คู่ชีวิต(is love)
เขียนโดย 
kobkob
วันที่ 10 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 17.56 น.
แก้ไขเมื่อ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2558 01.04 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
14) พอร์ชเฟิร์น เที่ยว
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"อ้าวฟางไหนว่าจะไปทำงานกับพอร์ชไงแล้วทำไมยังไม่ไปอีกล่ะ"ฟางที่เห็นน้องสาวนั่งหน้าบูดอยู่หน้าบ้านก็เดินเข้ามาถาม
"ก็ไอ้พี่ยาวนะสิบอกจะมารับ ยังไม่มาเลยเนี้ย"เฟิร์นที่พูดแล้วมองดูนาฬิกาในมือตัวเอง
"เดี๋ยวพอร์ชก็มาน๊า"ฟางที่พูดแล้วมองหน้าน้องสาวอย่างเอ็นดู
"แล้วไหนวันนี้ไอ้หล่อบอกว่าจะให้ไปดูร้านกาแฟไง ทำไมยังไม่ไปอีก"เฟิร์นที่พูดแล้วมองดูพี่สาว
"อ่อ พอดีเอี๊ยงเข้าไปในอำเภอกับป๊อปปี้นะยังไม่มา"ฟางที่พูดแล้วเดินมานั่งกับน้องสาวตัวเอง
"อ่อ งั้นพี่ฟางเฟิร์นขอเล่นกับน้องหน่อยสิ"เฟิร์นที่พูดแล้วเอาหูไปฟังที่ท้องของฟาง
"บ้าหรอเฟิร์นก็ต้องเรียกหลานสิ แล้วอีกอย่างเด็กยังไม่ถึงเดือนเลยแล้วจะมีปฏิกิริยาได้ยังไง ยัยเบอะ"ฟางที่พูดใส่น้องสาวอย่างหมั่นเขี้ยว
"โฮ้ยก็เฟิร์นไม่อยากแกนิน๊า พี่ฟางต้องสัญญากับเฟิร์นนะว่าหลานเกิดมาต้องให้หลานเรียกเฟิร์นว่าพี่เฟิร์นไม่ให้เรียกน้าเฟิร์นนะรู้ไหมยังไม่อยากแก่"เฟิร์นที่พูดแล้วเอามือลูบท้องพี่สาว
"อ้าวไม่ใช่อาหรอ"ฟางพูด "ไม่ใช่ผู้ชายเรียกอาทำไมเล่าเรียกพี่นี้แหละ"ฟางที่แขวะเฟิร์นอย่างสนุกจนรถของพอร์ชมาจอดที่รีสอตร์
"กว่าจะมานะค่ะคุณชาย รอจนหลานจะคลอดแล้วเนี้ย"เฟิร์นที่เห็นพอร์ชเดินมาก็แขวะเล่นเอาฟางตีแทบไม่ทันพอร์ชที่เห็นเฟิร์นแขวะก็รีบพูด
"พี่ก็ขอเครียงานแปปหนึ่ง ไม่ได้มีเวลามาเพ้อแบบเราหรอกไอ้แสบ"พอร์ชที่พูดแล้วล็อคคอเฟิร์นก่อนจะโบกมือลาฟางแล้วรถของเอี๊ยงก็แล่นมาจอดเอี๊ยงและป๊อปปี้หญิงเห็นพอร์ชกับเฟิร์นแกล้งกันก็แอบยิ้ม
"จะไปแล้วหรอไอ้เตี้ย"เอี๊ยงที่เดินมาก็แขวะ
"โฮยไอ้หล่อไม่ต้องมาพูดเลยนะ แล้วนี้ก็ปล่อยได้แล้ว "เฟิร์นที่พูดแล้วกระทุ้งท้องพอร์ชไปที่หนึ่งเล่นเอาพอร์ชจุกไปเลยทีเดียว
"โอ๊ย ไอ้แสบเล่นซะจุกเลยไปขึ้นรถเลย"พอร์ชที่พูดแล้วลากเฟิร์นขึ้นรถไป
"พี่ฟางจะไปเลยไหมครับ"เอี๊ยงที่เดินมากับป๊อปปี้ก็พูด
"ไปเลยก็ได้จะ"ฟางที่พูดแล้วทั้งหมดก็ขึ้นรถไปที่ร้านกาแฟเล็กๆของเอี๊ยงที่อยู่หน้ารีสอตร์ส่วนเฟิร์นก็ไปทำงานกับพอร์ชที่โรงแรมของพอร์ช
"เป็นไงครับพี่เฟิร์น"เอี๊ยงที่พาฟางมาที่ร้านกาแฟก็พูด
"อืมบรรยากาศดีมากเลยเอี๊ยง"ฟางที่พูดแล้วสำรวจดูในร้าน
"พี่ฟางจะให้ตกแต่งอะไรหรือเพิ่มอะไรไหมค่ะ เดี๋ยวจะได้สั่งลูกน้องเพิ่มให้"ป๊อปปี้หญิงที่พูดแล้วยิ้ม
"ไม่ล่ะจะแค่นี้ก็ดีแล้ว แล้วให้พี่มาทำงานตอนไหนล่ะ"ฟางที่พูดแล้วถามเอี๊ยง
"ก็แล้วแต่พี่ฟางสะดวกเลยครับ ร้านนี้ก็ไม่มีผู้จัดการร้านก็ให้ป๊อปปี้ดูแลไปก่อนมีพี่ฟางมาก็ยิ่งดีเลยครับจะได้ช่วยกัน"เอี๊ยงที่พูดแล้วยิ้มให้ฟาง
"ได้เลยจะ งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้พี่มาเลยก็ได้ไม่มีปัญหา"ฟางที่พูดก่อนที่ทั้งสองจะกลับไปที่รีสอตร์ของตัวเอง
"ถึงล่ะ"พอร์ชที่พูดเฟิร์นทำหน้านิ่วใส่ชายหนุ่มก่อนจะเดินตามไปที่ห้องทำงาน
"สวัสดีค่ะคุณพอร์ช"โบว์เลขาสาวสวยของพอร์ชเดินมาสวัสดีอย่างเป็นมิตร
"เฟิร์นนี้โบว์เลขาพี่"พอร์ชที่แนะนำให้เฟิร์นรู้จักเฟิร์นก้มหัวให้แล้วเดินเข้าห้องทำงานไปโดยมีโบว์ตามมาด้วย
"แล้วนี้พี่พอร์ชจะให้เฟิร์นทำงานอะไรล่ะ"เฟิร์นที่พูดแล้วมองหน้าพอร์ช
"ก็มาเป็นเลขาพี่ไง"พอร์ชที่พูดเฟิร์นและโบว์เหวอไปนิดหนึ่งก่อนเฟิร์นจะมองหน้าโบว์อย่างเจื่อนๆ
"แล้วโบว์ล่ะพี่พอร์ชเฟิร์นไม่เอาด้วยหรอกนะถ้าพี่จะไล่เขาออก"เฟิร์นที่พูดอย่างจริงจังเขาก็ไม่อยากให้ใครต้องตกงาน
"พี่ไม่ได้หมายความว่าจะให้โบว์ออกจากงาน โบว์ก็ทำหน้าที่เหมือนเดิมส่วนเฟิร์นก็มาเป็นเลขาส่วนตัวของพี่"พอร์ชที่พูดแล้วก้มเซ็นเอกสารต่อ
"ยังไงอ่ะ"เฟิร์นที่งงแล้วมองหน้าพอร์ชอีก
"โบว์ก็เช็คตารางงานเช็คเอกสารตามเดิม ส่วนเราก็เวลาพี่ไปนัดพบลูกค้าไปสัมนาเราก็ไปกับพี่"พอร์ชที่มองหน้าเฟิร์น เฟิร์นที่ไม่ค่อยรู้เรื่องแต่รู้แค่ว่าต้องอยู่กับพอร์ชตลอด ส่วนโบว์ก็ถึงบางอ้อที่เจ้านายเขารับเฟิร์นมาเพราะว่าอยากให้อยู่ใกล้ก็ยกมือโอเคให้กับพอร์ชก่อนจะเดินออกไป
"แต่เราจะเป็นเลขาพี่แต่กลับแต่งตัวอย่างกะเด็กเนี้ยนะ"พอร์ชที่พูดแล้วมองเฟิร์นที่แต่งตัวกาเกงยีทขาดเสื้อเชิตร้องเท้าผ้าใบใส่หมวกแก๊ปสะพายกระเป๋าเป้อย่างกับเด็ก
"เอาการแต่งตัวก็ว่า ก็เฟิร์นแต่งงี้ประจำจะมาวิจารณ์ทำไม"ฟางที่พูดแล้วเข็มงตาใส่พอร์ช
"งั้นมานี้"พอร์ชที่พูดแล้วลากฟางมาที่ในเมืองก่อนที่จะลากมาที่ร้านเสริมสวยในห้าง
"พามาทำไม"เฟิร์นที่พูดแล้วมองหน้าพอร์ชอย่างงงๆ
"ไม่ต้องถามมานี้ คุณพิมพ์ครับช่วยจัดการเด็กคนนี้ให้เป็นผู้หญิงหน่อยสิครับ"พอร์ชที่พูดพิมพ์ที่มองเฟิร์นไปรอบๆแล้วยิ้มก่อนจะดันเฟิร์นเข้าไปลองชุดทำผมก่อนจะเดินออกมา เฟิร์นที่ถูกแปลงโฉมออกมาจากม่าน หน้าตาที่ถูกแต่งให้เขากับชุดทรงผมที่ดัดลอนสวยพร้อมกับสวมชุดเกาะอกสีพลาสเทลแล้วก็ร้องเท้าขัดชูสีหวานเดินออกมาเรียกสายตาชายหนุ่มที่ยืนตรงหน้าได้ไม่น้อย
"สวยละซี่"เฟิร์นที่เดินออกมาแล้วพูดติดตลกพอร์ชที่เห็นเฟิร์นพูดก็หมั่นเขี้ยวจึงแกล้งแหย่
"ก็ดีกว่าแต่ก่อนเยอะ"พอร์ชที่พูดเฟิร์นหันขวับไปมองทันทีก่อนที่พอร์ชจะจ่ายเงินค่าชุดแล้วชวนเฟิร์นไปเที่ยวต่อ
บ้านป๊อปปี้
"ฟาง ป๊อปคิดถึงฟางจังเลย ป๊อปไม่รู้ว่าจะตามหาฟางได้ที่ไหน"ป๊อปปี้ที่พูดแล้วมองรูปของฟางก่อนจะร้องไห้ออกมา คุณหญิงภรประภาและคุณภานพที่มองลูกชายก็อดส่งสารไม่ได้
"คุณฉันสงสารลูกจังค่ะ"คุณหญิงที่พูดแล้วซบอกสามี
"เรื่องทั้งหมดมันก็เกิดจากเรา ปล่อยลูกไปเถอะคุณหญิง ถ้าคุณไม่อยากเห็นลูกต้องทรมาร"ภานพพูดกับภรประภา
"ฉันจะเลิกกีดกันแก อดีตก็คืออดีตในเมื่อเรากลับไปแก้ไขมันไม่ได้ฉันก็จะช่วยลูกให้ถึงที่สุด"คุณหญิงที่พูดแล้วมองดูลูกชายอย่างเศร้าๆ
"นี้จะพาไปไหนเนี้ย"เฟิร์นที่ถูกพอร์ชลากขึ้นรถมาก็พูด
"ก็จะพาไปเที่ยวไง"พอร์ชที่พูดแล้วขับรถตะเวนพาเฟิร์นไปเที่ยวโดยที่แรกที่เขาไปคือพระธาตุดอยสุเทพทั้งสองสักการะบูชาก่อนที่พอร์ชจะพาเฟิร์นขึ้นไปที่ม่อนแจ่ม
"เป็นไงสดชื่นไหม"พอร์ชที่พูดแล้วเห็นคนตัวเล็กนั่งหลับตาพริ้ม
"ก็ดีนะหลังจากที่มาอยู่ที่นี้รู้สึกว่าดีขึ้นเยอะมากเลยแหละ ไม่ต้องปวดหัวจากเรื่องที่โน่น"เฟิร์นที่พูดแล้วพอร์ชก็มานั่งข้างๆเฟิร์น
"แล้วฟางเป็นไงบ้างล่ะ"พอร์ชถาม
"ก็ดีแต่ก็มีบ้างพี่ฟางคงยังเสียใจแหละ แต่พี่ฟางเป็นคนเข้มแข็งเฟิร์นเชื่อว่าพี่ฟางจะต้องผ่านมันไปได้ เอ่อพี่พอร์ชเฟิร์นของร้องอะไรพี่อย่างหนึ่งสิ"เฟิร์นที่พูดแล้วมองหน้าพอร์ช พอร์ชที่พยักหน้ารับ
"ถ้าพี่ป๊อปถามถึงพี่ฟางกับเฟิร์นพี่พอร์ชอย่าบอกว่าเราสองคนอยู่ที่นี้นะ นี้แค่เฟิร์นบอกว่าเราอยู่เชียงใหม่ไม่รู้ว่าพี่ป๊อปจะตามหาพวกเราเจอรึเปล่า พี่พอร์ชทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้นะถือว่าเฟิร์นขอร้อง
พี่ฟางจะได้ไม่เจ็บอีก ตอนแรกเฟิร์นก็อยากช่วยพี่ป๊อปแหละแต่เฟิร์นทนเห็นพี่เฟิร์นเจ็บไม่ได้"เฟิร์นที่พูดแล้วเขย่าแขนพอร์ช
"ได้สิ พี่ก็ไม่ได้คุยกับมันมาหลายวันแล้วล่ะ"พอร์ชที่พูดแล้วทั้งสองก็มองดูพระอาทิตย์ตกจนตอนนี้ใกล้จะมืดแล้ว
"พี่พอร์ชเฟิร์นรู้ว่าที่เชียงใหม่มีถนนคนเดินพาเฟิร์นไปหน่อยสิ"เฟิร์นที่พูดแล้วทำตาปริบๆให้พอร์ช
"ได้สิแต่ไม่กลับดึกนะเดี๋ยวฟางฆ่าพี่ตายแน่"พอร์ชที่พูดแล้วขับรถพาเฟิร์นมาที่ถนนคนเดิน
"โฮของเยอะมากเลยพี่พอร์ช"เฟิร์นที่พูดแล้วรีบวิ่งเข้าไปพอร์ชที่เดินมาแทบจะเดินตามไม่ทันเฟิร์นที่เดินไปซื้อของกิน จนไปสดุดกับร้านเสื้อคู่แล้วลากพอร์ชเขาไป
"พี่พอร์ชเฟิร์นอยากได้เดี๋ยวเฟิร์นให้พี่ตัวหนึ่งให้เฟิร์นตัวหนึ่ง"เฟิร์นที่พูดแล้วมองดูเสื้อคู่
"แต่พี่ต้องจ่าย"พอร์ชที่พูดเฟิร์นที่หันหน้ามาแล้วยิ้ม
"ฉลาดมาก"เฟิร์นที่พูดแล้วดูเสื้อคู่ต่อก่อนจะไปสดุดตากลับเสื้อที่เขียนว่าพ่อหมี แม่หมีเพราะเฟิร์นเป็นชอบหมีจึงอยากได้
"เอาตัวนี้ค่ะ"เฟิร์นที่พูดแล้วสั่งแม่ค้าให้เอาลงมาให้
"น้องนี้น่ารักจังเลยนะค่ะ แฟนแท็คแคร์ดีมากเลย"แม่ค้าพูดเฟิร์นรีบยกมือปฏิเสธพอร์ชที่อยากแกล้งเฟิร์นจึงรีบโอบไหล่
"ครับก็แฟนน่ารักหนิครับ"พอร์ชที่พูดแล้วมองเฟิร์น แม่ค้ายิ้มแล้วยืนเสื้อให้ทั้งสองหลังจากที่พอร์ชและเฟิร์นเดินที่ถนนคนเดินจนตอนนี้ก็ดึกมากแล้วพอร์ชที่พาเฟิร์นมาขึ้นรถด้วยความเพลียเฟิร์นจึงหลับไปพอร์ชที่มองคนตัวเล็กที่หลับก็ถอดเสื้อสูทห่มให้เฟิร์นก่อนจะขับรถไปส่งเฟิร์นที่บ้าน
"นี้เฟิร์นยังไม่มาอีกหรอครับพี่ฟาง"เอี๊ยงที่เดินลงมาเห็นฟางที่นั่งรอน้องสาวอยู่ก็ถาม
"จะเดี๋ยวรอก่อนนะ ออกไปตั้งแต่เช้ากลับมาซะดึก"ฟางที่พูดแล้วมองไปข้างนอกก่อนที่เสียงรถแล่นมาจอดที่หน้าบ้าน
"เฟิร์นถึงแล้ว เฟิร์น"พอร์ชที่ปลุกเฟิร์น เฟิร์นที่รู้สึกตัวแล้วก็เก็บของลงจากรถ
"พี่ไปก่อนนะ ฝันดีนะครับ"พอร์ชที่พูดก่อนะจะโบกมือให้เฟิร์น เฟิร์นที่เห็นเสื้อสูทคุมที่ไหล่ก็จะเรียกพอร์ชแต่รถของพอร์ชก็ออกไปแล้ว
"อะแฮมไปไหนมาครับ"เอี๊ยงที่เห็นเฟิร์นเดินมาก็แซว
"อะไร ก็มาแต่ทำงานไง"เฟิร์นที่พูดก่อนจะเดินไปแต่เอี๊ยงที่ดูเหมือนอะไรจะแปลกๆก็เดินมาหาเฟิร์น
"เดี๋ยวก่อนนะ แอ๊ะ"เอี๊ยงที่หมุ่นตัวเฟิร์นแล้วมองดูชุดที่เฟิร์นใส่
"ก่อนไปมันไม่ใช่ชุดนี้นิ"เอี๊ยงที่พูดแล้วมองหน้าเฟิร์น
"อื่อ อืมใช่ พี่พอร์ชเขาให้เปลี่ยนนะ ไปก่อนนะ"เฟินร์ที่พูดก่อนจะเดินไปแต่ฟางก็ทักซะก่อน
"อืม แล้วไปทำงานแต่ของเต็มมือเลยเนาะ"ฟางที่พูดแล้วมองถุงในมือเฟิร์น
"ก็แค่ไปเที่ยวแล้วก็เดินเล่นที่ถนนคนเดินนิดหน่อยนะ"เฟิร์นที่ถูกพี่สาวซัดก็ซ่อนถุงเสื้อผ้าทันที
เอี๊ยงที่เห็นเฟิร์นซ่อนก็ไปดึงถุงออกมา
"เฮ้ยไอ้เอี๊ยงเอามา"เฟิร์นที่เห็นเอี๊ยงเอาถุงเสื้อของตัวเองไปก็จะวิ่งไปเอาแต่เอี๊ยงไวกว่าเปิดถุงเสื้อออกมาดู
"แม่หมี โอ๊ยอะไรจะหวานขนาดนั้นคนที่มาส่งก็คงจะพ่อหมีสินะ"เอี๊ยงที่แซวเฟิร์นที่ดึงเสื้อตัวเองกลับก่อนจะตาขวางใส่เอี๊ยง
"เรื่องของฉัน"เฟิร์นที่พูดแล้ววิ่งขึ้นห้องไป
"สงสัยจะมีความรัก"ฟางที่พูดแล้วยิ้มออกมา
"ไม่น่าเชื่อว่าทะโมนแบบนี้จะมีคนชอบนะเนี้ย"เอี๊ยงที่พูดออกมาแล้วหันไปมองฟางก่อนจะยิ้มออกมา
ทุกสิ่งทุกอย่าง มันมีเวลาที่เหมาะสม ของตัวมันเอง
................................................................................................................
พอร์ช.
อัพแล้วก็ขอหวานให้พอร์ชเฟิร์นนิดนุ้ง เอาแล้วสิป๊อปรู้ตามที่เฟิร์นบอก แล้วไม่มีอุปสรรค์แล้วแต่ก็ยังไม่ตามหาพี่ฟาง
แถมพอร์ชก็ถูกสั่งห้ามไม่ให้บอกงานนี้เอาใจช่วยพี่ป๊อปยาวๆเลยจ้าาาา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
