ฤทธิ์รัก

.....กริช...........
ทันทีที่ส่งครีมที่บ้าน....ผมรีบขับรถกลับไปที่มอทันที...ภาพไวท์ที่เดินผ่านผมไปพร้อมกับใบหน้า
ที่แดงก่ำเหมือนพยายามระงับความเจ็บปวด...ผมอยากจะดึงร่างนั้นมากอด...แต่ผมกลับทำมันไม่
ได้...สิ่งที่ผมทำได้ในตอนนั้นคือผม...ต้องปล่อยให้ไวท๋เดินผ่านไป...แต่ตอนนี้...ผมกำลังจะ
กลับไปหาหัวใจของผม...กลับไปอธิบายเหตุผล...ผมไม่ขออะไร...ขอแค่ไวท์เชื่อใจผม...
"ไวท์!!!!...ไวท์!!!!!...เปิดประตูหน่อย...กูอธิบายได้นะ.....ไวท์!!!" ผมตะโกนอย่างบ้า
คลั่ง...ความรู้สึกตอนนี้มันปั่นป่วนไปหมด...ไม่ว่าไวท์จะโกรธ  จะเกลียดผมยัง
ไง...ขอแค่ไวท์ยอมเปิดโอกาสให้ผมได้อธิบาย...ผมขอแค่นั้นจริง ๆ
"ปึง!!" เสียงประตูห้องไวท์เปิด...แต่...
"พี่...มาหาเจ้าของห้องคนเก่าเหรอครับ...เค้าเพิ่งขนของออกไปเมื่อกี้นี้เอง...พี่ลองวิ่งไปดูนะ
ครับ...เผื่อทัน..." มึงรอกูหน่อยนะไวท์...กูมาตามคำสัญญาแล้ว...
"ไวท์...ไวท์....จะกลับบ้านจริงๆ เหรอ.."
"อืม...ปาย...อยู่ที่นี่ดูแล....ตัวเองดี ๆ นะ...กัป...ก็อย่าทำให้ปายเสียใจนะ...ขอบคุณมาก
สำหรับทุกอย่าง"
"มึง...จะไปทั้งๆ ...ที่ทุกอย่างมันยังไม่เคลียร์เหรอว่ะ...บางทีไอ้กริช...มันอาจมีเหตุผลของมัน
ก็ได้...กูว่ามึง...รอมันหน่อยดีว่ะ.." บอกตามตรงว่าผมเชื่อใจไอ้กริชมัน...แต่ผมอยากให้มัน
ชัดเจนกับไวท์หน่อย...ถ้ามันปล่อยให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้...ผมกลัว...ว่ามันจะเสียไวท์ไป...
"ไวท์...ว่าคงต้องปล่อยให้มันเป็นแบบนี่แหละดีแล้ว...ทุกอย่างที่ผ่านมา...ไวท์มีความสุขกับมัน
พอแล้ว...ไวท์ไปแล้วนะ..."
"โชคดีนะ!!! เสียงปายตะโกนไล่หลังผม...
หลังจากที่ไวท์ขึ้นรถแท๊กชี่ไปได้แค่วินาทีเดียว...เสียงกริชร้องดังลั่น...พร้อมกับวิ่งตามรถคัน
นั้น...แต่มันสายเกินไป...
"ไอ้กริช!!!...ตุ๊บ!!!...ตุ๊บ!!!"ผมเชและล้มลงเมื่อรู้สึกได้ถึงแรงประทะที่ทุ่มลงมาตรงปาก
ผม...กัป...มันคงโกรธผมมาก...ผมจึงปล่อยให้มันระบายความโกรธ...จนกระทั่ง...
"กัป...กัป...พอแล้ว.." 
"มึง!!!กลับมาทำไมซากไรว่ะ!!...มึงรู้ไหมว่าไวท์เสียใจ...และเจ็บปวดมากแค่ไหน...มึงบอกให้
เค้ารอมึง...เพื่อให้มารับรู้ว่า...มึงมีคนอื่นเหรอ...ไอ้ระยำเอ้ย!!" ผมเหลืออดจริง ๆ ที่กริชมันทำ
แบบนี้...ยิ่งผมเจอมัน...ผมยิ่งอยากชัดมันให้รู้สึก...เผื่อมันจะช่วยกระตุ้นให้มัน...รู้ว่า...มันต้อง
ทำยังไง...
"มึงจะด่า...จะแตะ...จะต่อย...หรือจะฆ่ากูเลยก็ได้นะ...ถ้ามันทำให้มึงดีขึ้น" ผมยอมแพ้
แล้ว...ผมทำหัวใจตัวเองหล่นหาย...ผมคงไม่มีโอกาสจะได้มันกลับมาอีกแล้ว...ความรู้สึกตอน
นี้...ตอนที่ผมไม่มีไวท์...ผมอยากตาย...ผมคงอยู่ไม่ได้...ถ้าขาดมันไป...
"ไอ้สัตว์!!!...ที่กูต่อยมึง...กูแค่อยากเตือนสติมึง...อยากให้มึงทำอะไรสักอย่าง...ไม่ใช่ให้มึง
กลายเป็นได้ขี้ขลาดแบบนี้...กูขอเตือนมึงด้วยความหวังดี...ถ้ามึงยังไม่คิดจะดึงไอ้ไวท์กลับมา
ตอนนี้...มึงอาจจะเสียมันไปตลอดชีวิต" ภาพของกริชที่มันล้มลง...อย่าคนแพ้ทำให้ผม
สงสาร...แต่ผมจะมัวใช้ความสงสารนั้นทำไม...ผมควรจะทำอะไรสักอย่างเพื่อให้มันรู้สึก
ว่า...ต้องสู้ต่อไป...แต่ตอนนี้ผมคงไม่ต้องทำมันแล้วเพราะเจ้าของหัวใจของกลับมันมาแล้ว...
"กริช!!!!!"
...จบตอนแล้ว.....เรื่องราวความกำลังจะกลายเป็นเรื่องดี ๆ หรือกลับทำให้ทุกอย่างแย่ลง...
อย่าลืมติอตามกันนะค่ะ...^^