ปลายทางแห่งรัก

-

เขียนโดย chadaapp

วันที่ 29 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 เวลา 14.34 น.

  22 ตอน
  0 วิจารณ์
  20.47K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 29 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 16.03 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

5) กลัว(ใจ) 5

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

กลัว(ใจ) 4

..............กริช................

“ไอ้ไวท์…อ่อ...กูขอกอดมึงได้ป่ะ…”

“ห๊ะ!!!!....กะ...กอด...”

“หมับ!!!!!....กูคิดถึงมึง...ไวท์”

“อ่อ....กะ...กัป”

“หึหึ...กลัวไอ้กริชหึงรึไง...” กัปเอื้อมมือมาโยกหัวผม....พร้อมกับมองมาด้วยสายตาแบบยิ้ม ๆ ขำ ๆ

“ไวท์ดีใจนะที่เจอกัป...”

“อืม...แต่มึงดีใจสู้กูไม่ได้หรอก....กูแม่งโครตดีใจ”

บทสนทนาเหล่านนั้นตอนนี้มันวนเวียนอยู่ในหัวผมอยู่...ผมมารอรับไวท์ ตั้งแต่เที่ยง...ผมเป็นห่วงมัน...กลัวว่ามันจะเครียดเรื่องสัมภาษณ์...หึหึ...แต่ที่ไหนได้...มันมีความสุขกับสิ่งที่ผมกลัว...มันคงลืมผม...ลืมเรื่องที่ผมกลัว...มันคงมองว่าเป็นเรื่องไร้สาระสินะ...

“กริช!!!...ไวท์อธิบายได้นะ....”

“กริช....ต้องเชื่อไวท์...เหมือนอย่างที่เราคุยกันเมื่อเช้าไง....”

“ไวท์....ไม่รุ้มาก่อนว่ากัปทำงานที่นี่...จริง ๆ นะ....”

“ถ้าไวท์รุ้....ไวท์จะไม่สมัครงานที่นี่...กริช...ตอบไวท์สิ...”  เสียงไลน์ผมสั่นเตือนพร้อมกับข้อความมากมาย....ผมเปิดอ่าน...แต่ไม่รู้ว่าจะตอบมันไปว่ายังไงดี....ผมมีสิทธิ์นั้นแค่ไหน....

“ถ้ากริชไม่สบายใจ....ไวท์ไปลาออกก็ได้นะ.....”

“กริช...ตอบไวท์หน่อยสิ...นะนะนะนะ” ความสับสนในใจในตอนนี้มันตีกันมั่วไปหมด...ถ้าผมเห็นแก่ตัว...เห็นแต่ความสุขของตัวเอง...ทั้ง ๆ ที่ความจริงมันอาจไม่มีอะไรเลยก็ได้....ผมต้องเชื่อใจไวท์....เหมือนกับที่ไวท์เชื่อใจผม...

“ไม่ต้อง!!!.....”

“กริช!!!...ตอบแล้ว....”

“กูรอ....มึงที่เดิม....”

“กริช!!!...งั้น...รอแป๊บนะ...แป็บเดียว”

“รอ...รอทำไม...”

“..........”

“กู...อยู่ตรงข้ามกับมึง...หันมาดิ” ผมดีใจที่สุด...ดีใจมาก...ที่กริชเชื่อใจผม...วินาทีแรกที่เห็นรถกริชแล่นผ่านหน้าผมไป...ผมกลัวมาก...กลัวว่ากริชจะเข้าใจผิด...ผมวิ่งตามรถสติชมาสุดทาง...จนวิ่งต่อไม่ไหว....น้ำตาที่ไหลมันออกมาเพราะความเสียใจ...เสียใจที่ผมไม่มีค่าพอที่กริชจะเชื่อใจ...เสียใจที่ผมไม่ดีพอสำหรับกริช...แต่ตอนนี้...ผมรู้แล้วว่า...ผมดีพอและดีที่สุดสำหรับกริช....

“หมับ!!!!....ดีใจที่สุด...ขอบคุณนะครับ...ขอบคุณ”

“กู...เชื่อใจมึงได้ใช่ไหม...” ผมกระชับอ้อมกอดมัน...อย่างกับกลัวว่ามันจะหายไป...ผมทำถูกแล้วใช่ไหมที่เลือกเชื่อใจ...ไว้ใจ...และฝากหัวใจไว้กับมัน...สติช...

“ไวท์กลัว...กลัวว่ากริชจะเข้าใจผิด...กลัวว่ากริชจะทิ้งไวท์...ไม่เชื่อใจไวท์....แต่กริช...น่ารักที่สุด...จุ๊บ!!!”

“กู...ว่ากลับบ้านกันดีกว่า...” ผมมองหน้าสติชที่ตอนนี้มันยิ้มออกมาทั้งน้ำตา...มันคงดีใจที่ผมเชื่อใจมัน...

“กริช….อ่อ...กริชโอเคนะที่ไวท์ต้องทำงานกับกัปตัน…อ่อ...ถ้ากริชไม่โอเค..วะ...ไวท์…”

“กู..เชื่อใจมึง!!...แค่นี้โอเคพอยัง”

“กริช...ไวท์รักกริชที่สุดเลย...รักจนรักและก็รัก รัก รัก รัก...”

“พอ ๆๆๆๆ ...กูรู้แล้วว่ามึงรักกู...และมึงก็รู้ไว้ด้วยว่ากู...โครตรักมึง...”

ผมเดินโอบเอวมันมาที่รถแล้ว...

“อืออ..อืมมม..อือ...”

“แทนคำตอบของมึงละกัน...ไว้ว่าง ๆ กูค่อยให้มึงตรวจสอบคำตอบของกูนะ...” ผมอดไม่ได้ที่จะจูบเพื่อปลอบใจ...มันคงขวัญเสียและเสียความรู้สึกไม่น้อย...ท่าทางที่เขิน ๆ แก้มที่แดงแบบนั้น...ผมชอบที่สุด...ชอบที่มันเขิน ๆ ยิ้มทั้งตาทั้งหน้าแบบนั้น...ผมคงทำให้มันมีความสุข....สติช...จอมอ่อย...

.......จบตอนแล้วค่ะ.....น่ารัก ๆ ใสๆ แต่ฟิน ๆ แบบนี้ชอบไหมค่ะ...เจอกันตอนหน้านะค่ะ...ขอบคุณทุกคนที่ติดตามค่ะ^^

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา