แฝดริษยา

9.4

เขียนโดย Chapond

วันที่ 7 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 02.51 น.

  62 ตอน
  931 วิจารณ์
  142.62K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 23.55 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

26) 26 เสียความรู้สึก

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปปี้ พี่ฟาง”ฝ้ายช้อคสุดขีดเมื่อเปิดประตูไปเจอภาพสามีสุดที่รักกับพี่สาวฝาแฝดตัวเองนอน
กอดกันบนเตียงในสภาพไม่สวมอะไรเลยทั้งคู่ ก่อนที่ฝ้ายจะทรุดลงร้องไห้ตรงนั้นแล้วปล่อยโฮ
ออกมาเสียงดัง
 
 
 
 
 
 
 
“ว้าย ตายแล้วฝ้าย”ฟางที่ได้ยินเสียงฝ้ายร้องไห้ก็ทำทีเป็นลืมตาขึ้นมาแล้วตกใจ
 
 
 
 
 
 
 
“เกิดอะไรขึ้นลูกฝ้าย ทำไมมีอะไร ว้าย”กานดาและคุณเตือนใจที่ตื่นมาในตอนเย็นเดินมาหาฝ้ายก็
ตกใจกับภาพที่เห็น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ตื่นเดี๋ยวนี้นะตาป๊อป”คุณหญิงเตือนใจโกรธจัดเดินเข้าไปเขย่าตัวลูกชายที่นอนหลับอยู่ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าค่ะ ป๊อปปี้เค้าเพลียอบู่เดี๋ยวฟางปลุกเค้าเอง”ฟางทำทีเป็นห้ามคุณหญิงไม่ให้ปลุกป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
 
คุณหญิงเตือนใจโกรธจัดหันไปตบหน้าฟางฉาดใหญ่จนหน้าหันทันที
 
 
 
 
 
“เธอมันผู้หญิงไม่มียางอาย แย่งได้แม้กระทั่งสามีน้องสาวตัวเอง ตาป๊อปแม่บอกให้ตื่น”คุณหญิง
ด่าว่าฟางก่อนจะปลุกลูกชาย
 
 
 
 
 
 
 
 
“คะ คุณแม่ เห้ย นี่มันเกิดอะไรขึ้น”ป๊อปปี้สะลึมสะลือแล้วต้องช้อคเมื่อเห็นสภาพตัวเองกับฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องมาพูดไปใส่เสื้อผ้าแล้วลุกไปคุยกันให้รู้เรื่องที่เรือนใหญ่ทั้งหมดนี่ล่ะ”คุณหญิงเตือนสั่ง
ลูกชายแล้วเดินไปปลอบใจฝ้ายที่ร้องไห้ช้อคด้วยความเสียใจ แวบหนึ่งฟางเห็นฝ้ายร้องไห้ก็อด
สงสารไม่ได้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องมาจับตัวผม ผู้หญิงอย่างคุณนี่มันสารเลว”ป๊อปปี้รีบสวมเสื้อผ้าและเซล้มฟางรีบประคอง
ก่อนจะโดนว่ากลับมา
 
 
 
 
 
 
“ชั้นยอมเลวดีกว่ายอมให้คนที่ทำร้ายชั้นมีความสุข”ฟางพูดขณะใส่เสื้อผ้าเมื่อป๊อปปี้เดินออกไป
แล้ว
 
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
 
ทันทีที่ฟางเดินมาที่เรือนใหญ่ นายธีร์ที่กลับจากโรงพยาบาลพุ่งเข้ามาตบหน้าฟาง
 
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ เพี้ยะ
 
 
 
 
 
 
เฟย์ที่เห็นหน้าฟางก็รีบเข้ามาตบซ้ำโดยที่ฟางเองไม่ยอมแพ้ตบกลับเช่นกัน
 
 
 
 
 
 
“พอได้แล้ว ทะเลาะกันเหมือนหมาบ้าอยู่นั่นล่ะ”นายธีร์เห็นเฟย์ฟางทะเลาะกันก็ตะคอกเสียงดัง
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่จะเอายังไงต่อไปล่ะธีร์ หลานชั้นชั้นเลี้ยงมายุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอมไหงกลับมาถูกหมอนี่ข่มเหง
เอา”ป้าฝนแสร้งเป็นโวยวายแล้วกอดปลอบฟางที่ทำเป็นร้องไห้บีบน้ำตากอดป้าฝนอยู่
 
 
 
 
 
 
“ทำเป็นพูดดี อยู่เมืองนอกผ่านผู้ชายมากี่คนแล้วล่ะ ถึงได้กร้านโลกกล้าทำเรื่องแบบนี้”เฟย์ดูถูก
 
 
 
 
 
 
 
“อย่ามาพูดแบบนี้นะ ชั้นรู้ว่าชั้นร้าย แต่เรื่องแบบนี้ชั้นก็ไม่ยอมให้ตัวเอเป็นผู้หญิงใจง่ายมีอะไรกับ
ผู้ชายที่ตัวเองไม่ได้รักหรอกนะ”ฟางรีบว่าอย่างเหลืออด ทำให้ฝ้ายที่ได้ยินก็จี้จุดตัวเองปล่อยโฮ
ไปกันใหญ่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ยัยนี่วางยาผม ผมไม่รู้เรื่องจริงๆนะฝ้าย”ป๊อปปี้รีบพูดแล้วเดินไปหาฝ้าย
 
 
 
 
 
 
“ทำไมนายถึงพูดแบบนี้ป๊อปปี้ ในเมื่อกี้นายกับชั้นเรายังมีความสุขด้วยกัน นายเป็นคนบอกเองว่า
ชั้นกับฝ้ายเราเหมือนกัน ยังไงก็แทนกันได้ ฮึก นายปล้ำชั้นแล้วนายไม่คิดจะรับผิดชอบงั้นหรอ
ฮือๆ”ฟางแสร้งบีบน้ำตาร้องไห้โวยวาย
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องมาร้องไห้มารยาอยากได้เท่าไหร็บอกมา”คุณหญิงเตือนใจมองฟางออกก็รีบว่า
 
 
 
 
 
 
“จริงค่ะคุณป้า ยัยนี่น่ะก็คงจะจับพี่ป๊อปปี้เพื่อหวังเอาเงินแน่ๆ”เฟย์รีบเข้าไปว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่เห็นหลานชั้นเป็นผู้หญิงไม่มีศักดิ์ศรีขนาดนั้นเลยรึไง นี่หลานชั้นจบเมืองนอกเมืองนามามีหน้าที่
การงานทำอีกด้วย อีกแค่เงินแค่นี้พวกเราไม่ต้องการ แต่ที่พวกเราต้องการคือความยุติธรรมกับ
กลานชั้น”ป้าฝนว่า
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ฝ้ายกับป๊อปปี้เค้าแต่งงานถูกกฏหมายไปแล้วนะ”นายธีร์โมโหก็รีบว่า
 
 
 
 
 
 
“แล้วสิ่งที่ยัยฟางเสียไปให้ผู้ชายมักง่ายแบบนี้ล่ะใครจะรับผิดชอบ”ป้าฝนยังว่าไม่หยุด
 
 
 
 
 
 
“ก็ผู้หญิงมันร่านมันง่ายเองนี่นาทำไมต้องรับผิดชอบด้วย ทำตัวไม่มีค่า”เฟย์ว่า
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ป้าฝนที่เหลือดอดกับเฟย์ตบหน้าเฟย์ดังฉาดใหญ่ก่อนที่เฟย์จะวิ่งไปหาแม่ตัวเอง
 
 
 
 
 
 
“เฟย์พี่ว่าเราเองเป็นเด็กควรจะเงียบแล้วให้ผู้ใหญ่จัดการเรื่องนี้เถอะ”เขื่อนถอนหายใจเบาๆแล้ว
พูด
 
 
 
 
 
 
“ถ้าพี่ฟางรักป๊อปปี้ ฝ้ายก็ยินดีจะหย่ากับเค้าก็ได้ค่ะ”ฝ้ายโพล่งขึ้นมาท่ามกลางความตกใจของทุก
คน
 
 
 
 
 
 
“ไม่นะฝ้าย พูดอะไรออกมาน่ะ ผมไม่ยอมนะ”ป๊อปปี้เดินเข้าไปหาฝ้ายแล้วพูด
 
 
 
 
 
“ฝ้ายคิดว่าป๊อปปี้ควรจะรับผิดชอบสิ่งที่ป๊อปปี้ทำกับพี่ฟางดีกว่านะ”ฝ้ายร้องไห้ออกมาด้วยความ
เสียใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ แต่ฝ้ายเป็นเมียผมแล้วนะ ไม่เอาผมไม่ได้รักผู้หญิงคนนั้น”ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางแอบสะอึกกับ
คำพูดนั้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ถ้าเทียบฝ้ายกับพี่ฟาง ฝ้ายเป็นผู้หญิงที่ไม่ดีเหลวแหลกไปแล้ ป๊อปปี้อย่ามาปกป้องฝ้าย
เลย”ฝ้ายร้องไห้แล้วทรุดลงไปเมื่อคิดถึงแบงค์ที่ข่มขืนเธอ มันเหมือนฝันร้ายที่คอยตามหลอก
หลอนเธอทุกคืน ฟางมองฝ้ายก็ด้วยสายตานิ่งเงียบไม่แสดงอะไรออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องหย่ากับป๊อปปี้นะฝ้าย แม่ขอ เพราะถึงแม้หนูจะหย่าไปยังไง ป้าก็ไม่ต้องการผู้หญิงไร้
ยางอายแบบผู้หญิงคนนั้นมาเป็นสะใภ้บ้านจิระคุณหรอก ผู้หญิงที่มารยาแบบนั้น”คุณหญิงเตือนใจ
โพล่งขึ้นมา
 
 
 
 
 
 
 
“ค่ะ ชั้นรู้ว่าชั้นมันเป็นผู้หญิงชั้นต่ำถ้าเทียบกับผู้ดีเก่าอย่างคุณหญิง แต่ดิชั้นก็เป็นคนมีหัวใจมี
ความรู้สึกที่ถูกใครหลายคนรุมด่าแล้วจะไม่รู้สึกอะไร ชั้นแค่ต้องการความยุติธรรมกับสิ่งที่มันสูญไป
ไม่ใช่เอาเงินฟาดหัวแบบนี้ ไม่เคยอยากจะไปเกี่ยวดองกับตระกูลสูงส่งของคุณหญิงเลยสักนิด
ส่วนฝ้ายเธอไม่ต้องหย่ากับป๊อปปี้หรอก เพราะพี่ก็ไม่อยากได้ชื่อว่าทำลายชีวิตคู่ของใครแบบ
นี้”ฟางที่เห็นฝ้ายร้องไห้ก็พูดขึ้นทำให้ป้าฝนอึ้งกับสิ่งที่ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่จะไปไหนน่ะฟาง กลับมาก่อน”ป้าฝนพูดเมื่อฟางเดินหนีออกไป แต่ฝ้ายไวกว่ารีบวิ่งไปตามฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ฟางเดี๋ยวก่อนค่ะนี่พี่ฟางจะไปไหน”ฝ้ายรีบวิ่งไปหาฟางที่เดินดุ่มๆออกไป
 
 
 
 
 
 
 
“ออกมาทำไม กลับเข้าไปข้างในซะอยู่ห่างๆพี่ด้วย”ฟางหันไปพูดกับฝ้าย
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ฟาง พี่ฟางจะไม่ไปไหนจริงๆใช่มั้ยคะ”ฝ้ายเห็นฟางจะไปก็พูดแล้วนึกถึงวันนั้นที่ฟางช่วยเธอ
ออกมาจากบ้านแบงค์
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่จะอยู่ที่นี่ทำไม ในเมื่อพ่อก็ไม่รักแม่ก็ไม่มี ยัยเด็กนั่นก็ผลักไสไล่ส่งแถมถูกยัยคุณหญิงนั่นตรา
หน้าว่าเป็นคนไม่มียางอายใช้สามีคนเดียวกับน้องสาวตัวเองอีก”ฟางพูดขึ้นตามตรง
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วพี่ฟางรักป๊อปปี้รึเปล่าคะ”ฝ้ายซึมลงไปก่อนจะถามฟาง ฟางชะงัก
 
 
 
 
 
 
“รักงั้นหรอ พี่จะไปรักอะไรผู้ชายคนนั้น ไม่มีทางล่ะพี่กับหมอนั่นเกลียดกันอย่างกับอะไรดี ส่วน
เรื่องเมื่อกี้มันคือความผิดพลาดเท่านั้นล่ะ พี่ก็ไม่ได้อยากจะเป็นสะใภ้คุณหญิงนั่นสักหน่อย”ฟาง
พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ใช่ ฝ้ายพวกเราเกลียดกันอย่างกับอะไรดี ไม่มีทางจะรักกันได้หรอก”ป๊อปปี้ที่เดินเข้ามาได้ยินสิ่ง
ที่ฟางพูดก็ว่าขึ้นมา
 
 
 
 
 
 
“แต่พี่มีอะไรกับป๊อปปี้ไปแล้วนะคะ และอีกอย่างมันก็ดีซะอีกที่ป๊อปปี้จะต้องอยู่กับผู้หญิงมีราคี
อย่างฝ้าย”ฝ้ายพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่นะ ฝ้ายไม่ได้เป็นผู้หญิงมีราคีสักนิด ที่ฝ้ายต้องถูกนายแบงค์ข่มขืนก็เพราะว่าความเลวของยัย
แม่มดนี่กับป้าเค้าต่างหากล่ะ ฝ้ายไม่ใช่ผู้หญิงใจง่ายสักหน่อย”ป๊อปปี้พูดขึ้นทำให้พวกผู้ใหญ่ที่
เดินตามมาได้ยินทั้งหมด
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรนี่ก่อนที่ฝ้ายจะแต่งงานกับป๊อปปี้ เราถูกข่มขืนมางั้นหรอ”คุณหญิงเตือนใจช้อคกับลูกสะใภ้
ตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
 
“แก นังฟางแกตายซะเถอะ”เฟย์ที่รู้เรื่องก็ร้องไห้ออกมาก่อนจะพุ่งไปตบฟางเขื่อนรีบรั้งเฟยืไว้
ไม่ทัน
 
 
 
 
 
 
“ทำไมหนูถึงทำแบบนี้ล่ะ ทำไมหนูถึงทำร้ายน้องสาวตัวเองแบบนี้”กานดาร้องไห้ออกมาด้วยความ
สงสารฝ้ายอย่างมาก
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ หุปปากให้หมดนั่นล่ะ ฟางไม่ได้พาฝ้ายไปนะ ตอนนั้นฟางเป็นลมจริงๆ เผลอๆตอนที่ไปกับนาย
แบงค์นังเด็กฝ้ายอาจจะสมยอมเป็นของฝั่งนั้นด้วยความเต็มใจรึเปล่าก็ไม่รู้”ป้าฝนรีบว่าทันที
 
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
 
นายธีร์โกรธจัดรีบตบหน้าป้าฝนจนล้มลงไปกองกับพื้น
 
 
 
 
 
 
“พ่ออย่าทำร้ายป้าฝนนะ”ฟางตกใจรีบวิ่งไปขวางพ่อไม่ให้ทำร้ายคนที่เลี้ยงดูเธอมาทันที
 
 
 
 
 
 
 
“หลีกไปฟาง ให้พ่อได้จัดการผู้หญิงร้ายกาจที่จิตใจต่ำแบบนี้ซะ มันเสี้ยมให้แกเป็นแบบนี้นะ”นาย
ธีร์ว่า
 
 
 
 
 
 
“แต่อย่างน้อยป้าฝนก็ได้ขื่อว่าเป็นคนที่เลี้ยงดูฟางมาตั้งแต่เด็ก ไม่อย่างงั้นวันนั้นฟางคงตายไป
แล้ว ถ้าเทียบกับพ่อที่มีเคยจะเลี้ยงดูฟางเลย”ฟางพูดแล้วคิดถึงเหตุการณ์เฉียดตายในวัยเด็กวัน
นั้น
 
 
 
 
 
 
 
“เออ อยากจะเห็นกงจักรเป็นดอกบัวก็เชิญ แต่นับต่อจากนี้ถ้าแกยังเห็นฝนดีกว่าพ่อแท้ๆแก แกก็
อย่าหวังจะได้มรดกทั้งหมดของพ่อและธุรกิจรีสอร์ตนี่”นายธีร์พูดก่อนจะเดินไปจากฟางและป้าฝน
ทันที
 
 
 
 
 
 
เอาละไง ฟางจะทำไง เมื่ออยู่กับป้าฝนก็อดสมบัติ แถมยังโดนชาวบ้านเกลียดกันทั่วอีก
 
 
 
 
ใกล้ถึงความพีคที่ร้ายกาจของฟางแล้ว อดใจรอนะ เพราะร้ายระลอกสุดท้ายกำลังจะมาา
 
 
 

 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา