เพลิงแห่งรัก

9.5

เขียนโดย Chapond

วันที่ 24 สิงหาคม พ.ศ. 2558 เวลา 22.10 น.

  52 ตอน
  435 วิจารณ์
  95.27K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 19 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 19.30 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

7) 7 แม่เองก็รักลูกนะ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก ฮือๆ เลวที่สุดคนฉวยโอกาส”ฟางที่หนีเตลิดออกมาจากโรงแรงและรีบแต่งตัวให้เรียบร้อย

พลางร้องให้มาตลอดทาง และถูไปตามเนื้อตัวของเธอจนแดง เพราะเข้าใจว่าเธอได้ถูกป๊อปปี้ล่วง

เกินไปแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เอี๊ยด

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะและฟิญที่กำลังขับรถกลับมาก็รีบอดรถข้างๆทางเท้าที่ฟางกำลังเดินอยู่

 

 

 

 

 

 

“ไหนว่าไปทำธุระยังไงครับคุณฟาง มีเรื่องอะไรรึเปล่าครับ”โทโมะเลื่อนกระจกรถลงมาก่อนจะ

ถามไถ่ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ไม่มีอะไรค่ะ ฟางขอตัว”ฟางรีบพูดก่อนจะรีบหลบสายตาโทโมะแล้วเดินหนีไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณฟางต้องเป็นอะไรแน่ๆ พี่สังเกตเห็นตาเธอแดงเหมือนร้องไห้มานะ”โทโมะรีบพูดอย่างจับ

สังเกตได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย เจอแค่แวบๆแค่นี้พี่ก็ถึงกับเคลิ้มแล้วสังเกตเค้าถึงขนาดนั้น พี่ก็ตามเค้าไปสิ”ฟิญรีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าว ลงไปได้หรอ ฟิญรอพี่ที่รถก่อนนะ”โทโมะยิ้มแป้นก่อนจะรีบวิ่งลงจากรถไปคว้าข้อคืนของ

ให้ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ยัยนี่สงสัยจะชอบให้ท่าผู้ชายรวยๆ ดี ไปหาพี่โทโมะเลยจะได้เลิกยุ่งกับพ่อเรา”ฟิญพูดแล้วยิ้ม

ออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ะ”ฟางที่เดินไปสักพักก็รู้สึกเจ็บที่ท้องจากที่ถูกเสี่ยทำร้ายก็นิ่วหน้า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ปวดท้องหรอครับคุณฟาง งั้นเดี๋ยวผมไปส่งที่บ้านดีกว่านะครับ ผมเป็นห่วง”โทโมะที่เดินตามฟาง

มาเห็นฟางนิ่วหน้าและเอามือกุมที่ท้องน้อยตัวเองก็รีบประคองด้วยความเป็นห่วงก่อนท่ะพาฟางขึ้น

รถไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เหอะ พอพ้นเสี่ยนั่นก็มาให้ท่าหลานชั้นเลยนะยัยเด็กแสบ”ป๊อปปี้พูดเมื่อขับรถออกมาแล้วเห็น

เหตุการณ์ทั้งหมด แล้วรีบขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันไม่ใช่ทางกลับบ้านฟางนี่คะ”ฟางเหวอเมื่อนั่งรถมากับโทโมะสักพักก็พบว่าเขาไม่ได้พาเธอ

ไปส่งที่บ้านอย่างที่เธอบอกทางไว้ตอนแรก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ท่าทางคุณฟางไม่ค่อยดีผมว่าเราควรจะไปหาหมอที่โรงพยาบาลเพื่อดูอาการก่อนนะครับ”โทโมะ

พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้อง เอ่อ ฟางหมายถึงคุณไม่ต้องลำบากหรอกค่ะ ฟางไม่เป็นอะไรมาก”ฟางตกใจแล้วรีบพูด

เสียงดังแล้วนึกกลัวว่าถ้าไปที่โรงพยาบาลโทโมะต้องรู้แน่ว่าเธอถูกป๊อปปี้ล่วงเกินมา สู้ไม่ไปจะดี

กว่าอีก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ไม่ต้องมาเล่นตัวเลยนะ พี่ชั้นเค้าหวังดีก็น่าจะรับความหวังดีไปสิอย่ามาเล่นตัวให้มากเลย พี่โท

โมะฟิญอยากกลับบ้านแล้วพาฟิญกลับบ้านเดี๋ยวนี้นะ ไม่อย่างงั้นฟิญจะงอแงฟ้องคุณพ่อ”ฟิญที่

หมั่นไส้ที่ฟางกำลังเรียกร้องความสนใจให้แก่โทโมะก็รีบโวยวายบ้างก่อนจะให้โทโมะไปส่งเธอที่

บ้านอย่างเลี่ยงไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไหนๆก็มาที่บ้านแล้ว เดี๋ยวนั่งรอตรงนี้ก่อนนะครับเดี๋ยวผมมา”โทโมะดีใจที่ฟางมาที่บ้านตัวเองก็

รีบพูดก่อนะรีบกุลีกุจอไปหาน้ำดื่มมาบริการให้ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ดีเนอะ มีคนคอยประคบประหงม”ฟิญแขวะฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าน้องไม่ชอบพี่ พี่ว่าพี่ขอตัวกลับดีกว่า”ฟางนิ่วหน้ารู้สึกตัวว่าฟิญไม่ค่อยเป็นมิตรกับเธอก่อนจะ

รีบลุกขึ้นแล้วหมายจะเดินหนี

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าย นี่มันอะไรกันน่ะ”แต่แล้วฟางที่เร่งรีบได้เดินชนกับหญิงสูงวัยคนหนึ่ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป้าคริสสวัสดีค่ะ กลับมาจากอเมริกาทำไมไม่บอกพวกเราล่ะคะ พี่โทโมะจะได้ไปรับ”ฟิญรีบไหว้

หญิงสูงวัยอย่างนอบน้อม

 

 

 

 

 

 

 

 

"ป้าก็กะจะเซอไพร์เหลานชายน่ะจ้ะ แล้วนี่ใครกัน”คริสมองไปที่ฟางอย่างสงสัยแล้วถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เค้าเป็นแขกของพี่โทโมะน่ะค่ะ คนสำคัญมาก ถึงขั้นต้องพากันมารักษาที่บ้านแล้วก็ไปหาน้ำหา

ขนมมาคอยบริการอย่างดี”ฟิญรีบพูดเพราะเธอำได้ว่าคริสแม่ของโทโมะนั้น หวงลูกชายคนเดียว

คนนี้อย่างมาก

 

 

 

 

 

 

 

 

“หนูชื่ออะไรหรอจ้ะ เป็นลูกเต้าเหล่าใคร แล้วนี่รู้จักกับโทโมะเพราะเรียนที่นิวยอร์กเหมือนกัน”คริส

รีบถามฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“เค้าไม่ได้เป็นเพื่อนโทโมะที่นิวยอร์คหรอกครับพี่คริส เด็กคนนี้เค้าเรียนที่เมืองไทย เด็กนักเรียน

ทุนของมหาลัยรัฐ และมีอาชีพเสริมคือการเป็นพริตตี้ขายของตามงาน”ก่อนที่ใครจะพูดอะไร

ป๊อปปี้ที่กลับมาพอดีก็รีบเดินเข้ามาแล้วพูดแล้วหันไปสบตาร่างบางที่ยืนอึ้ง บ้านหลังนี้คือบ้านของ

ครอบครัวของป๊อปปี้ แล้วภาพที่เธอลืมตาตื่นขึ้นมาเจอป๊อปปี้อยู่บนเตียงกับเธอที่โรงแรมเมื่อกี้ก็

ผุดเข้ามาก่อนจะรีบเบือนหน้าหนี

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันเรื่องอะไรกัน ทำไมโทโมะถึงไปสนิทชิดเชื้อกับผู้หญิงคนนี้”คริสรีบพูดแล้วปรายตามองฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณฟางเค้าเป็นเพื่อนผมนะครับแม่มันจำเป็นมากหรอครับที่เวลาเราจะรู้สึกดีกับใครแล้วเราต้อง

เลือกว่าเค้ารวยหรือจนรึเปล่า ฟางเค้าเป็นคนดีนะครับแม่ ฟางครับนี่แม่คริสแม่ของผม”โทโมะที่

เดินออกมาจากครัวเห็นคริสกำลังซักฟางจนฟางพูดไม่ออกก็รีบเดินเข้ามาพูดแก้ต่างให้กับฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ผู้หญิงคนนี้เค้าเป็นคนเก่งครับพี่คริส เค้าหัวไวไม่อย่างงั้นคงไม่สนิทกับหลานโทโมะไวขนาดนี้

หรอก”ป๊อปปี้รีบพูดถึงสถานะของเขาและโทโมะว่าเป็นอะไรกันให้ฟางรับรู้เพื่อจะได้เลิกยุ่งกับโท

โมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณกับโทโมะเป็นอาหลานกันงั้นหรอ”ฟางอึ้งมองหน้าโทโมะและมองป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหม ดีจริงๆที่เลือกกลับมาไม่บอกลูกชายตัวแสบ เซอไพร์มาก”คริสพูดแล้วเหล่ไปทางฟางเห

ยียดๆใส่ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่พี่โทโมะจะไปไหนล่ะคะ ป้าคริสกลับมาทั้งทีควรจะอยู่กับป้าสิคะ”ฟิญรีบเรียกเมื่อโทโมะจูงมือ

พาฟางออกไปจากบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวพี่ก็มา พี่พาคุณฟางมาพี่ก็ต้องพากลับ”โทโมะพูดแล้วรีบเดินออกไปกับฟางทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรกัน โทโมะไม่เคยขัดใจพี่ ผู้หญิงคนนั้นคือใครกัน”คริสมองตามฟางไปอย่างไม่พอใจแล้วรีบ

พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“รู้จักกันแค่ไม่นาน นี่อย่าบอกนะว่ายัยนั่นหาทางเกาะโทโมะเพื่อหาเงินใช้หนี้แทนแม่”ป๊อปปี้พูด

แล้วคิดถึงข้อมูลที่เขารับรู้มาจากครอบครัวของฟางที่สืบได้บวกกับทิฐิเก่าที่เจ็บปวดมาตั้งแต่คราว

ของหวาย

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อป พี่ว่าเรามีเรื่องต้องคุยกันแล้วล่ะ”คริสหันไปพูดกับป๊อปปี้อย่างต้องการคำตอบทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กลับไปหาคุณแม่เถอะค่ะโทโมะ ฟางกลับบ้านเองได้ และอีกอย่างฟางไม่เป็นไรแล้ว”ฟางพูดกับ

โทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวผมส่งคุณฟางเสร็จแล้วผมก็กลับไปหาแม่อยู่ดี แล้วนี่แน่ใจนะครับว่าจะไม่ไปหาหมอ”โทโมะ

พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรค่ะ วันนี้ฟางเพลียๆฟางอยากกลับบ้านแล้ว”ฟางพูก่อนจะขอร้องให้โทโมะไปส่งที่บ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณนะคะที่มาส่งฟางและก็เรื่องวันนี้ฟางต้องขอโทษด้วยที่ทำให้แม่ของโทโมะกับโทโมะไม่

ได้อยู่ด้วยกัน ทั้งๆที่ท่านกลับมาหาแล้วแท้ๆ”ฟางขอบคุณโทโมะที่อาสามาส่งเธอแล้วพลาง

ขอโทษร่างบาง

 

 

 

 

 

 

 

“บอกแล้วไงว่าอย่าคิดมาก เพราะผมกลับบ้านไปยังไง แม่ก็อยู่กับผมอยู่ดี แต่ฟางน่ะสิที่ผมต้อง

ดูแลให้ดี เพราะต้องรีบทำคะแนนเดี๋ยวมีหนุ่มมาแย่งจีบ”โทโมะพูดแล้วยิ้มอย่างสดใสให้กับฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ฟางเข้าบ้านดีกว่า ขอบคุณอีกครั้งนะคะ”ฟางเงียบไปก่อนจะเปลี่ยนเรื่องแล้วลงรถไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหม เดี๋ยวนี้มีผู้ชายมาส่ง ดูจากรถแล้วรวยเหมือนกันนิ”เฟย์รีบพูดทักเมื่อฟางเดินเข้ามาในบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เราเป็นแค่เพื่อนกันเออ นี่เป็นเอกสารทุนที่พี่ใช้ของมหาลัยอยู่ เดี๋ยวมะรืนนี้พี่สอบเสร็จพี่ก็จะจบ

แล้ว พี่ว่าเราสามารถใช้ทุนนี่กู้เรียนได้ต่อนะ จะได้ประหยัดค่าใช้จ่ายอีกแรง”ฟางรีบพูดแล้วรีบวิ่ง

ขึ้นไปบนห้องนอนแล้วรีบหยิบเอาเอกสารเกี่ยวกับทุนเรียนฟรีที่เธอเคยได้รีบอยู่นี้ให้กับเฟย์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้อง ชั้นไม่ใช่ขอทาน ชั้นยังมีเงินเหลือจากพ่อชั้นอยู่ นี่แกคิดว่าแกเรียนจบแล้วจะโบยบินไป

จากที่นี่ได้แล้วไม่คิดจะตอบแทนบุญคุณพ่อกับแม่ที่เก็บแกมาเลี้ยงงั้นหรอ ยัยอกตัญญู”เฟย์รีบว่า

ใส่ฟางทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ มันจะมีสักวันมั้ยที่แกไม่หาเรื่องพี่แกน่ะเฟย์”หวายที่ได้ยินเสียงเอะอะก็รู้ทันทีว่าฟางมาแล้วก็รีบ

เดินออกมาจากบ้านแล้วพูด ฟางเมื่อเห็นหน้าแม่ตัวเอง ความเสียใจและน้อยใจก็ประดังประตูเข้า

มา ก่อนที่น้ำตาจะไหลออกมาก่อนจะเดินหนีแม่ตัวเองขึ้นไปที่ห้องนอนของเธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง คือว่าแม่”หวายที่รีบตามฟางขึ้นมาบนห้องแล้วรีบล้อกประตูก็รีบพูดขึ้นเมื่อเห็นฟางร้องไห้

 

 

 

 

 

 

 

 

“แม่รู้เห็นเป็นใจกับเค้าใช่มั้ยคะ แม่ทำอย่างงี้กับฟางได้ยังไง’ฟางโพล่งออกมาด้วยความอัดอั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“แม่รู้นะว่าแกอาจจะเสียใจแต่จะให้แม่ทำยังไง เค้าบอกแม่ว่าเค้าจะยกหนี้ให้บ้านเราให้แม่ทั้งหมด

และเค้ารักเรา”หวายพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“รักหรอคะ ผู้ชายคนนั้นเค้าเจอฟางกี่ครั้งเองแล้วแม่ก็รู้ว่าฟางเกลียดเค้าเท่ากระดูกดำที่แม่ทำแบบ

นี้เท่ากับว่าแม่ขายฟางกินนะคะ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นก็ไม่ได้ใจไม้ไส้ระกำขายลูกกินเพราะไอ้เงินก้อนนั้นหรอกนะ ต่อให้ชั้นจะอดตายหรือไม่มีที่ซุก

หัวนอน ชั้นก็ไม่เคยจะขายแก แต่ชั้นคิดถึงแก ถ้าไม่มีชั้นขึ้นมาวันนึงแกจะอยู่กันยังไงแกจะกัด

ก้อนเกลือกินกับยัยเฟย์หรอ หรือต้องทำงานงกๆส่งมันเรียนไปจนตายเลยล่ะห้ะลำพังเฟย์มันก็ไม่

ชอบแกอยู่แล้ว แกคิดหรอว่ามันจะยอมลำบากไปกับแกด้วย”หวายโพล่งออกมาถึงเจตนา เพราะรู้

ดีว่าเฟย์ต้องหนีออกจากบ้านแน่ถ้าต้องอยู่อย่างลำบากกับฟางแค่2คน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่เราสู้ด้วยกันมาถึงขนาดนี้แล้วแม่ตัดสินจะทำอะไรทำไมไม่ถามความสมัครใจของฟางสักคำ

ก่อนล่ะคะ แล้วเรื่องแบบนี้มันคือเรื่องที่สำคัญที่สุดในชีวิตของลูกผู้หญิงนะคะ อะไรที่มันเสียไป

แล้วมันก็ไม่สามารถกลับเป็นเหมือนเดิมได้”ฟางพูดแล้วน้ำตาไหลเมื่อคิดถึงหน้าป๊อปปี้ที่ข่มเหง

เธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นะ นี่ย่าบอกนะว่าสุดท้ายแกก็ไม่พ้นเงื้อมือไอ้เสี่ยบ้าตัณหานั่น”หวายอึ้งเมื่อสบตากับลูกสาว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมแม่ทำอย่างงี้กับฟาง แม่ทำแบบนี้ได้ยังไง”ฟางปล่อยโฮออกมาอย่างอัดอั้น ส่วนหวายเองก็

อึ้งไม่แพ้กันเพราะเธอนั้นเข้าใจว่า ยานอนหลับที่เธอวางไว้เพื่อหมายให้ลูกสาวเธอรอดพ้นเสี่ย

เจ้าของบ่อนนั้นในตอนแรก กลับไม่เป็นผล เพราะลูกสาวของเธอกลับเสียท่าให้กับไอ้แก่ตัณหา

กลับคนนั้นไปแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นมันเลวมากที่ช่วยลูกไม่ได้ ชั้นมันสมควรตาย”หวายอึ้งก่อนที่จะรีบวิ่งไปที่หน้าต่างหมายจะ

โดดหน้าต่างลงมาเพื่อฆ่าตัวตาย เพราะเธอคิดว่าตายไปซะก็ดีเพราะเธอเองก็ดีแต่สร้างปัญหาให้

กับฟางตลอด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะ อย่านะแม่ฮือๆ แม่อย่าทิ้งฟางไป ฟางเสียพ่อไปแล้วแม่อย่าทำแบบนี้”ฟางร้องไห้วิ่งไป

กอดแม่แน่น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก ฮือๆ แม่ขอโทษนะฟางที่แม่คิดว่าแม่จะซ้อนแผนให้มันกินยานอนหลับที่แม่วางไว้ แล้วเราก็

หนีออกมาทีหลังแต่สุดท้ายเราต้องโดนแบบนี้ มันคงเป็นกรรมของแม่ในอดีต ฮือๆแม่สมควร

ตาย”หวายพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แม่อย่าตายสิ ฟางกับน้องเหลือแค่แม่คนเดียวแล้ว แม่อย่าทิ้งพวกเราไปแบบนี้ ฟางขอโทษก็ได้

ที่ว่าแม่เมื่อกี้นี้ฮือๆ แต่แม่ออกมาเถอะนะ แม่อย่าตาย อย่าทิ้งฟางไปอีกคนเลย”ฟางร้องไห้กอด

หวายแน่นไม่ยอมปล่อย

 

 

 

 

 

 

 

สำหรับเรื่องของพี่ป๊อป ไรต์เองก็รับรู้ค่ะว่าเกิดอะไรขึ้น เรารู้นะว่าทำให้หลายคนรับไม่ได้

และเลิกจิ้นเลิกติดตามพี่เค้าไปหลายคนเเล้ว

 

 

แต่ในฐานะที่เป็นเพียงเเค่เเฟนคลับของทั้ง2ฝ่ายเรายอมรับและเคารพการตัดสินใจของ

พี่ๆเค้านะคะ แต่ถึงยังไงเราก็ยังจะติดตามพี่เค้าทั้ง2และจิ้นพี่เค้าทั้ง2เหมือนเดิม เพราะ

อย่างน้อยพี่เค้าก็คือเพื่อนที่ดีต่อกัน และแม้ว่าในชีวิตจริงพวกเค้าจะมีใคร แต่ขอสำหรับ

ในฟิคของเรา  เราจะยังPoppy Fang only นะและก็ตั้งใจจะเขียนฟิคให้เสร็จตามที่ตัว

เองเคยสัญญากับรีดเดอร์เหมือนกับเรื่องก่อนๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา