คู่ชีวิต(is love)

10.0

เขียนโดย kobkob

วันที่ 10 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 17.56 น.

  28 chapter
  89 วิจารณ์
  38.34K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2558 01.04 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

11) ละอายใจ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

วันนี้เป็นวันที่ฟางและใบเฟิร์นจะย้ายไปอยู่ที่เชียงใหม่และกำลังเก็บกระเป๋าเตรียมตัวจะไปที่สนามบิน

 

"พี่ฟางเสร็จรึยัง"เฟิร์นที่เดินมาแล้วเห็นพี่สาวนั่งมองกล่องอยู่ที่เตียงเฟิร์นที่เห็นพี่สาวก็เข้าไปหา

 

"พี่เสร็จแล้ว ไปกัน"ฟางพูดแล้ววางกล่องไว้ที่เตียงเฟิร์นที่เห็นก็รีบทัก

 

"พี่ไม่เอาไปด้วยหรอ"เฟิร์นที่พูดแล้วมองหน้าพี่สาว

 

"ไม่เป็นไรหรอกถึงพี่จะเอาไปพี่ก็เจ็บปล่าวๆ"ฟางที่พูดแล้วเดินลงไปฟางที่ยังไม่เดินออกไปจากห้องก็ลมฟุบลงเฟิร์นที่ตกใจก็รีบประคองก่อนจะโทรให้พอร์ชมารับไปโรงพยาบาล

 

"หมอค่ะพี่สาวฉันเป็นยังไงบ้างค่ะ"เฟิร์นที่เห็นหมอเดินออกมาจากห้องตรวจก็รีบถาม

 

"หมอยินดีกับพี่สาวคุณด้วยนะค่ะ พี่สาวคุณตั้งครรภ์ได้ 2อาทิตย์แล้วยังไงก็อย่าให้คนไข้เครียดแล้วก็ทำงานหนักนะค่ะ เดี๋ยวจะกระทบกระเทือนถึงเด็กในท้อง"หมอที่พูดแล้วยิ้มก่อนจะเดินออกไปเฟิร์นที่ได้ยินหมอพูดก่อนจะอึ้งแล้วเซจนพอร์ชต้องพยุงไว้

 

"พี่ฟาง"เฟิร์นที่เห็นพี่สาวนั่งอยู่บนเตียงตรวจคนไข้ก็เดินเข้าไปหา

 

"ทำไมหนูถึงมาอยู่กับแม่เร็วขนาดนี้ล่ะลูก แม่ยังไม่พร้อมเลยนะ"ฟางที่พูดแล้วลูบท้องตัวเองก่อนจะร้องไห้ออกมา

 

"พี่ฟางลูกในท้องเป็นลูกของพี่กับพี่ป๊อปใช่ไหม"เฟิร์นที่พูดแล้วแตะไหล่ของพี่สาว

 

"เฟิร์นรู้"ฟางที่พูดก่อนจะถามน้องสาวด้วยน้ำเสียงสั่นเคือง

 

"เฟิร์นรู้ตั้งแต่วันนั้นแล้วล่ะ"เฟิร์นที่พูดแล้วมองพี่สาวก่อนที่ฟางจะกอดเฟิร์นแล้วร้องไห้ออกมา

 

"พี่ขอโทษ พี่ไม่หน้าพลาดเลย พี่รักเขาแต่เขาไม่ได้รักพี่เลยฮื่อๆๆ"ฟางที่พูดแล้วยิ่งร้องไห้

 

"ไม่เป็นไรพี่ฟาง หลานคนเดี๋ยวเฟิร์นเลี้ยงเองได้"เฟิร์นที่พูดก่อนน้ำตาแห่งความสงสารจะไหลออกมาพอร์ชที่มองสองสาวอย่างเศร้าๆทำไมเรื่องราวร้ายๆต้องมาเกิดกับสองสาวอย่างนี้

 

ตอนนี้เฟิร์นให้ฟางพักที่โรงพยาบาลก่อนคืนหนึ่งแล้วค่อยออกเดินทางไปเชียงใหม่พรุ่งนี้เฟิร์นที่เห็นฟางหลับไปแล้วเฟิร์นก็ไปเอากล่องของฟางก่อนที่จะไปที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่ง

 

"เฟิร์นนัดพี่มามีอะไรหรอ"ป๊อปปี้ที่ถามเฟิร์นก่อนที่ป๊อปจะมองกล่องที่มือของเฟิร์น

 

"เฟิร์นมีอะไรจะให้"เฟิร์นที่ยืนกล่องสีฟ้าขนาดกลางให้ป๊อปปี้

 

"อะไรนะ"ป๊อปปี้ที่พูดแล้วรับมาก่อนจะมองดูรอบๆ

 

"เปิดดูก็จะรู้เอง ถ้าพี่ไม่เปิดแล้วพี่จะเสียใจไปตลอดชีวิต"เฟิร์นที่พูดแล้วเดินออกไปก่อนจะทิ้งให้ป๊อปปี้ยืนงงอยู่คนเดี๋ยวป๊อปปี้ที่เดินมาที่รถแล้วกำลังจะเปิดดูกล่องแต่เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

 

"ฮัลโลครับ ครับ ครับแม่"ป๊อปปี้ที่พูดแล้วก็สตาร์รถออกไปทันที

 

ป๊อปปี้ขับรถมาที่บ้านแล้วเห็นแม่ของเขาและจินนี่กำลังเลือกแบบชุดแต่งงานอยู่ก็เดินเข้าไปหาแม่ตัวเอง

 

"อ้าวป๊อปมาแล้วหรอมานี้ก่อนสิ"แม่ของป๊อปปี้พูด

 

"แม่มีอะไรรึเปล่าครับ"ป๊อปปี้ที่พูดแล้วมองไปทางอื่น

 

"แม่จะบอกเราว่าแม่ได้ฤกษ์ใหม่มา เราจะเลือนงานแต่งมาเป็นเดือนหน้า"แม่ของป๊อปปี้พูดทำให้ป๊อปปี้หันขวับมาทันที

 

"แม่ทำไมมันไวอย่างนี้ผมบอกแล้วไงว่าผมไม่แต่ง"ป๊อปปี้พูดแล้วทำสายตาดุใส่แม่ตัวเองทันทีจินนี่ที่ได้ยินก็น้ำตาซึมทันที

 

"ทำไมกะอีแค่รักผู้หญิงคนเดี๋ยวนี้มันจะตายรึไง แต่ยังไงก็แล้วแต่แกต้องแต่งงานกับหนูจินนี่"แม่ของป๊อปปี้ตวาดป๊อปปี้ ป๊อปปี้ที่ไม่อยากมีเรื่องไปมากกว่านี้ก็เดินออกจากบ้านไป

 

"ฮัลโลไอ้พอร์ชเจอกูที่ร้านเดิม"ป๊อปปี้ที่พูดจบก็ขับรถออกไปอย่างไว

 

"เฮ้ย ไอ้ป๊อป"พอร์ชที่เห็นป๊อปปี้ไม่พูดอะไรเอาแต่กระดกเหล้าอย่างเดี๋ยวก็ห้าม

 

"มึงไม่ต้องมาห้ามกู ปล่อย"ป๊อปปี้ที่กระชากแขนตัวเองกลับแล้วกระดกเหล้าโดยไม่สนใจพอร์ช

 

"เอ่อ พรุ่งนี้ฟางจะย้ายบ้านใหม่ตอนบ่ายกูไม่รู้ว่าเขาจะไปไหน แต่พรุ่งนี้กูจะไปเชียงใหม่ แล้วก็ไม่มีเวลามานั่งเฝ้ามึงหรอกนะ ถ้ามึงอยากเจอฟางอีกก็ไปส่งเขาซะ กูย้ำถ้ามึงอยากเจอหน้าเขาอีกหน้าของคนที่มึงรักมึงไปส่งเขาซะ"พอร์ชที่พูดแล้วมองหน้าป๊อปปี้ก่อนจะเดินออกไปป๊อปปี้มองพอร์ชที่เดินออกไปแต่ไม่สนใจก็ดื่มเหล้าต่อ

 

 

เช้าวันต่อมาป๊อปปี้ที่หน่อยสลบอยู่บนเตียงก่อนจะสดุงตื่นแล้วมองนาฬิกาตอนนี้ก็จะเที่ยงอยู่แล้วไฟส์ที่ฟางไปเป็นตอนบ่ายแต่ฟางคงไม่อยากเจอหน้าเขา เขาจึงตัดใจไม่ไป แล้วเดินออกไปอาบน้ำแล้วลงไปทานข้าวป๊อปปี้ที่นึกขึ้นได้ว่าเฟิร์นเอากล่องอะไรบางอย่างให้เขา "ถ้าพี่ไม่เปิด พี่จะเสียใจไปตลอดชีวิต"

เขาจึงเดินขึ้นไปบนห้องเพื่อไปเปิดดู ป๊อปปี้เปิดกล่องออกมาก็เห็นเป็นรูปของเขาและทุกอย่างที่เขาเคยให้ฟางไม่ว่าจะเป็นดอกไม้ ผ้าเช็ดหน้า เสื้อของเขาป๊อปปี้มองก่อนจะอึ้งเล็กน้อยก่อนจะหยิบไดอารี่ของฟางขึ้นมาดู

 

  พี่เพื่อนสุดหล่อชื่อไอ้หมี ไอ้ฮอต ไอ้ป๊อปปุล่า  ฟาง.

 

                                                 

                                         วันนี้ป๊อปให้เราขี่หลังด้วย อ๊ายยย เขิล  ฟาง.

 

 

 ไอ้เพื่อนบ้า ไปยุ่งกับยัยจินนี่นั้นทำไมเจ็บนะเว้ย ร้องไห้แล้วT_T  ฟาง.

 

                             

                                       ไอ้บ้าแอบชอบมาตั้งนานมาบอกรักวันเดี๋ยวนี้นะ  ฟาง.

 

เจ็บอีกแล้วนะ ฮื่อ ไหวสู้ๆฟาง เพื่อ "ป๊อป"  ฟาง.

 

                                            วันนี้มีความสุขมากเขิล  ฟาง.

 

เหมาะสมกันดีแล้วนิ เราก็ควรปล่อย จะร้องทำไม ยัยโง่  ฟาง.

 

                                              ทำถูกแล้วปล่อย จาก ไม่ต้องเจอ   ลืม  ฟาง.

 

 

พี่ป๊อปนี้เฟิร์นนะถ้าพี่อ่านไดอารี่นี้แล้วเปิดมาหน้าสุดท้ายเฟิร์นเชื่อว่าพี่ต้องเปิด พี่ฟางกับเฟิรนกำลังจะย้ายบ้านไปที่เชียงใหม่ ถ้าพี่ยังรักพี่ฟางกับ "ลูก" พี่ก็ควรมาตามหัวใจของตัวเองคืนนะ เฟิร์นบอกได้แค่นี้ ที่พี่ฟางปล่อยเพราะพี่ฟางรักพี่ วันนี้เฟิร์นพาพี่ฟางมาหาหมอ หมอบอกว่าพี่ฟางท้องได้ 2อาทิตย์แล้วเฟิร์นรู้เรื่องเหตุการณ์วันนั้นหมดแล้วถ้าพี่รักพี่เฟิร์นพี่ต้องมา ต้องมานะ

 

"ฟางท้อง"ป๊อปปี้ที่แทบไม่เชื่อแล้วมองนาฬิกานี้มันก็เที่ยงครึ่งแล้วเขาก็รีบลงจากห้องไปที่รถทันที่จินนี่ที่เห็นป๊อปรีบร้อนก็เข้าไปหา

 

"ป๊อปจะไปไหน"จินนี่ที่ถามป๊อปปี้อย่างสงสัย

 

"ไม่ต้องมายุ่ง"ป๊อปปี้ที่ตอบห้วนๆก่อนจะเดินขึ้นรถไป

 

"ป๊อปจะไปหาฟางใช่ไหม"จินนี่ที่ถามแล้วมองหน้าป๊อปปี้อย่างเศร้าๆ

 

"ผมจะไปตามเมียผมกลับมา"ป๊อปปี้ที่พูดแล้วขึ้นรถไปทันที

 

"จินนี่ไปด้วย"จินนี่ที่ขึ้นรถไปก่อนที่ป๊อปจะขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว

 

"เฟิร์นมองอะไร พอร์ชด้วย"ฟางที่เห็นทั้งสองทำท่าแปลกๆก็ถาม

 

"ปล่าววว"เฟิร์นและพอร์ชขึ้นเสียงสูงจนฟางมองอย่างจับได้

 

"หรอ อย่าให้รู้นะ ป่ะได้เวลาแล้วไปกันเถอะ"ฟางที่พูดแล้วรีบเดินไปขึ้นเครื่องทันที ทั้งสองมองหน้ากันอย่างเศร้าๆ

 

ป๊อปปี้ที่ขับรถมาถึงสนามบินแล้วเดินวนหาฟางจนทั่วแล้วก็รู้ว่าตัวเองสายไปแล้วจินนี่ที่เห็นชายหนุ่มทรุดลงกับพื้นก็มองชายหนุ่มอย่างเศร้าๆป๊อปปี้ที่มองหน้าจินนี่ก่อนที่จะเดินออกไปแล้วจินนี่รีบตามชายหนุ่มออกไปทันที

 

"ป๊อป ป๊อปเป็นอะไรมากไหม"จินนี่ที่ถามป๊อปปี้ที่ตัวสั่นอยู่

 

"เพราะเธอจินนี่เพราะเธอ เธอทำให้ลูกกับเมียฉันต้องหนีไป เธอมันนางมารร้าย เธออยากแต่งมากใช่ไหมได้ เธอจะได้แต่งแต่ตัวฉัน แต่เธอจะไม่มีวันได้หัวใจฉันเพราะ หัวใจของฉันมันอยู่ที่ผู้หญิงที่ชื่อ"ธนันต์ธรญ์กับลูกไปหมดแล้ว " ป๊อปปี้ที่ปล่อยความในใจใส่จินนี่ในรถแล้วฟุบหน้าลงที่พวงมาลัย จินนี่มองป๊อปปี้แล้วน้ำตาก็ไหลออกมา

 

"ถ้าป๊อปไม่เคยรักจินนี่เลย จินนี่ก็จะปล่อยป๊อปจะไม่มีงานแต่งอะไรทั้งนั้น ป๊อปไปตามหัวใจป๊อปกลับมาเถอะนะ เพราะจินนี่จะแต่งงานกับคนที่มีหัวใจไว้ให้จินนี่เท่านั้น"จินนี่พูดเพราะจินนี่ก็ทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน ป๊อปปี้ที่ได้ยินก็หันหน้ามาแล้วกอดที่จินนี่

 

"ขอบคุณมากนะ"ป๊อปปี้พูดแล้วกอดจินนี่แน่นจินนี่ที่ร้องไห้และกอดป๊อปปี้แน่นเธออยากได้รับกอดแบบนี้มานานแต่เธอพยายามแล้วพยายามแล้วจริงๆที่จะเอาชนะใจป๊อปปี้ แต่เขาก็ได้ยินจากปากของชายหนุ่มว่า หัวใจของเขาอยู่ที่ฟางและลูกไปหมดแล้วเขาจึงต้องปล่อย

 

 

ฉันยังรอคอยปาฎิหารย์ เชื่อว่าวันหนึ่งจะมาถึง ครึ่งหนึ่งของฉันที่มันขาดหายไป ใครที่รักกันจริงวันนั้น คนที่เคยฝันเขาจะมาอยู่ใกล้กันจริงๆ....

..............................................................................................................

                                                                             ป๊อปปี้.

 

 

เศร้าได้อีก ไรอยากได้"เม้น"นะเรื่องนี้ก็จะจบแล้ว (มั้ง)  ถ้ารีดเดอร์ไม่หนุกก็ทนอ่านหน่อยนะ

 

แล้วมาดูว่าป๊อปปี้จะเป็นยังไง ฟางจะอยู่กับใคร แล้วเฟิร์นกับป๊อปปี้จะเป็นยังไง ป๊อปปี้จะเจอฟางไหม

 

แล้วจินนี่ปล่อยป๊อปแล้วต้องเจออะไรอีกเฮ้อออ "เม้น" "เม้น" "เม้น"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา