เพลิงแห่งรัก

9.5

เขียนโดย Chapond

วันที่ 24 สิงหาคม พ.ศ. 2558 เวลา 22.10 น.

  52 ตอน
  435 วิจารณ์
  95.28K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 19 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 19.30 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

31) 31 อุปสรรคที่เริ่มใหญ่ขึ้น 1

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เราจะไปกันรึยังคะคุณพ่อ ฟิญอยากจะไปเล่นน้ำจะแย่อยู่แล้ว”ฟิญรีบเดินมาคล้องแขนป๊อปปี้แล้ว

พูดในวันต่อมาขณะเตรียมตัวไปเที่ยวทะเล

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวก่อนนะครับพ่อรอลุงเขื่อนแปปนึง”ป๊อปปี้พูดขึ้นพลางชะเง้อมองหารถของเขื่อน

 

 

 

 

 

 

เอี๊ยด

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้พูดไม่ทันขาดคำรถของเขื่อนก็ขับมาจอดข้างรถของป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เพราะนายขับรถแย่ ห่วยแตกทำให้ลิปสติกชั้นเลอะแบบนี้ ทำไมไม่ให้ชั้นไปนั่งหลังแทนยัยนั่น

เล่า”เฟย์ลงจากรถมาโวยวายใส่เขื่อนทันทีแล้วพลางเช็ดรอยลิปสติกสีแดงสดที่เลอะออกมาเป็น

ทางยาวข้างแก้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหมๆน้อยหน่อยเถอะยัยแสบ นังข้างหน้าน่ะดีแล้วชั้นไม่ใช่คนขับรถเธอนะ และอีกอย่างถึงเธอนั่ง

ข้างหลังเธอก็ไม่เคยดูแลหวายแม่เธอได้ดีเท่าฟางหรอกน่า”เขื่อนหมั่นไส้เฟย์ก็รีบว่าร่างบางทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องเอาชั้นไปเปรียบกับยัยนั่นนะ เอาลิปไปกินเลยไป๊”เฟย์โวยวายแล้วแล้วเอาลิปสติกป้ายใส่

หน้าเขื่อนให้หายแค้นที่เขื่อนเบรครถแรงจนหน้าเธอเลอะรอบลิปสติกแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่หยุดเดี๋ยวนี้ที่นี่ไม่ใช่ตลาดสดนะ”ขนมจีนทนไม่ไหวรีบพูดห้ามเสียงดัง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่หมายความยังไงกันคะคุณพ่อ คุณพ่จะพาใครไปด้วยไหนฟิญบอกแล้วไงว่าฟิญให้ไปแค่คนใน

ครอบครัวเท่านั้น”ฟิญโวยวายใส่ป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

 

“เราก็ไปครอบครัวของเรา ส่วนเขื่อนเค้าจะไปด้วยแต่จะเอาใครไปด้วยก็เรื่องของเค้าเราจะห้ามลุง

เขื่อนไม่ได้นะฟิญ ไม่ต้องห่วง บ้านพักตากอากาศเราน่ะกว้างขวางจะตาย ไปกันหลายๆคนสิสนุกดี

ถือว่าพาหวายไปพักผ่อนด้วย”ป๊อปปี้รีบพูดให้ฟิญอารมณ์เย็นลงทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าคุณหนูเค้าไม่อยากให้เราไป เดี๋ยวพวกเรากลับก็ได้นะคะ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ได้ไงล่ะยัยเซ่อ นี่น้องพ่อของน้องน่ะเค้าให้ครอบครัวพี่ไปด้วยน้องเป็นลูกที่ดีก็ไม่ควรจะขัดใจพ่อ

เค้านะ”เฟย์รีบเข้าไปพูดใส่ฟิญทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“เธอเป็นใครไม่ทราบไม่กล้าดียังไงมาว่าชั้นปาวๆแบบนี้ คุณพ่อขาฟิญไม่ยอมๆๆ”ฟิญโวยวายทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย พอได้แล้วทั้งหมดนั่นล่ะ รีบขึ้นรถกันเถอะ แก้มเอาพาราเตรียมใส่กระเป๋าให้ชั้น2แผง”ป๊อปปี้

เห็นฟิญและเฟย์เริ่มทะเลาะกันไหนะขนมจีนและหวายมองหน้ากันราวจะกินเลือดกินเนื้อก็รีบสั่งทุก

คนขึ้นรถทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ฮัลโหลโทโมะ”ขนมจีนมองฟางขึ้นรถไปกับเขื่อนก็ยิ้มออกมาก่อนที่จะกดมือถือโทรออกหาโท

โมะทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อื้อ โทโมะโทรศัพท์น่ะ”แก้วที่นอนกอดกับโทโมะอยู่บนเตียงรู้สึกตัวเมื่อได้ยินเสียงมือถือของ

สามีก็เขย่าแขนของสามีหนุ่มที่กอดตัวเองไว้ทั้งคืนให้ตื่นไปรับโทรศัพท์ทั้งที่ตาของทั้งคู่ยังไม่ลืม

ออกมาด้วยความง่วงทั้งคู่

 

 

 

 

 

 

 

“ฮัลโหล อะไรนะน้าหนม นี่อาป๊อปเอาครอบครัวฟางไปทะเลด้วย ได้ๆ เดี๋ยวผมจะรีบตามไปทันที

บ้านพักตากอากาศที่เดิมใช่มั้ยฮะ”โทโมะแทบดีดตัวเองขึ้นจากเตียงแล้วพูดเสียงดังด้วยความ

ร้อนรนทำให้แก้วพลอยตื่นแล้วได้ยินทั้งหมดก็ซึมลงไปเมื่อเห็นโทโมะพูดถึงฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าว วันนี้จะไปไหนน่ะโทโมะ”คริสถามเมื่อเห็นโทโมะกับแก้วเดินลงมาจากชั้นบนด้วยกันในตอน

สายๆของวันพร้อมกับกระเป๋าก็แปลกใจ

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ พวกเรามาคิดๆดูน่ะครับว่าถ้าเราอยากจะเริ่มต้นปรับตัวเข้าหากันต้องทำความรู้จักกันให้มากๆ

ผมเลยจะชวนแก้วเค้าไปเที่ยวทะเล ถือว่าเป็นพรีฮันนีมูนน่ครับแม่ แม่คงไม่ว่านะครับ”โทโมะรีบ

โอบเอวแก้วแล้วพูดขึ้นตามแผนที่ตัวเองวางไว้หมายให้แก้วออกไปกับตนเองเพื่อนให้คริสวางใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พรีฮันนีมูนดีมากเลยลูก จะไปนานๆเลยก็ได้นะแม่ไม่ว่า”คริสยิ้มออกมาอย่างดีใจก่อนจะรีบดันโท

โมะและแก้วไปที่รถ เมื่อรถของทั้งคู่ออกไปแล้วคริสก็รีบกดสายโทรออกหาแอนแม่ของแก้วทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาชั้นปล่อยไว้บ้านของเมญ่าท่ซอยด้านหน้าก็ได้นะ ชั้นไม่บอกแม่หรอก”แก้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องล่ะ ซอยบ้านชั้นกับบ้านเมญ่าเพื่อนเอน่ะใกล้กันมีรึ3-4วันที่ชั้นไปตามหาฟางเธอกับเมญ่า

จะไม่ออกไปไหนกัน และในกรุงเทพแม่ชั้นหูตาสับปะรดจะตาย เธอไปกับชั้นน่ะดีแล้ว”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้ากลับมาแล้วหวังว่านายคงจะเซ็นใบหย่านะ”แก้วพูดจบก็เบือนหน้าหนีโทโมะแล้วแกล้งหลับ

ทันทีโดยที่ชายหนุ่มมองไปทางภรรยาสาวที่หลับข้างแล้วนิ่งรู้สึกหงุดหงิดใจกับคำว่าหย่าจากปาก

แก้วเหลือเกิน

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวครอบครัวฟางพักกับเขื่อนที่บ้านหลังเล็กแล้วกันเนาะจะได้ไม่ไปรบกวนพวกครอบครัวป๊อปปี้

เค้า”เมื่อถึงบ้านพักตากอากาศของป๊อปปี้เขื่อนและฟางที่ช่วยกันเอากระเป๋าลงจากรถก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“คุณป๊อปขาเฟย์เวียนหัวจังเลยค่ะอีตานั่นขับรถแย่มากขากลับเฟย์นั่งกับคุณป๊อปนะคะ”เฟย์ปรี่วิ่ง

เข้าไปคล้องแขนออเซาะป๊อปปี้เพื่ออ้อนทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้รถคันนี้เต็ม”ฟิญรีบเข้ามาคล้องแขนป๊อปปี้แน่นแล้วว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“เต็มอะไรรถตั้งกว้างนั่งมาแค่3คนบ้าไปแล้ว”เฟย์ย้อน

 

 

 

 

 

 

 

“เต็ม เพราะพ่อป๊อปขับ ป้าหนมนั่งหน้าส่วนชั้นจะนอนข้างหลังรถมีปัญหามั้ย”ฟิญว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“มี เธอนี่มันยัยหมูในร่างเด็กแท้ๆ”เฟย์รีบเถียง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟิญจ้ะ พาพ่อของเราเอาของมาเก็บในบ้านดีกว่าเดี๋ยวป้าจะได้คุยกับพ่อเราเรื่องซื้ออาหารทะเล

มาย่างกันเย็นนี้อีก”ขนมจีนเดินออกมาจากบ้านแล้วพูดก่อนที่ฟิญรับคำแล้วดึงแขนป๊อปปี้เข้าไปใน

บ้านโดยที่ขนมจีนมองไปทางเฟย์อย่างสะใจแล้วเดินเข้าบ้านไปทิ้งให้เฟย์คับแค้นใจที่ถูกขนมจีน

ตัดหน้าแบบนั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึงหรอ”เขื่อนที่แอบเห็นฟางชะเง้อมองเหตุการณ์ทุกอย่างก็รีบเข้ามากระซิบถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

“บ้า เก็บของกันเถอะ”ฟางรีบพูดก่อนที่จะรีบเดินหนีเข้าเอาของไปเก็บโดยการกระทำทุกอย่างอยู่

ในสายตาของหวายทั้งหมด

 

 

 

 

 

 

 

“พ่อป๊อปมาเล่นบอลกันค่ะ”ฟิญร้องชวนป๊อปปี้เสียงเจื้อยแจ้วเรียดป๊อปปี้ที่ใส่เสื้อเชิ้ตทับเสื้อกล้าม

และกางเกง3ส่วนสบายๆเดินออกมาจากบ้านให้ไปเล่นบอลกับขนมจีนด้วยกัน

 

 

 

 

 

ตุบ

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้เห็นฟางนั่งเหม่ออยู่ที่เก้าอี้ชายหาดก็ถอดเสื้อเชิ้ตของตัวเองโยนใส่ฟางแล้วฝากมือถือและ

กระเป๋าตังค์ไว้ที่ฟางทันที

 

 

 

 

 

 

“ฟางของห้ามขโมยไปขายนะไม่งั้น คืนนี้ชั้นจะทำให้เธอลงจากเตียงไม่ได้แน่ๆ”ป๊อปปี้กระซิบข้าง

หูของฟางเพื่อพูดยั่ว

 

 

 

 

 

 

 

“คนลามกไปเล่นกับลูกเลยไป๊”ฟางหน้าแดงจัดก่อนที่จะดันแขนป๊อปปี้ไปเบาๆ

 

 

 

 

 

 

“ฝากข้าวของไว้ให้แม่นั่นระวังเถอะป๊อปเดี๋ยวจะถูกขโมย”ขนมจีนเห็นป๊อปปี้เข้าไปหาฟางก็พูด

อย่างไม่พอใจลึกๆ

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่หรอก ถ้ากล้านะเดี๋ยวชั้นจะลงโทษยัยนั่นเอง”ป๊อปปี้ยิ้มกรุ้มกริ่มก่อนที่จะเดินไปเล่นกับฟาง

โดยที่ขนมจีนมองไปทางฟางที่กอดเสื้อของป๊อปปี้เอาไว้และนั่งข้างหวายด้วยความไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางคิดอะไรกับป๊อปปี้เค้าใช่มั้ยลูก”หวายที่สังเกตเห็นท่าทีของป๊อปปี้และฟางก็ถามฟางเมื่ออยู่

กัน2คน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่นี่จ้ะแม่ ฟางไม่ด้คิดอะไรกับเค้าทั้งนั้นฟางรู้ว่าฟางเป็นใครเค้าเป็นใคร”ฟางรีบพูดทันที

 

 

 

 

 

“ดีแล้วล่ะลูกที่คิดแบบนี้ เพราะแม่กลัวว่าเราจะรักป๊อปปี้เข้า สิ่งที่เค้าทำมันก็แค่การแก้แค้นเพื่อ

ความสะใจที่แม่เคยทำกับเค้าในอดีต แล้วผลกรรมก็ตกลงมากับลูก”หวายพูดทำให้ฟางกอดแม่

แน่นด้วยความรู้สึกสับสนในใจ เธอต้องเตือนตัวเองเอาไว้ว่าป๊อปปี้มีขนมหวานอยู่แล้วและเค้าทำ

ไปเพื่อแก้แค้นแม่เธอเท่านั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตุบ

 

 

 

 

 

 

แต่แล้วลูกบอลก็ถูกฟิญตบอย่างแรงไปใส่หวายและฟางที่กอดกันแน่น

 

 

 

 

 

 

 

“ขอโทษนะพอดีว่าลูกบอลกระเด็นน่ะ”ฟิญยิ้มออกมาแล้วพูดขึ้นเช่นเดียวกับขนมจีนที่ยืนสะใจอยู่

ข้างๆที่แอบยุให้ฟิญแกล้งทั้งคู่

 

 

 

 

 

 

ตุบ

 

 

 

 

 

 

 

แต่แล้วลูกบอลที่กระแทกใส่ฟางและหวายก็ถูกเฟย์ตบไปกระแทกหน้าขนมจีนที่ยืนหลังฟิญทันที

 

 

 

 

 

 

 

“อุ้ย ขอโทษทีนะหวังดีจะเอาลูกบอลคืน แต่ตีแรงไปหน่อยเล่นอะไรกันหรอ เล่นด้วยสิ”เฟย์ยิ้ม

เยาะก่อนที่จะพูดออกมาแล้วเดินเข้าไปหาป๊อปปี้ที่ยืนอยู่คนเดียวอีกฝั่งของฟิญและขนมจีนทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย เด็กบ้าตบมาได้ ป๊อปพาเราไปพักทีสิเราปวดหัว”ขนมจีนพูดก่อนที่จะแกล้งเซทำให้ป๊อปปี้

ต้องรีบอุ้มขนมจีนเข้าไปในบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

“ยัยป้าเข้าวัยทองทำเป็นสำออย”เฟย์เบ้ปากมองไปทางขนมจีนอย่างหมั่นไส้

 

 

 

 

 

 

 

“เลิกก่อเรื่องสักทีเถอะยัยแสบ”เขื่อนส่ายหน้าแล้วเดินมาดุเฟย์

 

 

 

 

 

 

 

 

“พูดมากน่าลุง ไหนๆก็มาแล้วมาเป็นเป้านิ่งให้ชั้นปาบอลใส่เลย มานี่เลยยัยหมูอยากเล่นบอลมาก

ใช่มั้ย’เฟย์ว่าก่อนจะรีบดึงฟิญและเขื่อนลากไปเล่นน้ำในทะเลแทนการที่จะปล่อยให้ฟิญแกล้ง

หวายและฟางริมชายหาดทันที

 

 

 

 

 

 

“แม่เป็นอะไรไปจ้ะ”ฟางตกใจเมื่อเห็นหวายลุกขึ้นแล้วจะล้มลงไปก็รีบประคอง

 

 

 

 

 

“สงสัยจะเป็นลมแดดมั้งฟางพาแม่เข้าข้างในที”หวายพูดแล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นให้ผมช่วยนะครับคุณน้า”โทโมะที่มาถึงก็ปรี่เข้าไปอาสาช่วยประคองหวายมาจากฟางทันที

 

 

 

 

 

 

 

“มาได้ยังไงกันคะโทโมะคุณแก้ว”ฟางอึ้งปนตกใจแล้วรีบถาม

 

 

 

 

 

“พอดีว่าเรามาทำธุระน่ะค่ะเลยกะจะมาพักที่บ้านพักบังเอิญจังเลยนะคะที่มาพักผ่อนที่

เดียวกัน”แก้วยิ้มให้กับฟางก่อนที่จะโกหกกลบเกลื่อน

 

 

 

 

 

 

“งั้นแก้วอยู่ตรงนี้ก่อนแล้วกันเดี๋ยวเรากับฟางจะพาหวายเข้าไปข้างใน”โทโมะสั่งแก้วก่อนที่จะ

ประคองหวายเข้าไปในตัวบ้านพักพร้อมกับฟาง เมื่อพาหวายเข้าพักผ่อนเรียบร้อยแล้วฟางจึงมาส่ง

โทโมะที่บ้านหลังใหญ่

 

 

 

 

 

 

 

“โทโมะคิดถึงฟางจัง เมื่อไหร่นะที่เราจะเดินด้วยกันแบบนี้โดยที่ไม่ต้องมีอุปสรรค”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้หรอกโทโมะ ตอนนี้โทโมะแต่งงานกับแก้วแล้ว อย่าทำแบบนี้เลยเดี๋ยวคุณแก้วจะเสียใจเอา

นะ”ฟางพูดในแง่ของความเป็นจริง

 

 

 

 

 

 

 

“โทโมะไม่ได้รักแก้วสักหน่อย โทโมะรักฟางนะรักแค่ฟางคนเดียวเท่านั้น”โทโมะดึงดันไม่ยอมกับ

ฟางอย่างเอาแต่ใจ

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าใช้อารมณ์ตัวเองมาตัดสินทุกอย่างสิโทโมะเราควรจะต้องนึกถึงคนรอบข้างบ้าง ตอนนี้โทโมะ

ไม่ได้ตัวคนเดียวแล้วนะโทโมะแต่งงานแล้วมีแก้วเป็นภรรยาที่ถูกต้องแล้วอย่าทำให้แก้วเค้าต้อง

เสียใจสิ”ฟางพยายามให้เหตุผลกับโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ โทโมะไม่สนเรารักฟางนะ”โทโมะไม่ยอมแล้วดึงฟางไปกอดแน่น

 

 

 

 

 

 

 

“อย่านะโทโมะ เราเอาของไปเก็บแล้วรีบออกไปหาทุกคนเถอะนะ”ฟางผลักโทโมะออกเบาๆแล้ว

เดินนำโทโมะเข้ามาเก็บของที่ชั้นบนของบ้านพักหลังใหญ่ของครอบครัวป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

โครม

 

 

 

 

 

 

ขณะที่กำลังเดินกลับฟางและโทโมะได้ยินเสียงดังมาจากห้องของป๊อปปี้ก็หันไปมองตามเสียง

 

 

 

 

 

 

 

“อาป๊อป น้าหนม”โทโมะที่ถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไปต้องตกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้และขนมีนในห้องใน

สภาพที่ขนมจีนนุ่งผ้าเช็ดตัวแค่ผืนเดียวถูกป๊อปปี้ทาบทับและกำลังจูบกันอยู่ที่พื้น

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง เดี๋ยวก่อนฟาง”ป๊อปปี้ผละออกจากขนมจีนเมื่อเห็นฟางและโทโมะก่อนที่ฟางจะรีบวิ่งหนี

ป๊อปปี้ออกไปจากห้องโดยที่ป๊อปปี้รีบวิ่งตามฟางออกไป โดยที่ไม่รู้เลยว่าโทโมะและขนมจีนหัน

กลับไปมองตากันแล้วยิ้มออกมาร้ายๆให้กันอย่างสะใจเมื่อเห็นป๊อปปี้และฟางไม่เข้าใจกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

ฉับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

 

 

เอาละไงตัวร้ายก็ร้ายเงียบแล้ว ยังจะให้พระเอกอีกคนร้ายอีก สนุกแน่ๆ

 

 

 

งานนี้ต้องติดตามตอนต่อไปนะจ้ะว่าโทโมะจะรู้ใจตัวเองรึยัง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา