คู่ชีวิต(is love)

10.0

เขียนโดย kobkob

วันที่ 10 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 17.56 น.

  28 chapter
  89 วิจารณ์
  38.38K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2558 01.04 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

12) อดีต

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"ป๊อปปี้นี้มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมหนูจินนี่ถึงได้ยกเลิกงานแต่งงานแบบนี้"แม่ของป๊อปปี้พูดอย่างโมโห

 

"ก็ผมกับเขาไม่ได้รักกันทำไมเราจะต้องแต่งงานกัน"ป๊อปปี้ที่พูดแล้วไม่สนใจคนเป็นแม่

 

"แค่ยัยฟางคนเดียวทำให้แกเปลี่ยนไปขนาดนี้เลยหรอ"แม่ของป๊อปปี้พูดเสียงเรียบ

 

"ใช่ครับผมรักฟางเราสองคนรักกันเป็นเพราะแม่ เพราะแม่ที่ทำให้ฟางกับลูกของผมต้องหนีไป"ป๊อปปี้ที่ตะคอกใส่แม่ของตัวเอง

 

"ยัยฟางท้องงั้นหรอ ผู้หญิงแบบนี้แกยังจะอยากได้มาเป็นเมียอีกหรอ ผู้หญิงใจง่าย แล้วแกรู้ได้ยังไงว่าลูกในท้องของยัยฟางเป็นลูกของแกจริงๆ"แม่ของป๊อปปี้พูดเสียงแข็ง

 

"แม่ ผมเป็นคนทำเขาท้องนะแม่ ผมรู้ดีเพราะคนแรกของเขาคือผม ผมไม่คิดนะครับว่าสิ่งที่แม่พูดจะออกมาจากปากของผู้หญิงที่ผมเคราพที่สุด"ป๊อปปี้ที่พูดแล้วเดินออกจากบ้านไปทันทีแม่ของป๊อปปี้ที่เห็นรถของลูกที่ออกจากบ้านไปก็ทรุดลงร้องไห้ จนนมแจ่มแม่นมคนสนิทของแม่ป๊อปปี้วิ่งมาประคอง 

 

"ผิดด้วยหรอนม ที่ฉันไม่อยากให้ลูกของฉันไปแต่งงานกับลูกคนที่เป็นมารหัวใจฉันมาก่อน"แม่ของป๊อปปี้พูดแล้วปล่อยโฮทันที

 

"ไม่ผิดหรอค่ะคุณ แต่คุณก็ควรที่จะปล่อยวางได้แล้วนะค่ะ ริลณีก็ตายไปนานแล้วนี้ก็เรื่องของเด็กเราก็ไม่ควรจะไปกีดกันแล้วตอนนี้หนูฟางเขาก็ท้องด้วย คุณปล่อยวางเถอะนะค่ะ"นมแจ่มกอดปล่อบแม่ของป๊อปปี้

 

 

30ปีที่แล้ว

 

"รินวันนี้พี่พิทักมารับฉันด้วยและแกฉันขอโทษนะ"ภรประภา(แม่ป๊อปปี้สมมุติ)พูดกับเพื่อนรักของตัวเอง

 

"จ้าไม่เป็นไรแก ฉันกลับเองได้"ริลณี(แม่ฟางสมมุติ)พูดกับเพื่อนรักของตัวเองก่อนจะเดินออกไป

 

"อ้าวรินยังไม่กลับอีกหรอ"ภานพ(พ่อป๊อปปี้สมมุติ)เพื่อนของทั้งสองเดินเข้ามาทัก

 

"ยังจะ แล้วภานพจะกลับบ้านแล้วหรอ"ริลณีพูดแล้วยิ้มให้

 

"อื่ม กลับพร้อมกันไหมล่ะ"ภานพพูด

 

"จะ เดี๋ยวรินเก็บของก่อนนะ"ริลณีพูดก่อนจะเก็บของแล้วกลับบ้านไป

 

 

 

"ฮื่อๆๆ ภานพรินเขาหักหลังฉัน วันนั้นฉันเห็นเขากับพี่นพกอดกันนะฮื่อๆๆ"ภรประภาพูดกับพิทักเพื่อนของเธอที่ตกลงเป็นแฟนกับริลณีเธอเล่าเรื่องที่เขาไปเห็นริลณีกับพิทักแฟนของเธอนอนทับกันอยู่ที่ห้องสมุด ทั้งที่มันเป็นอุบัติเหตุเธอจีงมาปรึกษาภานพ

 

"ฉันก็ไม่อยากจะเชื่อว่ารินจะกล้าหักหลังฉันได้"ภานพพูดก่อนจะเลือนลงมาจูบภรประภาอย่างอ่อนโยนและมีอะไรกันในที่สุดริลณีเองที่เดินขึ้นมาหาแฟนของเขาที่หอพักกับพิทักก็ต้องทรุดลงไปเมื่อเป็นภาพที่แฟนของเขาและเธอนอนกอดกันบนเตียงโดยไม่ใส่อะไร

 

"เธอทำแบบนี้ได้ยังไง เธอกล้าหักหลังฉันได้ยังไง"ริลณีที่พูดแล้วร้องไห้ออกมาจนทั้งสองที่นอนกอดกันอยู่แล้วก็ต้องสดุงเมื่อเห็นริลณีและพิทัก ก็รีบจัดการตัวเองก่อนที่ภรประภาจะเดินมาหาเพื่อนรักของเธอ

 

"รินฉันขอโทษฉันผิดไปแล้ว"ภรประภาที่พูดแล้วมองหน้าริลณี

 

"เธอทำยังงี้ได้ยังไงหะภา เธอทำกับคนที่ได้ชื่อว่าเป็นเพื่อนรักเธอได้ยังไง"ริลณีพูดแล้วปล่อยโฮออกมา

 

"เธอนั้นแหละริน เธอนั้นแหละหักหลังฉันเธอนอนกอดกับแฟนฉัน"ภรประภาพูดก่อนจะทำหน้าร้ายๆใส่ริลณี

 

"ไม่จริงตอนนั้นฉันแค่ตกลงมาจากชั้นวางหนังสือแล้วพิทักมารับฉันไว้แต่เธอ เธอทำกับฉันแบบนี้"ริลณีพูดแล้วมองหน้าพรประภาอย่างไม่เชื่อว่าเพื่อนรักจะทำกับเธอได้ลงคอก่อนจะวิ่งออกไป

 

"ฉันเสียใจจริงๆภรประภา"พิทักพูดแล้วเดินตามริลณีออกไป ภรประภาที่ทำอะไรไม่ถูกก็ได้แต่ปล่อยโฮ่ หลังจากวันนั้นภรประภาก็ได้แต่งงานกับภานพส่วนริลณีก็คบหาดูใจกันกับพิทักจนทำให้ภรประภายิ่งโกรธที่ริลณีได้คนที่เขารักที่สุดไป

 

 

"ถ้าวันนั้นฉันไม่พลาดฉันคงจะมีความสุขกับคุณไม่ใช่นังริลณี"แม่ของป๊อปปี้ที่พูดแล้วร้องไห้ออกมา

 

ป๊อปปี้ที่ตามหาฟางจนทั่วแต่ก็ไม่พบวี่แวว จนวันนี้เป็นวันที่พ่อของเขากลับมาจากอังกฤษเขาจึงไปรับพ่อของเขาที่สนามบิน

 

"พ่อครับ"ป๊อปปี้ที่เรียกพ่อของตัวเองก่อนจะเดินเข้าไปหา

 

"แม่แกไม่มาอีกแล้วหรอ"พ่อของป๊อปปี้พูดก่อนจะส่ายหน้าก่อนจะขึ้นรถไปแล้วกลับมาที่บ้าน

 

"อ้าวคุณมาแล้วหรอค่ะ"แม่ของป๊อปปี้ที่เห็นสามีเดินมาก็เดินเข้าไปหา

 

"ครับ"พ่อของป๊อปปี้พูดเรียบๆก่อนที่แม่ป๊อปปี้จะพาไปที่โซฟาก่อนที่ป๊อปปี้จะขอตัวออกไปข้างนอกแต่ความจริงแล้วเขาอยากไปตามหาฟาง

 

"ลูกเป็นอะไรนะคุณ"พ่อของป๊อปปี้ถามแม่ของป๊อปปี้อย่างสงสัย

 

"ุถามเขาเองสิค่ะ"แม่ของป๊อปปี้พูดแล้วเดินขึ้นบ้านไปปล่อยให้พ่อป๊อปปี้นั่งงงอยู่ 

 

ป๊อปปี้ที่เดินกลับเข้าบ้านมาและนมแจ่มก็เดินมาบอกว่าพ่อของเขาเรียกพบก่อนที่เขาจะขึ้นไปหาพ่อของตัวเอง

 

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

 

"เข้ามา"พ่อของป๊อปปี้พูด

 

"พ่อมีอะไรกับผมรึเปล่าครับ"ป๊อปปี้พูดแล้วมองหน้าพ่อของตัวเอง

 

"แกมีอะไรจะปรึกษาฉันรึเปล่า"พ่อของป๊อปปี้รู้ดีว่าลูกของตัวเองต้องมีเรื่องเครียดแน่ๆ

 

"พ่อรู้หรอครับ"ป๊อปปี้พูดแล้วมองหน้าพ่อของตัวเองทั้งที่พ่อของเขาก็ยังไม่รู้แต่แกล้งหัวเราะในลำคอ กลบเกลื่อน

 

"คือผมกำลังตามหาลูกกับเมียผมอยู่นะครับ"ป๊อปปี้ที่พูดพ่อของเขาที่มองหน้าแล้วพูด

 

"นี้แกแต่งงานแล้วหรอแล้วทำไมไม่บอกฉัน"พ่อของป๊อปปี้ที่พูดแล้วมองหน้าป๊อปปี้ทันที

 

"พ่อไม่รู้นิ  คือผมทำผู้หญิงคนหนึ่งท้องแล้วแม่ให้ผมแต่งงานกลับผู้หญิงอีกคนจนเขาต้องหนีผมไปทั้งที่ผมก็ไม่ได้รักผู้หญิงที่แม่หามาให้เลย"ป๊อปปี้ที่พูดอย่างเศร้าๆ

 

"แล้วทำไมแม่แกต้องห้ามขนาดนั้นด้วยเมียแกชื่ออะไร"พ่อของป๊อปปี้ถาม

 

"ชื่อธนันตฺธรญ์ นีระสิงห์ครับพ่อ ฟางเพื่อนผมนะครับ"ป๊อปปี้พูดแล้วยิ่งทำให้พ่อของเขาตกใจ

 

"ลูกของริลณีหรอ"พ่อของป๊อปปี้พูดแล้วตกใจก่อนจะเดินไปหาภรประภาป๊อปปี้ที่รู้ว่าต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆก็เดินตามไป

 

"คุณหญิง"พ่อป๊อปปี้เรียกแม่ของป๊อปปี้

 

"อะไรค่ะคุณ"แม่ของป๊อปปี้พูดไปด้วยแล้วดูโทรทัศน์ไปด้วย

 

"คุณรู้ใช่ไหมว่าเมียไอ้ป๊อปเป็นใคร"พ่อของป๊อปปี้พูดแล้วมองแม่ของป๊อปปี้อย่างดุๆ

 

"รู้ แล้วทำไม"แม่ของป๊อปปี้พูดแล้วทำเป็นไม่สนใจ

 

"คุณรู้แต่เรื่องนั้นมันจบมาตั้งนานแล้วนะคุณอย่าเอาเรื่องในอดีตมาทำร้ายลูก"พ่อของป๊อปปี้พูดแล้วมองหน้าแม่ป๊อปปี้อย่างจริงจัง

 

"แต่ฉันเกลียดมัน มันคือลูกของคนที่ฉันเคยรักและคนที่เป็นเพื่อนรักที่หักหลังฉัน"แม่ของป๊อปปี้พูดแล้วหันมาสบตากับพ่อของป๊อปี้อย่างจริงจัง

 

"ผมว่าเรามากกว่าที่หักหลังเขา แต่เขาตายไปแล้ว เรื่องของลูกกับเรื่องของเราอย่าเอามาเกี่ยวข้องกัน"พ่อของป๊อปปี้พูดด้วยน้ำเสียงเรียบ

 

"ทำไม ในเมื่อมันคือลูกของนางมารหัวใจฉันหรือว่าคุณยังรักแม่มัน"แม่ของป๊อปปี้พูดด้วยน้ำเสียงแข็งกราว

 

"หรือว่าคุณไม่ได้รักผมแล้วยังลืมคนเก่าไม่ได้"พ่อของป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินออกไปแม่ของป๊อปปี้ที่ได้ยินแล้วชะงักตอนนี้แม่ของป๊อปปี้น้ำตาคลอและสับสน

 

"ผมไม่รู้อดีตของแม่และพ่อ แต่ผมขออย่าเอาพวกผมไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของแม่กับพ่อเถอะครับ"ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินออกไปจากบ้านแม่ป๊อปปี้ที่มองทั้งสองออกไปก่อนจะทรุดลงที่ตรงนั้น

 

"ฉะ ฉันรักคุณ"เมื่อแม่ของป๊อปปี้ถามหัวใจอีกครั้งก็รู้ว่าทั้งหมดเขาหลอกหัวใจว่าตัวเองว่ายังรักและแค้นพ่อแม่ของป๊อปปี้แต่ที่จริงแล้วหัวใจของเขาอยู่ที่พ่อป๊อปปี้ต่างหาก

 

 

อดีตที่เจ็บปวดกับปัจจุบันที่ทำให้อีกคนเจ็บปวด ก็ควรปล่อย

..................................................................................................................

                                                                   แม่ป๊อปปี้.

 

 

ฮื่อตอนนี้ไม่หนุกเลยอ่ะ มันเริ่มกอยๆแล้วไรเตอร์ก็มืนๆเหมือนกัน ยังไงก็แนะนำได้นะ

 

          อย่าลืม "เม้น" นะค่ะสนุกไม่สนุกยังไง ขอบคุณที่อ่านนะค่ะ ม๊วกๆ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา