ชินโดxคิริโนะ (Inazuma go) V.2

8.9

เขียนโดย DreamAngels

วันที่ 4 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 เวลา 12.43 น.

  25 ตอน
  35 วิจารณ์
  43.74K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 19 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 14.15 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

7) ความในใจ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

     ศูนย์การค้าช๊อปปิ้งมอลล์

"นายแน่ใจนะ"ชินโดทำท่าแปลกๆใส่ผม

"ใช่ หรือนายอยากโดนกรรมการนักเรียนจับล่ะ"ผมตอบไปขณะกำลังมัดโบว์ผูกผมให้เรียบร้อย

"ตะ...แต่ว่ามันน่าอายนะ"

"หรือนายอยากมีประวัติด่างพร่อย"

"รู้แล้วน่า! น่าอายชะมัด..." ชินโดทำหน้าแดงๆแต่ก็ยอมใส่หมวกทรงสูงโดยดี

     ผมกับเขามาปลอมตัวแต่งครอสเพลย์เป็นอลิซกับคุณกระต่าย555 มันน่าตลกสำหรับเขาแต่ผมว่าชินโดตอนอายนี่น่ารักสุดๆไปเลย:p

"ไปกันเถอะ"

"ไปไหนล่ะ?"เขาชำเลืองมองมาที่ผม

"ไปโชว์ตัวไงเล่า" ผมลากเขาที่ลานเปิดโล่งกลางช๊อปปิ้งมอลล์(คิดภาพออกกันมั้ย)"วันนี้ได้แต่งคอสเพลย์เชียวน้า"

"มะ...ไม่เอา 0///0"

"ฮิฮิ"

     ทันทีที่ผมกับชินโดหยุดกลางลาน แทบทุกคนก็เริ่มหันมาสนใจพวกเรา เด็กตัวเล็กๆที่มากับพ่อแม่ก็วิ่งเข้ามาล้อมพวกเราเอาไว้

"พี่สาวกับพี่ชาย แต่งตัวน่ารักจังฮะ"เด็กอายุประมาณสามขวบยิ้มร่าให้ ผมเป็นผู้ชายนะTT

"ขอถ่ายรูปนะคะ"

"โบว์ของพี่สาวอลิซสีสวยจังเลย"

"พี่ชายมีหูยาวออกมาด้วย"

     ผมกับชินโดมองหน้ากันแล้วหัวเราะออกมา กลายเป็นจุดสนใจไปซะแล้วสินะเนี่ย555

"เอ่อ...คุณคะ"เสียงหวานๆเรียกให้ชินโดหันไปหา เธอใส่กระโปรงสีแดงของโรงเรียนสตรีลิลลี่นี่นา โดดเรียนมาเหมือนกันสิท่า

"ครับ?"

"คือว่า...ถ้าไม่รังเกียจ"เธอรีบจดอะไรสักอย่างลงไปในกระดาษก่อนยื่นให้ชินโด"ยังไงก็ช่วยโทรมาด้วยนะคะ"

"คะ...ครับ"

     แล้วเธอก็วิ่งกลับไปหาเพื่อนที่มาด้วยกันแล้วหัวเราะ จากนั้นก็คุยอะไรกันสักอย่างแล้วเดินต่อไป

"นี่ ชินโด"

"ว่าไง"

"นายจะโทรไปมั้ย"

"...ก็อาจจะน่ะนะ เธอก็น่ารักดี"เขายิ้มกว้างก่อนพับกระดาษนั่นเก็บใส่กระเป๋า"ฉันอยากจะมีคนน่ารักๆแบบนั้นเป็นเพื่อนสักคน"

"งั้นหรอ..." ผมรีบวิ่งออกมา ความจริงแล้วจะโทรไปรึปล่าวมันก็เรื่องของเขานะ แล้วน้ำตาของผมมันจะซึมออกมาทำไม บ้าจริง!ให้เขาเห็นเราในสภาพนี้ไม่ได้นะ!

"คิริโนะ! เดี๋ยวสิ นายวิ่งไปไหน" ชินโดรีบวิ่งตามมา ทำให้คนที่มุงดูเราอยู่หันมามอง

"นั่นคุณกระต่ายวิ่งไล่อลิซแหละ"

"ไม่เห็นเหมือนในนิทานเลยเนอะ"

"ใช่ๆ"

     วิ่งมาสักพักชินโดก็ลับตาไป ท่าทางกางเกงขายาวกับรองเท้าบูตจะทำให้เขาวิ่งไม่ถนัดเท่ากับคัทชูที่ผมใส่อยู่ ผมเลยหยุดอยู่ตรงบันไดหนีไฟ ตรงนี้ไม่ค่อยมีคน คงไม่มีใครมาเห็นผมง่ายๆ

"บ้าที่สุด! ฮึก..."ผมทุบกำแพงรัวๆ"ชินโดบ้า ฮึก นายมีฉันอยู่แล้วไม่ใช่รึไง!"

 

-ชินโด;talk-

     

     คิริโนะวิ่งไวยังกับลิง=_= รองเท้าแบบนี้ทำเอาผมวิ่งไปได้ช้ากว่าปกติมากทีเดียว ว่าแต่...หมอนั่นจะวิ่งหนีผมไปทำไมนะ ผมทำอะไรให้เนี่ย(น่าน ยังมิรู้ตัว)

"แฮกๆ ฉันเหนี่อยแล้วนะ"

"บ้าที่สุด! ฮึก...ชินโดบ้า ฮึก นายมีฉันอยู่แล้วไม่ใช่รึไง!" เอ๋ เสียงคิริโนะนี่ ทำไมหมอนั่นพูดแบบนั้นนะ

"..." อย่างนี้ต้องแอบฟังก่อนดีกว่า แล้วค่อยเข้าไปหา(คิดได้ชั่วร้ายมาก-0-)

"เมื่อไรนายจะมองมาที่ฉันบ้างสักที ฮึก ชินโด ชินโด..."

"คิริโนะ..."ผมพูดออกไปแต่เสียงกลับเบาหวิวจนน่าแปลก ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าคิริโนะคิดแบบนี้

"เพราะอะไรกันล่ะ..."

"..."

"ทำไมฉันถึงร้องไห้ ทำไมฉันต้องวิ่งหนี ฮึก ฉันอยากจะพูดไปจริงๆ"เขายีผมตัวเองแรงๆ"ฉันชอบนายชินโด ฉันชอบนาย!!!"

"!!!" ผมทำอะไรไม่ได้เลย อยากเข้าไปปลอบแต่ไม่รู้จะทำอย่างนั้นในฐานะอะไร ความรู้สึกของคิริโนะผมเองก็บอกไม่ถูกว่าผมคิดยังไงกันแน่

"ฮึก ฮือๆๆๆๆ" จู่ๆเขาก็ร้องไห้ออกมายกใหญ่จนผมอึ้ง"ทำไมฉันตัดความรู้สึกแบบนี้ไป...ไม่ได้สักที"

"คิริโนะ"ผมได้แต่กำมือแน่น ความรู้สึกแปลกๆนี้มันคืออะไรกันนะ...

-ชินโด;end talk-

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา