แฝดริษยา

9.4

เขียนโดย Chapond

วันที่ 7 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 02.51 น.

  62 ตอน
  931 วิจารณ์
  142.57K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 23.55 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

55) 55 เธอจำไม่ได้

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ขอบคุณมากนะทุกคนที่มาส่ง”ฟางพูดแล้วโบกมือให้กับเต้ยที่ขับรถกลับบ้านไปก่อนจะเข้าบ้านไป

พร้อมกับเวนดี้ เวฟที่กำลังชะเปิดประตูนิ่งคิดอะไรสักพักก่อนจะเดินเข้าไปในบ้านฟางซึ่งตอนนั้น

เองเวนดี้กำลังอุ้มเฟิร์สเข้าไปนอน

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ มีอะไรรึเปล่าเวฟ”ฟางแปลกใจที่เวฟดึงมือเธอออกไปพูดที่ระเบียง2ต่อ2

 

 

 

 

 

 

“จะแต่งงานกับเต้ยแล้ว อาฉิงไม่อยากจะรื้อฟื้นความจำหน่อยหรอ”เวฟพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เวฟพูดอะไรเราไม่เข้าใจ นี่จะรื้อฟื้นทำไม อยู่ที่นี่ก็ดีอยู่แล้ว สบายดีออก”ฟางพูดแล้วยิ้มให้เวฟ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ถ้าสมมุติว่าช่วงที่อาฉิงความจำเสื่อมแบบนี้ แล้วเกิดมีใครคนหนึ่งเค้ารอการกลับมาของอาฉิงกับ

ลูกอยู่ล่ะ อาฉิงไม่อยากจะคืนความจำตัวเองหน่อยหรอ”เวฟถาม

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เวฟมีอะไรรึเปล่าเปล่า”ฟางแปลกใจก็รีบถาม

 

 

 

 

 

 

“เรากำลังคิดว่าอาฉิงควรจะรื้อฟื้นความทรงจำนะเพราะเราว่าพ่อแท้ๆของน้องเฟิร์สเค้าอาจจะคิดถึง

ลูกอยู่ก็ได้”เวฟพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ เฟิร์สมีแค่แม่ที่ดูแลเท่านี้ก็เพียงพอแล้ว ไม่จำเป็นที่จะต้องมีพ่อที่ไม่รับผิดชอบแบบนั้นมา

ดูแลหรอก”ฟางโพล่งขึ้นมาเมื่อนึกถึงป๊อปปี้ ทำให้เวฟชะงักกับคำพูดของฟาง ฟางไม่ต้องการพ่อ

หรือว่าเธอจะจำเรื่องราวได้

 

 

 

 

 

 

 

“อ่ะๆ ไม่พูดถึงพ่อของลูกอาฉิงแล้วก็ได้ๆเห้อ คืนนี้อากาศดีเนาะ”เวฟพูดและเปลี่ยนเรื่องคุย

 

 

 

 

 

 

 

“อื้อใช้ เวฟมาเหนื่อยๆควรจะไปพักผ่อนนะ”ฟางยิ้มขำกับท่าทางของเวฟแล้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“เออ จริงสิเดี๋ยวเราไปหยิบของฝากให้น้องเฟิร์สกับอาฉิงด้วยนะ”เวฟยิ้มก่อนจะวิ่งหายไปเอาของ

ฝากมาให้ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“นี่น่ะของน้องเฟิร์ส ส่วนนี่น่ะของอาฉิง”เวฟยื่นกล่อง2กล่อง โดนที่กล่องของฟางมีดอกหญ้าแนบ

มาด้วย

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบใจมากนะเวฟ ไปนอนเถอะดึกแล้ว”ฟางพูดแล้วเดินไปส่งเวฟก่อนจะแกะของฝากออกมาพบ

ว่ามันคือผ้าพันคอผืนหนึ่ง ฟางมองดอกหญ้าที่แนบมาด้วยแล้วนิ่ง

 

 

 

 

 

“คงไม่ใช่หรอกมั้ง”ฟางพูดแล้วคิดถึงป๊อปปี้ก่อนจะเก็บดอกหญ้าเอาไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“รู้สึกว่างานนี้นายอาจจะเจอโจทย์ยากแล้วล่ะ เพราะตอนที่ชั้นพูดถึงพ่อของเฟิร์ส อาฉิงดูโกรธ

มากเลยนะ”เมื่อออกมาจากบ้านของอาฉิงและเวนดี้แล้ว เวฟไม่ได้กลับบ้านแต่อย่างใด รีบไปที่

โฮมสเตย์ไม่ไกลจากบ้านเขาเพื่อบอกป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“แหงล่ะ ทำกับเค้าไว้มาก มีหรอ ฟางจะยอมใจอ่อนคืนดีง่ายๆ”เขื่อนที่มาด้วยก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“นายเก็บไว้บอกตัวเองรึเปล่า”ป๊อปปี้เหล่มองเขื่อนแล้วพูดถึงเรื่องเฟย์ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“รายนั้นเค้าบินกลับไปหาจงเบอีกแล้วล่ะ คงจะเตรียมตัวแต่งงานแล้วล่ะมั้ง”เขื่อนพูดแล้วคิดถึง

ตอนเย็นที่เขาคุยกับแก้วในไลน์แล้วถูกแก้วกับโทโมะบ่นยับเมื่อรู้ว่าเขาไม่ยอมห้ามเฟย์ที่จะบินไป

หาจงเบที่ป่วยอยู่เกาหลี

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นว่าเรื่องของนายน่ะเคลยร์ง่ายกว่าเรื่องของชั้นล่ะ เพราะยัยเฟย์เค้าก็มีท่าทีชอบนายนิ”ป๊อปปี้

พูด

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่รู้ล่ะ อยู่ที่นี่ตอนนี้ก็ต้องช่วยช่วยเรื่องของนายสิอย่าพูดเรื่องของชั้นเลย เอางี้แยกย้ายไปนอน

แล้วพร่งนี้เราค่อยมาดูกันต่อว่ะเอายังไงกับเรื่องฟาง”เขื่อนพูดก่อนจะแยกย้ายไปนอนเช่นเดียวกับ

เวฟที่กลับบ้านไปแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

“ให้โอกาสชั้นเถอะนะฟาง ชั้นพร้อมที่จะยอมรับผิดทุกอย่างแล้ว”ป๊อปปี้ยืนมองที่ริมระเบียงที่จาก

ระเบียงบ้านพักโฮมสเตย์ที่ป๊อปปี้และเขื่อนพักอยู่นั้นมองเห็นบ้านของเวนดี้และฟางก็พูดออกมา

แล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยววันนี้พาน้องเฟิร์สไปเล่นที่ไร่ชาของเวฟนะ พอดีว่าเราอยากเล่นกับหลานน่ะ”เวฟพูดกับฟาง

ขณะมารับเวนดี้ไปทำงาน

 

 

 

 

 

 

“แหมๆเห่อหลานแล้วทำไมไม่แต่งงานกับเวนดี้เลยล่ะเวฟ”ฟางแซว

 

 

 

 

 

 

“บ้าหรออาฉิง เรื่องแบบนี้ต้องค่อยๆเป็นค่อยๆไปสิ”เวนดี้ที่ยืนข้างเวฟก็บยิ้มด้วยความเขินก่อนจะ

พูดออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ้า ถ้าช้าแบบนี้เดี๋ยวถ้าชั้นแต่งงานกับอาฉิงไปแล้วมีน้องอีกคนระวังจะตามไม่ทันนะ”เต้ยได้ยิน

เข้าก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“ยังไม่ทันไม่ได้แต่งงานกันเลย เช้าถึงเย็นถึงตลอดเลยนะเต้ย”เวนดี้แซวบ้าง

 

 

 

 

 

 

 

“แน่นอน แม้จะหมั้นกันไว้ก่อนแต่ต้องหมั่นทำคะแนนเสมอต้นเสมอปลายสิ ว่าที่เจ้าสาวของชั้นน่า

รักแบบนี้ก็ต้องเติมความหวานให้กันหน่อยๆ”เต้ยพูดแล้วหันไปยิ้มหวานให้กับฟางแล้วโอบเอวฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ เฟิร์สครับ เดี๋ยวแม่อุ้มนะ”ฟางยิ้มให้เต้ยก่อนจะรีบอุ้มลูกชายขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

 

“เอาล่ะๆไปกันเถอะ เต้ยนายไปส่งอาฉิงที่ไร่ชั้นแล้วเลยไปทำงานนะ ส่วนชั้นจะไปส่งเวนดี้ที่โรง

พยาบาล แล้วเจอกันที่ไร่นะ”เวฟพูดแล้วยิ้มให้ฟางและเต้ยก่อนจะขับรถออกไปกับเวนดี้ส่วนฟาง

กับเต้ยก็ไปที่ไร่ชา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อากาศดีจริงๆเลยเนาะเต้ยว่ามั้ย”ฟางที่เดินไปตามไร่ชาในไร่ของเวฟก็สูดลมหายใจเข้าเต็มปอด

แล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

ฟอด

 

 

 

 

 

 

 

ขณะที่ฟางหลับตาพริ้มรับอากาศบริสุทธิ์นั้น เต้ยก็แอบหอมแก้มฟางทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าย เต้ยทำอะไรเนี่ย”ฟางตกใจลืมตามองเต้ยที่พึ่งหอมแก้มตัวเองไปเมื่อกี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหมก็คู่หมั้นน่ารักนี่นาก็ขอหอมหน่อยสิเนาะเฟิร์สเนาะ”เต้ยพูดแล้วพยักหน้ากับเฟิร์สที่ฟางอุ้มอยู่

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ นี่ก็จะสายแล้วเต้ยไปทำงานเถอะอาฉิงอยู่กับลูกระหว่างรอเวฟที่นี่ได้”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“เห้อ อยากแต่งกับเราจริงเร้อ หอมแก้มก็ทำหน้าหงิกแถมไล่เราไปทำงานไวอีก”เต้ยพูดแล้วแกล้ง

ทำเป็นงอน

 

 

 

 

 

 

 

ฟอด

 

 

 

 

 

 

ฟางส่ายหน้าขำกับท่าทางของเต้บก็เขย่งตัวหอมแก้มชายหนุ่มทันที

 

 

 

 

 

 

โครม

 

 

 

 

 

 

ขณะที่ฟางหอมแก้มเต้ยอยู่นั้น ก็มีเสียงเหมือนถังน้ำถูกเตะมาจากทางหลังโรงเก็บใบชาอย่างแรง

 

 

 

 

 

 

 

“สงสัยคนงานทำของหล่น เต้ยไปเถอะเดี๋ยวอาฉิงขอตัวไปดูทางนั้นก่อนนะ”ฟางพูดแล้วเดินไป

ทางโรงเก็บใบชาทันที

 

 

 

 

 

 

“เอ๊ะ คนงานหายไปไหนนะ ว้าย”ฟางที่อุ้มลูกเดินเข้ามาด้านในก็ร้องเมื่อถูกมือหนาของใครคน

หนึ่งกระชากตัว

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้เจอกันตั้งนานนะฟาง”ป๊อปปี้ที่กอดทั้งฟางและก็เฟิร์สทู่กฟางอุ้มอีกทีก็ยิ้มให้

 

 

 

 

 

 

 

“คะ คุณเป็นใครกัน ช่วยด้วยค่ะช่วยด้วย”ฟางเห็นหน้าป๊อปปี้ก็ตกใจก่อนจะร้องโวยวาย

 

 

 

 

 

 

“อย่ามาทำเป็นจำไม่ได้หน่อยเลยฟาง ชั้นเชื่อว่าเธอจำชั้นได้”ป๊อปปี้โวยวาย

 

 

 

 

 

 

“จำอะไรไม่ได้ ชั้นไม่รู้จักคุณนะ ปล่อยชั้น ช่วยด้วยค่ะ”ฟางดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอดอย่างแรงแล้ว

ร้องโวยวาย

 

 

 

 

 

 

 

 

“แง้ๆ”เฟิร์สที่ทั้งถูกฟางอุ้มแล้วรัดจนแน่นไหนจะดิ้นไปมาเพื่อหนีป๊อปปี้ก็ร้องไห้ออกมาทำให้

ป๊อปปี้ชะงัก

 

 

 

 

 

 

 

ผลัวะ

 

 

 

 

ขณะที่ป๊อปปี้ปล่อยฟางเต้ยก็พุ่งเข้ามาแล้วชกหน้าป๊อปปี้จนล้มคว่ำ

 

 

 

 

 

 

 

“พอแล้ว พอทั้งคู่นั่นล่ะ”เมื่อเห็นว่าป๊อปปี้ไม่ยอมแพ้ชกเต้ยกลับก่อนที่ทั้งค่ะซัดกันนัว ฟางก็รีบร้อง

 

 

 

 

 

“แกเป็นใคร กล้าดียังไงมาลวนลามแฟนชั้นน่ะห้ะ”เต้ยว่าก่อนจะชกป๊อปปี้อีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

“เห้ย ป๊อปปี้”เวฟที่เข้ามาด้านในกับเขื่อนก็ร้องตกใก่อนะรีบจับเต้ยและป๊อปปี้แยกกันทันที

 

 

 

 

 

 

“เวฟ นายอธิบายมาเดี๋ยวนี้นะ ว่าทำไมไร่ชานายถึงได้มีไอ้โรคจิตชอบลวนลามผู้หญิงมาอยู่

ได้”เต้ยว่า

 

 

 

 

 

 

“นี่ พูดให้มันน้อยๆหน่อยเถอะที่ชั้นกอดน่ะคือ มะ”ป๊อปีป้พุ่งเข้าไปเอาเรื่องแล้วรีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

“เต้ย พอเถอะอย่ามีเรื่องกันเลย ดูสิเจ็บตรงไหนรึเปล่า”ฟางเมื่อเห็นป๊อปปี้จะพูดก็รีบพูดตัดหน้า

ก่อนจะทำทีเป็นดูแผลที่มุมปากองเต้ยด้วยความเป็นห่วงทำให้ป๊อปปี้ชะงัก แล้วซึมลงไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ทุกคนนี่น่ะคือคุณป๊อปเพื่อนทางธุรกิจคนใหม่ของชั้น คือว่าเค้าจะมาดูกิจการไร่ชาของชั้นที่นี่

น่ะ ส่วนนั่นก็คือคุณเขื่อนเพื่อนของคุณป๊อป คุณป๊อคุณเขื่อนครับ นี่คือเต้บเพื่อนรักของผม ส่วนนี่

คืออาฉิง ว่าที่เจ้าสาวของเต้บครับ”เวฟรีบแนะนำตัวให้ทุกคนรู้จัก

 

 

 

 

 

 

“สวัสดีค่ะทุกคน ยินดีที่ด้รู้จักนะคะ”ฟางทำทีเป็นยิ้มแล้วทักทายทุกคนทำให้2หนุ่มแอบเหวอทันที

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้มันคือเรื่งเข้าใจผิดนะ อย่าถือสาเลย คนกันเองทั้งนั้น”เวฟฟรีบพูดก่อน

จะรีบอุ้มน้องเฟิร์ส

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้ามันแค่เรื่องเข้าใจผิดก็ดี แต่ถ้าเพื่อใหม่นายมายุ่งกับอาฉิงล่ะก็ชั้นไม่เอาไว้แน่”เต้ยพูดก่อนจะ

โอบไหล่ฟางแสดงความเป็นเจ้าของแล้วฟางก็รีบพาเต้ยไปส่งที่รถทันที ป๊อปปี้ยืนมองฟางและเต้

ยก็กำมือแน่น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

โดนแกล้งจำไม่ได้ซะแล้ว งานนี้ มีรึป๊อปปี้จะยอมมม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา