เธอคือดวงใจ..Nc

    เช้าวันรุ่งขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"อืม..กรี๊ดดด"ฟางทีาตื่นขึ้นมาก็ต้องกรีดร้องเมื่อเห็นป๊อปปี้นอนกอดเธออยู่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"โอ๊ย! นี่เธอจะกรี๊ดทำไมเนี่ย"ป๊อปปี้ดุฟางแต่แขนยังโอบฟางไว้เหมือนเดิม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เอาแขนนายออกไปจากตัวชั้นเลยนะ"ฟางดิ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"รังเกียดชั้นมากรึไง ห๊ะ!"ป๊อปปี้ตะคอกใส่ฟาง ก่อนจะกอดรัดฟางแน่นกว่าเดิม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ใช่! ชั้นรังเกลียดนายมากก..นี่! ปล่อยชั้นสิ"ฟางพูดประชด ทำเอาป๊อปปี้โกรธจนเลือดขึ้นหน้า
 
 
 
 
 
 
"เหอะ ดิ้นอย่างนี้อยากกลับไปหาไอ่โทโมะมากรึไง"ป๊อปปี้กัดฟันพูด 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ชะ ใช่ ชั้นอยากกลับ..อุ๊บ"ฟางพูดยังไม่จบ ป๊อปปี้ก็ประกบจูบฟางอย่างร้อนแรง ก่อนจะเลื่อนลงมาซุกไซร้ที่ลำคอขาวเนียนของฟาง 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ปล่อยชั้นนะ"ฟางทุบตีป๊อปปี้อย่างไม่ยั้งมือ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"หยุด หยุด ชั้นบอกให้หยุดไง!!"ป๊อปปี้ตะคอกใส่ฟางจนฟางหยุดดิ้น ป๊อปปี้แสระยิ้มออกมาอย่างพอใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ต่อไปนี้ เธอจะต้องอยู่กับชั้นตลอดไป!"ป๊อปปี้พูด ฟางตกใจเป็นอย่างมาก ก่อนที่ป๊อปปี้จะกระซิบที่ข้างหูฟางว่า..
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เข้าใจมั๊ย"ฟางได้ยินดังนั้นถึงกับเสียวซ่าน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"..ไม่! ชั้นมีโทโมะคนเดียว"ฟางพูด ก่อนจะรีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำทันที ป๊อปปี้มองตามอย่างเจ็บปวด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
        เม้นหายยยยยยยย!!!!!!!!!