เสพติดความรัก

 
 
 
“ ไงจ้ะ คุณหนูฟาง ” เขริกาถามธนันต์ธรญ์เมื่ออยู่บนรถ
 
 
 
“ คุณพ่อนะคุณพ่อ ทำไมต้องบังคับกันด้วย ” ธนันต์ธรญ์บ่นอุบอิบ ก็บิดาของเธอเล่นให้เธอเลือก
ว่าจะโดนกักบริเวณสามวันหรือจะมาทำบุญ กะอีแค่เธอไม่ยอมขอโทษไอ้ลุงยามนั่น ก็ตายามนั้น
อยากมองเธอด้วยสายตาหยาบคายทำไมเล่า ก็ด่าให้สิ แล้วเรื่องอะไรเธอจะเลือกสามวันบ้าบอ
อะไรนั่นเล่า
 
 
 
“ แล้วแกจะลากฉันมาด้วยทำไมเนี่ย ” เขริกาเหล่ตามองเพื่อนสาว
 
 
 
“ ก็แกเพื่อนฉันไง ฉันไว้ใจแกที่สุดเลยนะจินนี่ ” ธนันต์ธรญ์พูด ทำให้เขริกาแอบซึมไป
 
 
 
“ แต่เพื่อนที่แกไว้ใจ กลับกำลังฉุดแกให้ลงนรก แกเลิกมันไม่ได้แล้วนะฟาง แกติดมันแล้ว ”
เขริกาพูด นี่ก็เป็นเวลาสองเดือนแล้วนับจากที่ผับเสี่ยเล็ก ธนันต์ธรญ์ก็ยังเสพยานั่นมาเรื่อยๆ
 
 
 
“ ฉันก็ไม่ได้คิดจะเลิกสักหน่อย ” ธนันต์ธรญ์พูดขึ้น เธอคิดแบบนั้นจริงๆ เธอบอกไปแล้วนะว่ามัน
เป็นความสุขของเธอ มันช่วยทำให้เธอลืม
 
 
 
“ แต่แกอยู่กับมันไม่ได้ตลอดไปหรอกนะ ”
 
 
 
“ ฉันไม่ได้จะอยู่กับมันตลอดไป ถ้าพ่อแม่ให้ความรักกับฉันสักนิด ฉันก็อาจจะเลิกมันเพื่อท่าน ”
ธนันต์ธรญ์พูดเศร้าๆ
 
 
 
“ เห้อ ยัยฟาง อย่าพาฉันดราม่า ถึงแล้วๆ ลงค่ะ ” เขริกามองเพื่อน ก่อนจะพูดเพื่อเปลี่ยน
บรรยากาศ
 
 
 
“ อ๊ะ นาย ” ทันทีที่ธนันต์ธรญ์ก้าวขาลงจากรถ สายตาของเธอก็ปะทะกับกับร่างสูงของภาณุที่
กวาดลานวัดอยู่ เขาอยู่วัดที่นี่งั้นหรอ
 
 
 
“ อ้าว เธอ ผีไม่เข้าแล้วหรอ ทำไมเข้าวัดได้ ” ภาณุยังคงกวนเธอต่อเนื่อง สองเดือนที่เขาไม่ได้
พบเธอเลย เธอก็ยังดูเหวี่ยงๆเหมือนเดิม
 
 
 
“ ปากเสีย ” ธนันต์ธรญ์พูดแล้วทำหน้าเคืองๆ คำทักทายคนแถวนี้เขาเป็นแบบนี้กันหรือไงนะ
 
 
 
“ หรอ ไม่เจอไม่กี่เดือนเตี้ยลงนะ ” ภาณุยังคงกวนประสาทเธอไม่เลิก ไม่รู้สิ มีความสุขแปลกๆ
เวลาเห็นเธอโกรธ สงสัยเขาคงโรคจิตจริงๆนั่นแหละ
 
 
 
“ ไอ้ .. ” ธนันต์ธรญ์อ้าปากจะว่าเขา แต่
 
 
 
“ ฟาง ในวัดแก ” เขริกาเอ่ยปรามเพื่อน เมื่อเห็นว่าธนันต์ธรญ์จะพูดคำที่ไม่สมควรออกมา
 
 
 
“ ชิ ฟางไว้ก่อนเถอะ ” ธนันต์ธรญ์ชี้หน้าภาณุอย่างคาดโทษ ก่อนจะเดินไปทำบุญกับเขริกา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ เจ้าป๊อปมานี่หน่อย ” หลวงตาบุญเรียกภาณุที่อยู่หน้าวัด ให้เขามาในโบสถ์
 
 
 
“ ครับหลวงตา ” ภาณุนั่งลงข้างๆ เขริกา เขาหันหน้ามายิ้มให้เขริกาเล็กน้อย เธอก็เช่นกัน
 
 
 
“ พาหนูทั้งสองไปที่เจดีย์เก็บกระดูกคุณรัมภาหน่อย เขาจะไปไหว้ย่าเขา ไปลูกไป ” หลวงตา
บอกภาณุ ก่อนที่ภาณุจะพาธนันต์ธรญ์และเขริกาเดินตามไป
 
 
 
“ ถึงแล้ว ” ภาณุเดินนำธนันต์ธรญ์และเขริกามาทางด้านหลังวัด บรรยากาศเย็นแบบนี้น่ากลัว
ชะมัด ถึงแม้จะเป็นตอนกลางวันก็เถอะ
 
 
 
“ อ่อ ขอบคุณนะคะคุณ ” เป็นเขริกาที่กล่าวขอบคุณ โดยที่ธนันต์ธรญ์หันไปยืนมองเจดีย์เก็บ
กระดูกของคุณหญิงรัมภา คุณย่าของเธอ เธอคิดถึงคุณย่าเหลือเกิน ตั้งแต่ที่คุณย่าจากไป ความ
รักของเธอก็ตายลงไปพร้อมกับท่านด้วย เธอไม่มีความรักมอบให้ใครอีกแล้ว ในเมื่อไม่มีใครมอบ
ความรักให้เธอ มันก็ไม่จำเป็นที่เธอจะต้องให้ใครก่อน สิ่งที่เธอได้รับมาโดยตลอดคือคนรักแต่
ไม่ใช่ความรัก คนรักที่รักเงินของเธอมากกว่า เธอเกลียดความรักจอมปลอมแบบนั้น
 
 
 
“ ผมภาณุครับ เรียกป๊อปปี้ก็ได้ครับ ” ภาณุต่อจากประโยคของเขริกา วันนี้ยัยเหวี่ยงนั่นแปลกไป
แหะ เงียบมาเชียว
 
 
 
“ ค่ะ จินนี่นะคะ ” เขริกายื่นมือไปข้างหน้าเพื่อจับมือกับเพื่อนใหม่ที่เธอคิดไม่ซื่อ ไม่รู้สิ เธอว่าเธอ
ชอบเขานะ
 
 
 
“ อ่าครับ ” ภาณุจะยื่นมือไปจับตอบเขริกา
 
 
 
“ พี่ป๊อป พี่เบี้ยวนัดพิม ” เสียงเจื้อยแจ้วของพิมประภาดังขึ้นขัด ทำให้เขริกาลดมือลงและชัก
สีหน้าไม่พอใจทันที
 
 
 
“ เออ พี่ลืมเลย โทษที ไปเลยป่ะละ ” ภาณุที่นึกขึ้นได้ว่าเขาต้องพาพิมประภาไปเลี้ยงกาแฟหน้า
วัด เพราะครั้งก่อนพิมประภาเป็นคนเลี้ยง เธอจึงให้ภาณุเลี้ยงบ้าง ซึ่งเขาก็เห็นว่าเลี้ยงน้องสาวไม่
เห็นจะผิดแปลกตรงไหน
 
 
 
“ ไปสิ ” พิมประภาเดินมาจับแดนภาณุแล้วออกแรงดึงเบาๆ
 
 
 
“ จินนี่ กลับเถอะ ฟางอยากกลับแล้ว ” ธนันต์ธรญ์หันหลังมาพูดกับเพื่อนของเธอ ก่อนจะสังเกต
เห็นผู้หญิงที่ยืนข้างภาณุ หน้าตาก็ดี เกาะผู้ชายแม้กระทั่งในวัด เหอะ
 
 
 
“ ทำไมมองฉันอย่างงั้นล่ะ เอ๊ะ นี่มัน ฟาง ฟางที่พิมเล่าให้พี่ฟังไงพี่ป๊อป ” พิมประภาที่เห็นสายตา
ที่ธนันต์ธรญ์มองตัวเองก็รีบว่า ก่อนจะมองหน้าธนันต์ธรญ์ชัดๆ แล้วนึกขึ้นได้ โอ้โห ตัวจริงสวยกว่า
ในทีวีอีกนะเนี่ย แต่ยัยขี้วีนถึงจะสวยแต่นิสัยเสีย ยังไงก็น่ารักสู้เธอไม่ได้หรอก เชอะ
 
 
 
“ ทำไม เธอไปเล่าอะไรให้นายนั่นฟัง นี่ฉันกลายเป็นขี้ปากของเด็กกะโปโลแล้วหรอเนี่ย น่า
เกลียดชะมัด ” ธนันต์ธรญ์มองพิมประภาและภาณุด้วยสายตาเหยียดๆ
 
 
 
“ นี่ยัยป้า อย่าคิดว่ารวยแล้วจะมากร่างใส่ใครก็ได้นะ เลิกมองฉันกับพี่ป๊อปด้วยสายตาแบบนี้
ทุเรศ ” พิมประภาตอกกลับธนันต์ธรญ์ทันที
 
 
 
“ หยาบคายน่าพิม ช่างคุณเธอเขาเถอะ อยากกินกาแฟไม่ใช่หรอ ไปสิ พี่จะได้กลับมาเตรียมตัวไป
โรงพยาบาลต่อ ” ภาณุพูดบอก เพื่อหยุดสงครามวาจาในวัดแบบนี้
 
 
 
“ เหอะ ทีหลังก็บอกแฟนนายดีดีแล้วกัน อย่าไปพูดจาไม่รู้จักโตแบบนี้อีก ” ธนันต์ธรญ์ยังคงตำ
หนิพิมประภาต่อ
 
 
 
“ แฟนคุณป๊อปปี้หรอค่ะ ” เขริกาพูดน้ำเสียงเศร้าๆ เธอต้องอกหักตั้งแต่สบตาเลยหรือ ไม่ยอมนะ
 
 
 
“ ไม่ใช่หรอกครับ เธอเป็นน้องสาวต่างพ่อต่างแม่ของผม นี่พิมประภาหรือพิมครับ พิมนี่คุณจินนี่กับ
.. ” ภาณุแนะนำให้คนทั้งสามรู้จักกัน
 
 
 
“ คุณหนูฟาง ยัยขี้เหวี่ยง ขี้วีน ไม่มีมารยาท รังแกคนชั้นรากหญ้าไปทั่ว ทำตัวเหมือนพ่อแม่ไม่ได้
ให้ความรัก ” พิมประภาพูดว่าธนันต์ธรญ์ โดยไม่รู้เลยว่านั่นได้จี้ปมเธอแบบเต็มประตู
 
 
 
“ พิม ! ” ภาณุตวาดพิมประภา เขารู้ว่าธนันต์ธรญ์มีปัญหาเรื่องความรักแน่ๆ แต่แค่ไม่รู้ว่าปัญหา
ของเธอนั้นมีกับใคร
 
 
 
“ พี่ป๊อปตวาดพิม เพราะยัยป้านี่งั้นหรอค่ะ ” พิมประภาหันมามองภาณุอึ้งๆ เขาไม่เคยตวาดเธอ
เลย แล้วยัยป้าเป็นใคร สำคัญกับเขายังไง ทำไมทำให้เขาตวาดเธอได้แบบนี้
 
 
 
“ ไม่ใช่ เพราะเรากำลังทำตัวไม่น่ารัก ยังอยากกินกาแฟอยู่ไหม ถ้าอยากก็ตามมา ผมขอตัวนะครับ
คุณจินนี่ ส่วนคุณก็อย่ารังแกเด็กแบบนี้อีกล่ะกัน เจอกันใหม่เมื่อโลกต้องการนะคุณฟาง ” ภาณุ
บอกพิมประภา บอกเขริกา และหันมากัดธนันต์ธรญ์ ก่อนจะเดินนำพิมประภาไป พิมประภาเห็นดัง
นั้นก็วิ่งตามไปทันที
 
 
 
“ โลกไม่ต้องการอีกแล้วย่ะ ” ธนันต์ธรญ์ตะโกนตามหลังภาณุไป
 
 
 
“ กลับเถอะฟาง มาทำบุญแต่เหมือนะได้บาปกลับไปเลยนะ ฮ่าๆ ” เขริกาพูดอย่างอารมณ์ดี
 
 
 
“ นั่นสิ แต่เอ๋ เพื่อนฟางกำลังตกหลุมรักใช่ไหม ” ธนันต์ธรญ์แซวเพื่อนสาวในขณะที่เดินกลับรถ
 
 
 
“ บ้าน่า ” เขริกาเขินทันทีเมื่อธนันต์ธรญ์รู้ทัน
 
 
 
“ แน่ะ แบบนี้นะ ใช่เลย อย่าชอบตาบ้านั่นเลย ชิ ” ธนันต์ธรญ์บอกเพื่อน
 
 
 
“ ฟางก็ชอบหรอ ” เขริกาหันมาถามธนันต์ธรญ์อย่างสงสัย
 
 
 
“ ไม่มีทางหรอก แต่ตานั่นหาความดีไม่เจอเลยน่ะสิ ” ธนันต์ธรญ์ตอบกลับอย่างมั่นใจ
 
 
 
“ หรอ แน่ใจนะ ” เขริกาถามอย่างจับผิด
 
 
 
“ แน่ใจมาก ไปเถอะจิน ฟางเริ่มรู้สึกอยากขึ้นมาแล้ว มันวูบๆ ” ธนันต์ธรญ์พูดเพราะทุกครั้งที่เธอมี
อาการแบบนี้ ทรมานร่างกายทุกครั้ง แค่เธอได้เสพมันเธอกะหายเป็นปลิดทิ้ง นี่ก็คงทำให้เธอขาด
มันไม่ได้
 
 
__________________________________________________________________________
 
ช่วงนี่เราปิดเทอม อัพได้วันล่ะตอนสองตอนนะ ถ้าเปิดนี่คงหายๆไปบ้างแน่เลย แต่ช่วงนี้จะมาอัพทุกวันนะคะ อย่าทิ้งกัน อย่าทิ้งกัน