Garin : ไม่มีใครกำหนด

7.7

เขียนโดย Rasberry

วันที่ 22 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 เวลา 20.02 น.

6 ตอน

1 วิจารณ์

8,396 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 22 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 20.32 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

6)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ลัล : มากับการินสิ

เมธาธร : ผอ. สั่งให้มาใช่ไหมครับ

ลัล : รู้ได้ไง

รุทร : เห็นบอทที่โรงเรียนนะ

ลัล : อ๋อ

การิน : เหอะ มาแห่ขบวนกันรึไง มาซะครบเลย

ชัยเดช : มาทำอะไรตรงนี้นะ อ้าวลัล หวัดดี

ลัล : จ๊ะ

อัญชัน : พอปิดเทอมแล้วพี่ลัลหายไป พวกหนูตกใจหมดเลยค่ะ

ลัล : โทษทีนะ

การิน : จะคุยกันอีกนายไหม ห๊า!!!

ลัล : ไปกันเถอะ // ควงแขนการิน

การิน : เอ่อ...(น่ารักวุ้ย) // ยิ้ม

เอม : พวกเราดูคู่นั้นหวานกันจังเลยเนอะ

ทุกคน : ใช่

ลัล : หือ เมื่อกี้ว่าไงนะ

เอม : ไม่มีอะไร แค่บอกว่าจะไปดูซุ้มทางนู้นนะ // ชี้ซุ้มดอกไม้

ลัล : อ๋อ

เอม : ลัลไปด้วยกันไหม

ลัล : อืม // หันไปมองการิน

การิน : จะไปก็ไปสิ แต่ชั้นจะไปด้วย // หันไปบอก

ลัล : อื่อ

การิน : (น่ารักชิบเป๋งเลย แบบนี้จะไม่หลงได้ไงวะ) // พูดในใจ

ถึงการินจะพูดแบบนั้นในใจก็เถอะ แต่มันก็ทำให้ลัลทริมาได้ยินชัดเจนเลย มีแต่การินคนเดียวนี่แหละที่สามารถทำให้ลัลเขินได้

12 ปีผ่านไป

ตอนนี้การินอายุ 20 ปี ส่วนฉันอายุ 22 ปี ตอนนี้พวกเราแต่งงานกันแล้วค่ะ แบบว่าพอเรียนจบก็แต่งงานกันทันทีเลย เพราะการินใจร้อน ตอนนี้พวกเรามีลูก 4 คนแล้วคนแรกชื่อ ซูกัส คนที่สองชื่อซีกาย (ซูกัสกับซีกายเป็นฝาแฝดกัน) คนที่สามชื่อบิลลีฟ คนที่สี่ชื่อเดวิล ซึ่งตอนนี้ซูกัสกับซีกายอายุ 10 ปี บิลลีฟอายุ 8 ปี เดวิลอายุ 6 ปี พวกเขาทั้ง 3 คนเรียนอยู่โรงเรียนนิศาพาณิชย์ โดยที่มีการินเป็นผอ. ส่วนลัลไม่ต้องทำอะไรเลยเพราะการินไม่ให้ทำ การินไม่อยากให้ลัลทำอะไรเลยสักอย่าง แถมเวลาไปทานข้าวการินก็จะไปสั่งแล้วเอามาให้กินถึงที่ตลอด แต่ลูกๆทั้ง 3 คนจะมานั่งกับลัลแกละการินด้วย

ตอน 5

สารบัญ