เพลิงแห่งรัก

9.5

เขียนโดย Chapond

วันที่ 24 สิงหาคม พ.ศ. 2558 เวลา 22.10 น.

  52 ตอน
  435 วิจารณ์
  95.27K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 19 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 19.30 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

40) 40 ในใจที่ยังแอบรอ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เอี๊ยงกำลังคิดจะทำอะไรกันแน่ ฟางไม่ตลกด้วยนะ”ระหว่างที่นั่งรถกลับมาที่บ้านด้วยกันฟางอด

ที่จะบ่นกับสามีไม่ได้กับสิ่งที่เอี๊ยงทำ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ้า ก็เอี๊ยงชอบโรงแรมคุณป๊อปมากกว่าโรงแรมคุณกายที่ตอนนี้กำลังอยู่ในวิกฤตนิ รายนั้นเค้า

ต้องการพวกเราเพื่อไปกู้น้าโรงแรมเค้า แต่นี่สิไม่หาผลประโยชน์ดี”เอี๊ยงยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วตอบฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางบอกแล้วไงว่าฟางไม่อยากเจอเค้าอีก”ฟางถอนหายใจออกมาแล้วพูดอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

“คนเรายังไงซะถ้าเคยรักกันผูกพันกันยังไงก็ต้องเจอกันอยู่แล้วล่ะ ไม่ช้าก็เร็ว”เอี๊ยงพูดแล้วยิ้มอีก

ครั้งให้ฟางพร้อมกับพูดอย่างอารมณ์ดี

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ ฟางไม่ได้รักเค้า ฟางไปดูลูกก่อนนะ”ฟางพูดแล้วรีบเดินไปหาลูกสาววัย5เดือนที่กำลังเล่น

ของเล่นกับเฟย์และหวาย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มีอะไรรึเปล่าฟาง”หวายสังเกตเห็นลูกสาวคนโตนั่งเหม่อก็ถามด้วยความเป็นห่วง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าเกิดฟางต้องร่วมธุรกิจแล้วเจอกับคนพวกนั้นอีก ฟางจะทำไงดีคะแม่”ฟางนิ่งแล้วพูดออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ไม่ต้องทำไงไง แต่งงานมีชีวิตใหม่มีสามีเป็นตัวเป็นตนแล้ว จะมาคิดถึงอดีตทำไม นอกซะจาก

เธอยังไม่ลืมอดีต เธอคิดถึงมัน”เฟย์ตอบแทนหวายก่อนที่จะลุกขึ้นแล้วเดินออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้ายังรักเค้าทำไมไม่ยอมบอกความจริงกับเค้าล่ะ”หวายส่ายหน้าเบาๆแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ค่ะ ออกมาน่ะดีแล้ว ให้เค้าเข้าใจเราแบบนี้น่ะดีแล้ว ฟางกับเค้าเรารักกันไม่ได้แม่ก็รู้”ฟางถอน

หายใจแล้วตอบก่อนที่จะอุ้มน้องเฟิร์สขึ้นแล้วกล่อมลูกสาวในนอนหลับในเปล

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คิกๆ อย่าแกล้งแก้วสิพี่สมิธ เดี๋ยวก็ทำไม่เสร็จหรอกค่ะ”โทโมะที่กลับมาจากคอนโดตัวเองในตอน

เย็นเดินผ่านมาที่ครัวเพื่อหาน้ำดื่มก็ชะงักเสียงหัวเราะคิกคักมีความสุขก็เดินเข้ามาดูก็อึ้งเมื่อเห็น

อดีตภรรยาของเขากับใครคนหนึ่งกำลังทำอาหารด้วยกันในครัวของเขาอย่างมีความสุขราวกับสามี

ภรรยาข้าวใหม่ปลามัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มาทำอะไรกันที่ครัวบ้านคนอื่นไม่ทราบ”โทโมะเดินกอดอกเข้ามาถามทั้งคู่ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“แม่เป็นคนให้พวกเค้ามาทำครัวกันเองมีปัญหาอะไรมั้ย”คริสเดินเข้ามาตอบลูกชายตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วครัวบ้านเค้าไม่มีกันหรอฮะแม่ ทำไมต้องมาทำอะไรที่บ้านเราด้วย”โทโมะพูดห้วนๆว่าพวก

แก้วและทำทีไม่สนใจแก้วที่หน้างอใส่เขา

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าคนแถวนี้เค้าไม่พอใจ เดี๋ยวแก้วกลับก่อนก็ได้นะคะคุณน้า แล้วพรุ่งนี้แก้วจะมารับคุณน้าไป

ดินเนอร์ด้วยกันแทน”แก้วถอนหายใจเบาๆก่อนที่จะตอกกลับแล้วจับมือกับสมิธเดินเชิดใส่โทโมะ

เพื่อกลับ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เอาสิหนูแก้ว แม่ เอ้ย น้าอยากทานข้าวฝีมือเราอยู่นะ แม่คิดถึงเสน่ห์ปลายจวักหนูจะตาย สมิธ

ด้วย เห็นแก้วว่าเราทำอาหารไทยเก่งนี่ น้าก็อยากจะชิมสักหน่อย”คริสรีบรั้งแก้วกับสมิธทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ไปทานบ้านยัยนี่สิฮะทำไมต้องมาทำบ้านเราเลอะด้วย ผมไม่กินด้วยหรอก”โทโมะย้อน

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่อยากกินก็ไม่ต้องกิน แม่ไม่ได้ขอร้องให้เรามากิน แม่จะกินเอง”คริสตอกกลับเชิดๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณแม่”โทโมะอึ้งเมื่อเห็นแม่ตัวเองไม่สนใจตัวเองเลยก็เดินปึงปังขึ้นไปบนห้องตัวเองทันที

 

 

 

 

 

 

 

"เอ่อ มันจะดีหรอครับคุณน้า ปล่อยให้เค้างอนแบบนั้น"สมิธมองตามโทโมะแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

"พี่สมิธไม่ต้องคิดมากนะคะ ก็แค่เด็กเอาแต่ใจเรียกร้องความสนใจคนนึงเท่านั้นค่ะ"แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

"แม่ตามใจจนเสียคนแบบนี้ กว่าจะสำนึกได้อีกนานล่ะลูก ดัดนิสัยซะบ้างโดนซะมั่งก็ดี"คริสยิ้มออก

มาก่อนที่จะปล่อยให้แก้วและสมิธกำอาหารกันต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โธ่โว้ย”โทโมะเข้ามาในห้องแล้วนั่งลงที่เตียงอย่างหัวเสียก่อนที่จะเอามือทุบลงที่เตียงอย่างไม่

พอใจ สายตาหันไปเห็นกรอบรูปเล็กๆที่เป็นรูปงานแต่งงานของเขาและแก้วที่เคยถ่ายไว้ก็นิ่ง แล้ว

ภาพที่เขากับแก้วเคยเป็นเพื่อนกันยิ้มให้กันอย่างมีความสุขถูกซ้อนมาเป็นภาพของแก้วกับสมิธเมื่อ

กี้ทำให้เขาสะอึกแล้วแอบลงมาข้างล่างที่ห้องอาหารแล้วเห็นคริส แก้วและสมิธนั่งทานข้าวด้วยกัน

พูดคุยกันอย่างมีความสุข ภาพที่สมิธเอานิ้วเช็ดปากให้แก้วที่กินเลอะทำให้ชายหนุ่มแอบกำมือ

แน่นอย่างไม่มีสาเหตุ ก่อนที่จะรีบเดินหนีไปที่สวนหลังบ้านทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวแก้วไปเดินเล่นรอก่อนนะ พี่จะไปช่วยแม่บ้านล้างจาน มาบ้านเค้าทำครัวเค้าเลอะเราต้อง

ช่วยเค้า”สมิธเดินจูงมือมากับแก้วที่สวนก่อนที่จะเดินเข้าไปในครัวทิ้งให้แก้วนั่งอยู่ที่เก้ากี้ยาวคน

เดียว แก้วมองเหม่อไปที่ริมสระคิดถึงความใจร้ายของโทโมะที่ผลักเธอตกน้ำเมื่อก่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ ไม่ทันไรหาแฟนใหม่ได้เร็วดีนี่”เมื่อเห็นว่าแก้วอยู่คนเดียวโทโมะก็เข้ามาหาแก้วทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไม เดี๋ยวนี้ชั้นพูดด้วยแล้วหยิ่งงั้นรอ อ๋อ เดี๋ยวนี้มีแฟนเป็นฝรั่งแล้วนี่ ทั้งหล่อทั้งเท่ คงลืมพวก

เอเชียไปหมดแล้วสินะ”โทโมะรีบพูดต่อเมื่อเห็นแก้วลุกขึ้นเดินหนีตัวเองไปอย่างหัวเสีย

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ลืมหรอกว่าใครเป็นยังไง ไม่ลืมด้วยว่าใครที่เคยทำเลวเอาไว้ อดีตเลวๆแย่ๆพวกนั้น สามีห่วยๆ

คิดแย่งแม้กระทั่งเมียอาตัวเอง”แก้วหันมาตอกกลับโทโมะพร้อมกับเชิดน้าใส่โทโมะอย่างไม่กลัว

 

 

 

 

 

“แก้ว”โทโมะไม่พอใจกระชากแก้วมาใกล้ตัวเองและบีบแขนแก้วทั้ง2ข้างแน่น

 

 

 

 

 

“ปล่อย ชั้นไม่ใช่เมียโง่ๆของนายที่ยอมอีกต่อไปแล้ว ไม่ต้องมาขึ้นเสียงกับชั้น”แก้วพูดก่อนที่จะ

เหยียบเท้าแล้วผลักโทโมะอย่างแรงจนตกสระน้ำไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตายแล้ว โทโมะนี่รังแกอะไรแก้วน่ะ”คริสและสมิธที่ได้ยินเสียงคนตกน้ำก็รีบวิ่งออกมาแล้วเห็นโท

โมะตกลงไปในสระก็รีบพูดทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีอะไรหรอกค่ะสงสัยโทโมะเค้าคงร้อนมั้งคะ ร้อนเพราะไฟกิเลสมันสุมเต็มตัวเลยต้องลงไปใน

สระเพื่อระบาย แก้วกับสมิธขอตัวกลับก่อนนะคะ”แก้วพูดว่าโทโมะก่อนที่จะควงสมิธออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตกไปเอง ขึ้นเองนะลูก แม่ไปล่ะพอดีต้องไปคุยกับแอนเค้า บาย”คริสแอบขำที่โทโมะเหวอที่ถูก

แก้วตอกกลับก่อนจะเดินออกไปบ้าง

 

 

 

 

 

 

 

“โธ่โว้ย ยัยแก้ว กล้าดีกับชั้นงั้นหรอ”โทโมะหัวเสียก่อนที่จะเอามือตีที่ผิวน้ำเพื่อระบายความโกรธ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“สมกับเป็นบ้านของเศรษฐีใหม่นะคะ สร้างบ้านหลังโตซะเว่อร์วังอลังการ”ขนมจีนที่เดินมากับฟิญ

และป๊อปปี้ในบ้านของเอี๊ยงก็อดทึ่งไม่ได้กับความหรูหราของบ้านเอี๊ยง

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณเอี๊ยงเชิญให้พวกคุณๆไปนั่งรอที่ห้องรับแขกก่อนนะคะอาหารยังไม่เสร็จเดี๋ยวจะมีคนมา

เรียก”แม่บ้านเดินเข้ามาบอกทั้ง3ก่อนที่จะเดินพาทุกคนมาที่ห้องรับแขก

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะไปไหนคะป๊อป”เมื่อมาถึงห้องรับแขกป๊อปปี้ก็เดินออกไปจากห้องทันที

 

 

 

 

 

“ให้พ่อป๊อปเค้าได้เดินไปสูดอากาศบริสุทธิ์เถอะค่ะ พ่อป๊อปไม่ใช่เด็ก3ขวบนะคะดูแลตัวเองได้

ตามตอแยมากๆพ่อป๊อปเค้าไม่ชอบนะคะ รวมถึงฟิญด้วย”ฟิญเห็นขนมจีนที่ตามติดป๊อปปี้ก็อดจะว่า

ไม่ได้ก่อนที่จะสวมหูฟังแล้วฟังเพลงไม่สนใจขนมจีนอีก ขนมจีนกำมือแน่นมองฟิญที่พยศใส่ตัว

เองด้วยความแค้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวถ้าจานไหนเสร็จแล้วยกเสิร์ฟไปเลยนะคะน้าอิ่ม”ป๊อปปี้เดินสำรวจบ้านแล้วผ่านไปเห็นที่ครัว

ที่ฟางเป็นคนลงครัวเองก็แอบยิ้มขำเมื่อเห็นร่างบางในชุดเดรสสวยหรูสวมผ้ากันเปื้อนหั่นผักอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หลานเฟิร์สของยายหวายติดกิ๊บสีส้มจะได้เข้ากับชุดสีส้มนะคะ เพราะสีนี้ยายจำได้เป็นสีโปรดของ

พ่อเรา”ป๊อปปี้เดินต่อไปเรื่อยๆมาหยุดที่ห้องอีกห้องหนึ่งแล้วได้ยินเสียงของหวายก็เดินเข้าไปใกล้

เพื่อแอบดู แล้วชะงักเมื่อเห็นหวายกำลังหวีผมและติดกิ๊บให้เด็กน้อยคนหนึ่งที่เล่นของเล่นอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คงเป็นลูกของฟางสินะ ฟางกับเอี๊ยงล่ะสิ นี่กี่เดือนล่ะ”ป๊อปปี้เดินเข้ามาทักหวายแล้วนั่งลงข้างๆ

เพื่อมองเด็กคนนั้นให้ชัดๆ

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ 5เดือนน่ะ”หวายตกใจที่เห็นป๊อปปี้ก่อนจะตอบ

 

 

 

 

 

 

 

“5เดือน มีลูกกันไวดีนี่ แต่งงานไม่นาน หรือว่าเด็กคนนี้จะไม่ใช่ลูกของเอี๊ยง นี่ป็นลูกของโทโมะ

หลานชั้นสินะ”ป๊อปปี้ด่วนสรุปแล้วคิดย้อนถึงภาพของโทโมะและฟางด้วยความเจ็บปวด

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะบ้ารึไงป๊อปมาหาว่าหลานชั้นเป็นลูกของหลานนาย”หวายรีบว่า

 

 

 

 

 

 

“หรือไม่จริง จำเรื่องเลวระบำที่หัวหินปีก่อนไม่ได้รึไงว่าลูกเธอคบชู้สวมเขาให้กับชั้น”ป๊อปปี้ย้อน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะมาว่าชั้นคบชู้สวมเขาให้คุณไม่ได้นะคะคุณป๊อป เพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกัน ชั้นไม่ได้แต่งงาน

กับคุณก็แค่นางบำเรอเอาไปขัดดอกไม่จำเป็นต้องมีความผูกพันอะไรกับคุณมากมาย เอาล่ะค่ะ ถึง

เวลาตั้งโต๊ะอาหารแล้ว ขอเชิญคุณที่ห้องออาหารดีกว่านะคะ”ฟางที่เดินมาหาลูกตัวเองได้ยินก็รีบ

ว่าก่อนที่จะอุ้มลูกเดินหนีป๊อปปี้มาที่ห้องอาหารโดยที่ชายหนุ่มแอบฮึดฮัดกับท่าทีเย่อหยิ่งของฟาง

ที่มีต่อตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เป็นไงครับหนูฟิญอาหารไทยถูกปากมั้ยครับ นี่ยังมีอาหารฝรั่งสไตล์ไทยในแบบอาหารฟิวชั่นที่อา

กับคุณฟางช่วยกันคิดครีเอทเมนูเลยนะ ลองชิมดูสิ”เอี๊ยงที่นั่งทานข้าวกับทุกคนรีบทักพลางตัก

อาหารให้กับฟิญที่นั่งทานอาหารอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณค่ะ เอ่อ อร่อยดีนะคะ รสชาติไม่เผ็ดจนเกินไป หนูทานได้ค่ะ”ฟิญยิ้มขอบคุณเอี๊ยงแล้ว

กล่าวชมรสชาติอาหารของฟางทำให้ฟางเผอยิ้มออกมาอย่างดีใจ

 

 

 

 

 

 

 

“ก็อร่อยดีนะคะแต่สงสัยติดรสฝรั่งไปหน่อย เลยรู้สึกเลี่ยนๆไม่รู้ว่าถ้าเอาไปเปิดในไทยแล้วจะมี

ลูกค้าชาวไทยมาทานรึเปล่า”ขนมจีนที่ชิมอาหารแล้วรีบติไม่เห็นด้วย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่หนูว่าก็โอเคแล้วนะคะป้าหนมจีน มีทั้งอาหารไทย ฝรั่งแถมยังมีเมนูที่ทั้ง2ชาติเอามารวมกัน

เป็นอาหารฟิวชั่นแบบนี้ลูกค้าต้องชอบแน่ๆ คุณพ่อขาฟิญชอบ ถ้าคุณพ่อโอเคนะ ฟิญจะบอก

เพื่อนๆให้มาทานร้านอาหารของเราที่โรงแรมนะคะคุณพ่อนะคะๆ”ฟิณรีบพูดอ้อนป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“พวกคุณทำให้นักชิมอาหารกิติมาศักดิ์คนนี้ติดใจงั้นถือว่าการตกลงเรื่องร้านอาหารที่โรงแรมของ

ผมเป็นอันตกลงนะครับคุณเอี๊ยง”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มให้เอี๊ยงและลอบมองฟางที่นั่งข้างๆเอี๊ยงไม่

วางตาจนฟางต้องรีบทำเป็นดื่มน้ำไม่สนใจป๊อปปี้ที่มองตัวเองแทน

 

 

 

 

 

“ยินดีที่ได้ร่วมธุรกิจกันนะครับคุณป๊อป งั้นพรุ่งนี้ผมจะส่งคนของผมไปคุยแปลนที่บริษัทของคุณนะ

ครับ เอาล่ะครับเดี๋ยวทานอาหารเสร็จแล้วจะมีของหวานนะครับ รับรองของหวานฝีมือภรรยาผมคน

นี้พวกคุณต้องติดใจไม่แพ้รสชาติอาหารแน่ๆ”เอี๊ยงพูดแล้วรีบพูดอวยฟางจนฟางยิ้มและแอบตีเอี๊ยง

เบาๆก่อนที่ทั้งคู่ตะพูดจาหยอกล้อกันตามประสาสามีภรรยาจนป๊อปปี้ที่นั่งตรงข้ามมองภาพนั้นลุก

ขึ้นออกมาแล้วทำทีว่าขอออกมาเข้าห้องน้ำเพื่อมาสงบสติอารมณ์ตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แม่ เฟย์ถามจริงเถอะเราจะเชื่อได้ไงว่าวันนั้นเมื่อปีก่อนยัยพี่ฟางกับโทโมะไม่ได้มีอะไรกัน”ป๊อปปี้

ที่ออกมาหามุมสูบบุหรี่ก็ชะงักเมื่อได้ยินเสียงของเฟย์กำลังคุยกับหวาย

 

 

 

 

 

 

 

“ตอนแรกแม่ยอมรับว่าภาพนั้นมันทำให้ใครๆก็ไม่เชื่อฟางหรอกว่าไม่ได้นอนกับโทโมะแต่เอี๊ยงเค้า

เอาผลตรวจร่างกายของฟางที่เค้าเก็บไว้เมื่อปีก่อนมาให้แม่ดู นั่นมันผลตรวจจากโรงพยาบาลเลย

นะยัยเฟย์หมอบ้าที่หนจะโกหกล่ะ แม่เลยเชื่อพร้อมกับผลที่บอกว่าก่อนยัยฟางจะแต่งงานกับเอี๊ยง

เค้า ยัยฟางท้องอยุ่แล้ว2เดือนนะ เป็นไปไม่ได้ที่หนูเฟิร์สจะเป็นลูกของโทโมะ”หวายอธิบายความ

จริงทุกอย่างให้เฟย์ฟัง

 

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นถ้าไม่ใช่ลูกโทโมะ งั้นคนเดียวที่ยัยพี่ฟางไปอยู่ด้วยแล้วคลุกคลีกับเค้าตลอดก็คุณป๊อป งั้นนี่ก็

คือลูกของคุณป๊อปงั้นสิแม่ แล้วทำไมยัยพี่ฟางบ้าไม่ยอมบอกคุณป๊อปไปล่ะว่าอะไรคือความจริง

และตัวเองกำลังท้องกับคุณป๊อป จะหนีออกมาใหม่ทำไม”เฟย์โพล่งออกมาทำให้คนที่

แอบฟังทุกอย่างอย่างป๊อปปี้ก็อึ้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

“เพราะพี่เรามันซื่อบื้อเหมือนพ่อเค้าไงล่ะ โอ๊ยพูดละปวดหัว เรื่องนี้ให้พวกเค้าจัดการกันเองแกน่ะ

พาหลานไปนอนชั้นบนเถอะ”หวายพูดแล้วสั่งเฟย์ ส่วนป๊อปปี้นั้นนิ่งอึ้งกับสิ่งที่รับรู้เมื่อกี้นี้ เขามีลูก

กับฟางงั้นหรอ

 

 

 

 

 

 

 

สงสัยกับข้าวฝีมือฟางจะอร่อยจริง ป๊อปปี้กินปุ๊บฉลาดปั๊บ แต่ช้าไปหน่อย

 

 

แล้วแบบนี้ฟางจะยอมมั้ยน้อ เมื่อป๊อปรู้ความริงแล้ว และโทโมะจะโดนอะไรอีกมั้ยน้อออ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา