แฝดริษยา

9.4

เขียนโดย Chapond

วันที่ 7 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 02.51 น.

  62 ตอน
  931 วิจารณ์
  142.56K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 23.55 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

61) 61 เหมือนทุกอย่างจะดีขึ้น

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรกันทำไมพวกเธอถึงอยู่ที่นี่ได้”คุณหญิงเตือนพูดแล้วมองไปยังเวฟและเวนดี้ที่ตกใจเมื่อเธอ

อุ้มเฟิร์ส

 

 

 

 

 

 

 

 

“พวกเราก็มาพักที่นี่น่ะสิคะ ที่โรงแรมนี้ไม่ได้เป็นของคุณหญิงสักหน่อยแล้วก็ไม่ได้มีป้ายห้ามว่าไม่

ให้พวกเรามาพักทำไมพวกเราจะพักไม่ได้”เวนดี้ที่โกรธคุณหญิงกับเรื่องที่เธอทำร้ายฟางและ

กีดกันฟางก็รีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

“ปากคอเราะร้ายจริงๆเลยนะ สมควรแล้วที่เป็นเพื่อนกับแม่ฟางนั่น ผู้หญิงอะไรไร้ยางอายแถมยัง

ทำลูดชั้นเจ็บตัว”คุณหญิงเตือนใจรีบว่าเมื่อคิดถึงฟาง เธอโกรธที่ฟางไม่มีสำมาคาราวะแถมทำให้

ลูกชายเธอต้องเจ็บตัวแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ แบบนี้เค้าเรียกว่าเกลียดตัวกินไข่เกลียดปลาไหลกินน้ำแกงรึเปล่านะ เกลียดแม่แต่รักลูก

เค้า”เวฟพูด

 

 

 

 

 

 

 

“นี่หมายความว่ายังไงกันหนูแก้ว”คุณหญิงเตือนใจมองหน้าเวฟและเวนดี้ก่อนจะถามแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ที่คุณหญิงป้าอุ้มนั่นน่ะค่ะ คือลูกของฟางกับพี่ป๊อปปี้”แก้วพูดแล้วยิ้มขำเมื่อเห็นคุณหญิงทำหน้า

เหวอไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ก็น่ารักดีนี่ผิดกับแม่”คุณหญิงว่าก่อนะอุ้มเฟิร์สมานั่งแล้วร้องเพลงกล่อมจนเฟิร์สหลับไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ยังไงเค้าได้ชื่อเป็นแม่ของหลานคุณหญิงป้านะคะ”แก้วส่ายหน้าขำกับความเอาแต่ใจของคุณ

หญิง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ถ้าไม่มีอะไรแล้วพวกเราขอพาหลานของพวกเราไปนอนก่อนนะครับ”เวฟพูดก่อนที่จะให้เวน

ดี้อุ้มเฟิร์สแล้วกลับขึ้นไปบนห้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ที่คุณหญิงป้ามองเฟิร์สแบบนั้นเพราะหลงรักเฟิร์สแล้วหรอคะ”แก้วถาม

 

 

 

 

 

 

“ก็ถ้าเด็กคนนั้นคือลูกของป๊อปปี้จริงๆ ป้าก็มีสิทธิ์เป็นย่าของเค้า ดังนั้นป้ามีสิทธิ์”คุณหญิงพูดแล้ว

เดินตามเฟิร์สไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ เกลียดแม่แต่กลับรักลูกเค้า ให้มันได้อย่างงี้สิ”แก้วถอนหายใจก่อนที่จะเดินถามคุณหญิง

เตือนใจไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป่านนี้เฟย์ก็คงจะอยู่กับตงเบแล้วก็คงจะเตรียมตัวแต่งงานกันแล้วสินะแล้วก็คงไม่อยู่ที่เกา

หลี”เขื่อนพูดแล้วเดินมากับฟางและโทโมะในวันต่อมาเพื่อเตรียมตัวจะเข้าไปหาป๊อปปี้อีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นายเพ้อหาเฟย์อีกแล้วนะเขื่อน ถ้ารักทำไมไม่ไปรั้งเฟย์ไว้ล่ะ”ฟางว่ายหน้าขำกับเขื่อนก่อนจะพูด

ออก

 

 

 

 

 

 

 

 

“รั้งไว้ก็เท่านั้นเพราะเห็นๆอยู่ว่าเฟย์เลือกจงเบ ไม่ใช่ชั้น เรารักกันไม่ได้”เขื่อนพูดเศร้าๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ เขื่อนชั้นว่านายควรตรงนั้น บางทีเฟย์อาจจะกลับมาแล้วก็ได้”เมื่อเดินมาพ้นมุมห้องโทโมะก็

ชี้ไปที่เฟย์ที่นั่งอยู่หน้าห้องป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“เฟย์มาที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่”ฟางตกก็รีบเดินไปหาเฟย์ที่นั่งเศร้า

 

 

 

 

 

 

 

“เฟย์มาช้าไป พี่จงเบตายแล้ว”เฟยืพูดเสียงสั่นแล้วปล่อยโฮออกมา เขื่อนจึงรีบกอดปลอบร่างบาง

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นบอกพี่มาได้มั้ยว่านี่เกิดอะไรขึ้น ทำไมเฟย์ถึงพูดแบบนั้นล่ะ”เขื่อนถามเฟย์

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็เมื่อวานเย็นที่เฟย์รีบขึ้นเครื่องไปหาพี่จงเบที่อาการทรุดหนักที่โรงพยาบาลกรุงเทพ แต่เฟย์ม้า

พี่จงเบตายแล้ว เพราะโรคมะเร็งสมองระยะสุดท้าย ที่เฟย์ต้องไปมาเกาหลีบ้าง หรือไปกรุงเทพ

บ้างเพราะดูแลอาการของพี่งเบนั่ล่ะ”เฟย์พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรนะเฟย์ ถือว่าพี่เค้าไปสบายแล้ว ตอนนี้เธอต้องทำใจให้สบายนะ”ฟางเดินมาให้กำลังใจ

เฟย์

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ทุกคน ไหนว่าจะมาตอนกลางคืนไง แล้วมาทำอะไรที่นี่ตอนนี้”แก้วเดินมาที่ห้องป๊อปปี้ก็ตกใจ

เมื่อเห็นฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“พอดีว่าชั้นฝันไม่ค่อยดีน่ะ ชั้นเลยอยากมาเจอป๊อปปี้ก่อน ชั้นฝันถึงฝ้าย”ฟางพูดออกมา

 

 

 

 

 

 

“แต่เธอไม่ควรจะมาตอนนี้เพราะกลางวันคุณหญิงป้าจะมาดูแลพี่ป๊อป ตายล่ะ คุณหญิงป้ามา

แล้วไปก่อนเร็ว”แก้วพูดก่อนจะรีบดันฟางไปที่บันไดหนีไฟที่อยู่ไม่ไกลจากห้องของป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“นี่แห่มาทำอะไรที่นี่ มารบกวนเวลาพักผ่อนของลูกชั้นทำไม”คุณหญิงเตือนใจพูดแล้วมองไปที่

เฟย์ เขื่อนและโทโมะ

 

 

 

 

 

 

“พวกเราก็แค่อยากะรู้ว่าป๊อปปี้เป็นยังไงบ้าง เพราะอย่างน้อยผมก็เป็นเพื่อนป๊อปปี้นะ”เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

 

“ก็ตามใจ แต่ตอนนี้ชั้นจะดูแลลูกของชั้น แค่ตามลำพัง”คุณหญิงพูดก่อนจะเดินเข้าห้องไป

 

 

 

 

 

 

“งานนี้ฟางเจอป๊อปปี้ลำบากแล้วล่ะ เพราะคุณหญิงเล่นเฝ้าทั้งวันแบบนี้”โทโมะพูดแล้วหาทางช่วย

ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวก่อน ชั้นรู้ว่ามีอีกวิธีที่จะทำให้ฟางได้เจอกับพี่ป๊อป”แก้วพูดแล้วยิ้มก่อนจะกดโทรศัพท์โทร

หาเวฟและเวนดี้ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ดะ เดี๋ยวนะ ทำไมต้องให้เวนดี้กับเวฟเอาลูกชั้นมาด้วย”ฟางแปลกใจที่สักพักเวนดี้และเวฟก็อุ้ม

เฟิร์สมา

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวก็รู้”แก้วยิ้มก่อนที่จะให้เฟิร์สเดินเข้าไปในห้องป๊อปปี้กับเธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หนุเฟิร์ส มาที่นี่ได้ยังไง มาเยี่ยมพ่อหนูหรอ”ทันทีที่คุณหญิงเห็นเฟิร์สก็ปรี่เข้าไปอุ้มแล้วหอมด้วย

ความเอ็นดู

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าลูกมาแล้วแม่ไปไหนแล้วล่ะครับ”ป๊อปปี้ที่ฟื้นแล้วพยายามชะเง้อมองหาฟาง

 

 

 

 

 

 

“ก็ช่างแม่เค้าสิจะไปสนแม่นั่นทำไม ดูสิป๊อปปี้หน้าตาหนูเฟิร์สเหมือนกับเราไม่มีผิด”คุณหญิงพูด

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ คุณหญิงป้าคะสงสัยเฟิร์สคงอยากไปกินไอติมรึเปล่าคุณหญิงป้าไม่ลองพาเฟิร์สไปล่ะ

คะ”แก้วรีบพูด

 

 

 

 

 

 

“จ้ะ งั้นป้าฝากป๊อปปี้เดี๋ยวนะ”คุณหญิงเตือนใจยิ้มก่อนจะพาเฟิร์สออกไปข้างนอกกับตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบใจนะแก้วที่ช่วยชั้น”เมื่อทางสะดวกทุกคนจึงให้ฟางเข้ามาในห้อง แก้วยิ้มก่อนจะเดินออกไป

รอนอกห้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไง วันนี้ไม่มาหาตอนกลางคืนแล้วหรอ”ป๊อปปี้ยิ้ให้ฟางเมื่อฟางนั่งลงข้างๆตัวเอง

 

 

 

 

 

 

“เป็นยังไง เริ่มจำอะไรได้บ้างรึยัง”ฟางถาม ป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะส่ายหน้า ทำให้ฟางซึมลงไป

 

 

 

 

 

 

“เธอรู้สึกรักชั้นอย่างที่ชั้นรักเธอจริงๆหรอ”ป๊อปปี้นิ่งสักพักก่อนจะพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“ใช่ชั้นรักนาย ตั้งแต่นายรักฝ้ายแล้วล่ะ และชั้นรู้ดีว่าชั้นคือใคร”ฟางพูดแล้วคิดถึงอดีต

 

 

 

 

 

 

 

 

“ที่ผมให้ดอกหญ้ากับคุณเพราะถึงแม้ดอกหญ้าจะเป็นพืชที่ต่ำต้อย แต่มันก็ขึ้นอยู่ได้ทุกที่ ทนต่อ

ทุกสภาพอากาศ เหมือนกับคนที่เข้มแข็งอดทนต่อทุกสิ่งที่เข้ามาแบบคุณ”ป๊อปปี้เห็นฟางเศร้าก็

พูดขึ้นมาทำให้ฟางชะงัก

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่อย่าบอกนะว่านายความทรงจำกลับมาแล้วน่ะป๊อปปี้”ฟางเงยหน้าเมื่อเห็นป๊อปปี้หยิบดอกหญ้าที่

เธอเอาให้เขาเมื่อคืน

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าไปไหนอีกได้มั้ยฟาง ชั้นขอโทษให้อภัยชั้นเถอะนะ”ป๊อปปี้เลื่อนมือไปกุมที่มือฟางแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“อื้อ ชั้นเองก็ขอโทษนะป๊อปปี้”ฟางพูดแล้วสวมกอดป๊อปปี้แน่นเช่นเดียวกับเขา ก่อนที่ทั้งจะจูบ

กันด้วยความรัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กะแล้วว่าจะต้องร่วมมือกันพาเธอเข้ามาหาลูกชั้นแบบนี้”คุณหญิงเตือนเปิดประตูแล้วเดินเข้ามาว่า

 

 

 

 

 

 

 

“แม่ครับ ตอนนี้ความจำของผมกลับคืนมาแล้ว แม่อย่าขัดขวางความรักผมเลยนะครับ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

“แต่ผู้หญิงคนนี้ทำร้ายเรานะป๊อปปี้ และที่สำคัฐแม่ไม่ชอบ”คุณหญิงเตือนว่า

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ชอบก็เรื่องของคุณหญิงสิ นี่น่เรื่องของพวกเค้า2คนคุณหญิงจะยุ่งทำไม”เวนดี้เดินเข้ามาว่า

ทันที

 

 

 

 

 

 

“คุณหญิงป้าครับ ป๊อปปี้มันก็โตจนป่านนี้แล้วนะครับ ทำไมคุณหญิงป้าไม่ให้มันเลือกคู่เองล่ะ

ครับ”เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“จริงค่ะ คุณหญิงป้าเองก็รักและเอ็นดูเฟิร์สไม่ใช่หรอคะ ทำไมจะรับลูกสะใภ้คนนี้ไม่ได้ล่ะคะ”แก้ว

พูด

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าคุณหญิงไม่ชอบที่ชั้นไม่เคยฟังไม่เคยอยู่ในโอวาทเคยเถียงคุณหญิง ชั้นก็ขอโทษกับความดื้อ

รั้นของชั้นค่ะ แต่ถ้าเรื่องรักและดูแลป๊อปีป้ชั้นก็รักเค้าไม่แพ้ที่คุณหญิงรัก ได้โปรดให้โอกาสชั้น

เถอะนะคะ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะว่าไปแล้วที่คุณหญิงป้าอุ้มเนี่ยก็ลูกของฟางไม่ใช่หรอคะ อย่ายึดอยู่กับทิฐิเลยนะคะ ให้พี่ป๊อป

เค้าได้อยู่กับลูกเมียเค้าเถอะนะคะ”แก้วพูดขึ้นแล้วมองป๊อปปี้ที่กอดฟางแน่นแล้วมองไปที่คุณหญิง

เตือนใจที่อุ้มเฟิร์สไว้

 

 

 

 

 

 

 

“อ่ะๆ ก็ได้ๆ ที่ชั้นยอมเพราะว่าเธอเลี้ยงหลานของชั้นให้ออกมาน่ารักสมบูรณ์หรอกนะยะ ส่วน

ป๊อปปี้ เมื่อความทรงจำกลับคืนมาแล้ว ก็ช่วยจัดการเรื่องราววุ่นๆพวกนี้ให้ลงตัวด้วยล่ะ”คุณหญิง

พูดแล้วอุ้มเฟิร์สออกไปเล่นด้วยกันออกมุม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ที่เธอบอกว่ารักชั้นเนี่ย เธอช่วยพูดอีกครั้งจะได้มั้ยฟาง”ป๊อปปี้พูแล้วยิ้มกับฟาง

 

 

 

 

 

 

“ไม่ ของแบบนี้บอกบ่อยๆได้ยังไงล่ะคนบ้า”ฟางพูดแล้วยิ้มก่อนะโดนป๊อปปี้หอมแก้มด้วยความ

หมั่นไส้ไปทีท่ามกลางความสุขของทุกคนโดยที่เต้ยมองทุกคนผ่านกระจกที่ประตูห้องด้วยความ

เศร้าก่อนค่อยๆถอดแหวนหมั้นตัวเองออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

มีเรื่องะบอกล่ะว่าตอนหน้าคือตอนบนะจ้ะทุกคนนนน

 

 

 

แต่จะจบยังไงเรื่องเต้ยยังไม่เคีลยร์ ต้องดูและติดตามนะ

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา