แฝดริษยา

9.4

เขียนโดย Chapond

วันที่ 7 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 02.51 น.

  62 ตอน
  931 วิจารณ์
  145.10K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 23.55 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

39) 39 ปล่อยจริงหรอ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

จิ๊บๆ

 

 

 

 

 

 

เสียงนกร้องในตอนเช้าหลังจากฝนตกในเมื่อคืน ป๊อปปี้และฟางยังคงนอนตะแคงหันหลังใส่กัน

หลังจากเมื่อคืนที่เขาและเธอมีอะไรกันก่อนที่จะเสร็จในตอนเช้ามือ แต่นั่นก็ไม่ทำให้ป๊อปปี้และ

ฟางหลับตาลงได้เลย

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าตื่นแล้วก็ลุกไปสิ นอนรออะไร”ฟางที่รู้สึกถึงลมหายใจของป๊อปปี้ที่ถี่เหมือนคนตื่นนอนก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“ถ้าเมื่อคืนไม่ใช่ฝ้ายทำไมไม่ขัดขืนชั้น”ป๊อปปี้นิ่งเงียบก่อนจะพูดออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นแค่เห็นนายเสียใจชั้นเลยปล่อยให้มันเลยตามเลย”ฟางค่อยๆลุกขึ้นมาพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ จะมาสนใจอะไรคนอย่างชั้น หรือว่านี่มันคือมารยาของเธอ หลอกล่อให้ชั้นติดกับและใจอ่อน

กับเธองั้นหรอ นี่คิดว่าตัวเองจะแทนที่ฝ้ายล่ะสิ ระริกระรี้อยากเป็นเมียชั้นจนตัวสั่นมากแลยรึไง ก็อี

แค่เครื่องระบายอารมณ์เท่านั้น อย่าหวังเลยว่าชั้นจะใจอ่อนให้กับเธอ ยัยฆาตกร”ป๊อปปี้นิ่งสักพัก

ก่อนจะพูดจาร้ายกาจออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

 

ฟางกระชับผ้าห่มแล้วตบหน้าป๊อปปี้จนหันอย่างแรง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าชั้นต้องเป็นเมียผู้ชายร้ายกาจอย่างนายชั้นก็ขอตายดีกว่าที่จะเป็น”ฟางว่าก่อนจะลุกขึ้นหนี

ป๊อปปี้แต่ชายหนุ่มรั้งร่างบางไว้ก่อนจะกระชากฟางมาแนบกับอกกว้างแล้วยิ้มเยาะทำให้ฟางฮึดฮัด

อย่างไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“คำว่าเมียมันสูงไปกับเธอ ยัยฆาตกรหึ ชั้นว่าชั้นเบื่อที่ต้องมากินของซ้ำแบบนี้แล้วล่ะ มันเริ่มขืด

ชืด ของแบบนี้ลองแค่ครั้ง2ครั้งก็ขยะแขยงพอแล้ว รีบไปแต่งตัวซะ ชั้นจะพาเธอกลับบ้าน”ป๊อปปี้

ว่าก่อนจะลุกขึ้นออกไปจากห้องนอนทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นเองก็ไม่อยากอยู่กับนายแล้วเหมือนกัน”ฟางกัดฟันแล้วพูดออกมาก่อนจะลุกขึ้นไปจัดการตัว

เอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ คนอย่างเธอน่ะหรอจะเห็นใจใครเป็น ก็แค่มารยาเท่านั้น”ป๊อปปี้พูดเตือนตัวเองเมื่อออกมานอก

ห้องแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ก็ผ่านไปอกวันแล้วนะ ฟื้นสักทีสิเฟย์”เขื่อนเดินเอาดอกไม้มาให้แล้วพูดกับเฟย์ที่นอนไม่ได้สติ

อยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

“พูดแบบนี้ก็ไม่ได้ยินหรอกค่ะพี่เขื่อน พี่เขื่อนคะแบมรู้สึกหน้ามืดยังไงก็ไม่รู้อ่ะค่ะ พี่ช่วยเอาดอกไม้

ไปไว้ที่ห้องคุณลุงหน่อยสิคะน้ะๆๆ”แบมพูดก่อนจะทำทีเป็นเวียนหัวก่อนที่เขื่อนจะเดินออกไปนอก

ห้อง

 

 

 

 

 

 

 

“ขนาดยังไม่ได้สติพี่เขื่อนก็ยังห่วงแก ถ้าแกมีสติขึ้นมาแล้วแกไม่แย่งพี่เขื่อนไปจากชั้นเลยหรอนัง

ตัวดี”แบมพูดออกมาด้วยความแค้นก่อนจะพูดออกมา แล้วลุดขึ้นไปหมายจะเอาเครื่องช่วยหายใจ

ออก

 

 

 

 

 

 

 

 

ตี้ดๆ

 

 

 

 

 

จู่ๆ

 

 

 

 

 

สัญญาณจากเครื่องช่วยหายใจของเฟย์ก็ดังขึ้นทำให้แบมตกใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่เขื่อนแบมไม่ด้ทำอะไรเลยนะคะ จู่ๆเสียงมันก็ดังขึ้นเอง”แบมรีบร้องเมื่อเขื่อนวิ่งกลับเข้ามาใน

ห้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

“เฟย์ หมอครับ น้องสาวผมได้สติแล้ว”เขื่อนเห็นมือของเฟย์เริ่มกระตุกก็รีบวิ่งออกไปบอกหมอให้

เข้ามาดูอาการของเฟย์โดยไม่ได้สนใจแบม ทำให้แบมกำมือแน่นด้วยความแค้นที่ทำอะไรไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรนะเฟย์ฟื้นแล้วงั้นหรอได้เดี๋ยวชั้นจะไปเดี๋ยวนี้ล่ะ”ป๊อปปี้ที่ยืนคุยโทรศัพท์ที่รถยนต์ตัวเองยิ้ม

ออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เฟย์ฟื้นแล้วงั้นหรอ เป็นยังไงบ้าง”ฟางที่เดินออกมากกระท่อมได้ยินก็รีบถาม

 

 

 

 

 

 

 

“มันใช่เรื่องอะไรของเธอ เสร็จแล้วกก็รีบชึ้นรถสักทีสิ”ป๊อปปี้ว่าก่อนที่จะขับรถกลับไปกับฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ นายส่งชั้นแถวนี้ก็ได้ เดี๋ยวชั้นจะนั่งรถไปหาป้าฝนเอง”ฟางพูดเมื่อป๊อปปี้กำลังจะเลี้ยวรถไปที่รี

สอร์ต

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เหอะ เรื่องอะไรที่ชั้นจะปล่อยตัวเธอไปง่ายๆ ขืนปล่อยให้เธออยู่กับป้าแสนเลวของเธอ2คนก็มี

หวังคิดแผนชั่วมาทำร้ายคนอื่นอีกล่ะสิ ไม่มีวัน เธอจะต้องกลับไปที่รีสอร์ตเพื่ออยู่ในสายตาของ

ชั้น”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ไหนว่านายจะปล่อยชั้นกลับบ้านไงล่ะ นั่นน่ะไม่ใช่บ้านของชั้นนะ”ฟางโวยวายไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

 

“แน่นอน ที่นั่นมันไม่ใช่บ้านเธอ แต่ที่ชั้นต้องการให้เธออยู่เพราะว่าความเลวของเธอที่ทำมันยังไม่

พอไงล่ะ เธอน่ะต้องเจอ อีกเยอะ อ้อ ชั้นเองก็ไม่ได้บอกว่าชั้นจะปล่อยเธอไปสักหน่อย”ป๊อปปี้

ว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“นายนี่มันเลวที่สุด อย่างไม่มีใครเกิน”ฟางว่า

 

 

 

 

 

 

“ชั้นเลวก็เพราะเธอไงล่ เอาล่ะ ถึงแล้วแล้วก็อย่าลืมบอกคนอื่นอย่างที่นัดกันไว้ล่ะ อ้อ โทรบอกป้า

แสนเลวของเธอก็ได้นะ   แต่ถ้าเธอบอกอะไรเกินไปกว่านั้นล่ะก็ ชั้นจะจัดการป้าเธอเอง”ป๊อปปี้พูด

ขู่ก่อนจะปล่อยฟางลงรถแล้วขับรถออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“เผด็จการที่สุด”ฟางว่าก่อนจะมองมือถือที่ป๊อปปี้ซื้อเครื่องใหม่ให้เธอ แล้วเดินเข้าไปในบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หมอครับ น้องผมเป็นยังไงบ้าง”ป๊อปปี้ที่ประคองกานดาเข้ามาฟังหมอที่มาตรวจอาการเฟย์แล้วรีบ

ถาม

 

 

 

 

 

 

 

“นั่นน่ะสิครับทำไมเฟย์ฟื้นแล้วแต่ไม่ยอมพูดกับพวกผมล่ะ”เขื่อนถามอย่างร้อนรนทำให้แบมแอบ

มองอย่างไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

 

“เพราะว่าตอนที่คนไข้เกิดอุบัติเหตุสมองของคนไข้ถูกกระทบกระเทือนมีเลือดคั่งไปกดทับใน

สมอง เลยทำให้มีสภาวะความจำเสื่อมชั่วคราว จำอะไรไม่ได้เลยในช่วงระยะสั้นๆครับ”หมอพูด

ทำให้ทุกคนนิ่วหน้าเครียดผิดกับแบมที่ยิ้มออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วนี่จะหายเมื่อไหร่หรอคะหมอ หรือว่าต้องเป็นแบบนี้ต่อไป”แบมรีบถามหมอต่อ

 

 

 

 

 

 

 

“หมอก็บอกอยู่ไม่ใช่หรอแบมว่าแค่ความจำเสื่อมระยะสั้นเท่านั้นไม่ได้เสื่อมตลอดไปนะ”เขื่อนดุ

 

 

 

 

 

 

“ใม่เป็นไรครับหมอ แค่น้องผมฟื้นขึ้นมาก็ดีแล้ว ส่วนเรื่องรื้อฟื้นความจำพวกผมจะช่วยรื้อฟื้นเอง

ครับ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นจะต้องทำอะไรสักอย่างก่อนที่แกจะจำทุกอย่างได้นังเฟย์”แบมออกมาจากห้องแล้วรีบพูดด้วย

ความแค้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ พี่ครับวันนี้แก้วมาทำงานรึเปล่าครับพี่”โทโมะพูดขึ้นเมื่อเห็นรุ่นพี่ที่ทำงานที่เดียวกับกับเขา

และแก้วเดินมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าว วันนี้โทโมะกับแก้วไม่ได้มาด้วยกันหรอกหรอ”รุ่นพี่ที่ทำงานถาม เพราะปกติแล้วโทโมะและ

แก้วจะมาทำงานพร้อมกันเสมอ แม้ว่าเขาและเธอจะอยู่กันคนละแผนกก็ตาม

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ เปล่าครับ”โทโมะคิดถึงเรื่องที่เขาใหญ่แล้วพูดออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าว ก็นึกว่าทะเลาะกันซะอีกเพราะพี่เห็นแก้วดูซึมๆอยู่ด้านใน”รุ่นพี่พูดจบโทโมะก็รีบวิ่งเข้าไปใน

ห้องแผนกของแก้วทันที

 

 

 

 

 

 

 

“พี่อุ้มคะ ออกไปทานข้าวเถอะค่ะ แก้วว่าแก้วจะอยู่ทำงานส่วนของแก้วที่มันค้างไว้สักหน่อย จะได้

ทิ้งท้ายเลย แล้วเอาไว้มะรืนนี้เราไปกินเลี้ยง เลี้ยงส่งแก้วลาออกแล้วกันนะคะ”แก้วพูดโดยไม่ได้

หันไปมองด้านหลังว่าใครเดินเข้ามาในห้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เลี้ยงส่ง นี่แก้วลาออกจากงานทำไมกัน”โทโมะอึ้งกับคำพูดแก้วก็รีบถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

“โทโมะ ไม่ไปทานข้าวเที่ยงหรอ”แก้วถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตอนแรกว่าจะมาชวนแก้วไปทานข้าวเที่ยงแต่ตอนนี้ไม่แล้วล่ะ แก้วนี่มันเรื่องอะไรกันทำไมต้องลา

ออกด้วย”โทโมะโวยวายทันที

 

 

 

 

 

 

 

“พอดีว่าแก้วอยากจะช่วยงานป๊ากับม๊าที่โรงงานน่ะไม่มีอะไรออก”แก้วยิ้มแล้วตอบแต่ไม่ยอมสบตา

 

 

 

 

 

 

 

“งานบัญชีที่แก้วไม่ชอบเลยอ่ะนะ แก้วรู้มั้ยว่าตัวเองโกหกไม่เนียนเลย”โทโมะพูดแล้วเดินไปใกล้

แก้ว

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เนียนอะไรล่ะ เอ่อแล้วป๊ากับม๊าก็จะให้แก้วแต่งงานด้วย”แก้วพูดแล้วเดินหนี

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรนะ โทโมะไม่เชื่อว่าป๊าม๊าจะให้แก้วแต่งงานทั้งๆที่แก้วปฏิเสธการแต่งงานแบบคลุมถุงชน

แก้วนี่แก้วรังเกียจโทโมะมากเลยใช่มั้ยกับสิ่งที่โทโมะทำไปวันนั้น เรื่องที่โทโมะนอนกับแก้วแล้

วน่ะ”โทโมะโพล่งออกมาตรงๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

แก้วที่ตกใจกับคำพูดโทโมะก็เผลอตบหน้าชายหนุ่มนหันอย่างแรง

 

 

 

 

 

 

 

“มันก็แค่อารมณ์ชั่ววูบของเราทำไมแก้วจะต้องมาใส่ใจคำพูดด้วยล่ะ ถือซะว่ามันคือเรื่องสนุกๆไป

แล้วกัน”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“เรื่องสนุกงั้นหรอ นี่ถ้าป๊าม๊าเธอรู้ว่าเธอทำตัวเป็นผู้หญิงใจง่ายแบบนี้เค้าะเสียใจแค่ไหน”โทโมะว่า

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

แก้วที่ได้ยินโทโมะว่าเธอก็ตบหน้าชายหนุ่มอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันชีวิตแก้ว แก้วจะเป็นยังไงมันก็เรื่องของแก้ว เอาเวลาไปดูแลฟางที่รักของโทโมะดีกว่านะ ไป

ตามหาเค้า พาเค้าออกมากเรื่องบ้าๆของป้าฝนสักทีเถอะ”แก้วพูดก่อนจะรีบวิ่งหนีโทโมะออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“โธ่โว้ย”โทโมะเตะถังขยะแถวนั้นเพื่อระบายอารมณ์ตัวเองที่หงุดหงิดที่แก้วทำตัวเป็นคนใจง่าย

แบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป้า นี่ป้ามาที่นี่ได้ยังไงเดี๋ยวพวกนั้นก็เห็นฟมดหรอกแล้วอาจจะจับป้าส่งตำรวจนะ”ฟางที่เก็บของ

เสร็จก็ต้องตกใจเมื่อเห็นป้าฝนและพี่ทิพย์ยืนอยู่ด้านล่างบ้าน

 

 

 

 

 

 

“แกหายไปไหนมา2-3วันที่ผ่านมาทำไมไม่มาหาป้า”ป้าฝนพูด

 

 

 

 

 

 

 

“พอดีว่าฟางต้องไปทำธุระด่วนน่ะค่ะเพื่อนเค้าบินมาเที่ยวที่ไทย”ฟางอึกอักก่อนจะโกหกออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ แล้วไปก็นึกว่าแกจะเปลี่ยนพวกไปช่วยพวกนั้ เพราะตอนนี้แกรู้มั้ยว่ามีแต่คนมาช่วยพวกเรา ทั้ง

คุณแบงค์และคุณเกริกพ่อหนูแบมที่ร่วมหุ้นส่วนกับคุณแบงค์อีก”ป้าฝนพูดทำให้ฟางอึ้งรู้ทันทีว่า

เฟย์ถูกทำร้ายจากใคร

 

 

 

 

 

 

ฟางจะอยู่ทีมป้าฝนรึว่าทีมพระเอกน้อ ต่อจากนี้ แล้วเมื่อไหร่ะรักกันสักทีน้อออ

 

 

 

ต้องติดตามม เพราะยังมีตัวละครที่คาดไม่ถึงอีกแน่นอนๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา