ฤทธิ์รัก

"ฮัลโหล...พี่กำลังพักเที่ยงอยู่....น้องละทำอะไรอยู่...ตอนเย็น...ได้สิ...โอเค...แล้วเจอกันนะ
ครับ" 1 อาทิตย์แล้วที่พบกับพีเจอกันที่สวนสาธารณะนั้น...ผมไม่รู้ว่าผมเป็นอะไร...แต่รู้ว่าทุกครั้งที่
เจอพี...ผมมีความสุขมาก...มากจนลืมใครบางคนไปแล้ว(รึเปล่า)...
"ปาย...คุยกับใครเหรอ...."
"อ่อ...น้องข้างบ้านอะ...ทำไมเหรอ"
"เปล่า...ไวท์แค่สงสัย...ว่าปายเปลี่ยนเบอร์มือถือเหรอ"
"ใช่....เพิ่งเปลี่ยนเมื่อวาน...ขอโทษที่ไม่ได้บอก...อะ...นี่เบอร์ใหม่...ไวท์...ปายยังไม่อยากให้
ใครรู้เบอร์ใหม่อะ...ไวท์อย่าเพิ่งบอกใครนะ"
"อืม..."
หลังจากที่ผมออกจากโรงพยาบาลมา...กริชก็เล่าเรื่องทุกอย่างของปายกับกัปตันให้ผมฟัง...ผม
เคลียร์กับปาย...ปายบอกว่าไม่ได้โกรธหรือรู้สึกอะไรกับเรื่องที่เกิดขึ้นแล้ว...ภายใต้ท่าทีที่
พยายามปกปิดความเสียใจของปายผมรู้ว่าปายยังเสียใจและรับไม่ได้กับสิ่งที่เกิดขึ้น...ผมไม่รู้ว่า
ตอนนี้ปายกำลังคิดอะไรอยู่...แต่เท่าที่ผมสัมผัสได้...ปายเปลี่ยนไป...
"กริช...ช่วงนี้ปายแปลก ๆ ...ปายดูสดใส...และร่าเริงเกินไป...มันเร็วเกินไปสำหรับคนที่กำลัง
เสียใจหรืออกหักจากความรักนะกริช...แถมทุกครั้งที่หมดคาบเรียนปายก็มักจะรีบกลับบ้าน
ทันที...ไม่รอ...ไม่ถาม...ไม่ใส่ใจ...เหมือนแต่ก่อน...หรือว่าปายจะหมดรักกัปจริง ๆ แล้ว..."
"ไวท์...กูว่าเราคงต้องบอกไอกัปมัน...ให้มันทำอะไรสักอย่าง...เพื่อให้ปายกลับมาเหมือน
เดิม...ก่อนที่จะสายไป..."
"แล้วเราจะทำยังไงดี...."
"กูจัดการเอง...มึงแค่อยู่ข้าง ๆ กู แบบนี้...พอ"
...........สวนสาธารณะข้างมอ.................
"พี่ปาย....ทางนี้ครับ..."
"รอนานไหม...พี่ซื้อเค้กมาฝาก...อ่อ...พี่ไม่รู้ว่าพีชอบรสไหน...ก็เลยเอามา 2 รส ให้เลือก..."
"พี่ปาย...ผมก็ซื้อเค้กมาให้พี่เหมือนกัน...และผมก็ไม่รู้ว่าพี่ชอบรสไหน...ผมก็เอามา 2 รสเหมือน
กัน..."
"ห๊ะ...จริงดิ...5555...ใจตรงกันชะงั้น...ว่าแต่ทำไมวันนี้ซื้อเค้กมาล่ะ..."
"อ่อ...วันนี้วันเกิดผม...ไม่เคยมีใครซื้อเค้กให้ผม...ผมซื้อเค้กให้ตัวเองทุกปี..."สายตาที่หลุบลงต่ำ
ของพี...ทำให้ผมสงสารจับใจ...ผมจึงเอื้อมมือไปลูบหัวเกรียน ๆ นั้น...พร้อมกับเอาเค้กทั้งหมดตั้ง
รวมกันบนโต๊ะแล้ว...
" Happy Birth  Day To You Happy Birth Day To You  Happy Birth To You...ขอให้
พีโชคดีมีความสุขตลอดปีนะครับ...อ่อ...ไม่มีเทียนปัก...ไม่ต้องเป่าก็ได้เนอะ"
" พรึบ!!!...ขอบคุณนะครับพี่ปาย...ขอบคุณ....พี่รู้ไหมเค้กและคำอวยพรของพี่เป็นของขวัญชิ้น
แรกของผม...และผมสัญญา...ผมจะเก็บมันไว้ที่ตรงนี้...ที่หัวใจ..." แรงกอดของพี...ทำให้ผมรู้สึก
แปลกๆ ...ยิ่งพีจับมือผมไปวางที่ตำแหน่งอกด้านซ้ายด้วยแล้ว...ผมรู้สึกได้ถึงแรงเต้นของหัวใจของ
พีที่มันดังจนเกือบจะทะลุออกมา...เหมือนกับหัวใจของผมที่มันสั่นไหวทุกครั้งที่สบตาใส ๆ
นั้น...ผมเป็นอะไร..
"อ่อ...ขอโทษนะครับ...ผมดีใจมากไปหน่อย..."
"ไม่เป็นไรหรอก...มากินเค้กกันดีกว่า...พรุ่งนี้พี่ติดธุระที่มอ...คงจะกลับช้า...พีไม่ต้องรอนะ.."
"งั้น...ผมรอพี่ที่หน้าบ้านพี่นะครับ....อ่อ...ผมรอพี่ได้ใช่ไหมครับ"
"อืม....ได้สิ"
ท่าทางความสุขและความรู้สึกดีๆที่่ทั้งคู่กำลังมีให้กัน...ผมไม่รู้ว่ามันคืออะไร...ผมรู้แต่ว่า...ปายเป็น
ของผม...ผมควรจะทำอะไรสักอย่าง...เพื่อดึงหัวใจผมคืนมา...
"ได้ใหม่แล้วลืมเก่าเลยนะมึงไอ้ปาย...มึงอย่าคิดว่า...กูจะปล่อยให้มึงทิ้งกูไป...หึ....หึ...แล้วเจอ
กันนะ.....ไอ้เด็กแสบ!!"
 
...........เรื่องราวจะดำเนินต่อไปยังไงอย่าลืมติดตามกันนะค่ะ^^................