ไม่พูดก็ได้ยิน (Unspoken Word)
9.7
เขียนโดย 
flame
วันที่ 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 เวลา 01.10 น.
31 chapter
213 วิจารณ์
43.31K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 7 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 19.50 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
29) 29. ไม่พูดก็ได้ยิน (Unspoken Word) KOEN-FAYE II
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความไม่พูดก็ได้ยิน (Unspoken Word) KOEN-FAYE ll
เขื่อนนั่งพิงกับหัวเตียง หลังจากที่เพลิงพายุได้มอดลง มองใบหน้าสวยที่หลับตาพริ้มด้วยความเหนื่อยอ่อนกับบทรักที่เขาได้มอบให้
ริมฝีปากหยักคลี่ยิ้มออกมา เมื่อหญิงสาวที่เขารักยังเป็นของเขาที่ไม่เคยเปลี่ยน
และมันจะไม่มีวันเปลี่ยน...
เขาจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เธอคืนมา...
มือหนายื่นออกไปลูบผมนุ่มของหญิงสาวอย่างอ่อนโยน แล้วนึกถึงผู้หญิงอีกคน
แจม...
เขื่อนชะงัก เมื่อนึกถึงสิ่งที่แจมบอกกับไว้เมื่อ 4เดือนก่อน
"แจมท้อง คุณต้องรับผิดชอบลูกในท้องและต้องแต่งงานกับแจม!!!"
ลูกงั้นเหรอ?
ไม่รู้ว่าเธอคิดได้ยังไงถึงมาบอกว่าเด็กในท้องเป็นลูกของเขา ทั้งๆ ที่เขาไม่ได้มีอะไรกับเธอมาตั้งแต่ตอนนั้น...
ตอนที่เฟย์ยกเขาให้กับแจม แล้วหนีหายออกไปจากชีวิตเขาเมื่อ 3ปีก่อน...
--------------------
"กรี๊ดดดดด!!! ไม่ได้เรื่อง!!! แกไปตามหาเขื่อนให้เจอนะ! ถ้าไม่เจอก็ไม่ต้องกลับมา!!!"แจมกรี๊ดเสียงดัง ก่อนจะตวาดสั่งลูกน้องของพ่อเธอ
"พอได้แล้วยัยแจม แกทำแบบนี้ไป หมอนั่นก็ไม่กลับมาหาแกหรอก ปล่อยเขาไปเถอะ"พ่อของแจมพูด เพราะรู้ดีว่าเด็กในท้องของลูกสาวไม่ใช่ลูกของเขื่อน พยามยามไปก็เท่านั้น
"ไม่ปล่อย!!! หนูไม่มีวันปล่อยเขาไปเด็ดขาด!!! เขาจะต้องเป็นพ่อของลูกหนูเท่านั้น!!! เขาคนเดียวเท่านั้น!!!"แจมพูดเสียงดัง พร้อมกับปัดของใกล้ตัวหล่นแตกอย่างบ้าคลั่ง
"แกเลิกบ้าสักทีเถอะ!!! ฉันไม่เห็นว่ามันจะมาสนใจแกเลย! รู้ทั้งรู้ว่าไอ้เด็กมารหัวขนที่อยู่ในท้องแกไม่ใช่ลูกของมัน!"พ่อของแจมตะวาดใส่ลูกสาวด้วยความโมโห
แจมชะงักไปทันที เมื่อพ่อเธอตะวาดความจริงออกมาแบบนั้น
เด็กมารหัวขนงั้นเหรอ?
ใช่!!! แต่ไอ้เด็กมารหัวขนคนรี้เนี่ยแหละที่เธอจะใช้จับเขื่อนให้อยู่กับเธอไปตลอด!!!
---------------------
"แม่เฟย์ไปไหนเหรอค่ะลุงป๊อป?"เสียงใสของน้องแฟร์ถาม เมื่อตื่นขึ้นมาแล้วไม่เจอแม่
"แม่เฟย์ก็ไปคุยธุระกับพ่อน้องแฟร์ไงค่ะ"ป๊อปปี้ตอบหลานสาวแล้วลูบหัวทุยของหลานสาวอย่างอ่อนโยน พลางคิดถึงลูกของเขา
ถ้าเขายังอยู่ ก็คงอายุไล่เลี่ยกับน้องแฟร์สินะ...
"พ่อของน้องแฟร์เหรอค่ะ?"น้องแฟร์ถามอย่างสงสัย เอียงคอมองป๊อปปี้
"ครับ พ่อของน้องแฟร์กลับมาหาน้องแฟร์แล้วนะ"ป๊อปปี้บอกหลานสาว ก่อนจะหันไปมองฟางที่นั่งหน้าซีดอยู่ไม่ไกล
"งั้นน้องแฟร์นอนก่อนนะครับ ลุงขอไปดูป้าฟางก่อนนะครับ"ป๊อปปี้บอก พร้อมกับห่มผ้าให้น้องแฟร์แล้วเดินไปหาฟางที่นั่งอยู่
"เป็นอะไรหรือเปล่าฟาง?"ป๊อปปี้ถามด้วยความเป็นห่วงภรรยาสาว
"มะ ไม่เป็นไรค่ะ คะ แค่หน้ามืด..."ฟางพูดเสียงแผ่ว ก่อนจะหมดสติไป ทำให้ป๊อปปี้รีบประคองร่างบางไว้ทันที
"ฟาง!!!"ป๊อปปี้พยายามเรียกฟาง ก่อนจะอุ้มร่างบางไปหาหมอทันที
--------------------------------------------
คัทททททททททท!!!
โปรดติดตามในตอนต่อไป...
เขื่อนนั่งพิงกับหัวเตียง หลังจากที่เพลิงพายุได้มอดลง มองใบหน้าสวยที่หลับตาพริ้มด้วยความเหนื่อยอ่อนกับบทรักที่เขาได้มอบให้
ริมฝีปากหยักคลี่ยิ้มออกมา เมื่อหญิงสาวที่เขารักยังเป็นของเขาที่ไม่เคยเปลี่ยน
และมันจะไม่มีวันเปลี่ยน...
เขาจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เธอคืนมา...
มือหนายื่นออกไปลูบผมนุ่มของหญิงสาวอย่างอ่อนโยน แล้วนึกถึงผู้หญิงอีกคน
แจม...
เขื่อนชะงัก เมื่อนึกถึงสิ่งที่แจมบอกกับไว้เมื่อ 4เดือนก่อน
"แจมท้อง คุณต้องรับผิดชอบลูกในท้องและต้องแต่งงานกับแจม!!!"
ลูกงั้นเหรอ?
ไม่รู้ว่าเธอคิดได้ยังไงถึงมาบอกว่าเด็กในท้องเป็นลูกของเขา ทั้งๆ ที่เขาไม่ได้มีอะไรกับเธอมาตั้งแต่ตอนนั้น...
ตอนที่เฟย์ยกเขาให้กับแจม แล้วหนีหายออกไปจากชีวิตเขาเมื่อ 3ปีก่อน...
--------------------
"กรี๊ดดดดด!!! ไม่ได้เรื่อง!!! แกไปตามหาเขื่อนให้เจอนะ! ถ้าไม่เจอก็ไม่ต้องกลับมา!!!"แจมกรี๊ดเสียงดัง ก่อนจะตวาดสั่งลูกน้องของพ่อเธอ
"พอได้แล้วยัยแจม แกทำแบบนี้ไป หมอนั่นก็ไม่กลับมาหาแกหรอก ปล่อยเขาไปเถอะ"พ่อของแจมพูด เพราะรู้ดีว่าเด็กในท้องของลูกสาวไม่ใช่ลูกของเขื่อน พยามยามไปก็เท่านั้น
"ไม่ปล่อย!!! หนูไม่มีวันปล่อยเขาไปเด็ดขาด!!! เขาจะต้องเป็นพ่อของลูกหนูเท่านั้น!!! เขาคนเดียวเท่านั้น!!!"แจมพูดเสียงดัง พร้อมกับปัดของใกล้ตัวหล่นแตกอย่างบ้าคลั่ง
"แกเลิกบ้าสักทีเถอะ!!! ฉันไม่เห็นว่ามันจะมาสนใจแกเลย! รู้ทั้งรู้ว่าไอ้เด็กมารหัวขนที่อยู่ในท้องแกไม่ใช่ลูกของมัน!"พ่อของแจมตะวาดใส่ลูกสาวด้วยความโมโห
แจมชะงักไปทันที เมื่อพ่อเธอตะวาดความจริงออกมาแบบนั้น
เด็กมารหัวขนงั้นเหรอ?
ใช่!!! แต่ไอ้เด็กมารหัวขนคนรี้เนี่ยแหละที่เธอจะใช้จับเขื่อนให้อยู่กับเธอไปตลอด!!!
---------------------
"แม่เฟย์ไปไหนเหรอค่ะลุงป๊อป?"เสียงใสของน้องแฟร์ถาม เมื่อตื่นขึ้นมาแล้วไม่เจอแม่
"แม่เฟย์ก็ไปคุยธุระกับพ่อน้องแฟร์ไงค่ะ"ป๊อปปี้ตอบหลานสาวแล้วลูบหัวทุยของหลานสาวอย่างอ่อนโยน พลางคิดถึงลูกของเขา
ถ้าเขายังอยู่ ก็คงอายุไล่เลี่ยกับน้องแฟร์สินะ...
"พ่อของน้องแฟร์เหรอค่ะ?"น้องแฟร์ถามอย่างสงสัย เอียงคอมองป๊อปปี้
"ครับ พ่อของน้องแฟร์กลับมาหาน้องแฟร์แล้วนะ"ป๊อปปี้บอกหลานสาว ก่อนจะหันไปมองฟางที่นั่งหน้าซีดอยู่ไม่ไกล
"งั้นน้องแฟร์นอนก่อนนะครับ ลุงขอไปดูป้าฟางก่อนนะครับ"ป๊อปปี้บอก พร้อมกับห่มผ้าให้น้องแฟร์แล้วเดินไปหาฟางที่นั่งอยู่
"เป็นอะไรหรือเปล่าฟาง?"ป๊อปปี้ถามด้วยความเป็นห่วงภรรยาสาว
"มะ ไม่เป็นไรค่ะ คะ แค่หน้ามืด..."ฟางพูดเสียงแผ่ว ก่อนจะหมดสติไป ทำให้ป๊อปปี้รีบประคองร่างบางไว้ทันที
"ฟาง!!!"ป๊อปปี้พยายามเรียกฟาง ก่อนจะอุ้มร่างบางไปหาหมอทันที
--------------------------------------------
คัทททททททททท!!!
โปรดติดตามในตอนต่อไป...
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
