แฝดริษยา

9.4

เขียนโดย Chapond

วันที่ 7 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 02.51 น.

  62 ตอน
  931 วิจารณ์
  142.61K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 23.55 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

12) 12 แม่มดร้ายออกโรงอีกครั้ง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวคุณฝ้ายไม่ต้องออกไปตรวจงานด้านนอกก็ได้นะครับเดี๋ยวผมดูให้เอง ยิ่งยังไม่หายไข้ดี
ด้วย”ป๊อปปี้พูดกับฝ้ายในวันต่อมาหลังจากเมื่อวานเขากับฟางกลับมาก็ค่ำแล้วเลยไม่มีเวลามาหา
ฝ้าย
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรค่ะคุณป๊อป แล้วนี่แวะไปทำธุระกับเพื่อนที่มาจากเมืองนอกคุณน่าจะลองพาเพื่อนคุณ
เที่ยวนะคะ ฝ้ายอนุญาต”ฝ้ายพูดเมื่อนึกถึงที่ป๊อปปี้บอกเธอเมื่อวานว่าออกไปหาเพื่อนที่มาจาก
เมืองนอกเลยไม่ได้รับโทรศัพท์เธอที่วางบนรถ
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ไม่เป็นไรหรอกครับ รายนั้นเค้าก็มีเพื่อนที่ว่างพอดี ให้ผมได้ทำงานและก็ดูแลคุณฝ้ายเถอะ
ครับ”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณป๊อป พูดแบบนี้ฝ้ายก็เขินแย่สิคะเนี่ย”ฝ้ายใจเต้นรัวแล้วบิดไปมาก่อนจะยิ้มให้ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
“นั่นแน่ๆแอบจู๋จี๋กันอีกแล้วนะคู่นี้น่ะ คิดอะไรกันรึเปล่า”เขื่อนเดินเข้ามาเจอป๊อปปี้กับฝ้ายคุยกันก็
แซว
 
 
 
 
 
 
 
“นั่นน่ะสิคะเมื่อวานไม่เจอกันเดียว วันนี้รีบกลับมาทำคะแนนเลยนะคะคุณป๊อป”เฟย์เดินเข้ามาแซว
บ้าง
 
 
 
 
 
 
 
“พอได้แล้วทุกคน พวกเราไม่มีอะไรกันจริงค่ะ”ฝ้ายเขินจัดก็รีบพูดแก้ต่างให้ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
“แหม อย่าว่าแต่เพื่อนเลย แล้วนี่เพื่อนเขื่อนนี่ไปไหนมาไหนกับคุณเฟย์บ่อยๆแบบนี้คิดอะไรกันรึ
เปล่า”ป๊อปปี้แซว
 
 
 
 
 
 
 
“บ้าหรอคะ เฟย์เปล่าน้า ที่เฟย์ไปไหนมาไหนกับพี่ เอ้ย คุณเขื่อนน่ะเพราะว่าเพื่อนในแก้งค์เฟย์
รู้จักกับเค้า”เฟย์พูด
 
 
 
 
 
 
 
“ใช่ครับ ที่เราไปไหนมาไหนด้วยกันจริงๆเพราะว่าเพื่อนในแก้งค์เฟย์เป็นรุ่นน้องผมเองครับ”เขื่อน
รีบพูดทันที
 
 
 
 
 
 
“อ่าค่ะๆ ถ้ารู้จักกันแบบนี้ ยังไงฝ้ายก็ฝากให้คุณเขื่อนดูแลน้องสาวคนนี้ของฝ้ายด้วยนะคะ”ฝ้าย
ฝากเฟย์กับเขื่อน
 
 
 
 
 
 
 
“ฝากน้องสาวไปแล้ว แล้วพี่สาวอย่าลืมดูแลตัวเองด้วยนะครับ”ป๊อปปี้เดินมากระซิบข้างหูฝ้าย
 
 
 
 
 
 
 
จุ๊บ
 
 
 
 
 
 
ด้วยความตกใจฝ้ายรีบหันหน้าไปหาป๊อปปี้ทำให้เผลอไปจูบกับป๊อปปี้ที่หันหน้าเข้ามาหาฝ้าย
 
 
 
 
 
 
 
 
“ว้าย ตายแล้วทำอะไรกันน่ะ ในบ้านคนออกเยอะแยะนี่ยังไม่อายฟ้าอายดินเลยนะ”ป้าฝนเดินเข้า
มาเห็นก็ว่า
 
 
 
 
 
 
 
“คือ มันเป็นอุบัติเหตุนะคะป้าฝนฝ้ายอธิบายได้”ฝ้ายผละออกจากป๊อปปี้แล้วรีบอธิบาย
 
 
 
 
 
 
 
“แหมๆทำทีเป็นสาวหวานเรียบร้อยดั่งผ้าพับไว้ใครจะไปรู้ว่าตัวตนแท้จริงนั้นทำตัวเป็นผู้หญิงชาด
ผู้ชายไม่ได้”ป้าฝนว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ป้ามันจะมากไปแล้วนะ พี่ฝ้ายไม่ใช่คนแบบนั้นนะ หลานรักป้าเองรึเปล่าที่เป็นน่ะ”เฟย์เถียงอย่าง
ไม่ยอม
 
 
 
 
 
 
 
“ถีงชั้นจะร้ายจะวีนแต่ชั้นก็ไม่เคยมีขาวเสียหายเรื่องผู้ชายแล้วกัน”ฟางไม่พอใจอย่างมากจึงเดิน
เข้ามาว่า
 
 
 
 
 
 
 
“หรอครับ เอ แล้วที่ผมเห็นเมื่อวานน่ะคืออะไรนะ ที่ร้านอาหารกับคุณแบงค์”ป๊อปปี้รีบว่า
 
 
 
 
 
 
 
“เห็นอะไรหรอ ไม่ยักจะรู้เลย ใช่ชั้นแน่หรอ เผลอๆอาจจะเป็นยัยฝ้ายก็ได้นะ”ฟางกอดอกหันไป
เยาะใส่
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ใช่นะคะพี่ฟาง ฝ้ายไม่เคยไปไหนมาไหนกับคุณแบงค์ พี่ฟางก็รู้ว่าเค้าน่ะอันตรายจะตาย”ฝ้าย
รีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ใครจะไปรู้ล่ะคุณฝ้าย เผลอๆนางมารร้ายกับร้ายตัวพ่อแบบนั้นอาจะเข้าขากันดีก็ได้”ป๊อปปี้ว่า
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ถึงชั้นจะร้ายชั้นก็ร้ายแค่คนที่เคยทำให้ชั้นเจ็บเท่านั้นล่ะจำไว้”ฟางหันขวับไปแล้วเดินเข้ามาใกล้
ก่อนจะว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าทะเลาะกันเลยนะคะ จริงสิ วันนี้เราต้องออกไปข้างนอกเพื่อคุยงาน พี่ฟางไปด้วยกันนะ
คะ”ฝ้ายรีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นจะไปทำงาน นี่มันงานของครอบครัวเธอ ชั้นก็แค่ลูกจ้างอีกคน ชั้นจะอยู่ที่นี่”ฟางกอดอกเชิด
ใส่ฝ้าย
 
 
 
 
 
“งี้ล่ะ พวกขี้เกียจสันหลังยาว ทำเป็นดีได้ไม่นานธาตุแท้มันเผยออกมาแล้วล่ะ”เฟย์เยาะ
 
 
 
 
 
 
“นี่หยุดพล่ามได้แล้วนะ คิดว่าตัวเองเป็นเด็กแล้วจะกล้าว่าใครได้ตามอำเภอใจงั้นหรอ บอกเลย
คนอย่างชั้น ความอดทนมันมีขีดจำกัด ระวังเถอะปากแบบนี้จะไม่ตายดี”ฟางหันขวับมาพูดขู่
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วเราจะทำอะไรเฟย์เค้า อย่ามาทำตัวเป็นอัธพาลแถวนี้นะฟาง”นายธีร์เดินเข้ามาว่า
 
 
 
 
 
 
 
“อ้อ นั่นน่ะสิคะฟางมันก็แค่พวกอัธพาล ถ้างั้นฟางขอตัว”ฟางมองพ่อตัวเองแล้วว่าก่อนจะเดินหนี
ไป
 
 
 
 
 
 
 
“นี่แกจะไปไหนน่ะฟาง กลับมาเดี๋ยวนี้เดี๋ยวเราจะต้องไปข้างนอกกันนะ”นายธีร์รีบว่า
 
 
 
 
 
 
“ฟางจะไปไหนมันก็เรืองของฟาง พ่อไม่เคยจะสนใจฟางอยู่แล้วนิ”ฟางพูดประชด
 
 
 
 
 
 
“แต่แกมาอยู่ที่นี่แกต้องทำตามคำสั่งชั้น จะขัดไม่ได้มานี่เดี๋ยวนี้”นายธีร์เดินไปกระชากแขนฟาง
แล้วว่า
 
 
 
 
 
 
“ไม่ นี่มันตัวฟางชีวิตฟาง ฟางมีสิทธิ์จะทำอะไรก็ได้พ่อไม่ต้องมายุ่งกับฟาง”ฟางว่า
 
 
 
 
 
 
“พ่อคะ พี่ฟาง อย่าทะเลาะกันสิคะ”ฝ้ายเห็นเรื่องเริ่มไปกันใหญ่ก็รีบเข้าไปห้ามทั้งคู่
 
 
 
 
 
 
 
“ฝ้าย หลบไป ลูกที่พยศกับพ่อแบบนี้พ่อต้องใช้ไม้แข็งซะบ้างจะได้เลิกดื้อ”นายธีร์ว่า
 
 
 
 
 
 
“อย่ามาถือสิทธิ์เพราะคิดว่าเป็นพ่อกับฟาง เพราะมันไม่มีประโยชน์อะไรอีกแล้ว ฟางเป็นของฟาง
แบบนี้โตมาเพราะแบบนี้อย่ามายุ่ง”ฟางรีบว่า
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
 
นายธีร์ที่เหลืออดกับความแข็งกระด้างของฟางก็ตบหน้าร่างบางจนหัน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวสิคะพี่ฟาง อย่าพึ่งไป”ฝ้ายรู้สึกได้ว่าฟางน้อยใจก็รีบวิ่งตามฟางออกไป
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ปล่อยชั้น อย่ามาทำตัวน่ารำคาญแบบนี้ อยากเจอดีรึไง”ฟางที่หนีไปที่รถแล้วหันไปว่าฝ้าย
 
 
 
 
 
 
 
“ค่ะฝ้ายอยากเจอดี ฝ้ายจะไปกับพี่ฟาง ฝ้ายจะไม่ยอมให้พี่ฟางต้องอยู่คนเดียวอีกแล้ว”ฝ้ายพูด
แล้วรีบขึ้นรถไป
 
 
 
 
 
 
“ตามใจละกัน”ฟางว่าก่อนจะรีบขึ้นรถไปแล้วขับรถออกไปด้วยความเร็ว
 
 
 
 
 
 
“พี่ฟางอย่าขับรถเร็วสิคะ แบบนี้มันไม่ดีเลย”ฝ้ายที่นั่งข้างฟางก็เริ่มกลัวก็รีบพูด
 
 
 
 
 
 
“กลัวงั้นหรอ ถ้ากลัวก็ลงไปสิ ชั้นจะได้ไปตามทางของชั้น”ฟางหันมาว่าด้วยน้ำเสียงเย็นชา
 
 
 
 
 
 
“ไม่ค่ะ ฝ้ายบอกแล้วไงว่าฝ้ายจะไม่ทิ้งพี่ฟางให้โดดเดี่ยวเหมือนตอนเด็กๆอีกแล้ว เราเป็นพี่น้อง
ฝาแฝดกันนะคะ อะไรที่พี่ฟางไม่สบายใจฝ้ายก็ยังอยู่ข้างๆพี่ฟางนะคะ”ฝ้ายพยายามพูดให้ฟางเปิด
ใจ
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องมาทำพูดดีคนอย่างชั้นไม่มีวันเชื่อพวกเธอง่ายๆหรอก/พี่ฟางระวังข้างหน้าค่ะ”ฟางหันขวับ
มาว่าฝ้ายเสียงแข็งเป็นจังหวะเดียวกับที่รถพุ่งมาจากทางแยกฝ้ายร้องเสียงหลง
 
 
 
 
 
 
โครม
 
 
 
 
รถของฝ้ายและฟางชนหน้ารถอีกคันทันที
 
 
 
 
 
 
“พะ พี่ฟาง พี่ฟาง”ฝ้ายที่หัวกระแทกคอนโซลรถจนหัวแตกพยายามเรียกฟางที่หัวแตกเพราะ
กระแทกพวงมาลัยทันที
 
 
 
 
 
 
“ละ ลงจากรถสิ นั่งเซ่ออะไร”ฟางได้สติรีบว่าน้องก่อนที่ทั้งคู่พยายามลงมากรถยนต์ได้สำเร็จ
 
 
 
 
 
 
 
“ฝ้าย/พี่ฝ้าย”นายธีร์ กานดา เฟย์เขื่อน และป๊อปปี้รีบเข้ามาประคองกอดและดูฝ้าย ทำให้ฟางมอง
ภาพนั้นชะงัก
 
 
 
 
 
 
“ฟางเป็นยังไงบ้างลูก”ป้าฝนที่เห็นสภาพฟางก็รีบวิ่งไปกอดฟางแน่นแล้วร้องไห้ออกมา
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรค่ะป้า เจ็บแค่นี้ฟางไม่ตายหรอก”ฟางที่มองภาพที่ทุกคนรักและเป็นห่วงฝ้ายด้วยความ
อิจฉาก็กำมือแน่นแล้วพูดออกมาก่อนที่จะเดินกลับแล้วไม่ร้องอะไรสักแอะ ปล่อยให้เลือดไหลออก
มาให้หยุด
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง ป้าว่าฟางต้องไปหาหมอนะลูกเลือดออกหมดแบบนี้”ป้าฝนที่รีบตามฟางมาแล้วแตะไหล่ฟาง
ด้วยความเป็นห่วง
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางบอกแล้วไงคะ ว่าฟางไม่เป็นไร แค่นี้ฟางไม่ตายหรอกค่ะ”ฟางหันกลับมาพูดก่อนน้ำตาจะ
ไหลออกมาเอง
 
 
 
 
 
 
 
“โถ่ ฟางลูก หนูอย่าน้อยใจไปเลยนะลูก หนูจำไว้ว่านอกจากแม่ภาแล้วก็มีป้าเนี่ยล่ะที่รักหนูมาก
ที่สุด รักมากกว่าใคร อย่าร้องนะลูกนะ ป้ายังอยู่ข้างๆหนูคอยดูแลหนูอยู่เสมอ”ป้าฝนดึงฟางไป
กอดแน่นแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
“ค่ะ มันถึงเวลาแล้วที่พวกมันจะต้องเจอกับความเจ็บปวดซะบ้าง พวกมันจะต้องสูญเสียอย่างที่
พวกเราเคยได้รับ พวกมันสบายกันมามากพอแล้ว ฟางนี่ล่ะจะเป็นคนที่ทำลายพวกมันทั้งหมด
เอง”ฟางที่กอดตอบป้าฝนแล้วร้องไห้ออกมาพูดขึ้นก่อนที่ภาพในอดีตที่เธอถูกพ่อทิ้งไป และแม่
ต้องมาตาย ตัดไปกับภาพที่ทุกคนรุมโอ๋ฝ้ายไม่สนใจเธอก็ยิ่งแค้น
 
 
 
 
 
 
 
 
“ดีลูก ให้พวกมันได้ลิ้มรสความเจ็บปวดจากพวกเรา ต่อไปนี้ถึงเวลาที่พวกเราจะมาทวงคืนแล้ว ฟะ
ฟาง ตายแล้ว ใครอยู่แถวนี้มาช่วยฟางเร็ว”ป้าฝนที่กอดฟางพูดขึ้นแล้วต้องตกใจเมื่อฟางเป็นลม
ไปแล้วก็ร้องเรียกให้คนงานแถวนั้นเอารถออกพาฟางไปส่งโรงพยาบาลทันที
 
 
 
 
 
 
ฝ้ายเค้าอ่อนโยนและยิ้มง่ายให้ป๊อปปี้ ไม่แปลกที่เค้าจะหลงเสน่ห์ไปง่ายๆ
 
 
แต่ต่อไปนี้คงจะต้องเจอด้านมืดของฟางแล้วสิ เพราะ จะมีแต่ความแค้นซะเเล้ววว
 
 
 

 
 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา