คู้จิ้น

  สวัสดีครับ ผม แบมแบม หรือ กันต์พิมุก ภูวกุล 1 ในสมาชิก GOT7 ในตอนนี้ ผมเป็นศิลปินไอ
 
ดอลชาย เต็มตัวแล้วครับ กว่าจะมาถึงวันนี้ได้ ผมต้องเหนื่อยกับการเข้ากับคนที่นี่ให้ได้ ต้องเรียน
 
ภาษา เพราะผมเป็นเด็กไทยนิครับ มาอยู่เกาหลีตั้งแต่อายุ 13 ดีหน่อยที่พี่ๆที่นี่น่ารัก กันทุกคน
 
เลยครับ คอยดูแลผม สอนในส่วนที่ผมไม่เข้าใจ โดยเฉพาะมาร์คฮยอง ที่ค่อยดุและคอยอยู่ข้างๆ
 
ผมมาตลอด จนวันนึงความรู้สึกของผมที่มีให้แก่พี่ชายต่างชาติและร่วมวงคนนี้ก็เปลี่ยนไป 
 
" แบมแบมอ่า มาร์คฮยองไปไหนอ่า ใกล้ขึ้นเวทีแล้วน้าาา " เสียงแจ็คสันฮยอง ตระโกนพูดถาม
 
ผม เพราะผมสนิทกับมาร์คฮยองที่สุดในตอนนี้ พูดขึ้น 
 
" สงสัยจะไปเข้าห้องน้ำ เดี๋ยวผมไปตามให้นะครับ " พูดเสร็จ ผมก็รีบวิ่งไปยัง ทางเดินไปห้องน้ำ
 
ที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งของตัวตึกทันที 
 
" อื้มม...มะ..มาร์คฮย..องครับ..เดี๋ยวใครมาเห็...น " เสียงกระเส่าที่ดังออกจาก ข้างในห้องน้ำ
 
ทำให้ผมสะงัก หัวใจของผม รู้สึกเจ็บจิ๊ด...เหมือนมีใครเอาเข็มเล่มเล็กๆแต่มีนับพันเล่มมาแทง
 
ซ้ำๆที่หัวใจ 
 
" .อื้อ...ขออีกนิดน่า..จูเนียร์ ..ปากนายมันหวาน..ซะมัด..." สิ่งที่ผมเห็น ทำให้ผมต้องจิกมือตัว
 
เองแน่น ขอให้มันเป็นแค่ฝันไม่ใช่ความจริง ตื่นสิ แบมแบม กูบอกให้ตื่น!! แต่ก็ไร้ประโยนช์ ภาพ
 
ข้างหน้ายังคงเด่นชัด ชัดเจนทุกการกระทำ 
 
" ฮย..องครับ..ใกล้..ถึงเวลาแล้ว เดี๋ยวมี...อื้ออ.ใครมาตาม..." จูเนียร์ฮยองที่ถูกโอบกอด จาก
 
ร่างสูง พยายามดิ้นนิดๆ ให้มาร์คฮยองที่ยังจูบอย่างดูดดื่่มรู้สึกตัว
 
" อีกนิดนะครับ..." เสียงกระเส่าที่เคยใช้กับผม ที่ผ่านมาผมเข้าใจผิดมาตลอดเลยงั้นหรอ แล้ว
 
มาร์คฮยองมาทำให้ผมเข้าใจผิดแบบนี้ทำไม ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่ขาเรียวบางก้าวออกมาจากที่
 
ตรงนั้น ผมควรถอยออกมา ใช่ ผมควรถอยออกมา ทุกสิ่งที่ผมคิดทบทวน มาตลอด ผมมันโง่เองที่
 
ดันเข้าข้างตัวเอง มาร์คฮยองก็ทำตามหน้าที่ พี่ชายที่ดี มีแต่ผมที่หลงตัวเอง และคิดว่าเค้าจะรัก
 
หยดน้ำตาค่อยๆไหลรินออกจากดวงตาที่เหม่อลอย
 
" แบมแบมเป็นอะไร! " แจ็คสันฮยองกับยูคยอม ที่ยืนรอผมอยู่ พูดขึ้น มือหนาของแจ็คสันฮยอง
 
ปาดน้ำตาออกจากใบหน้าของผมช้าๆ ผมรู้สึกว่า วันนี้ผมอ่อนแอ จังเลยครับ
 
หมับ! ผมโผลเข้ากอด แจ็คสันฮยอง โดยที่ไม่มีเสียงปลอบหรือถามไถ่ ถัดจากมาร์คฮยองที่ดีกับ
 
ผม คงเป็นแจ็คสันฮยองที่เข้าใจผมที่สุด 
 
ผมกั้นเสียงสะอื้นไว้ ผมเป็นลูกผู้ชาย เป็นไอดอล ต้องเข้มแข็ง จากนี้ ต่อไป ผมควรจะถอยห่อง
 
 
ออกจากมาร์คฮยองและจูเนียร์ฮยองสักที ผมควรทำอะไรได้ด้วยตัวคนเดียวได้แล้ว ผมควรตัดใจ!
 
........................................................................................................
 
" แบมแบมอ่า นายเป็นอะไรหรือเปล่า วันนี้นายดูไม่ค่อยมีสมาธิเลยนะ " พี่เมเนเจอร์ ตำนิผม ที่
 
ผมทำพลาดบนเวทีหลายครั้ง จนแจ็คสันกับยูคยอมที่รู้เรื่องของผม คอยช่วยอยู่บนเวที แรปผิด
 
จังหวะ ยืนผิดที่ ผมยอมรับว่าผมผิดจริง ผมจึงทำได้เพียงแต่ยืนก้มหน้ารับคำตำนิอย่างเต็มใจ
 
" เอาน่า ครับฮยอง แบมแบมคงเหนื่อย " เสียงทุ้ม ที่ดังขึ้นจากด้านหลังพูดขึ้น มาร์คฮยองอีก
 
แล้ว จะมาช่วยผมทำไม 
 
" ปะ แบมแบม เดี๋ยวต้องเตรียมขึ้นคอนอีกรอบ " มาร์คฮยองจุงมือผม เดินออกมาโดยมีพี่
 
 
เมเนเจอร์บ่นอยู่ด้านหลัง
 
" ฮยองครับ หยุดเถอะครับ " ผมหยุดเดิน มันถึงเวลาแล้ว ที่ผมต้องก้าวเดินไปข้างหน้า โดยไม่มี
 
พี่ชายที่แสนดีคนนี้คอยประคอง
 
" นายเป็นอะไร " มาร์คฮยองขมวดคิ้ว เหมือนไม่เข้าใจในสิ่งที่ผมพูด 
 
" ต่อไป ฮยองไม่ต้องมาช่วยผมทุกครั้งแบบนี้หรอกครับ ผมโตแล้ว ผมดูแลตัวเองได้ " ผมพร้อม
 
พร้อมกับเอื้อมมือหนาที่จับข้อมือผมอยู่ออก เดี๋ยวแฟนตัวจริงฮยองมาเห็น มันจะดูไม่ดี
 
" นายไม่สบาย รึเปล่าแบมแบม " มาร์คฮยองเอื้อมมือมาวัดที่หน้าผากผม หากเป็นเมื่อก่อน ที่ผม
 
ยังไม่รู้เรื่องรักลับๆของมาร์คฮยอง ผมคงเข้าข้างตัวเอง ว่ามาร์คฮยองต้องมีใจให้ผมบ้างหล่ะ แต่
 
ในตอนนี้กลับกลายเป็นว่า ผมกำลังรู้สึกเหมือนมีใครเอามือมาบีบตรงหัวใจของผมซ้ำๆ จนผมเจ็บ
 
ไปหมด
 
" มาร์คฮยองครับ " เสียงจูเนียร์ฮยองดังขึ้น ทำให้ร่างสูงที่ใช้มือจับหน้าผากผมอยู่ดึงมืออก พร้อม
 
หันไปยิ้มหวานละมุนให้คนที่มาใหม่ ผมรู้สึกเหมือนตัวเองไม่ควรยืนตรงนี้ 
 
" ผมขอตัวก่อนนะครับ " ผมปรับสีหน้าและน้ำเสียงเพื่อไม่ให้บุคคลตรงหน้ารับรู้ถึงความรู้สึกของ
 
ผมในตอนนี้ 
 
.................................................................................................
 
" กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด มาร์คแบมมาร์คแบม!!! เสียงกริ๊ดของเหล่าอากาเซ่ ดังสนั่น
 
ดังทั่วโถง ที่จัดคอน โดยเสียงกริ๊ดของ แม่ยกมาร์คแบมดัง แข่งกับคู่อื่น 
 
" ตอนนี้เรามาตอบคำถามที่แฟนๆ ทางบ้านส่งมากันเถอะครับ " MC ที่ทำหน้าที่เป็นพิธีกร พูดขึ้น
 
พร้อมซองสีขาวในมือที่มีคำถาม อยู่ด้านใน 
 
" คำถามแรก ... เเจบีชอบกินอะไรครับ..."
 
"..........แกงกิมจิครับ...." เจบีฮยองตอบ 
 
คำถามแล้วคำถามเหล่า ที่MC เอ่ยถามออกมา จนมาถึงคำถามสุดท้าย
 
" คำถามมีอยู่ว่า คุณมาร์ค หากคุณได้ออกเดทกับเมนเบอร์ในวง คุณจะออกเดทกับใครครับ!! "
 
คำถามที่ดังขึ้น ทำให้หน้าผมซีดเผือด จะซ้ำเติมอะไรผมหนักหนา ผมพยายามฝืนยิ้ม กั้นน้ำตาตัว
 
เองเอาไว้
 
มาร์คฮยอง ค่อยๆ หันหน้า มองมาทางพวกผมที่ยืนอยู่ ผมแอบเห็นว่ามาร์คฮยอง มองจูเนียร์ฮยอง
 
โดยส่งยิ้มให้กัน แต่คำตอบกับเป็น...
 
" แบมแบมครับ " สิ้นเสียงทุ้ม เสียงกริ๊ดก็ดังไปทั่ว เสียงเรียกคู่จิ้นมาร์คแบม เหล่าอากาเซ่ต่าง
 
 
ชอบใจ แต่ใครจะรู้ว่า หัวใจของผมต้องนี้กำลังกัดหนองเป็นแผลสด และมันเริ่มลามไปทั่วหัวใจ
 
แล้วตอนนี้ ผมเป็นได้แค่คู่
 
จิ้นบังหน้า ไม่ใช่ตัวจริง น่าชมเพช ผมยืนตรงนี้ไม่ไหวแล้วจริงๆ ขอโทษครับอากาเซ่ ผมหันหลัง
 
เดินลงจากคอนโดยที่งานยังไม่จบ โดยเมมเมอร์คนอื่นต่าง มึนงง .... ผมอยากหายไปจากตรงนี้
 
ในตอนนี้ ขอโทษนะครับ..แต่ตอนนี้ หัวใจของผม มันทรุดหนัก แล้วจริงๆ
 
.....................................................................................................