I keep you safe บอดี้การ์ดหน้าใสขโมยหัวใจนายซุปตาร

“ยะ...อย่าเข้ามานะ   ชะ...ชะ...ช่วยด้วย!!!”
            ร่างบางร้องตะโกนขอความช่วยเหลืออย่างหมดหนทาง  ขณะวิ่งไปในถนนสายเปลี่ยวด้วยความหวังว่าจะมีคนผ่านมาช่วย
            “หนีไปก็เท่านั้นแหละ”
            เสียงของผู้ล่าดังขึ้นอย่างราบเรียบ ไม่รีบร้อน อย่างกับว่าเหยื่อของเขาไม่มีทาง
หนีพ้น  เสียงฝีเท้าเดินอย่างช้าๆ  ต่างกับเสียงฝีเท้าของร่างบางผู้เป็นเหยื่อที่รนราน
รีบร้อน  อย่างหาทางรอด
            ร่างบางหนีเข้าไปในความมืดโดยหวังว่าความมืดจะอำพรางตัวเธอไม่ให้ผู้ล่าเห็น  ร่างบางพยายามจะหายใจเป็นปกติ  เพื่อไม่ให้ผู้ล่าได้ยินเสียง
            ผู้ล่ายิ้มในใจ  กวาดสายตาไปทั่วความมืดมิดที่เป็นป่ารกชันมองหาร่างบางที่
กำลังหวาดกลัว  รู้สึกดีที่ตนเองได้เป็นผู้ล่า
            “เล่นซ่อนแอบเหรอ  ได้  เดี๋ยวฉันเป็นคนหาให้”
            เสียงนั้นทำเอาร่างบางสะดุ้งสุดตัว  กว่าจะรู้ตัวว่าได้เปิดเผยที่ซ่อนของตัวเองก็
สายไปซะแล้ว
            ผู้ล่าแสยะยิ้ม เดินเข้าไปใกล้ๆ พร้อมยกกระบองเหล็กเตรียมฟาดไปที่ร่างบางสุดแรง
            “Game Over”
            นั่นเป็นเสียงสุดท้ายที่ร่างบางได้ยิน  เพราะกระบองเหล็กได้ถูกฟาดมาที่ร่าง
ของตน
            ผู้ล่าฟาดกระบองเหล็กไปที่ร่างบางเต็มแรง  ยิ้มอย่างพอใจ  มองเลือดอุ่นๆที่
กำลังไหลออกมาจากร่างบางอย่างช้าๆ
 
วันรุ่งขึ้น
            มีข่าวหน้าหนึ่งพาดหัวตัวใหญ่ของหนังสือพิมพ์ทุกสำนักว่า
            “เหยื่ออีกรายของฆาตกรโรคจิต  ศพที่ 3 ฟาดกระหน่ำเละทั้งร่าง”