No!!!เพลิงปราถนา?

"พี่ตนที่จะมารับเลี้ยงเราจะเป็นไคร หนูคิดถึงเเม่"อองพูด
 
"ไม่ต้องกลัวกันน่ะจ่้ะเด็กๆพี่ไม่ยอมให้พวกหนู้ไปเจอคนไม่ดีเเน่"พี่ที่ดูเเลพวกเธอพูด
 
"จริงหรอค่ะ"
 
"จริงจ่ะน้องออง"
 
"อองไม่ต้องคิดมากน่ะยังไงก็ยังมีพี่อยู่"
 
"เดี้ยวพรุ่งนี้เขาก้มารับพวกหนูเเล้วน่ะออม ออง
 
"วันต่อมา
 
"หนูออมหนูอองคุณเขามารับเเล้วจ่ะ"
 
 
พวกเธอเดินออกไปพร้อมมีผู้หญิงหน้าตาดูใจดียืนอยู่
 
"นี่หนูออง หนูออมใช่ไหมน่าตาน่ารักตามตำหรับคนไทยเลยน่ะจ่ะ"
 
ผ่านมา9ปี
 
"เเม่ค่ะจะให้ยัยอองมาเป็นชั่งถ่ายภาพเเบบออมจิงๆเหรอค่ะ"
 
"น้องอยากเป็นอ่ะไรก้ชั่งน้องมันเทอะ"
 
"น่ะค่ะๆพี่ออม"ผู้เป้นน้องสาวออ้น
 
'อันนี้ก้ตามใจ"
 
"รับไปเเต่งตัวได้เเล้วเดี้ยวก็ไปรับไม่ทันหรอกน่ะ"
 
-ลาสเวกัส
 
"พี่ผมว่าเรากลับไปหาเเม่กันม่ะ เห้นว่าเเม่ไม่สบาย"
 
"ก้ดีเหมือนกัน"
 
"พี่ไม่ต้องกลัวผู้หญิงในสต้อกเน่าหรอก"
ฟาสหยอกพี่ชาย
 
"งั้นเป็นเย็นนี้เลยม่ะไปให้เเม่ดีใจส่ะหน่อย"
 
"ก้จิง"
เเฟร้งคืหยิบโทรศัพขึ้นมาโทรหาเบอร์ที่เขาต้องโทรเกิบทุกวัน