วุ่นรักหัวใจนายเพลย์บอย

ฉันกับเฟย์สั่งไอศกรีมกินกันก่อน เพราะท่าทางเฟย์จะอยากกินมาก ฉันต้อถามคุณน้าแล้วล่ะ ว่าท่านเลี้ยงเฟย์ให้อดอยากหรือป่าว กินอย่างกับว่าไอศกรีมจะหมดโลกแล้วอย่างงั้น-*-

"ค่อยๆหน่อยสิยัยเฟย์ ไม่เสียวฟันบ้างรึไง"ฉันเตือนน้องสาวจอมตละกะ แต่เธอก็ยังคงก้มหน้าก้มตากิน

ออดดด ออดดด(เสียงเปิดประตู-*-)

ยัยแก้วเดินนำหน้ามา พร้อมกับโทโมะ ตามด้วยผู้ชายร่างสูงอีกสองคน เมื่อสองคนนั้นเงยหน้าขึ้นทำให้ฉัน..

อึ้ง!!!

"พี่ฟาง! นี่มันพี่ป๊อปแฟนเก่าพี่นี่!!!" เฟย์เขย่าแขนฉัน เธอเงยหน้าจากการทานไอศกรีมตั้งแต่เมื่อไหร่-0-

"หวัดดีฉันเขื่อนนะ นี่ป๊อปปี้ พี่ชายของฉัน แก้วเพื่อนเธอน่ารักจังแฮะ ว่าแต่เธอสองคนหน้าคุ้นๆนะ"เขื่อนมองฉันอย่างจับผิด แน่ล่ะ เราเคยเจอกันตอนที่ฉันคบกับป๊อป บ้าจิง!!! ทำไมเราต้องมาเจอกันอีกนะ ทำไม!!!

"เอ่อ...หวัดดี ฉันขอตัวไปเข้ากห้องน้ำก่อนนะ ยัยแก้วไปกับฉันหน่อย"ฉันลากแก้วไปกับฉัน เหย์ก็วิ่งตามมาด้วย ฉันเห็นป๊อปปี้เขาดูอึ้งๆ ก่อนจะปรับสีหน้าให้เรียบเฉยแบบเจ้าเล่ห์ หึ! นายมันเพลย์บอยที่หลอกย่ำยีหัวใจผู้หญิงเเบบไร้ค่า ทุเรสที่สุด!!!

 ฉันเดินมาห้องน้ำอย่างหัวเสีย

"ยัยแก้ว! แกจะพาพวกนั้นมาทำไมแกไม่ยอกฉัน!"ฉันตะโกนด้วยความโมโห

"โทดทีเพื่อน ฉันลืมคิดไปว่าแกไม่ชอบคนเจ้าชู้ และป๊อปปี้ก็ฮอตและเป็นเพลย์บอย แกคงรู้จักเขาน่ะสิ เขาก็แย่นะ หลอกผู้หญิงไปวันๆ ผู้หญิงพวกนั้นก็โง่ ยอมให้เขาหลอก" ฉึก! แทงใจดำ แก้วไม่รู้เรื่องที่ฉันก็เป็นผูหญิงโง่พวกนั้น

"พี่แก้ว พี่ฟางเคยคบกับพี่ป๊อป แต่ก็ถูกแฟนเขามาด่าฉอดๆต่อหน้า ผู้ชายคนนั้นน่ะ แย่ยิ่งกว่าแย่ซะอีก!!!"เฟย์ก็คงจะโมโหเธอเลยตอบแทนฉันที่ยืนอึ้ง

"จ..จิงหรอ ฟางแกเคยคบกับป๊อปปี้หรอ ฉันขอโทดนะ ฉันไม่รู้"แก้วมาลูบหัวปลอบใจฉันแต่มันไม่ช่วยอะไรเลย น้ำตาไหลอาบแก้มของฉันจนหน้าแดงไปหมด ฮึก ทำไมยิ่งหนี ยิ่งลืม มันกลับมาเจอกันแบบนี้ โชคไม่เข้าข้างฉันเลย คนบนฟ้าคงจงใจจะแกล้งฉันสินะ 

เราสามคนกลับมาที่โต๊ะ ฉันพยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติเต็มที่ ไม่อยากอ่อนแอให้พวกเขาเห็น

"หวัดดีฟาง ไม่เจอตั้งนานเป็นไงบ้าง"ป๊อปพูดขึ้นมาพร้อมกระตุกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

"สบายดี"ฉันตอบสั้นๆ ไม่สบตาเขา เพราะมันจะทำให้ฉันแพ้หัวใจตัวเอง

"เห้ย! ไอ้ป๊อป แกรู้จักฟางด้วยหรอเนี่ย"โทโมะถามขึ้น

"ฉันเคย..."

"เคยเรียนโรงเรียนเดียวกันตอนมัธยมน่ะ"ฉันขัดขึ้น ไม่อยากให้ใครรู้ว่าฉันโดนเขาทิ้ง

เขาหันมามองหน้าฉัน เราสองคนสบตากัน แต่ฉันก็เป็นฝ่ายหลบตา หัวใจฉันสั่นและเต้นแรงมาก

"อ๋อไม่น่าล่ะ หน้าตาเธอถึงคุ้นๆ จะบอกอะไรให้นะ ระวังพี่ชายผมไว้ดีๆ เขาเพลย์บอยมาตั้บแต่ไหนแต่ไร เธอคงรู้ใช่มั้ยล่ะ"เขื่อนพูดขึ้น ท่าทางเขาคงจำฉันไม่ได้ ซึ่งมันก็ดีมาก

"ไอ้เขื่อน เงียบปาก"ป๊อปปี้พูดขึ้นแล้วหันมายิ้มให้ฉัน

"ป๊อปคะ ไหนบอกจะไปกินข้าวกับฟองฟ้าไง ไปเร็วค่ะ ฟองฟ้าหิว" ยัยฟองฟ้านี่เข้ามาตอนไหนเนี่ยมาเกาะแขนป๊อปปี้แทบจะสิงอยู่แล้ว

"พี่ป๊อปยังเพลย์บอยไม่เปลี่ยนเลยนะคะที่เวลาไปไหนมาไหน ก็มีคนคอยตามทุกที"เฟย์พูดขึ้น

"แต่พี่ก็ยังอยากได้ใครสักคนกลับมาเหมือนกัน"เขากระตุกยิ้มให้ฉัน

"ไปเถอะค่ะป๊อป ฟองฟ้าหิวแล้วนะ!!!" ยัยนั่นเริ่มโวยวาย

"เธอไม่ต้องมายุ่งกับฉัน ฉันมีคนใหม่แล้ว"เขาพูดอย่างกับการบอกเลิกผู้หญิงเป็นเรื่องปกติ หึ! เลว!!!

"อะไรกัน บอกเลิกง่ายๆแบบนี้เลยหรอ"ยัยฟองฟ้าท่าทางจะร้องไห้

"ออกไป"ป๊อปปี้พูดเสียงเย็นชา เธอร้องไห้แล้ววิ่งออกไป

"ฟาง โอเคไหม"แก้วกระซิบฉัน

"ฉันกับเฟย์กลับก่อนนะทุกคน บาย ยัยแก้ว"ฉันรีบลุก พรวด! ป๊อปปี้จับข้อมือฉ้น

"เดี๋ยวฉันไปส่งเธอเอง"

"ไม่เป็นไร ฉันไม่อยากเป็นศัตรูกับผู้หญิงอีกหลายคนของนาย!!!"ฉันสะบัดมือออก

"ไอ้ป๊อป อะไรวะเนี่ย จะงาบเพื่อนเก่าตัวเองหรือไงวะ"โทโมะพูดขึ้น

"ฉันเคยคบกับยัยนี่!!!'' โทโมะท่าทางตกใจมาก

"เธอเคยคบกับพี่ป๊อปหรอ ว่าแล้วคุ้นๆหน้า พี่ป๊อปมีผู้หญิงหลายคนน่ะ ผมจำไม่ได้"เขื่อนพูด

"ก็เเค่'เคย'น่ะ เราไม่ควรยุ่งเกี่ยวกันอีกนะป๊อป ผู้หญิงของนายมีเยอะแยะ อย่ามายุ่งกับฉัน เพราะคนเจ้าชู้มันน่ารังเกียจที่สุด!!!"ขอบตาฉันเอ่อล้นด้วยน้ำตา

"ปล่อยพี่เฟย์เหอะค่ะ ให้พี่ฟางปรับตัวได้แล้วเราค่อยคุยกัน"เฟย์แกะมือป๊อปออกจากมือฉัน

"เฟย์พาฟางกลับได้ป่าว  ให้พี่ไปส่งไหม"แก้วพูดน้ำเสียงเป็นห่วง

"ไม่เป็นไรค่ะพี่แก้ว สวัสดีค่ะ"เฟย์พยุงฉันออกจากร้าน เรานั่งเเท๊กซี่กลับบ้าน โดยฉันไม่พูดอะไร ถ้าฉันยังรักเขาอยู่ล่ะ เขายังเป็นเพลย์บอยอยู่ ฉันจะต้องเจ็บไปถึงเมื่อไร