คนแปลกหน้าคนนี้ ( Stranger )

10.0

เขียนโดย PS_TKForever

วันที่ 15 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 เวลา 12.22 น.

  6 chapter
  41 วิจารณ์
  9,314 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 20.29 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

2) ดาวอุกกาบาต ติดฝน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
 
 
 
" ไอ้ป๊อป ไอ้บ้า  สมุดก็สมุดชั้น  เอาไปลอกเเล้วยังไม่ยอมคืนอีก   นี่ถ้ามาทวงเเล้วบอกว่ายังไม่เสร็จนะ จะกระทืบให้หลายๆที  " 
 
 
 
ร่างบางบ่นกระปอดประเเปดถึงเพื่อนชายตัวดีของเธอ ที่ยืมสมุดการบ้านไปลอกตั้งเเต่อาทิตย์ที่เเล้ว เเละไม่ยอมเอามาคืน  จนเธอต้องลำบากมาทวงคืนเองถึง สนามกีฬาของหมู่บ้านที่ป๊อปปี้ชอบมาสิงอยู่เป็นประจำ
 
 
" คนเยอะจัง   ไอ่หมีมันอยู่ไหนนะ "
 
 
ร่างบางเดินมาถึงสนามกีฬาก็ยืนเก้ๆ  กังๆ  เธออยู่หมู่บ้านนี้มานานเเล้วก็จริง  แต่มาที่สนามกีฬานี้เธอมานับครั้งได้เลย  ขาที่ก้าวช้าๆ สายตาก็มองหาไอ้เพื่อนชายจนไม่ได้ทันระวัง .....
 
 
 
 
 
 
 
 
" ไอ้เเก้ว หลบ !!!!!!   " 
 
" อุ่ยยย !!!  " ร่างบางที่โดนลูกบาสเข้าเต็มๆ จนล้มก้นจ่ำเบ้า
 
" โอ๊ยยยยยยย  อีกเเล้ว  เจ็บตัวอีกเเล้ว  ใครฟะะะะ !!! " ร่างบางบ่นออกมาน้ำเสียงไม่สบอารมเท่าไหร่
 
" เฮ่ย  น้องพี่ขอโทษจริงๆ  เจ็บมากมั๊ยนั่น "  
 
" เจ็บดิ ถามได้ !! "  ร่างบางตอบไปโดยไม่ได้มอง
 
" มา  เดี๋ยวพี่พาไปนั่ง อ่าวน้องคนนั้นหนิ  "
 
" เอ่อออ      เร็วๆ ดิเจ็บ " ร่างบางเร่งโทโมะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" มึงนี่นะ  เดินไม่ดูเลย อยู่ดีไม่ว่าดีเอาตัวมารับลูกบาส ซะงั้น "  ป๊อปปี้เอ็ดเพื่อนตัวเองเบาๆ
 
" มึงไม่ต้องมาพูดเลย  ถ้ามึงคืนสมุดการบ้านกูตั้งเเต่วันนั้น  กูคงไม้ต้องถ่อมาทวงมึงถึงนี่หรอก อุ่ยยย "
 
" นี่อย่าพึ่งทะเลาะกัน  เพื่อนเรายังเจ็บอยู่นะ " 
 
" โทดทีพี่โมะ    ว่าเเต่เป็นไงมั้งล่ะมึง "
 
" เจ็บไหล่ อ่ะ "
 
" มาเดี๋ยวพี่นวดประคบเย็นให้ดีกว่า "
 
" ฝากด้วยนะพี่ ผมไปละ  " ป๊อปปี้พูดจบ เขาก็สิ่งไปเล่นบาสต่อ  โดยปล่อยให้ร่างบางกับโทโมะ อยู่กันลำพังข้างสนาม
 
" เป็นอะไรนะ  พี่เจอเราทีไร เจ็บตัวตลอดเลย " ร่างสูงพูดขณะที่เขาเอาผ้าชุบน้ำเย็นประคบไหล่ให้ร่างบาง
 
" ไม่รู้สิ  ช่วงนี้ดวงหนูอุกาบาตชนมั๊ง "
 
" นี่ว่าพี่ส่าเป็นอุกกาบาตหรอ  "  เขาถามร่างบางกลับ
 
" ปล่าวนะ 5555  แต่ถ้าพี่อยากคิดงั้นก็เชิญ " 
 
" หนอยยย  นี่เเหนะ " ร่างสูงใช้มือที่กดลงบนใหล่จิ้มเเรงๆ หนึ่งที
 
" โอ๊ยยยย พี่เจ็บนะ นี่จะรักษาหรือทำลายเนี่ย  ปล่อยเลย " 
ร่างบางลุกขึ้นเอามือยันผ้าที่ร่างสูงเอามาประคบให้ ก่อนจะเดินไปหากระเป๋าของเพื่อนตัวเอง เเล้วหาสมุดจนเจอ ก่อนจะหมุนตัวเพื่อที่จะเดินไปทางออก ก็ถูกร่างสูงเรียกไว้ซะก่อน
 
" นี่จะกลับเลยรึไง  ไม่ประคบให้ทุเลาก่อนล่ะ "
 
"  ไม่   เเม่บอกว่าอย่าให้คนเเปลกหน้าถูกเนื้อต้องตัว " 
 
พูดจบก็เดินออกไปเลย   
 
 
 
 
 
 
 
' อะไรกัน คนเเปลกหน้าอีกละ     ยัยน่ารักนี่มันน่ารักจริงๆ '
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" อ่ะน้ำ พี่ซื้อให้ "
 
ร่างสูงยื่นน้ำให้ร่างบาง ที่เดินมากับป๊อปปี้ที่สนาม  ที่เธอมาวันนี้ก็เพราะจะม่รอเอาสมุดอีกวิชาที่ป๊อปปี้ยืมไปลอก เเล้วยังไม่ได้ทำ  พอป๊อปปี้ทำเสร็จเธอจะได้เอาไปทำการบ้านของวันนี้ต่อได้เลย  ตอนเเรกเธอก็จะไม่ยอมมาหรอกนะ  เเต่พอรู้ว่าจะม่สนามของหมู่บ้านเท้านั้นเเหละ ยอมเลย  5555555    เพราะรู้ว่าจะต้องเจอโทโมะอีกเเน่ๆ
 
 
" ไม่เป็นไรค่ะ  แม่ไม่ชอบให้รับของจากคนเเปลกหน้า " ร่างบางตอบกลับไป
 
" แม่สอนมาดีจังนะ "  ร่างสูงสวนกลับงอนๆไป
 
" ค่ะ   เเล้วนี่ผ้าของพี่  หนูเอามันมาคืนเเล้ว  ไอ้ป๊อป !!!  ทำเร็วๆ กูรีบ !!!   "  ร่างบางหันไปเร่งเพื่อนตัวเอง 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เห้ยยยยย  ฝนตกได้ไงเนี่ย "  
 
ร่างบางสถบออกมาเมื่ออยู่ดีๆ ฝนก็เกิดตกลงมาเฉยๆ  ระหว่างที่เดินกลับ จากลงเม็ดเล็กๆ ก็หนังขึ้นเรื่อยๆ จนร่างบางต้องรีบวิ่งเข้าที่รอรถเมล์เพื่อหลบฝน ร่างบางหลบฝนไปสักพักก็ไม่มีท่าทีว่าจะหยุดตก  เเต่สายตาดันไปสะดุดกับเงาตะคุ้มๆ ที่เหมือนกำลังจะวิ่งตรงมาทางเธอ
 
"  อ่าว  นี่น้องยังไม่ถึงบ้านอีกหรอ ...  "
 
" ถ้าถึงเเล้ว พี่จะเห็นมั๊ยล่ะ " ร่างบางกวนกลับไป
 
" กวนนะเรา " 
 
" 55555   "
 
" อ่อ นี่เเม่ไม่ได้สอนหรอ ว่าไม่ให้คุยกับคนเเปลกหน้าน่ะ " ร่างสูงสวนกลับไป เพราะเห็นร่างบางชอบเล่นมุกนี้กับเขา
 
" อ่อคือ ....  "  ร่างบางอึกอัก ก็จริงนี่นา 
 
" 5555555  เจอกันสองสามครั้งไม่เรียกคนเเปลกหน้าเเล้วมั๊ง " 
 
" เรียกสิ  เรายังไม้รู้จักชื่อกันสักหน่อย  " ร่างบางสวนกลับ
 
" งั้น  .... "  ร่างสูงหันมาเผชิญหน้ากับร่างบาง " เราชื่ออะไรล่ะ  หืม ...  "
 
ร่างบางที่ถูกมองถามเเบบมองหน้าเเบบนี้ ก็เก็บอาการเขินไว้สุดฤทธิ์  พยายามหาทางชิ่ง ไม่ให้เขารู้ว่าตัวเองเขินจนตัวจะเเตกขนาดไหน ประจวบเหมาะกับที่ฝนซาพอดี เธอจึงได้โอกาส
 
" ไม่บอกหรอก  เเบร่ ~~~~  " ร่างบางพูดเเล้วก็วิ่งหนีกลับบ้านไป  ปล่อยให้ร่างสูงยืนอมยิ้มเล็กๆ อยู่ที่ที่รอรถเมล์
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
######   ฉันเลยต้องบอกเธอ .. ถึงสิ่งที่ฉันพร่ำเพ้อ ...  ขอให้เธอไว้ใจในคนเเปลกหน้าคนนี้ เขาเเค่เดินเข้ามาเพื้อบอกความรู้สึกดี ...
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
------------------
15:03
16/07/58
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา