รักสุดฤทธิ์

8.7

เขียนโดย chadaapp

วันที่ 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 เวลา 09.05 น.

  46 ตอน
  0 วิจารณ์
  37.73K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 29 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 09.49 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

16) แค่รัก(เก่า)12

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
แค่รัก(เก่า)12
“แล้วเดี๋ยวน้องกลับไงละเนี่ย…เย็นมากแล้ว…”
“อ่อ…ผมคงต้องโบกรถด้านหลังมอมั้งครับ…”
“แล้วน้องพักอยู่ที่ไหน…...”
“ผม….พักกับเพื่อน...แถวร้าน คาเฟมาย…อะ”
“อืม…อ่อ…พอดีพี่ติดประชุมคณะด้วยสิ…ไม่งั้นไปส่งได้สบายเลย”
“ไม่เป็นไรเลยครับ…ผมกลับเองได้…”
ผมพูดลางพยุงตัวขึ้น…เพื่อจะลุกไปหยิบกระเป๋า...แต่เสียงไลน์ผมเด้งขึ้นมาชะก่อน…เป็นไลน์ที่ผมไม่คุ้นเลย…
“มึง….เป็นไงบ้าง…อ่อ…อยู่ไหนว่ะ..”
“อ่อ…คุณเป็นเพื่อนผมเหรอ…ผมขอโทษทีที่จำคุณไม่ได้”
“กู…ถามว่ามึงอยู่ไหน!!”
“ผมอยู่ห้องพยาบาล…อ่อ…ตกลงคุณเป็นใครเหรอครับ…”
“งั้น…มึงรอตรงนั้น…เดี๋ยวกูไปรับ”
“ดะ…เดี๋ยว….” ผมไม่เข้าใจเลยว่า…เค้ามีเบอร์ผมได้ยังไง…ละที่สำคัญเค้าเป็นใคร…การที่เค้ารุกผมแบบนี้…แสดงว่า…เค้าคงรู้จักผมพอสมควร…
“อ่อ…เดี๋ยวเพื่อนผมเค้าจะมารับแล้ว…ผมขอตัวก่อนนะครับ…”
“แล้วอย่าลืมทำความสะอาดแผล…เช็ดแผล..ด้วยล่ะ….”
“ครับ”
ผมรอประมาณ สิบนาทีก็ยังไม่เห็นมีใครมา…ผมจึงทำท่าจะเดินกลับไปแต่…
“มารอ…สามีคนไหนว่ะ…ไอ้ปอ”
“ลม!!!”
“ตกใจไรว่ะ…ผิดหวังรึไงที่เจอกู” คนตรงหน้าผมตอนนี้…ดูเงียบและเศร้ามาก…มือที่พันผ้าก็อชไว้…ตอนนี้เริ่มมีเลือดจาง ๆ ซึมออกมาแล้ว
“เปล่า…ผมแค่ไม่คิดว่าจะเจอคุณ”
“อ่อ…มือมึงเป็นไงบ้าง…จะ…เจ็บรึเปล่า”
“ไม่เป็นไรหรอก…แค่ผมไม่ได้ลงแข่งวาดรูปแล้ว…ความจริงผมก็ไม่ควรวาดมันด้วยซ้ำ…ถ้าคุณไม่มีไรแล้ว…ผมขอตัว”
“เดี๋ยว!!!...อ่อ…กูไปส่ง…” ผมดันหลังมันให้เดินเข้าไปตรงที่รถผมจอดอยู่…แต่มันไม่ยอมเข้าไปสักที…ผมจึง…
“มึงจะเข้าไปดีๆ หรือจะต้องให้กูถีบมึงเข้าไป…ห๊ะ!!!”
“มะ..ไม่ต้อง….”
ผมจนปัญญาที่จะขัดมันแล้ว…เพราะยิ่งผมพูด…มันยิ่งทำให้ลมโมโห…
“อ่อ…ลมจะพาผมไปไหน…ทางนี้ไม่ใช่บ้านผมนะ…ละ..ลม”
“เงียบ!!!...อย่าพูดมาก…กูแค่อยากพามึงไปซื้อข้าวกิน…กูหิว!!!”
“แล้วก็ไม่บอก…ปล่อยให้โวยวายอยู่ได้…อ่อ…ลม…ใช่คนที่ไลน์ไปหา…ผมเมื่อตอนเย็นรึเปล่า…” ผมตกใจที่มันถามและไม่คิดว่ามันจะนึกว่าเป็นผม…
“บ้า!!!....กูไม่เล่นไลน์…เล่นเฟส…มึงก็รู้…”
“งั้น…ก็…ขอโทษนะครับ…ผมแค่ลองถามดู…แค่นั้น”
“อะ…ถึงแล้ว…ลงไป…เร็วๆ”
“เห้ย!!...แต่นี้มัน…ไม่ใช่ร้านอาหาร…ละ…ลม…พามาที่นี่ทำไม” ผมมองหน้าไอ้ปอที่ตอนนี้โวยวายผม…เมื่อเห็นว่าผมพามันมาที่…สวนน้ำแห่งหนึ่ง…ผมรู้ว่าปอมันชอบมาที่นี่…แต่มันไม่ได้มาเล่นน้ำหรอกครับ…มันมาเพื่อถ่ายรูปต่างหาก…ผมต่างหาก…
“ลม…ปอ…ว่าเรากลับกันดีกว่านะ…อย่าทำแบบนี้เลย…”
“หมับ!!!...กู…คิดถึงมึง…อยากให้มึงกลับมาคบกู…กลับมารักกูเหมือนเดิม…ได้ไหมว่ะ…”
“ลม!!!”
“กู…ขอโทษที่ทำให้มึงเจ็บ…ขอโทษที่ทำให้มึงต้องไม่ได้ลงแข่ง…กูขอโทษ”
“เก็บคำขอโทษไว้เถอะ…ผมไม่เคยโกรธคุณ…และผมจำได้เสมอว่าคุณเกลียดผม…คุณไม่ควรอยู่…ไม่ควรเอาใจ…ไม่ควรทำดีกับคนที่คุณเกลียด…อ่อ…ทุกอย่างระหว่างเรา…ผมไม่ต้องการมันแล้ว…”
“แต่กู…ต้องการ…และ….กูต้องได้!!!!”
..................จบตอนแล้วค่ะ........ตอนต่อไปจะเป็นยังไง....^^มาลุ้นกันต่อนะค่ะ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา