ชินโดxคิริโนะ (Inazuma go) V.2

"คิกๆๆ"ยัยนั่นยังคงยืนหัวเราะคิกๆกับตัวเองในขณะที่ผมกับชินโดมองหน้ากันเพื่อหาคำตอบ"คิริ ที่แปลว่าหมอกสินะคะ"
"ชะ...ใช่"
"มิน่า ชีวิตคุณถึงได้น่าสมเพช"
"!!!/!!!"
"แหมๆ อย่ามองอย่างนั้นสิคะ ฉันก็แค่อยากจะบอกว่า...หมอกมันไร้ค่า คุณชิโดที่คอยปกป้องคุณอยู่ตลอดเวลา ก็เหมือนปกป้องหมอกที่จับต้องไม่ได้ สร้างแต่ภาพลวงตามาตบแต่งว่าอ่อนแอ แต่ก็ลอบกัด จนหนาวไปถึงหัวใจ คิกๆ"เธอเอามือปิดปากหัวเราะ แต่ผมกำมือแน่น ถึงจะข่มอารมณ์ไว้ได้แต่ก็รู้สึกโกรธมากๆ เกลียด...เกลียดคนแบบนี้
"คิริโนะ..."ชินโดเอื้อมมือมาจับมือผมอย่างอบอุ่น"ฉันไม่เคยคิดแบบนั้นนะ นายเป็นคนสำคัญแบบที่นายเป็น"
"ชินโด..."ผมยิ้มให้เขา คำพูดเมื่อกี้ทำให้รู้สึกดีขึ้นเป็นกอง
"อะไรกันๆ แค่ฉันพูดหน่อยเดียวคุณก็โกรธแล้วหรอคะ"เธอยิ้มท่าน่ารัก"ถ้าฉันพูดถึง...ความรู้สึกของคุณล่ะคะ"
"เธอ..."ผมจ้องหน้าโยโนะมานะตาไม่กระพิบ"อย่าลามปามให้มากนัก"
"อุ้ยๆ โกรธอีกแล้วล่ะสิคะ"
"อย่าอวดดีนักนะ เธอมันก็แค่ผู้หญิง"ผมพูดเบาๆ "ถ้าเก่งแต่ปากก็ไม่มีสิทธิมาว่าฉัน"
"โถ่...คิริโนะคุงพูดแรงจังนะคะ จิตใจอันบอบบางของฉันคงจะบอบช้ำ"เธอยิ้มเหมือนเดิมแล้วเดินเข้ามาหยุดตรงหน้าของผม"สุภาพบุรุษที่ดีก็ควรจะมีมารยาทต่อสุภาพสตรีอย่างฉันสิคะ หรือคุณไม่ใช่... คิกๆๆ"
"เธอ"ผมใช้มือจับคางของงเธอให้เชิดขึ้น ดูเหมือนเธอจะตกใจเล็กน้อย"อย่าดูถูกฉัน"
"คิริโนะ"ชินโดมองผมเชิงห้าม
"คิกๆ คุณชินโดนี่ล่ะก็ อยากช่วยฉันหรอคะ"เธอสะบัดหัวออกแล้วเดินไปหอมแก้มชินโด ยัยนี่มัน!"น่ารักจังเลยนะคะ สนใจจะเป็นแฟนฉันบ้างรึปล่าวล่ะคะ"
"..."ชินโดไม่ได้พูดอะไรแต่ก็นิ่งไป ดวงตานั่นฉายแววไม่พอใจเล็กๆ แต่เขาก็เป็นสุภาพบุรุษคนหนึ่ง คงจะไม่ปฏิเสธอย่างเสียมารยาทในทันที
"เธอ!!!" แต่ผมไม่ใช่ แล้วก็ทนไม่ไหวแล้วด้วย!
"เอ๋ อะไรหรอคะ"
"ออกมาให้ห่างจากชินโดเลยนะ! ทำตัวน่าเกลียด!"ผมดึงเธอออกมาพร้อมตะวาดใส่หน้า ทั้งเธอและชินโดต่างก็อึ้งกับอารมณ์ของผมจนชะงัก"เธอมันก็ดีแต่ปากกับคำพูดที่เหมือนไฟออกมาทำให้คนอื่นเจ็บ! เธอรู้อยู่แล้วนี่ ว่าฉันคิดยังไง! ถึงตอนนี้ฉันก็ไม่กลัวอะไรแล้ว เธอเหยียบย่ำฉันทั้งการพูดและการกระทำ"
"0-0/0-0"
"เธอมัน...ยิ่งกว่างูเห่า ที่ใช้พิษมาลอบกัด! ว่าแต่ฉันไม่ดี แต่ตัวเธอเองนั่นแหละที่ไม่ดี!"
"คิริโนะคุง พูดอย่างนี้หมายความว่ายังไงคะ"เสียงของเธอแข็งขึ้นเล็กน้อย"ฉันไปทำอะไรตอนไหนหรอคะ ที่ดูๆก็มีแต่คุณที่ทำฉัน หึ"
"ฮึ่ย..." ก็ที่เธอหอมแก้มชินโดนั่นไงเล่า!
ชินโดที่ดูอยู่ก็รู้ว่าท่าไม่ดีเลยจับมือผมเอาไว้ให้แน่นกว่าเดิม บางทีเขาอาจจะอยากให้ผมรู้สึกตัวสักทีก็ได้
"อย่าคิดว่าฉันพูดได้อย่างเดียวนะคะ แต่วันนี้ฉันคงต้องขอตัวก่อน"โยโนะมานะส่งยิ้มหวานอาบยาพิษมาให้ผมก่อนเดินหนีไปหน้าระรื่น
"คิริโนะ นายโอเคมั้ย"ชินโดถาม
"ไม่เป็นไรหรอกน่า"ผมฝืนยิ้มส่งให้ "ฉันสบายดี"
"ฉัน...ขอโทษนะ ป้าทัสสึคงเป็นคนทำ"
"อะไรกันเล่า นั่นไม่ใช่คำที่ควรพูดออกจากปากนายเลยนะ เพราะคนทำไม่ใช่นาย"
"แต่จุดเริ่มต้นมันคือฉัน"
"งั้น...ทำไมนายยังอยู่ข้างๆฉันล่ะ"ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้"คนอย่างนายน่ะ พิเศษมากนะ"
"ฮึ นั้นสินะ สำหรับนายฉันก็ยังพิเศษอยู่"
"แน่นอน"ผมยิ้มกว้างก่อนนึกอะไรขึ้นมาได้
จุ้ป...
ผมหอมแก้มชินโดข้างที่โดนโยโนะมานะหอมแล้วรีบถอนออก
"ละ...ลบให้-///- ฉันคิดแล้วมันหงุดหงิดน่ะ" ว่าเสร็จผมก็รีบออกจากห้องไป ปล่อยให้ชินโดยืนจับแก้มงงๆต่อไป
 
-ชินโด;talk-
     หลังจากคิริโนะเดินออกไปผมก็ยังหวนนึกถึงตอนหมอนั่นทำหน้าแดงๆหลังหอมแก้มผมเสร็จ
'ละ...ลบให้-///- ฉันคิดแล้วมันหงุดหงิดน่ะ'
ทำไมผมถึงรู้สึกนะ ว่าการกระทำแบบนั้นมันน่ารักชะมัด!
-ชินโด; end talk-