ปลายทางแห่งรัก

.............คอนโดแห่งหนึ่ง..................
“มึง...กูได้งานแล้วนะ...เป็นงานด้านเทคนิคคอม....” ผมเอ่ยบอกไวท์ทันทีที่เข้าในตอนโดหลัง
ใหม่ที่เราสองคนซื้อให้กันเป็นของขวัญครบรอบ สามปี 
“แย่จัง...ไวท์ยังไม่ได้งานเลย...” ผมขยับมานั่งข้าง ๆ มันแล้ว แกล้งยีผมมันเล่น ๆ ....แววตาสดใสที่มันมองมา...ผมเห็นความสั่นไหวดวงตาคู่นั้น...
“มึงจะกลัวไรว่ะ...กูเลี้ยงมึงได้สบาย...”
“ก็มันจะดีกว่านี้ไหมล่ะถ้าไวท์ได้งานทำ...จะได้ช่วยกริชจ่ายค่าห้องบ้าง”
“เอาน่า...ใจเย็น ๆ เดี๋ยวก็ได้เอง...” ผมลูบหัวไวท์อย่างเอ็นดู...รอยยิ้มที่ยิ้มจนสุดของ
มัน...เป็นสิ่งเดียวที่ผมอยากให้มันมอบให้ผม....คนเดียว...
“ อ่อ...กริชพรุ่งนี้ไวท์...ต้องไปสัมภาษณ์งาน...ยังไงตอนเช้าไวท์ติดรถไปลงหน้าออฟฟิคด้วยนะ...”
“ออฟฟิคที่ไหน”
“อืมมม..แถว ๆ สวนสนุกใกล้ ๆ กับห้าง เซ็นทรัลอะ”
“แถวนั้น...ก็ใกล้กับที่ทำงานกูด้วยนิ...”
“จริงเหรอ...”
“อืม...พรุ่งนี้กูไปส่งมึงได้สบายเลย...อ่อ...แล้วมึงต้องใส่ชุดยังไง...”
“ยังไม่รู้เลยอะ...ไปสัมภาษณ์..คงใส่ชุดลำลองแบบสุภาพไป...ทำไมเหรอ”
“เปล่า...กูแค่ถามดู”
ผมไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมผมถึงรู้สึกแปลก ๆ ที่รู้ว่ามันจะได้งาน...ผมกลัวว่ามันจะมีคนอื่น...งั้นเหรอ…
“กริช...ได้ข่าวกัปกะปายบ้างไหม”
“มึงจะถามถึงพวกมันทำไม...ลืม ๆ มันไปไม่ได้เหรอว่ะ”
“กริช!!...ยังไงพวกเค้าก็คือเพื่อนไวท์นะ...และก็ปายเองก็ดีกับกริชไม่ได้เหรอ”
“กูรู้...แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว...กูว่าเรื่องเก่า ๆ เพื่อนเก่า ๆ  มันก็ไม่จำเป็นต้องจำ...”
“กริช!!!”
ผมรุ้สึกหงุดหงิดและรำคาญทุกครั้งที่ไวท์ยังเอ่ยถามถึงไอ้กัปตัน....ผมยอมรับว่าลึก ๆ แล้วผมกลัว...กลัวว่ากัปมันจะมาแย่งไวท์ไปจากผมเหมือนคราวที่แล้ว....
“หมับ!!!...ไวท์ขอโทษนะ...ไวท์แค่ถามไปงั้นเหละ...ไม่ได้สนใจอะไรมากมาย...กริชอย่างอน
ไวท์เลยนะ นะนะนะนะ”
“กู....บอกมึงกี่ครั้งแล้วว่าห้ามพุดถึงไอ้กัปตันอีก...มึงรู้ใช่ไหมว่ากูไม่ชอบมัน...เพราะอะไร”
“แนะ...กริช....หึงเหรออออ....”
“เออ..หึงและก็หวงมึงมากกกกกกก”
“ไม่ต้องกลัวหรอก...ไวท์มีกริชคนเดียวอยู่แล้ว...นะครับ”
ผมแพ้ลูกอ่อยของมันทุกที...เวลาที่ผมอารมไม่ดีไวท์รู้เสมอว่าจะทำยังไงให้ผมหาย...ผมรักมัน
เพราะมันเป็นคนเดียวที่สามารถทนกับอารมณ์ร้อนของผมได้...แต่มันจะทนผมได้ตลอดไปรึ
เปล่า....
.........รุ่งเช้า........
“มึง...อะ..กูให้....ฉึก”
“กะ...กริช” ผมตกใจที่อยู่ ๆ กริชก็คว้าคอผมไปพร้อมกับ....ใส่ตุ้มหูข้างขวาให้ผม...
“ ต่างหูคู่เก่านั้น....กูยังเก็บไว้...กูอยากให้มึงใส่ติดตัวไว้ตลอด...ห้ามถอด!!!” 
.” ขอบคุณนะ......ไวท์ต้องลงไปละ..ยังไงเดี๋ยวถ้าได้ผลยังไง..จะโทรหานะครับ…จุ๊บ”
“เดี๋ยว!!!...อ่อ..อย่าให้กูรู้ว่ามึงไปอ่อยผู้ชายนะ...หึหึ”
“กริช...น่ารักจัง....หึงบ๊อบบ่อย...ไม่ต้องห่วงนะครับ...ไวท์รักกริชคนเดียว...ไม่มีทางนอกใจหรอก....ไปนะครับ”
“ไวท์!!!....กูรักมึงนะ”
“กริช...กลัวว่าไวท์จะมีคนอื่นเหรอ...”
“ใช่...มึงรู้ไหมเมื่อคืนกูนอนไม่หลับ...กะ...กูคิดเรื่องมึงทั้งคืน...อ่อ...กูกลัวว่ะ”
“กริช...กริชต้องเชื่อใจไวท์นะ...เหมือนอย่างที่ไวท์เชื่อใจกริช...”
“มะ..มึงก็กลัวว่ากูจะมีคนอื่นเหรอ”
“ไวท์ไม่กลัวว่ากริชจะมีคนอื่นหรอก...แต่ไวท์กลัวว่าคนอื่นจะทำให้กริชเปลี่ยนไป...”
“มึง....เชื่อใจกู”
“ใช่...ไวท์เชื่อใจกริช...เชื่อว่ากริชไม่นอกใจไวท์....ใช่ไหมครับ”
“กู..ไม่เคยคิดที่จะนอกใจมึง”
“งั้นกริชก็ควรจะมั่นใจเหมือนอย่างที่ไวท์มั่นใจบ้าง....”
“เออ...กูจะพยายาม...แต่มึงต้องสัญญา...กับกูก่อนว่า...มึงต้องไม่ปิดบังกู”
“ครับ...ไวท์สัญญา...กริช...น่ารักที่สุ๊ดดดดด”
เมื่อคืนผมนอนไม่หลับ...ทั้ง ๆ ที่ในอ้อมกอดผมมีไวท์อยู่ใกล้ ๆ แต่ทำไมผมถึงรู้สึกว่ามันไกล
เหลือเกิน...ผมกลัวว่าไวท์จะมีคนอื่นมากขนาดนี้เลยเหรอ...ผมกลัวว่าความกลัวของผมจะเป็นจริง....
.........มาแล้วค่ะเรื่องใหม่ แต่ภาคต่อของรักสุดฤทธิ์.....ยังไงฝากด้วยนะค่ะ....^^