ฤทธิ์รัก

............มุมหนึ่งของมหาวิทยาลัย...........
"ไวท์...ตรงนี้ปา่ยว่าเนื้อหามันน้อยไปหน่อย...ต้องเพิ่มหัวข้อนี้ให้มันดูสมดุลกับข้อความที่เราต้อง
ขยาย..."
เสียงปายกำลังทบทวนข้อมูลที่จะเอาไปทำรายงาน...ความจริงรายงานที่จะทำ...ผมทำเสร์จ
หมดแล้ว...แต่มันเป็นแผนของกริชที่อยากจะพิสูจน์อะไรบางอย่าง...
"อ่อ...งั้นข้อมูลทุกอย่างที่ปายให้ไวท์ไป...ปายขอเอาไปทบทวงอีกครั้งแล้วเราค่อยมาเช็คดูอีกที
ก่อนพิมพ์...วันนี้ปายขอกลับบ้านก่อนนะ...พอดีมีธุระ..ที่บ้าน...."
"โอ๊ย!!!...ปายไวท์ปวดท้องอะ...ปะ...ปาย..อย่างเพิ่งกลับบ้านตอนนี้ได้ไหม...อยู่เป็นเพื่อนไวท์
ก่อน...." แต่ปายดันหาข้อมูลทุกอย่างทันเสร็จก่อนเวลามาก...ผมจึงต้องใช้วิธีอื่นเพื่อถ่วงเวลา
ไว้...
"อ้าว!!!...ไวท์ปวดมากไหม.....ให้ปายพาไปห้องพยาบาลไหม..."
"มะ...ไม่เป็นไร...ไปพักที่ห้องกริชก็ได้....ไวท์....รบกวนเวลาปายรึเปล่า...."
"เปล่าเลย...มาเดี๋ยวปายช่วยพยุง...อ่อ...แล้วนี่กริชไม่อยู่เหรอ...."
"กริชไปธุระเรื่องงานของมหาลัยอะ...คงจะกลับค่ำ ๆ หน่อย..."
"ค่ำๆ เหรอ...."
"ปาย....รีบกลับบ้าน...รึเปล่า...."
"ก็...รีบนะ...แต่ปายคงทิ้งไวท์ไว้คนเดียวไม่ได้หรอก...งั้นปายโทรบอกที่บ้านก่อนนะ"
"ขอบคุณนะปาย"
.........หน้าบ้านปาย...
 ผมนั่งรอที่หน้าบ้านพี่ปาย...มาสักพัก...ก็ไม่มีวี่แววว่าพี่ปายจะมาสักที....จนกระทั่ง...
"ฮัลโหลพี่ปาย...วันนี้ไม่ได้กลับแล้วเหรอ...ไม่เป็นไรครับ...ครับ...ฝันดีนะครับพี่"
"เสียใจมากไหมน้องชาย...!!!...." เสียงที่ดังขึ้นข้างหลังทำให้ผมต้องหันกลับไปมอง...
"มานั่งรอแฟนคนอื่นกลับบ้านทุกวัน..แบบนี้...น่าสงสารจริงๆ"
"ไอ้กัป..มึงใจเย็น ๆ ดิ....อ่อ..พี่เป็นเพื่อนของปาย..."
"ส่วนกู!!!...เป็นแฟนปาย...และก็ไม่ใช่แฟนธรรมดา...เป็นผั..."
"ไอ้เหี้ยกัป!!!...มึงเงียบไปเลย...และไปรอกูที่รถ...เดี๋ยวกูเคลียร์เอง...ไปสิ!!!" ผมพยายามดัน
หลังไอ้กัปให้มันไปที่รถ....เพราะถ้ายังปล่อยให้มันพร่ำอยู่ตรงนี้...คงได้มีเรื่องกันแน่...
"อ่อ...พี่ขอโทษแทนเพื่อนพี่ด้วย...มันใจร้อนไปหน่อย...แต่พวกพี่มาดีนะ...แค่อยากมาบอก
ว่า..."
"พี่ไม่ต้องพูดหรือบอกอะไรผมหรอกครับ...ผมรู้ว่าเพื่อนพี่เป็นแฟนกับพี่ปาย...และรู้ว่าพี่ปายก็ยัง
รักเพื่อนพี่อยู่...ผมไม่ได้คิดจะแย่งพี่ปายจากเพื่อนพี่...ผมแค่อยากดูแลพี่ปาย...และอยู่ข้าง ๆ
แบบนี้...พี่สบายใจได้นะครับ...ผมบริสุทธิ์ใจและเป็นลูกผู้ชายพอที่จะไม่ทำเรื่องแย่ ๆ แบบ
นั้น...เพราะผมคงมีสิทธิ์แค่นี้..." น้ำเสียงที่หนักแน่นของคนตรงหน้าทำให้ผมนับถือในความกล้า
และมั่นคงในรัก...
"พี่เชื่อนะว่า...ถึงแม้ว่ารักครั้งนี้ขอน้องจะไม่สมหวัง...แต่อย่างน้อยช่วงเวลาดี ๆ ที่น้องได้รับจาก
ปาย...มันจะอยู่ในใจน้องตลอดไปนะ...น้องลองเปิดใจ...แล้วพยายามมองรอบ ๆ ตัว...น้องบ้าง
อาจจะพบความรักที่มันเป็นของน้องก็ได้....สู้ ๆ นะครับ..."
"ฝากเพื่อนพี่ดูแลพี่ปายด้วยนะครับ..ผมอยากเห็นพี่ปายมีความสุข...."
"ครับ..."
ผมรู้มาตลอดว่าพี่ปายมีแฟนแล้ว...เพราะผมแอบมองพี่ปายทุกครั้งที่พี่ปายเที่ยวสวนสาธารณะ
ผมนั่งรอฝั่งตรงข้ามทุกวันเพื่อจะรอว่าเมื่อไหร่พี่ปายจะมาที่นี่อีก...จนวันนั้น...พี่ปายมาคน
เดียว...มาพร้อมกับความเสียใจ...ใบหน้าที่นองไปด้วยน้ำตาของพี่ปายในวันนั้น...ทำให้ผมต้อง
แกล้ง...เดินชน...แกล้งทำทีเป็นว่าจะรีบไปขึ้รถทั้ง ๆ ที่อยากจะถามใจจะขาดว่าพี่เป็นอะไรรึ
เปล่า...เสียใจหรือทุกข์ใจอะไรไหม...แต่ผมไม่อยากให้พี่ปายต้องนึกถึงมันอีก...ผมจึงพยายาม
ทำทุกอย่างเพื่อให้พี่ปายยิ้ม...หัวเราะได้...และผมก็ทำมันสำเร็จ...แต่ตอนนี้คงหมดหน้าที่ของผม
แล้ว...เมื่อเจ้าของหัวใจตัวจริงมาทวงตำแหน่ง...เดิมที่เค้าเคยยืนอยู่ข้าง ๆ พี่ปาย...ผมขอให้พี่มี
ความสุขและรักษาหัวใจของพี่ให้ดี ๆ นะครับ...พี่ปาย...
.............ห้องกริช......
"นี่มันอะไรกันไวท์!!...ทุกคนหลอกปาย...เพราะอยากจะช่วยให้ปายกับกัปคืนดีกันแค่นั้น
 เหรอ...ปายบอกแล้วไงว่าปายลืมทุกอย่างไปหมดแล้ว..." เสียงปายแผดเสียงดังลั่นเมื่อผมถุกจับ
ได้ว่าไม่ได้ปวดท้องจริง ๆ ...ในเมื่อแผนแตกแล้วผมจึงจำเป็นต้องเล่าแผนการของกริชให้ปาย
ฟัง...อย่างเลี่ยงไม่ได้...
"ทุกคนทำเพื่อปายนะ...ไวท์อยากให้ปายมีความสุข...อยากให้ปายให้โอกาสกัปได้แก้ตัว
บ้าง...กัปรักปาย...แค่ไหน...ปายสัมผัสมันไม่ได้เหรอ..."
"หึ...หึ...รักที่กัปมีให่ปายมันก็แค่รักที่มาจากความต้องการทางร่างกายของปาย...กัปบอกและย้ำ
ปายเสมอว่า...กัปต้องการแค่เงินของปาย...ไม่ใช่หัวใจ...ปายทนให้กัปทำร้ายความรักของปาย
แบบนี้ไม่ไหวแล้วไวท์...ปายเจ็บปวด....."
"ปาย...ไวท์เชื่อนะว่ากัปรักปายจริง ๆ ...ปายไม่เชื่อ...ปายดูนี่สิ"
"ปายอยากมีแหวนสักวงเพื่อแสดงถึงของแทนใจกับกัปไม่ใช่เหรอ...กัปออกแบบมันเองกับมือเลย
นะ...ตั้งแต่ที่ปายบอกเลิกกัปวันนั้น...กัปก็เอาแต่วาดรูปออกแบบแหวนนี้ให้ปาย...เพื่อหวังว่าสัก
วันหนึ่งปายกลับมา...กัปจะได้มอบมันด้วยมือของกัปเอง...ปาย...กัปอาจจะพูดไม่ตรงกับการกระ
ทำ...เพราะกัปแสดองออกไม่เป็น...ปายเชื่อรึยัง...อืม...." ภาพวงแหวนที่สลักชื่อ ปาย &
กัปตัน...เด่นตระหน่าอยู่ข้างรอบวงแหวน...มันสวยงามมาก...จนรู้สึกได้ถึงความรักที่กัปมีให้
ผม...ผมควรกลับไปหาหัวใจของผมสินะ....ผมลืมรักของเราไปได้ยังไง....
"ขอบคุณมากนะไวท์....ขอบคุณ...."
"ก็อก ๆๆๆๆ"  เสียงเคาะประตูดังขึ้น...
"กัป!!!!...ปายขอโทษ...." ทันทีทีปายเห็นหน้าผม....ปายสวมกอดผมด้วยความคิดถึง..ผมจึง
กอดตอบไปด้วยความรัก....ผมได้ปายกลับมาแล้ว....ผมได้หัวใจของผมกลับมาที่เดิมแล้ว...
...............จบตอนแล้ว.........อุปสรรคความรักของทั้งสองคู่หมดไปแล้ว....ตอนต่อไปจะมีแต่
ความหวาน ๆ ฟิน ๆ ส่งท้านตอนจบนะค่ะ...^^