เพลิงแห่งรัก

9.5

เขียนโดย Chapond

วันที่ 24 สิงหาคม พ.ศ. 2558 เวลา 22.10 น.

  52 ตอน
  435 วิจารณ์
  96.00K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 19 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 19.30 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

30) 30 อุปสรรคแบบลูกเล็กๆ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

                    

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหม หายไป2วันไม่กลับบ้านที่แท้ก็ขลุกอยู่กับแม่ฟางจนลืมลูกลืมบ้านไปเลยจริงๆด้วย”ขนมจีน

รีบว่าเมื่อเห็นป๊อปปี้พาฟางลงมาจากรถหลังจากออกจากโรงพยาบาลแล้ว

 

 

 

 

 

 

“ก็ชั้นเป็นสาเหตุให้ฟางเจ็บตัวชั้นก็ต้องรับผิดชอบสิ”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆไม่ใส่ใจ

 

 

 

 

“นี่คงจะรับผิดชอบไปหมดทั้งตัวล่ะสิท่าป๊อปเลยลืมไปว่าฟิญเค้าน้อยใจมากแค่ไหนที่พ่อเอาแต่สน

อีหนูจนลืมดูแลลูกตัวเองแบบนี้”ขนมจีนรีบประชดป๊อปปี้ทำให้ป๊อปปี้ต้องรีบขึ้นไปดูอาการลูกสาว

ทันที

 

 

 

 

 

 

“พ่อกลับมาแล้วฟิญ”ป๊อปปี้เดินเข้ามาในห้องฟิญ

 

 

 

 

 

 

 

 

ตุบ หมอนใบโตถูกขว้างมาตกที่เท้าป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“ออกไป ฟิญไม่อยากเห็นหน้าคุณพ่อ คุณพ่อใจร้ายเห็นนังนั่นดีกว่าฟิญพ่อไม่รักฟิญกับแม่ขนม

หวานแล้ว”เมื่อฟิญเห็นป๊อปปี้เดินเข้ามาในห้องฟิญก็โวยวายตัดพ้อและร้องไห้ออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“ใครว่าละฟิญ พ่อรักหนูที่สุดเลยนะครับ และพ่อก็รักแม่ขนมหวานมากด้วย พ่อมีแม่ขนมหวาน

เพียงคนเดียวในหัวใจเท่านั้น”ป๊อปปี้รีบเข้าไปกอดปลอบลูกสาวเป็นจังหวะเดียวที่ฟางเดินเข้ามา

ได้ยินเข้า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“จริงๆนะคะคุณพ่อ ถ้าคุณพ่อรักฟิญรักแม่ขนมหวาน คุณพ่อต้องไถ่โทษด้วยการพาฟิญไปที่บ้าน

พักตากอากาศของครอบครัวเราที่หวหินแทนไปญี่ปุ่นนะคะๆ”ฟิญยิ้มออกมาก่อนที่จะกอดอ้อนพ่อ

ตัวเองทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ได้สิครับ อะไรที่ลูกของพ่อต้องการพ่อกะหามาให้นะครับนางฟ้าของพ่อ”ป๊อปปี้พูดแล้วหอมแก้ม

ลูกสาวแสนงอนของเขา ทำให้ฟางที่แอบมองอยู่ก็อดซึมไม่ได้ ที่แวบหนึ่งเธอคิดเข้าข้างตัวเองกับ

การกระทำของเขา แต่ที่จริงแล้วในใจของป๊อปปี้นั้นรักครอบครัวและมีแต่ขนมหวานเพียงเท่านั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหม นี่กะจะมาปรนนิบัติเอาใจป๊อปปี้เข้า24ชั่วโมงตลอดไม่ให้เค้ามีเวลาส่วนตัวมีเวลาไปหาลูก

เค้าบ้างเลยหรอ แม่นางบำเรอเบอร์1”ขนมจีนเดินเข้ามาเห็นฟางแอบดูป๊อปปี้และฟิญอยู่ก็อดที่จะ

เข้ามาว่าไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ้า จะไปไหนล่ะ ไหนๆก็ตามป๊อปปี้แจแล้วก็เข้าไปซะสิจ้ะ”ขนมจีนหมั่นไส้ที่ฟางไม่เถียงแล้วเดิน

หนีก็เปิดประตูห้องฟิญให้กว้างกว่าเดิมแล้วพูดเสียงดังทำให้ป๊อปปี้และฟิญหันมามองที่ประตูห้อง

พร้อมกัน

 

 

 

 

 

 

“อะไรกัน นี่จะตามเข้ามาวุ่นวายอีกหรอ ไปไหนก็ไปเลยนะ นี่พ่อลูกเค้าจะคุยกัน คุณพ่อขา ทริป

หัวหินเราเอาแต่ครอบครัวของเราไปนะคะ ส่วนคนนอกไม่ต้องให้ไป”ฟิญรีบว่าโวยวาย

 

 

 

 

 

 

 

 

“ค่ะ คุณหนู ฟางรู้ดีว่าฟางมันก็แค่คนนอกของบ้านนี้ ไม่ต้องห่วงนะคะว่าทริปนี้ของคุณหนูจะไม่มี

ฟางเข้าไปวุ่นวายเวลาความสุขของครอบครัวคุณหนูแน่นอนค่ะ เพราะช่วงที่พวกคุณๆไปฟางก็ขอ

ลาไปดูแลแม่ของฟางที่ป่วยอยู่เหมือนกัน”ฟางพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะไปแน่หรอหวังว่าคงจะไม่ไปหาโทโมะนะ เพราะครอบครัวนั้นเค้าพึ่งแต่งงานกัน หวังว่าเชื้อแม่

ที่ชอบให้ท่าผู้ชายคงจะไม่แรงไปนะ”ขนมจีนพูดพลางนึกถึงหวายที่ครั้งหนึ่งเคยหักอกป๊อปปี้ในวัย

หนุ่มก่อนที่จะมาแต่งงานกับขนมหวานน้องสาวฝาแฝดของเธอ

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณขนมจีนเลิกพูดจาไม่ให้เกียรติแม่ชั้นแบบนี้สักที”ฟางไม่พอที่ถูกว่าถึงแม่ก็ว่ากลับบ้าง

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไม แม่เธอน่ะมีเกียรติให้เชื่อถืองั้นหรอ เปลี่ยนสามีเป็นว่าเล่น เห็นแก่เงิน รักสนุกติดพนันจน

ต้องเอาลูกสาวมาขัดดอกเป็นนางบำเรอ”ขนมจีนไม่สนใจก่อนที่จะพูดถึงความหลังแฉฟางที่เธอสืบ

มาได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

 

ฟางแทบทนต่อไปไม่ไหว ง้างมือตบหน้าขนมจีนอย่างแรงก่อนที่ขนมจีนจะเซล้มไปกองกับพื้น

 

 

 

 

 

 

"กรี๊ดดดดดด"ขนมจีนนิ่งสักพักก่อนจะกรีดร้องออกมาเสียงดัง

 

 

 

 

“ป้าหนมจีน”ฟิญตกใจรีบวิ่งเข้ามาประคองขนมจีนขึ้นแล้วอึ้งเมื่อเห็นเลือดที่มุมปากขนมจีน

 

 

 

 

 

 

“มันก็คือความจริงที่ติดตัวเธอไปแล้วกับเรื่องที่เธอเป็นนางบำเรอขัดดอกให้ป๊อปปี้ ไม่มีเกียรติไม่มี

ศักดิ์ศรี ต่อให้เธอจะทำตัวดูสูงส่งแค่ไหนเถอะก็ไม่มีผู้ชายที่ไหนเอา”ขนมจีนโกรธจัดอยากจะ

เข้าไปตบฟางคืนแต่ต้องนิ่งไว้เมื่ออยู่ต่อหน้าป๊อปปี้ก่อนที่จะสาดว่าคำพูดที่เสียดแทงจิตใจของ

ฟางอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

“หยุดพูดนะ”ฟางโกรธจนน้ำตาไหลออกมาเพราะทุกอย่างคือความจริงก่อนที่หมายจะกระขากแขน

ขนมจีน

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ มันจะมาไปแล้วนะ”ป๊อปปี้ตกใจที่เห็นฟางตบหน้าขนมจีนจนล้มลงไปกองกับพื้นก็รีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อป ถึงแม่ขนมจีนจะพูดตรงๆกับผู้หญิงของป๊อป แต่ถ้าเธออารมณ์ร้ายจนทำให้หนมจีนเลือด

ออกแบบนี้หนมจีนว่าหนมจีนไม่สามารถอยู่ร่วมกับป๊อปที่นี่ได้แล้วล่ะ”ขนมจีนเดินเข้าไปพูดกับ

ป๊อปปี้แล้วทำทีจะเดินหนี

 

 

 

 

 

 

“ไม่เอานะป้าหนม ป้าหนมคือญาติทางแม่ฝั่งเดียวที่ฟิญเหลือฟิญไม่ยอมให้ป้าหนมไปเพราะผู้

หญิงไม่มีค่าแบบยัยนี่หรอก”ฟิญตกใจก็รีบวิ่งเข้าไปกอดขนมจีนแน่นทำให้ขนมจีนลอบยิ้มอย่าง

สะใจ

 

 

 

 

 

 

 

“หนูก็รู้ว่าพ่อหนูเค้าหลงเด็กสาวคนนี้มากมันถึงเวลาแล้วล่ะลูกที่ป้าต้องไป”ขนมจีนหันมาพูดดีกับ

ฟิญ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เอา ถ้าป้าหนมจะไปฟิญก็ไปด้วยฟิญก็ไม่อยากจะอยู่กับพ่อใจร้ายแบบนี้หรอก”ฟิญรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ฟิญ หยุดก้าวร้าวกับพ่อนะ จะไม่มีใครไปไหนทั้งนั้น ฟางขอโทษขนมจีน เพราะเธอทำให้คุณ

ขนมจีนต้องเลือดออก เร็ว”ป๊อปปี้รีบพูดก่อนที่จะหันไปสั่งฟางที่ยืนปาดน้ำตาที่ร้องออกมาด้วย

ความเสียใจ

 

 

 

 

 

 

 

“ขอโทษค่ะ”ฟางพูดจบก็รีบวิ่งหนีออกไปจากบ้านของป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอโทษแทนคนของป๊อปด้วยนะ เดี๋ยวป๊อปทำแผลให้นะ”ป๊อปปี้ถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะ

ขอโทษขนมจีนแทนฟางอีกครั้งแล้วพาขนมจีนไปทำแผลโดยที่ไม่รู้เลยว่าแท้จริงแล้วตอนที่ฟาง

ตบขนมจีนนั้น มันไม่ได้แรงมากจนทำให้เลือดออก แต่เธอใช้จังหวะที่ล้มลงนั้นกัดปากตัวเองจน

เลือดออกเท่านั้นเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แค่กๆ”โทโมะที่หลบไปเที่ยวกลางคืนกลับเข้ามาในห้องนอนตัวเองตอนดึกต้องชะงักเมื่อได้ยิน

เสียงไอของแก้วก็พบว่าแก้วนั้นนั่งรอเขาที่เตียง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ดึกป่านนี้ทำไมไม่นอนหรืออยากจะทำหน้าที่เมียอีก วันนี้ชั้นไม่มีอารมณ์หรอกนะ”โทโมะว่า

 

 

 

 

 

 

“ชั้นแค่จะรอบอกนาย”แก้วเสียใจก่อนที่จะฝืนพูดต่อ

 

 

 

 

 

 

“รอบอก บอกอะไรกับชั้น อยู่ที่นี่มีแม่ชั้นให้ท้ายอยู่แล้วอยากจะทำอะไรก็ทำไม่ต้องมารอบอกชั้น

ถึงบอกไปชั้นก็ไม่ใส่ใจ”โทโมะว่า

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นจะไปเรียนต่อเมืองนอก”แก้วนิ่งก่อนที่จะพูดต่อ

 

 

 

 

 

 

 

“จะบ้ารึไง แต่งงานกันแล้วจะไปเรียนต่อ นี่จะไปไหน เมื่อไหร่ ไปกี่ปี”โทโมะหันมาโวยวายใส่

 

 

 

 

 

 

 

“แต่งได้แต่ก็ไม่ได้ห้ามให้ไปไหนมาไหนนี่ ชั้นจะไปต่อโทด้านธุรกิจที่บอสตันเร็วๆนี้ แต่จะไปกี่ปี

นั้นต้องดูก่อน”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ไปนานแบบนี้ก็หย่าไปเลยสิ”โทโมะเห็นแก้วเมินตัวเองก็รีบพูดประชด

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ได้นะ ถ้าอยากหย่าชั้นจะหย่าให้”แก้วพูดก่อนที่จะเดินไปหยิบใบหย่าที่เธอเตรียมเอาไว้มาเซ็นโดยไม่รีรออะไรเลย

 

 

 

 

 

 

“ง่ายดีเนาะ มาทำลายความรักคนอื่นพังแล้วบทจะไปก็ไป”โทโมะเหล่มองเอกสารการหย่าก็ว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็อยากจะหย่าใจจะขาดไม่ใช่รึไง นี่ไงเซ็นให้แล้ว ว้าย จะทำอะไรน่ะโทโมะ”แก้วพูดแล้วหันหลัง

ไม่ใส่ใจก่อนที่จะร้องเสียงหลงเมื่อโทโมะผลักเธอลงไปนอนกับเตียง

 

 

 

 

 

 

 

"ก็จะหย่าอยู่แล้วไม่ใช้หรอ งั้นชั้นก็ต้องรีบทำหน้าที่ของชั้นที่แม่มอบหมายมาให้ คือการมีทายาท

มีหลานให้แม่ชั้น"โทโมะพูดทำให้แก้วหน้าแดงจัด

 

 

 

 

 

 

“แต่คืนนี้นายบอกไม่ใช่หรอว่านายไม่มีอารมณ์”แก้วใจเต้นรัวก่อนที่จะพูดต่อ

 

 

 

 

 

 

 

“เมื่อกี้ไม่ ตอนนี้มีแล้ว”โทโมะพูดก่อนจะก้มลงบดจูบแก้วอย่างร้อนแรง โดยที่ไฟอารมณ์ของชาย

หนุ่มที่ประทุขึ้นเมื่อเห็นใบหย่าที่แก้วเอามาให้นั้นโหมขึ้นมาทำให้แก้วรู้สึกหวิวไปทั้งตัวเมื่อรู้สึกถึง

ครั้งนี้ที่โทโมะปรนเปรอเธอ ที่ไม่รุนแรงเหมือนครั้งก่อนๆมาเลยก่อนที่แก้วจะโอนอ่อนไปกับไฟ

อารมณ์ที่มีในตัวเช่นกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

“มานอนกับแม่แบบนี้ป๊อปไม่ว่าหรอฟาง”หวายถามเมือ่เห็นฟางนั่งเหม่ออยู่ที่โซฟาระหว่างดูทีวี

ด้วยกัน

 

 

 

 

 

 

“เค้าไม่ว่าหรอกแม่ เผลอๆวันนี้เค้าไม่อยากเจอฟางด้วยซ้ำ เพราะฟางดันไปทำร้ายพี่เมียเค้าจน

เลือดออกแบบนั้น”ฟางพูดด้วยน้ำเสียงแอบน้อยใจลึกๆ

 

 

 

 

 

 

“เหอะ หนมจีนน่ะหรอ คิดไปแล้วโลกมันก็กลมจริงๆ นึกถึงสมัยไฮสคูลที่เมืองนอก นังนี่มันอิจฉา

แม่จะตายตอนที่แม่คบกับป๊อปปี้ เพราะมันแอบชอบป๊อป ใครจะรู้ว่าสุดท้ายตัวมันเองก็ไม่ได้ป๊อปปี้

เหมือนเดิมแต่น้องสาวฝาแฝดมันได้ป๊อปไปแทน สะใจชะมัดทำตัวหยิ่งชอบดูถูกคนสุดท้ายก็หาผัว

ไม่ได้5555”หวายนึกถึงสมัยก่อนแล้วพูดขึ้นอย่างสะใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“วันนี้ไม่ออกไปไหนไม่ได้หรอเฟย์”ฟางยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าหวายเริ่มยิ้มได้ก่อนสายตาจะหันไป

เห็นเฟย์เตรียมตัวออกไปเที่ยวกลางคืนอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

“เงียบไปเลยน่า วันนี้มาดูแลแม่แล้วก็ดูไปสิไม่ต้องมายุ่งกับชั้น”เฟย์ถอนหายใจรำคาญฟางก่อนจะ

ว่าฟางอย่างหมั่นไส้ที่ฟางกลับมานอนที่บ้านหลังนี้อีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่เชื่อพี่เค้าหน่อยก็ดีนะ เที่ยวกลางคืนทุกวันมันอันตราย แล้วยิ่งเราเป็นผู้หญิงด้วย”ป๊อปปี้เดิน

เข้ามาในบ้านกับเขื่อนแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณมาทำอะไรที่บ้านของชั้น”ฟางตกใจแล้วรีบพูดเมื่อเห็นป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“ชั้นก็มาตามคนของชั้นกลับน่ะสิ หนีมาดื้อๆแบบนี้/ชั้นไม่ได้หนีนะชั้นบอกคุณแล้วว่าช่วงที่คุณจะ

ไปหัวหินชั้นจะมาอยู่กับแม่”ป๊อปปี้ว่าก่อนที่ฟางจะรีบเถียงกลับทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาอ้างแม่ ชั้นรู้ล่ะน่าว่าเธอจะแอบไปหาโทโมะ ไปทำลายชีวิตคู่ของมันไม่มีทางซะหรอก

ฝันไปเถอะ”ป๊อปปี้รีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณเลิกตั้งแง่สักที ชั้นไม่เคยคิดจะแย่งโทโมะมาจากครอบครัวเค้าเลยนะ”ฟางว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาทำพูดดี การกระทำของเธอมันสวนกับคำพูด ไม่รู้ล่ะในฐนะที่เธอยังอยู่ในหน้าที่ที่ต้อง

ขัดดอกกับชั้น ชั้นจะไม่ปล่อยให้เธอคลาดสายตาไปทำลายชีวิตคู่ของหลานชั้นหรือไปหาผู้ชายคน

อื่นแน่นอน พรุ่งนี้เธอต้องไปทะเลกับครอบครัวชั้นไม่มีแต่”ป๊อปปี้โวยวายบ้างแล้วรีบออกคำสั่งกับ

ฟางทันทีอย่างเอาแต่ใจ

 

 

 

 

 

 

“ไม่ไป ชั้นจะอยู่กับแม่ ชั้นไม่ไปกับคุณ”ฟางรีบพูดก่อนจะรีบวิ่งหนีไปกอดหวายแน่น

 

 

 

 

 

 

 

 

“มานี่ เธอต้องไปกับชั้น”ป๊อปปี้ไม่ยอมก่อนที่จะรีบวิ่งเข้าไปดึงฟาง แต่ฟางร้องโวยวายกอดหวาย

แน่นไม่ยอมไปเมื่อถูกป๊อปปี้ดึงแขนเหมือนกับเด็กทะเลาะกันไม่มีผิด

 

 

 

 

 

“เอ่อ ใจเย็นๆกันก่อนนะทุกคนนี่มันดึกบ้านแล้ว รบกวนบ้านอื่นเค้า”เขื่อนตกใจรีบไปห้ามทั้งคู่

 

 

 

 

 

 

“ใช่อย่างที่คุณเขื่อนพูด คุณน่ะเลิกมาโวยวายที่บ้านชั้น ชั้นจะอยู่กับแม่”ฟางรีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

“อยากอยู่กับแม่ใช่มั้ย ได้ งั้นก็ไปด้วยกันหมดทั้งบ้านนี่ล่ะพรุ่งนี้”ป๊อปปี้พูดออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าว อะไรนะ พรุ่งนี้คุณจะพาครอบครัวเราไปเที่ยวทะเลด้วยงั้นหรอ ตายแล้วชั้นยังไม่ได้ซื้อบิกินี่

เลย เตรียมตัวไม่ทันแน่ๆ”เฟย์ได้ยินเรื่องไปเที่ยวก็หูผึ่งดีใจแล้วรีบคิดถึงเรื่องเที่ยวต่อจากนี้ทันที

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไร อยากได้ชุดไหนเดี๋ยวพรุ่งนี้ชั้นซื้อให้แต่วันนี้เธอน่ะไม่ต้องออกไปเที่ยวหรอก เพราะ

พรุ่งนี้เราต้องออกเดินทางกันอยู่และที่สำคัญมันอันตรายมากนะ”ป๊อปปี้พูดให้เหตุผลทำให้เฟย์ยิ้ม

ออกมาเมื่อถูกป๊อปปี้ให้ความสนใจ

 

 

 

 

 

 

 

“จริงหรอคะ แหมคุณใจดีจังเลย ขอบคุณมากนะคะคุณป๊อปปี้”เฟย์ยิ้มอย่างพึงพอใจก่อนที่จะรีบ

เข้าไปไหว้ที่อกป๊อปปี้เพื่อเอาใจชายหนุ่มทันที

 

 

 

 

 

“นี่ น้อยๆหน่อยๆ”เขื่อนเหวอเมื่อเห็นท่าทางของเฟย์เข้าหาเพื่อนตัวเองก็รีบดึงเฟย์ออกมาจาก

ป๊อปปี้ทันทีโดยที่เฟย์แอบฮึดฮัดเมื่อเธอถูกเขื่อนขัดจังหวะ ส่วนฟางแอบถอนหายใจออกมาที่สุด

ท้ายก็หนีป๊อปปี้ออกมาไม่พ้นสักที

 

 

 

 

 

 

 

ลำพังมีขนมจีนกับโทโมะก็ปวดหัวแล้ว นี่จะมีเฟย์เข้ามาจริงๆรึปล่าน้อออออ

 

 

 

ต้องติดตามว่าจะมีใครเข้ามาอีก หรือยังไง หึหึ

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา