลมให้เขื่อนแค่ผลักเบาๆน่ะ คืออะไร

ของจริงผลักฟางซะล้มเลย ชิ่"ฟางกอดอกหันหน้าหนี

 

      "เฮ้ย!ฟางไปบอกเค้าทำไมล่ะ เดี่ยวเขื่อนก็ตายหรอก"เขื่อนยิ้มกว้างก่อนจะถูกป๊อปปี้ค้อน

"เดี๋ยวก็ไม่สมจริงหรอก"เขื่อนอ้างพลางค่อยเดินมาใกล้ๆฟาง

 

      "นี่ๆ พอกันทั้งคู่นั่นแหละ จะเลือกมั้ยจ๊ะการ์ดเนี่ยเดี่ยววันนี้ต้องสั่งพิมพ์แล้วนะ"แก้วดุ "สั่งๆๆ

สั่งสิ"ฟางรีบยิ้มเขินก่อนจะเอาแบบมาบังหน้า

 

 

 

      "เข้มแข็งฟาง! ต่อไปนี้จะไม่มีผู้ชายชื่อนี้อีก คนนั้น ในความทรงจำและชีวิต...ของเธออีก"

ฟางพูดเสียงแผ่วเบาในห้องน้ำโดยมีป๊อปปี้และเขื่อนและป๊อปปี้แอบฟังอยู่

 

      "โธ่!ฟาง เธอจะลืมชั้นให้ได้เลยงั้นหรอ"ป๊อปปี้เอ่ยเพียงแผ่วเบาทำให้เขื่อนต้องตบไหล่

ปลอบ "ไม่เป็นไร เดี๋ยวชั้นเคลียร์เอง แกไปแอบไป"เขื่อนบอกป๊อปปี้ก่อนจะส่งสายตาให้จองเบ

เตรียมพร้อม

 

 

      "แล้วคุณจะให้ชั้นทำยังไง จะให้ชั้นไปตามเค้ากลับมางั้นหรอ ป่านนี้เค้าคงมีความสุขกับคน

ใหม่ไปแล้วแหละ มันสายไปแล้วคุณได้ยินมั้ย มันสายไปแล้ว!!!"ฟางพูดทำให้ป๊อปปี้ที่แอบฟังอยู่

ข้างนอกกับคนอื่นๆถอนหายใจออกมา

 

       "ใช่!ชั้นมีคนอื่นแล้ว คนๆนั้นก็คือ new ฟาง ไงล่ะ ยัยบ๊องเอ๊ย!"ป๊อปปี้พูดกับตัวเองก่อนจะ

เอาหูแนบประตูเหมือนกับบคนอื่นๆเพื่อแอบฟัง

 

 

       "ขอบคุณพวกเธอมากนะ รีบไปนอนเถอะตอนนี้พี่อยากอยู่คนเดียว"ฟางว่าแล้วหันหลังให้

ด้วยท่าทางที่ซึมเศร้าทำให้แก้วกับเฟย์เดินออกไปช้าๆ

 

       "กู๊ดไนท์นะครับ..."ป๊อปปี้พูดเพียงแผ่วเบาข้างประตูเพื่อดูพฤติกรรมฟางแต่เหมือนเธอเอง

ก็ยังไม่รู้ว่าเขากลับมาแล้ว

 

 

       "คุณสัญญาแล้วนะฟาง"เขื่อนมองหน้า "อื้ม!"ฟางยื่นคำขาดก่อนที่เขื่อนจะหันไปยิ้มให้กับ

ป๊อปปี้และคนอื่นๆที่แอบฟังอยู่ที่มุมมืดข้างกำแพง

 

       "วางใจได้เลยนะไอป๊อป ฟางเค้าสัญญาแล้ว"โทโมะพูดทำให้ป๊อปปี้ยิ้มเล็กน้อยแต่ก็ยังเก็บ

อาการตื่นเต้นไว้ข้างใน

 

 

 

       "หา! ฟางจะไปที่นั่นจริงๆหรอ"ป๊อปปี้ตกใจไม่คิดว่ามันจะเป็นไปตามแผนที่ได้วางไว้ "ใช่!

เข้าแผนนายพอดีเลยใช่มั้ยล่ะ"แก้วยิ้มยินดี

 

       "ชั้นึกว่่ามันต้องมีอุปสรรคมากกว่านี้ซะอีกนะเนี่ย"ป๊อปปี้เหม่อออกไปทางหน้าต่าง "อุปสรรค

น่ะ มีแน่...ถ้าแกไม่ยอมให้พวกชั้นเป็นเพื่อนเจ้าบ่าว-เจ้าสาว"โทโมะทำหน้าดุ

 

       "เราจะเป็นอุปสรรคเองแน่ ถ้านายไม่สัญญา"เฟย์ยิ้มหยอก "โอเคๆ ชั้นยอมพวกเธอก็ได้ แต่

จ้องให้มันสำเร็จนะ ไม่งั้นรางวัลนี้ต้องไม่มีใครได้แน่ๆ"ป๊อปปยอมจำนน

 

       

 

       "นี่! ยิ้มอะไรยะ ฟางถามน่ะได้ยินมั้ย"ฟางหยิกแขนป๊อปปี้เมื่อเห็นเขาเหม่อมานานากแล้ว

"โอ๊ย! อะไรคร้าบ"ป๊อปปี้หยอกฟางพลางลูบบริเวณที่โดนหยิก

 

       "ฟางถามว่าของชำร่วยเป็นเทียนหอมได้มั้ย..."ฟางย้ำคำช้าๆอีกครั้ง "แล้วแต่เลย ป๊อปแบบ

ไหนก็ได้"ป๊อปปี้ตามใจฟางแบบที่ไม่เคย

 

       "นี่!! พี่ฟาง ป๊อปปี้"เฟย์และเขื่อนเดินเข้ามาพร้อมกับชุดเจ้าบ่าว-เจ้าสาว "ตอนนี้เค้าเอาชุด

ที่สั่งไว้มาส่งแล้ว ไปลองกันเลยมั้ย"เขื่อนชูชุดขึ้นทำให้ทั้งสองต้องลุกไปเปลี่ยนแต่โดยดี

 

        

 

       "นี่มันก็ครึ่งชั่วโมงแล้วนะ ทำไมยังไม่เสร็จกัสักทีเนี่ย"ป๊อปปี้ที่ใส่ชุดรอก็มองนาฬิกาข้อมือ

พลางบ่นไปด้วย 

 

       "เสร็จแล้วๆ ใจร้อนจริงๆเลยเจ้าบ่าวนิ่"แก้วและเฟย์เดินออกมาว่าก่อนจะเปิดประตูห้องน้ำ

ที่แสดงให้เห็นเจ้าสาวในเกาะอกชุดสีขาว กระโปรงยาวลายลูกไม้ที่ใครเห็นก็อึ้งไปตามๆกัน ซึ่งก็

แน่นอน...หนึ่งในนั้นคือป๊อปปี้

 

       "ฟางว่ามัน...ไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่นะ..."ฟางยิ้มเขินพลางปิดที่เกาะอก "นี่แหละสวยแล้ว"

ป๊อปปี้เดินไปจับมือฟาง "แม้จะสวยสู้คนอื่นไม่ได้ แต่เธอก็ชนะใจชั้นไปแล้วนะ"ป๊อปปี้พูดท่มกลาง

เสียงล้อของเพื่อนๆ

 

       "บ้า!"ฟางที่เขินก็ตีแขนป๊อปปี้ด้วยความอาย "เอาล่ะๆ มัวแต่ยอกันอยู่ได้มาๆ มาเลือกอย่าง

อื่นต่อ ส่วนดอกไม้แล้วก็ของตกแต่งในงานน่ะ โทโมะกับแก้วจัดการเองเพราะโทโมะมีเพื่อนที่เป็น

เจ้าของร้านดอกไม้อยู่"โทโมะพูดพลางยิ้มให้แก้ว

 

       "แล้วทำไมต้องเอาชั้นไปข้องเกี่ยวด้วยล่ะ งานอย่างอื่นก็มีตั้งเยอะแยะ"แก้ววีน "ทำไปเถอะ

ครับคุณแก้ว งานแต่งเนี่ย...ทุกอย่างมันต้องสร้างขึ้นจากความรัก จริงมั้ยครับเฟย์"เขื่อนสบตาของ

เฟย์ที่เขินอยู่แต่ก็ไม่วายหันกลับมาตีเขื่อน

 

 

       "ป๊อป!"ฟางเรียกป๊อปปี้แล้วมองไปที่สองคู่ที่เถียงกันอยู่ "ฟางว่านะ เราน่าจะไปเยี่ยมคุณ

ชัชชญาเค้าหน่อยมั้ย"ฟางเอ่ยออกมาทำให้ป๊อปรีบห้าม

 

       "ไม่นะฟาง!! ฟางจะไปข้องเกี่ยวอะไรกับยัยแม่มดนั่นอีกล่ะ"ป๊อปปี้รีบอ้อน "แต่ฟางเห็นสาย

ตา เค้าในวันนั้นแล้วฟางรู้สึกว่าเค้าเองก็รักป๊อปไม่น้อยไปกว่าฟางเลยนะ"ฟางซักต่อ

 

       "แต่ป๊อปก็รักฟางคนเดียวนิ่"ป๊อปปี้อ้อนไม่หยุด "เถอะน่า...เพื่อฟางนะ"ฟางเอามือไปแตะ

หน้าป๊อปปี้ทำให้ป๊อปปี้รีบยอมทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

        "ชัชชญา...มีคนมาเยี่ยม"ตำรวจนายหนึ่งไขกุญแจห้องขังขของชัชชญาก่อนที่จะคุมตัวเธอ

ไปแม้เธอจะยังคงงงๆอยู่

 

        "ป๊อป..."ชัชชญาเอ่ยออกมาอย่างแผ่วเบาเมื่อเห็นหน้าคนที่เธอรัก "ชัช...ชัชเป็นไงบ้าง"

ป๊อปปี้เริ่มซักไซร้เมื่อชัชชญมาถึง

 

        "ป๊อปมาที่นี่ทำไม ชัชทำร้ายป๊อปกับคุณฟางไว้ตั้งเยอะ ทำไมป๊อปต้องมาหาชัชด้วย"

ชัชชญาทำท่าทีเมินใส่ "ป๊อปบอกแล้วไง เรายังเป็นเพื่อนกันได้นะ"ป๊อปปี้ยิ้มทำให้ชัชชญาน้ำตา

ไหลกับสายตานั้น

 

        "ป๊อปมีอะไรรึป่าวถึงมาหาชัช ขนาดพ่อที่แท้จริงยังไม่กล้ามาหาชัชเลย...เค้าคงอายมากที่

ลูกสาวแท้ๆของตัวเอง ชั่วได้ขนาดนี้"ชัชชญาเศร้าลง

 

        "ไม่หรอกชัช พ่อคุณน่ะเค้าได้เลื่อนขั้นมาพักหนึ่งแล้ว ตอนนี้ท่านคงยุ่งมากเลยไม่มีเวลามา

หา เค้าฝากของมาให้คุณด้วย เดี๋ยวคุณไปรับจากคุณตำรวจเค้านะ"ป๊อปปี้ยิ้มอย่างเป็นมิตร

 

        "ป๊อปมีอะไรล่ะ ป๊อปยังไม่ตอบชัชเลยนะ"ป๊อปปี้ที่ถูกถามก็สังเกตุเห็นใบหน้าที่เริ่มชื่นมื่น

มากขึ้น "คือ..."ป๊อปไม่ตอบแต่กลับยื่นซองสีชมพูให้กับชัชชญาก่อนที่เธอจะรับไปเปิดดู

 

        "ป๊อป...กับ...ฟาง"ชัชชญาอึ้งเพราะในมือเธอคือการ์ดงานแต่งของป๊อปปี้และฟาง "อืม...

เร็วๆนี้แหละ ถ้าเป็นไปได้...เราสองคนก็อยากให้เธอไปนะ"ป๊อปปี้ยังฝืนยิ้ม

 

        "อื้ม...เหมาะสม เหมาะสมมาก เธอสองคนเหมาะกันดีนะ"ชัชชญายิ้มทั้งน้ำตา "ขอบคุณ"

ป๊อปปี้ตอบแล้วเศร้าลง

 

        "ป๊อป!"ชัชชญาเรียกเค้าอีกครั้ง "ฟางก็มาใช่มั้ย...ชัชขอคุยกับฟางหน่อยสิ"ชัชชญาอ้อน

วอนป๊อป ทำให้ป๊อปปี้ที่พูดอะไรไม่ออกได้แต่พยักหน้าก็เดินออกไป

 

 

 

        "มาแล้วหรอ! คุณชัชเค้าว่าไงบ้าง"ฟางรีบเดินมาถามป๊อปปี้ "เค้าบอกว่า...อยากคุยกับ

ฟางน่ะ"ป๊อปปี้ตอบสั้นแต่แฝงไปด้วยความห่วงใย

 

        "อ้าว! คุณชัชเค้าอยากเจอหน้าฟางด้วยหรอเนี่ย งั้น...ป๊อปรอข้างนอกแล้วกันนะ"ฟางพูด

พลางรีบเดินไปแต่ป๊อปปี้ก็ยังเดินตาม

 

        "ป๊อป...ฟางบอกว่ารอข้างนอกยังไงล่ะ"ฟางหันหน้าไปว่า "ก็ป๊อปเป็นห่วงนิ่ จะให้ทำยังไง

เล่า"ป๊อปปี้ทำหน้างอน "คุณชัชเค้าไม่ทำอะไรหรอก ข้าในมันมีลูกกรงกั้นอยู่ไม่ใช่หรอ"ฟางพูด

ทำให้ป๊อปปี้ต้องยอม

 

 

 

        "คุณชัชคะ..."ฟางเรียกชัชชญาที่หันหลังให้อยู่ "ฟาง..."ชัชชญาหันหน้ามาก็เรียชื่อเธอ

ทันที "ทำไมเมื่อกี้เธอไม่เข้ามาพร้อมป๊อปล่ะ"ชัชชญารีบถาม

 

        "เอ่อ...คือ...ฟางคิดว่าคุณชัชคงไม่อยากเจอหน้าฟางน่ะค่ะ เลยออกไปรอด้านนอก"ฟาง

ตอบทำให้ชัชชญายิ้มอีกครั้ง

 

        "รู้มั้ย...ชั้นอยากเจอหน้าเธอมากกว่าป๊อปอีกนะ"ชัชชญาหัวเราะก่อนจะน้ำตาไหลออกมา

"คุณชัช คุณชัชร้องไห้ทำไมคะ"ฟางรีบซักแม้ใจอยากจะเข้าไปเช็ดน้ำตาให้แต่ก็ทำอะไรไม่ได้

 

        "ป๊อป...เค้ารักเธอมารู้มั้ยฟาง"ชัชชาเอ่ยออกมาทำให้ฟางตื้นตัวอย่างบอกไม่ถูกได้แต่

พยักหน้าตอบรับ "เธอช่วยดูแลป๊อปเผื่อชั้นด้วยนะ ความผิดของชั้น คงจะทำให้ไม่ได้เจอหน้าเค้า

อีกหลายปีเลยล่ะ"ชัชชญพยายามยื่นมือออกมาเพื่อจับมือฟาง

 

        "ไม่ต้องห่วงนะคะ ฟางจะพยายามหาเวลาว่งๆพาป๊อปเค้ามาหาคุณเอง"ฟางยิ้มให้พร้อมกับ

น้ำตาไหลไปด้วย "หมดเวลาแล้ว"ตำรวจเดินเข้ามาพูดกับทั้งสองทำให้ชัชชญาต้องรีบเดินไปหา

ตำรวจนายนั้นเพื่อกลับห้องขังตัวเอง

 

        "มีความสุขในชีวิตแต่งงานนะคะ"ชัชชญทิ้งท้ายให้ฟางก่อนจะเดินไปทำให้ฟางที่น้ำตาไหล

ก็พยักหน้าแทนคำขอบคุณ

 

 

 

 

 

 

ตอนหน้าเป็นบทสงท้ายแล้วนะทุกคน

 

อย่าลืม! เม้น+โหวต ให้กันด้วยนะ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา