แฝดริษยา

9.4

เขียนโดย Chapond

วันที่ 7 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 02.51 น.

  62 ตอน
  931 วิจารณ์
  142.57K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 23.55 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

16) 16 นางร้ายเต็มตัว

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางเป็นยังไงบ้าง”โทโมะและแก้วที่มาถึงโรงพยาบาลก็รีบมาหาฟางที่ห้องทันที
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นอะไรแล้วล่ะโทโมะเดี๋ยวฟางก็ออกจากโรงพยาบาลแล้ว”ฟางยิ้มให้กับเพื่อนทั้ง2ที่ยังคง
เป็นห่วงเธอ
 
 
 
 
 
 
หมับ
 
 
 
 
 
 
เมื่อโทโมะเห็นแผลที่ปิดไว้ที่หน้าผากฟางก็ดึงฟางที่นั่งบนเตียงไปกอดแน่นทำให้แก้วชะงักมอง
ภาพนั้นแล้วซึมลงไปทันที
 
 
 
 
 
 
 
“โทโมะจะไม่มีวันปล่อยให้ฟางต้องเจ็บตัวเพียงคนเดียวอีกแล้ว”โทโมะพูดด้วยความรักและห่วง
ฟางมากมาย
 
 
 
 
 
 
 
“นี่แล้วเราจะทำยังไงต่อไป ฟางจะกลับไปอยู่ที่นั่นอีกรึเปล่าหรือวาจะกลับกรุงเทพกลับพวก
เรา”แก้วถาม
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ ฟางจะไม่กลับไปไหนทั้งนั้น เพราะฟางต้องอยู่ที่นี่”ป้าฝนที่จัดการเรื่องค่ารักษาของฟางเดิน
เข้ามา
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรนะคะ ป้าจะให้ยัยฟางอยู่กับคนพวกนั้นทำไมกันคะ”แก้วอึ้งและไม่เข้าใจก็รีบถามต่อ
 
 
 
 
 
 
“ที่ป้าฝนพูดน่ะถูกแล้วล่ะแก้ว ฟางจะไม่กลับกรุงเทพ ฟางจะอยู่ที่นี่ อยู่เพื่อคอยจัดการเอาคืนคน
พวกนั้นอย่างสาสม มันถึงเวลาแล้วที่ฟางจะต้องทวงทุกอย่างที่เป็นของฟางคืนมา”ฟางพูดแล้วยิ้ม
ออกมาร้ายๆ
 
 
 
 
 
 
“แต่คนพวกนั้นเค้าคือครอบครัวของฟางนะ”แก้วไม่อยากให้ฟางต้องทำร้ายใครก็พูด
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วพวกนั้นเคยเห็นฟางเป็นครอบครัวเดียวกับเค้ารึเปล่าล่ะ เจ็บตัวพร้อมกับนังฝ้ายกลับไปโอ๋แต่
นังฝ้าย ฟางต้องนอนโรงพยาบาลมีใครโผล่หัวเข้ามาดูดำดูดีบ้างมั้ย”ป้าฝนพูดออกมาแทบฟาง
ด้วยความแค้น
 
 
 
 
 
“ถ้าฟางจะเอาคืนพวกนั้นฟางจะทำยังไงต่อไปล่ะ”โทโมะถามต่อ
 
 
 
 
 
“ยังไม่รู้เหมือนกัน แต่ตอนนี้ฟางเบื่อฟางอยากออกจากโรงพยาบาลนี่สักที”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
“อยู่ที่นี่อีกคืนเถอะนะฟางพรุ่งนี้หนูก็ออกจากที่นี่ได้แล้วล่ะ”ป้าฝนพูดก่อนจะประคองฟางมาทาน
ข้าวโดยที่โทโมะคอยดูแลป้อนข้าวและเอาใจฟางสารพัด แก้วทนเห็นภาพนั้นต่อไปไม่ไหวก็เดิน
ออกมาข้างนอกทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“หนูเป็นเพื่อนยัยฟางสินะ”เมื่อแก้วเดินมาที่ตู้กดกาแฟก็หันไปตามเสียงเรียก
 
 
 
 
 
 
“คุณพ่อของฟางนี่คะ มาเยี่ยมฟางหรอคะเดี๋ยวแก้วพาไปนะคะ”แก้วพูดแต่นายธีร์ห้ามไว้
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ล่ะ ขืนไปฟางเค้าคงไล่ตะเพิดพ่อเหมือนกับไล่ยัยฝ้ายออกมาแน่ๆ”นายธีร์พูด
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่หรอกค่ะ แก้วเชื่อว่าฟางเค้าไม่มีวันทำร้ายคุณพ่อหรอกนะคะ บางทีฟางที่ร้ายๆแบบนั้นเค้าอาจ
จะต้องการความรักความเอาใจใส่จากพ่อก็ได้นะคะ ลองไปหาฟางสิคะเดี๋ยวแก้วพาไป”แก้วยิ้ม
ก่อนจะเดินพานายธีร์ไปหาฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“นี่พ่อมาทำอะไรที่นี่”เมื่อแก้วเดินเข้าไปในห้องพร้อมนายธีร์ฟางชะงักก่อนจะรีบว่าออกมา
 
 
 
 
 
“นี่จะมาดูสินะว่ายัยฟางตายแล้วรึยัง”ป้าฝนเห็นอดีตน้องเขยตัวเองเดินเข้ามาก็ว่า
 
 
 
 
 
“นี่ชั้นก็ไม่ได้จะใจไม้ไส้ระกำไม่ดูดำดูดีเราน่ะฟาง ชั้นตั้งใจมาเยี่ยม”นายธีร์พูด
 
 
 
 
 
 
 
“หรอคะ ดูดำดูดี แล้วไอ้ที่ทิ้งเป็นสิบกว่าปีคืออะไรล่ะคะ”ฟางแค่นหัวเราะออกมาแล้วพูด
 
 
 
 
 
“ว่าแต่พ่อก็ไม่ได้นะ เพราะพ่อไปหาที่บ้านเก่าของพวกเราก็ไม่เจอ พวกเราเองก็ไม่ได้ติดต่อพ่อมา
เลย”นายธีร์พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็เพราะว่าฟางไม่อยากจะขัดความสุขครอบครัวสุขสันต์ของพ่อไงล่ะคะ”ฟางพูดประชด
 
 
 
 
 
 
“แต่เราก็คือลูกพ่อเป็น1ในครอบครัวพ่ออีกคนนะยัยฟาง”นายธีร์พยายามพูดดีๆ
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่มีอีกแล้วล่ะค่ะ เมื่อออกจากโรงพยาบาลนี้พวกเราจะกลับกรุงเทพ”ฟางพูดขึ้นทำให้แก้วเหวอ
เพราะเมื่อกี้ก่อนออกไปฟางยังยืนยันที่จะไม่ไปไหนทั้งนั้น
 
 
 
 
 
“ไม่ได้นะฟางพ่อไม่ให้ฟางไปไหนเด็ดขาด”นายธีร์รีบห้าม
 
 
 
 
 
 
 
“ก็นี่คือสิ่งที่พ่อต้องการไม่ใช่หรอคะเฉดหัวส่งฟางแบบนี้”ฟางหันกลับมาพูดด้วยความน้อยใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ใช่นะ คือ ฟาง พ่อขอโทษ”นายธีร์พูดแล้วขอโทษลูกสาวทำให้ฟางตกใจไม่คิดว่าพ่อจะพูดคำ
นี้ออกมาก่อน
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอโทษตอนนี้มันก็สายไปแล้วค่ะพ่อ”ฟางนิ่งสักพักก่อนจะพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
“ถ้าเราอยากได้อะไรเราบอกพ่อได้มัย้ พ่อยอมทุกอย่าง แต่ขอให้เราอยู่กับพ่ก็พอ”นายธีร์ขอร้อง
 
 
 
 
 
 
“พูดเองแล้วนะธีร์ จะมาคืนคำทีหลังไม่ได้แล้วนะ”ป้าฝนยิ้มเยาะก่อนจะพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
“ได้ค่ะถ้าอยากให้ฟางอยู่ที่นี่ งั้นก็โอนทรัพย์สมบัติทั้งหมดของพ่อมาเป็นของฟางสิคะ”ฟางพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ได้นะฟาง จะบ้ารึไง แล้วยัยฝ้าย ยัยเฟย์ล่ะ”นายธีร์ตกใจแล้วรีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ก็เรื่องของ2คนนั้น แต่2คนนั้นเค้ามีทั้งพ่อและครอบครัวที่อบอุ่นมาตลอดเกือบ10ปีแต่ฟางกับแม่
กลับไม่มีใคร ต้องอยู่กันอย่างยากลำบาก จะสบายหน่อยก็ช่วงหลังที่ฟางชิงทุนไปเรียนที่อเมริกา
แล้วสร้างเนื้อสร้างตัวได้ หรือพ่อต้องการจะให้ฟางอยู่อย่างไม่มีแบบนี้ต่อไปคะ ก็ได้นะคะฟางจะ
ได้จำไว้ว่าฟางมันเป็นคนไม่มีครอบครัว”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
 
“50%จากหุ้นทั้งหมดของรีสอร์ต และยังไม่รวมสมบัติที่พ่อแบ่งให้เราเราพอใจมั้ย”นายธีร์ต่อรอง
 
 
 
 
 
 
“ไม่ค่ะ ฟางไม่เอาแค่นั้นฟางต้องการทั้งหมด”ฟางย้อน
 
 
 
 
 
 
“แต่นั่นคือกิจการและความฝันทั้งหมดของยัยฝ้ายนะฟาง ฟางจะเอาทุกอย่างของน้องไปจริงๆงั้น
หรอ”นายธีร์พูด
 
 
 
 
 
 
“มันก็ควรจะเป็นของฟางทั้งหมดเหมือนกันไม่ใช่หรอคะ พี่น้องฝาแฝด ได้อะไรที่เหมือนๆกันมา
ตั้งแต่เล็ก ทุกอย่างที่เป็นของฝ้าย ยังไงมันก็คือของฟางอยู่ดี”ฟางพูดก่อนจะยิ้มร้ายๆออกมา
 
 
 
 
 
 
 
“พ่อยอมเราหมดทุกอย่าง ยอมให้ทั้งธุรกิจที่พ่อมีแต่รีสอร์ตนี้พ่อขอไว้ให้ยัยฝ้ายเถอะนะ ให้มันเป็น
กิจการต่อยอดในชีวิตครอบครัวของยัยฝ้ายกับป๊อปปี้ในอนาคต”นายธีร์พูดอธิบาย
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรกันเจอกันไม่กี่เดือนนี่ก็จะยกลูกสาวให้ใครไปง่ายๆแบบนี้งั้นหรอธีร์”ป้าฝนพูด
 
 
 
 
 
 
 
“เอาตรงๆนะพี่ฝนจริงอยู่ที่ป๊อปปี้เข้ามาทำงานที่นี่ในฐานะลูกน้อง แต่ความจริงแล้วป๊อปปี้เค้าเป็น
ลูกของคุณหญิงเตือนใจเพื่อนสมัยเรียนของกานดา และเตือนใจกับกานดาเค้าก็หมายหมั้นคู่นี้ให้
แต่งงานกันแต่แรกอยู่แล้ว”นายธีร์พูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
“แหม ดีจริงๆเลยนะคะยัยฝ้ายเนี่ยมีทั้งคนรักคนเป็นห่วงแถมยังมีคู่หมั้นเป็นลูกคุณหญิงซะ
ด้วย”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
 
“พวกเราไม่ได้คลุมถุงชนยัยฝ้ายกับคุณป๊อป แต่เราแค่ส่งป๊อปปี้มาอยู่กับยัยฝ้าย ถ้าทั้งคู่ชอบพอ
กันก็ให้แต่งงานกัน แต่ถ้าไม่ได้รักกันก็ไม่เป็นไร และนี่ก็แสดงออกชัดเจนแล้วว่าพวกเค้า
ทั้ง2ชอบพอกัน”นายธีร์พูด
 
 
 
 
 
 
 
“เจอกันไม่กี่เดือนก็รักกัน แหม ไวไฟดีจริงๆ”ฟางยิ้มเยาะออกมา
 
 
 
 
 
 
 
“เอาเป็นว่าพักเรื่องของยัยฝ้ายไว้ก่อนเถอะฟาง ฟางบอกมาว่าฟางจะกลับไปอยู่กับพ่อแล้วใช่
มั้ย”นายธีร์พูด
 
 
 
 
 
 
“ก็ได้ค่ะ ฟางจะกลับไปอยู่กับพ่อกับครอบครัวตามเดิมค่ะ”ฟางพูดแล้วยิ้มออกมา
 
 
 
 
 
 
“จริงๆนะลูก ดีงั้นเดี๋ยวพ่อรีบกลับไปเตรียมทุกอย่างให้เราก่อนนะ”นายธีร์พูดแล้วรีบออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ยิ้มแบบนั้นบอกเลยว่าต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆใช่มั้ย”แก้วหันไปหาฟางเมื่อนายธีร์ออกไป
 
 
 
 
 
 
“อะไรกัน ชั้นแค่จะยิ้มดีใจเมื่อได้กลับไปหาครอบครัวอีกครั้งไม่ได้รึไง”ฟางพูด
 
 
 
 
 
“แต่คราวนี้ฟางก็จะได้สมบัติทุกอย่างของพ่อฟางแล้ว ฟางควรจะหยุดสักทีนะ”แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
“ก็แค่50%ไม่ใช่ทั้งหมดสักหน่อย จะหยุดทำไม”ป้าฝนรีบพูด
 
 
 
 
 
 
“แต่ถ้าให้ฟางถลำลึกลงไปกว่านี้ มันจะส่งผลร้ายกับตัวฟางนะคะทุกคน”แก้วพยายามอธิบาย
 
 
 
 
 
 
“ฟางแค่ควรได้ทุกอย่างในสิ่งที่ฟางไม่เคยได้ ฟางควรได้รับความยุติธรรมบ้าง แก้วอย่าคิดมากเลย
น่า”โทโมะพูด
 
 
 
 
 
 
“ถ้าไม่ช่วยแล้วยังมาขัดแบบนี้ก็กลับไปเลยป่ะแม่หนู เกะกะ”ป้าฝนไล่ทำให้แก้วน้อยใจก่อนจะวิ่ง
ออกไปโดยมีโทโมะวิ่งตามไปดูแก้วติดๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
“จะว่าไปแล้วฝาแฝดนี่เค้ามีอะไรก็ต้องมีเหมือนๆกันสินะ”ฟางพูดก่อนจะยิ้มออกมากับแผนร้าย
 
 
 
 
 
ฝาแฝดมีอะไรที่เหมือนๆกัน แล้วฟางอยากมีอะไรเหมือนกับฝ้ายน้อออออ
 
 
 
 
นางร้ายกว่านี้ได้อีกและได้อีกนะบอกเลยยย
 
 
 

 
 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา