Happy Kaew's day [22/06/58]

10.0

เขียนโดย PS_TKForever

วันที่ 22 มิถุนายน พ.ศ. 2558 เวลา 11.24 น.

  5 chapter
  13 วิจารณ์
  8,364 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 มิถุนายน พ.ศ. 2558 14.49 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

5) ไหนล่ะเค๊กเเก้ว

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

- นอกห้องพักฟื้น -

 

 " เป็นยังไงล่ะ ยัยเเบม เขาเป็นหนักขนาดนี้  สมใจเเกรึยัง ? "

" ชั้น ....  ชั้นไม่คิดว่าเรื่องมันจะเป็นได้ ขนาดนี้ ... "

ตั้งเเต่ที่โทโมะวางสายจากเธอไป  เธอก็จัดการสืบทันทีว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น  แล้วก็ได้รู้ว่าเเก้วเกิดอุบัติเหตุ  เธอจำรีบใหเพี่สาวของเธอพามาที่รพ  ทันทีที่เห็นถาพโทโมะที่นั่งเฝ้าเเก้ว ผ่านกระจกตรงประตู  เห็นเเก้วนอนอยู่บนเตียง  มื่อที่กำลังจบิดประตูก็ชะงักทันที ืความรู้สึกผิดชอบชั้วดีเข้าเกาะกุมหัวใจ   ใช่ที่เธอเเค้นเเก้วที่ทำให้เธอกับเเฟนของเธอต้องเลิกกัน  เเต่ถ้านับเรียงความจริง เเฟนของเธอเองต่างหากที่เป็นฝ่ายเข้าไปยุ่งกับเเก้ว ทั้งๆ ที่เเก้วก็มีเเฟนเเล้วคือโทโมะ นั่นเอง 

 

 

 

 

- ห้องพักฟื้น -

 

" แก้ว  จะขี้เซาเกินไปเเล้วนะตัวเล็ก " โทโมะเอามือไปบีบเบาๆที่จมูกเรียวสวยของร่างบาง

" ตื่นมากินเค๊กที่โทโมะทำนะ  โทโมะขอโทษที่ทำอะไรโดยไม่บอกเเก้ว  คิดพิเรนๆ อยากจะเซอร์ไพร์  ให้โอกาสเเบมกลับมาทำร้ายหัวใจของตัวเอง ฮึก  เเก้วตื่นมานะ ทามิอยากกอดเเก้ว  อยากให้เเก้วหอม  ตื่นมานะดวงใจของโมะ ... "

 

"  ....  ฮึก .... "

 

เสียงใคร   ช่างเถอะเขาคงหูฝาดไปเอง 

 

" ...  ฮึก  โทโมะ .."

 

ร่างสูงรีบปาดน้ำตาเเล้วมองดูเเก้วทันที   นั้นก็ทำให้หัวใจเขาเต้นเเรงอีกครั้งเมื่อเห็นร่างบางลืมตาขึ้นมา  ใบหน้านี้ที่ทำให้เขาหลงใหล ใบหน้าของผู้หญิงที่เขารัก

 

" แก้วร้องไห้ทำไม ? " ร่างสูงรีบถามร่างบางทันที ทั้งดีใจปนตกใจที่เห็นน้ำตาจากดวงตาคู่สวย

 

" โมะ เเก้วขอโทษ ขอโทษที่ไม่เขื่อใจโมะ ขอโทษที่ .. "

" ไม่ต้องขอโทษหรอก  เเค่เเก้วกลับมา กลับมาหาโมะ กลับมาหาลูก  เเค่นั้นก็เพียงพอเเล้ว "

เขากอดปลอบร่างบางที่ตอนนี้ร่างกายลั่นเทาอยู่ภายใต้อ้อมกอดของเขา   เขาพร้อมจะลิมเรื่องทุกอย่าง ความโกรธ ความเสียใจ  ความเข้าใจผิด  ความรู้สึกผิดทุกอย่าง  ขอเพียงเเค่เเก้วคนนี้ยังอยู่กับเขา เขาพร้อมจะทำทุกอย่างให้เธอมีความสุขที่สุด 

 

 

 

 

 

" เเก้ว ดีนะเนี่ยที่เเกฟื้นทัน  ไม่งั้นเพื่อนชั้นคงกลายเป็นซอมบี้อย่างเต็มรูปเเบบ " ป๊อปพูด

" มึง ก็พูดเกินไปไอ่ป๊อป  ถึงชั้นจะเป็นซอมบี้ เเต่ก็เป็นซอมบี้ที่หล่อน่าดูเลยอ่ะ 5555  "

" ไอ่นี่  พอเเก้วฟื้นล่ะ หลงตัวเองเลยนะ เเหม่ เเก้วเเกรู้ป่ะ ตอนเเกยังไม่ฟื้นนะ สภาพเเม่งดูไม่ได้เลย "

" หรอป๊อป  เเต่ดูๆ ไปสภาพตอนนี้ก็ใช่ว่าจะดูได้นะ 55555  "

" โห่เเก้วอ่ะ  โมะงอนนะจริง " โทโมะ ทำท่ากอดอกทำเป็นงอน

" จุ๊บ  หายโกรธนะคะ พ่อคนหล่อ "

 

ฟ้าหลังฝนสดในเสมอ   นับตั้งเเต่วันนั้นก็ไม่มีใครเห็นเเบมอีกเลย ซึ้งมันก็ดีเเล้วสำหรับทั้งสองฝ่าย บรรยากาศให้ห้องเปลี่ยนไปมากเสียงหัวเราะกลับมาอีกครั้งหลังจากที่ทุกข์ทรมานมานาน

 

 

" ม่าม๊าาาาาาาาา  "

ทามิที่เข้ามาในห้องกับพ่อเเม่ของทั้งสองครอบครัว  วิ่งตรงมายังเตียงของร่างบางทันที  ทำท่าอยากให้อุ้ม จะขึ้นไปบนเตียง จนโทโมะ ต้องอุ้มลูกสาวตัวน้อยขึ้นไปบนเตียง

" เป็นไงคะ ทามิ คิดถึงม๊ามั๊ย "

" คิดถึงค่ะ คิดถึงมากๆ  มากๆ เเบบมากๆ เยย "  ตัวเล็กยิ้มจนเห็นฟัน 

" ปลอดภัยเเล้วนะลูก พระคุ้มครองนะ "  

" ขอบคุณค่ะคุณเเม่ "  ร่างบางยิ้มให้กับพ่อเเม่

แล้วทุกคนก็พูดคุยกันอย่างสนุกสนาน  

 

 

 

 

- 3 วันต่อมา -

 

" ออกมาทำอะไรตรงนี้คะ "  โทโมะถามเเก้วที่ออกมารับลมตรงระเบียง

" โมะ  เเก้วอยากกินเค๊ก " ร่างบางทำท่าอ้อน

" เห ? " 

" นึกยังไง ? "

" อะไรกันโมะ  เค๊กวันเกิดเเก้วทามิก็กินหมดเเล้ว  ไหนล่ะเค๊กเเก้ว ? " ร่างบางทำท่าเเบมือเหมือนจะขอ

" โอเค  งั้นเราไปซื้อขอกัน " ร่างสูงจับมือพาร่างบางมายังซุปเปอร์ไกล้ๆ บ้าน เพื่อซื้อวัตถุดิบเเละอุปกรณ์ทำเค๊ก 

 

พอมาถึงบ้าน ก็จัดเเจงช่วยกันทำเค๊ก โดยมีร่างสูงคอยสอนร่างบาง  ทำไปเล่นไป จนสุดท้ายก็เสร็จ

 

" ไหนชิมสิ "  ร่างบางตักชิม  ร่างสูงมองไม่วางตา เขาเองก็หวั่นๆ เหมือนกัน เพราะเป็นครั้งเเรกที่เธอได้ทานเค๊กจากฝีมืิของเขา 

" อื้ม  หอมอร่อย ใช้ได้  "  ร่างสูงถอนหายใจเฮือก โล่งอก

" คงเพราะลูกมือสวยไงครับ  หอมเหมือนเเก้วเลย " ร่างสูงทำเนียนเข้าไปหอมเเก้มร่างบาง

" เนียนนะโมะ "

" แก้ว  (โทโมะ เข้าไปกุมมือเเก้วไว้ เขาทำหน้าจริงจังจนเเก้วตกใจ)  โมะรักเเก้วมากนะ  รักมากกว่าชีวิต มากกว่าอะไรทั้งนั้น  ชีวิตโมะต้องมีเเก้ว เราจะอยู่ด้วยกันไปตลอด คอยเลี้ยงเจ้าตัวเล็ก ดูเขาเติบโต  เเล้วรอเห็นความสำเร็จของเขาไปพร้อมกัน   โมะจะจับมือเเก้วไว้อย่านี้ ตลอดไป .. "  ร่างสุงเอ่ย

" ลองปล่อยสิ " เเก้วตอบกลับยิ้มๆ 

" อ๊ะ ปล่อยล่ะ 55555 "

" มานี่เลยโทโมะ  โดนนนนนนน "

 

สองคนวิ่งไล่กันอยู่ในห้องครัว  เเล้วก็จบด้วยที่ร่างสูงเข้ากอดร่างบางไว้  แก้วเอามือโอบรอบคอโทโมะ พร้อมกับรับสำผัสจูบที่คุ้นเคย ที่ทั้งสองมอบให้เเกกัน 

 

" ทามิจะอยากได้น้องสาวหรือน้องชายกันนะ ? "

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

-------------------------------------

จบเเล้ว  ซอรี่จริงๆ จริงๆ ตั้งใจจะให้จบตั้งเเต่เมื่อวานเเล้ว เเต่เมื่อวานไรต์ไปประชุมรับน้องมา ดึกเพราะเล่นกันมากกว่า  เเต่มาเเล้วนะ   เป็นยังไงบ้างเรื่องที่สามเเล้ว ( เรื่องเเรกยังไม่จบ 5555 )  

ฝากด้วยนะคะ   มือใหม่จริงๆ  

เจอกันเรื่องต่อไปจ้า   (เเล้วเรื่องเเรกล่ะ ? ) 555555555

 

14:47

25/06/58

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา