ไม่พูดก็ได้ยิน (Unspoken Word)
9.7
เขียนโดย 
flame
วันที่ 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 เวลา 01.10 น.
31 chapter
213 วิจารณ์
43.31K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 7 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 19.50 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
28) 28. ไม่พูดก็ได้ยิน (Unspoken Word) KOEN-FAYE II
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความไม่พูดก็ได้ยิน (Unspoken Word) KOEN-FAYE ll
"ตอนนี้น้องแฟร์ปลอดภัยแล้วนะเฟย์ เดี๋ยวพี่จะย้ายยัยหนูให้ไปพักที่ห้องพักฟื้นเด็กแล้วกันนะ"หมอหนุ่มพูดขึ้น พร้อมกับยิ้มให้เฟย์ แล้วกุมมือบางไว้
เขื่อนขบกรามแน่นจนขึ้นสันนูน มือหนากำแน่นเพื่อระงับอารมณ์โมโหของตัวเอง
พลาดแค่ครั้งเดียวก็เกินพอแล้ว
"ยังไงเฟย์ก็ขอบคุณพี่หมอนะค่ะ ที่ช่วยน้องแฟร์ไว้"เฟย์เอ่ยขอบคุณ เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาก็ได้เขาที่คอยช่วยเหลือเธออยู่ตลอด
"ไม่เป็นไรครับ อย่าลืมสิว่าพี่ก็เอ็นดูน้องแฟร์เป็นลูกสาวของพี่เหมือนเดิมกัน งั้นพี่ขอตัวไปดูคนไข้ก่อนนะ เสร็จแล้วจะแวะไปดูอาการให้ยัยหนูนะ"หมอหนุ่มพูด ก่อนจะเดินแยกออกไปดูคนไข้รายอื่นต่อ
เฟย์ที่เห็นเขื่อนยืนมองเธออยู่ ก็รีบเดินตามบุรุษพยาบาลที่กำลังเข็นเตียงของลูกสาวไปที่ห้องพักฟื้น
หมับ!
เขื่อนคว้าแขนเรียว ก่อนจะลากเธอไปที่ลานจอดรถทันที โดยไม่สนใจอาการขัดขื่นของเธอ
"ปล่อยนะ!!! คุณจะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ!!! ปล่อย!!!"เฟย์โวยวายเสียงดัง ก่อนจะถูกเขื่อนจับยัดเข้าไปในรถของเขา ก่อนที่เขาจะเดินอ้อมไปนั่งที่คนขับ
เฟย์กำลังจะเปิดประตูลงจากรถเพื่อหนีเขื่อน แต่ก็ช้าไป เมื่อเขื่อนคว้าแขนเธอไว้ได้ซะก่อน
"ปล่อยฉันนะ!!! ฉันจะไปหาลูก!!!"เฟย์โวยวายลั่น พยายามแกะมือของเขื่อนออกจากแขนของเธอ แต่ก็ไม่เป็นผลเมื่อเขาบีบรัดแขนเธอไว้แน่น
"ได้ไปหาแน่ แต่หลังจากที่เราเคลียร์กันรู้เรื่องแล้ว!"เขื่อนพูด ก่อนจะดึงแขนเฟย์ให้นั่งที่ แล้วเอื้อมมือไปปิดประตูรถ ก่อนจะขับรถออกจากลานจอดรถของโรงพยาบาลไป
--------------------
เส้นทางที่ออกไปต่างจังหวัด ทำให้เฟย์หันกลับมามองเขื่อนทันที
"นี่คุณจะพาฉันไปไหน?"เฟย์ถามอย่างระแวง แต่เหนือสิ่งใดคือ เป็นห่วงลูกสาวที่นอนอยู่โรงพยาบาล
"ไปในที่ที่มีเราสองคนไง"เขื่อนตอบ แต่ไม่ได้ละสายตาจากถนน
"ไม่มีที่ไหนสำหรับฉันกับคุณหรอก!!! จอดรถ!!! ฉันจะกลับไปหาลูก!!!"เฟย์ว่าเสียงดัง แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ทำในสิ่งที่เธอต้องการ
"หูหนวกหรือไง!? ฉันบอกให้จอดรถ!!!"
"ไม่จอด เพราะเรามีเรื่องที่ต้องคุยให้รู้เรื่อง!"เขื่อนพูด ก่อนจะเลี้ยวรถเข้าถนนลูกรัง แล้วขับต่อไปเรื่อยๆ
"แต่ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคนอย่างคุณ!!! เสียใจที่ทำร้ายน้องแฟร์ไม่ตายหรือไง!?"เฟย์ถามแทงใจดำ นึกโมโหที่เขากล้าทำร้ายลูกจนเจ็บหนักแบบนั้น
ตั้งแต่เธอคลอดลูกและเลี้ยงมาจนโต ไม่เคยมีสักครั้งที่เธอจะทำให้ลูกเจ็บขนาดนี้ แล้วเขาเป็นใครถึงได้มาทำร้ายลูกของเธอ
เขื่อนชะงัก ก่อนจะหันกลับมามองเฟย์ที่จ้องเขาเขม็ง เธอคงโกรธเขามากที่ทำลูกเจ็บ
"ผมขอโทษ..."เขื่อนเอ่ยขอโทษเสียงแผ่ว ก่อนจะหันกลับไปมองทางอีกครั้ง ก่อนจะเลี้ยวเข้าบ้านหลังหนึ่ง แล้วจอดรถหน้าบ้านหลังนั้น
"เก็บคำนั้นไว้เถอะ แล้วไม่ต้องมายุ่งกับพวกเราอีก!"เฟย์พูด ทำให้เขื่อนหันกลับมามองเฟย์ทันที
"ทำไมผมจะยุ่งไม่ได้!!! เขาเป็นลูกผมนะ!!!"เขื่อนเดือดจัด ที่เฟย์พูดเหมือนไม่อยากให้เขากลับเข้าไปในชีวิตของเธอกับลูก
"ไม่ใช่!!! เขาไม่มีพ่อใจร้ายแบบคุณ!!!"เฟย์เถียงกลับ เมื่อสิ่งที่เธอกลัวเป็นจริง
"เหรอ งั้นผมเนี่ยแหละที่จะทำให้มันเป็นจริง!"เขื่อนพูดจบ ก็ลงจะรถ ก่อนจะเดินอ้อมมาเปิดประตูฝั่งเฟย์แล้วลากหญิงสาวลงจากรถ ก่อนจะเดินเข้าไปในบ้านทันที ไม่สนใจเสียงโวยวายของหญิงสาวแต่อย่างใด
--------------------------------------------
คัทททททททททท!!!
เขื่อนจะทำอะไรเฟย์!?
โปรดติดตามในตอนต่อไป!!!
"ตอนนี้น้องแฟร์ปลอดภัยแล้วนะเฟย์ เดี๋ยวพี่จะย้ายยัยหนูให้ไปพักที่ห้องพักฟื้นเด็กแล้วกันนะ"หมอหนุ่มพูดขึ้น พร้อมกับยิ้มให้เฟย์ แล้วกุมมือบางไว้
เขื่อนขบกรามแน่นจนขึ้นสันนูน มือหนากำแน่นเพื่อระงับอารมณ์โมโหของตัวเอง
พลาดแค่ครั้งเดียวก็เกินพอแล้ว
"ยังไงเฟย์ก็ขอบคุณพี่หมอนะค่ะ ที่ช่วยน้องแฟร์ไว้"เฟย์เอ่ยขอบคุณ เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาก็ได้เขาที่คอยช่วยเหลือเธออยู่ตลอด
"ไม่เป็นไรครับ อย่าลืมสิว่าพี่ก็เอ็นดูน้องแฟร์เป็นลูกสาวของพี่เหมือนเดิมกัน งั้นพี่ขอตัวไปดูคนไข้ก่อนนะ เสร็จแล้วจะแวะไปดูอาการให้ยัยหนูนะ"หมอหนุ่มพูด ก่อนจะเดินแยกออกไปดูคนไข้รายอื่นต่อ
เฟย์ที่เห็นเขื่อนยืนมองเธออยู่ ก็รีบเดินตามบุรุษพยาบาลที่กำลังเข็นเตียงของลูกสาวไปที่ห้องพักฟื้น
หมับ!
เขื่อนคว้าแขนเรียว ก่อนจะลากเธอไปที่ลานจอดรถทันที โดยไม่สนใจอาการขัดขื่นของเธอ
"ปล่อยนะ!!! คุณจะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ!!! ปล่อย!!!"เฟย์โวยวายเสียงดัง ก่อนจะถูกเขื่อนจับยัดเข้าไปในรถของเขา ก่อนที่เขาจะเดินอ้อมไปนั่งที่คนขับ
เฟย์กำลังจะเปิดประตูลงจากรถเพื่อหนีเขื่อน แต่ก็ช้าไป เมื่อเขื่อนคว้าแขนเธอไว้ได้ซะก่อน
"ปล่อยฉันนะ!!! ฉันจะไปหาลูก!!!"เฟย์โวยวายลั่น พยายามแกะมือของเขื่อนออกจากแขนของเธอ แต่ก็ไม่เป็นผลเมื่อเขาบีบรัดแขนเธอไว้แน่น
"ได้ไปหาแน่ แต่หลังจากที่เราเคลียร์กันรู้เรื่องแล้ว!"เขื่อนพูด ก่อนจะดึงแขนเฟย์ให้นั่งที่ แล้วเอื้อมมือไปปิดประตูรถ ก่อนจะขับรถออกจากลานจอดรถของโรงพยาบาลไป
--------------------
เส้นทางที่ออกไปต่างจังหวัด ทำให้เฟย์หันกลับมามองเขื่อนทันที
"นี่คุณจะพาฉันไปไหน?"เฟย์ถามอย่างระแวง แต่เหนือสิ่งใดคือ เป็นห่วงลูกสาวที่นอนอยู่โรงพยาบาล
"ไปในที่ที่มีเราสองคนไง"เขื่อนตอบ แต่ไม่ได้ละสายตาจากถนน
"ไม่มีที่ไหนสำหรับฉันกับคุณหรอก!!! จอดรถ!!! ฉันจะกลับไปหาลูก!!!"เฟย์ว่าเสียงดัง แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ทำในสิ่งที่เธอต้องการ
"หูหนวกหรือไง!? ฉันบอกให้จอดรถ!!!"
"ไม่จอด เพราะเรามีเรื่องที่ต้องคุยให้รู้เรื่อง!"เขื่อนพูด ก่อนจะเลี้ยวรถเข้าถนนลูกรัง แล้วขับต่อไปเรื่อยๆ
"แต่ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคนอย่างคุณ!!! เสียใจที่ทำร้ายน้องแฟร์ไม่ตายหรือไง!?"เฟย์ถามแทงใจดำ นึกโมโหที่เขากล้าทำร้ายลูกจนเจ็บหนักแบบนั้น
ตั้งแต่เธอคลอดลูกและเลี้ยงมาจนโต ไม่เคยมีสักครั้งที่เธอจะทำให้ลูกเจ็บขนาดนี้ แล้วเขาเป็นใครถึงได้มาทำร้ายลูกของเธอ
เขื่อนชะงัก ก่อนจะหันกลับมามองเฟย์ที่จ้องเขาเขม็ง เธอคงโกรธเขามากที่ทำลูกเจ็บ
"ผมขอโทษ..."เขื่อนเอ่ยขอโทษเสียงแผ่ว ก่อนจะหันกลับไปมองทางอีกครั้ง ก่อนจะเลี้ยวเข้าบ้านหลังหนึ่ง แล้วจอดรถหน้าบ้านหลังนั้น
"เก็บคำนั้นไว้เถอะ แล้วไม่ต้องมายุ่งกับพวกเราอีก!"เฟย์พูด ทำให้เขื่อนหันกลับมามองเฟย์ทันที
"ทำไมผมจะยุ่งไม่ได้!!! เขาเป็นลูกผมนะ!!!"เขื่อนเดือดจัด ที่เฟย์พูดเหมือนไม่อยากให้เขากลับเข้าไปในชีวิตของเธอกับลูก
"ไม่ใช่!!! เขาไม่มีพ่อใจร้ายแบบคุณ!!!"เฟย์เถียงกลับ เมื่อสิ่งที่เธอกลัวเป็นจริง
"เหรอ งั้นผมเนี่ยแหละที่จะทำให้มันเป็นจริง!"เขื่อนพูดจบ ก็ลงจะรถ ก่อนจะเดินอ้อมมาเปิดประตูฝั่งเฟย์แล้วลากหญิงสาวลงจากรถ ก่อนจะเดินเข้าไปในบ้านทันที ไม่สนใจเสียงโวยวายของหญิงสาวแต่อย่างใด
--------------------------------------------
คัทททททททททท!!!
เขื่อนจะทำอะไรเฟย์!?
โปรดติดตามในตอนต่อไป!!!
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
