เพลิงแห่งรัก

9.5

เขียนโดย Chapond

วันที่ 24 สิงหาคม พ.ศ. 2558 เวลา 22.10 น.

  52 ตอน
  435 วิจารณ์
  95.29K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 19 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 19.30 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

6) 6 หลอกล่อเหยื่อ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะออกไปไหนน่ะโทโมะ”ป๊อปปี้แปลกใจที่เห็นหลานชายแต่งตัวแล้วกำลังจะออกไปจากบ้านแต่

เช้าแทนที่จะนอนพักที่บ้าน

 

 

 

 

 

 

“พอดีว่าผมอยากจะไปทำความดีสักหน่อยน่ะฮะพี่ป๊อปสนใจไปด้วยกันมั้ย”โทโมะพูดแล้วยิ้มแป้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ล่ะ วันนี้วันหยุดทั้งทีขออยู่บ้านกับลูกดีกว่า”ป๊อปปี้ส่ายหน้าพลางปิดหนังสือพิมพ์ที่อ่านจบวาง

ลงบนโต๊ะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อยู่แต่กับลูกๆ แล้วไม่หาแม่ของลูกใหม่รึไงฮะ”โทโมะมองป๊อปปี้แล้วยิ้มก่อนจะพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“ไม่อ่ะ อายุก็ใกล้40แล้วแก่ปูนนี้ใครจะไปเอา”ป๊อปปี้พูดแล้วส่ายหน้าเบาๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ใครว่าพี่ป๊อปแก่ล่ะ เท่จะตายยิ่งเดี๋ยวนี้นะ ยิ่งแก่ยิ่งมีเสน่ห์ สาวๆงี้ต้องหลงเป็นแถวแน่ๆ”โทโมะ

พูดแล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หลงน่ะได้ค่ะ แต่ห้ามมาเป็นแม่ใหม่ของฟิญเด็ดขาด ฟิญไม่ยอม”ฟิญพูดแล้วรีเข้ามาคล้องแขน

ป๊อปปี้แน่นด้วยความหวง

 

 

 

 

 

 

 

 

“หวงคุณพ่อแบบนี้ไม่ไหวเลยนะยัยแสบ เห้อ ไปดีกว่า วันนี้ไหนๆได้ตื่นเช้าทั้งทีแล้ว”โทโมะพูด

แล้วเดินออกไปจากบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

“โทโมะเค้ามีนัดกับใครน่ะลูก แก้วหรอ”ป๊อปปี้ถามแล้วนึกถึงแก้วรุ่นน้องคนสนิท

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่น่าใช่นะคะ เพราะพี่แก้วบินไปเชียงใหม่กับครอบครัวเมื่อวานนี้นี่นา”ฟิญพูดแล้วนิ่งสงสัย

 

 

 

 

 

 

 

 

“แบบนี้ ต้องมีลับลมคมนัยอะไรแน่ๆ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะรีบชวนฟิญสะกดรอยตามโทโมะออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ความจริงฟางว่าคุณโทโมะไม่น่าลำบากซื้อของพวกนี้มามากมายเลยนะคะ ฟางเกรงใจ”ฟาง

พูดแล้วยิ้มอย่างเกรงใจเมื่อโทโมะทุ่มทุนเป็นเจ้าภาพเลี้ยงอาหารกลางวันให้เด็กๆที่ศูนย์กำพร้า

ก่อนที่จะซื้อของเล่นและอุปกรณ์การกีฬาต่างๆมอบให้เป็นสื่อการเรียนรู้ให้กับเด็กๆที่มูลนิธิอีกด้วย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นานๆทีผมได้ทำอะไรแบบนี้ก็สนุกดีออกนะครับ แถมยังได้เห็นรอยยิ้มของเด็กน้อยน่ารักแบบนี้อีก

เวลาเด็กๆยิ้มแล้วโลกสดใสนะครับ”โทโมะพูดแล้วมองเด็กๆที่มารับตุ๊กตาจากเขาและฟางด้วย

ความเอ็นดู

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณโทโมะนี่นอกจากะหน้าตาดีแล้วยังมีจจิตใจดีอีกนะคะ”ฟางมองโทโมะแล้วยิ้มก่อนจะชม

 

 

 

 

 

 

“มาชมผมซึ่งๆหน้าแบบนี้ผมก็เขินแย่สิฮะ”โทโมะหน้าแดงจัดเมื่อได้ยินฟางชมตัวเองแล้วยิ้มแป้น

 

 

 

 

 

 

 

“นั่นแน่พี่ฟางทำอะไรกันคะ จู๋จี๋กันหรอ”1ในเด็กกำพร้าในมูลนิธิเห็นฟางและโทโมะยิ้มให้กันก็รีบ

แซวทันที

 

 

 

 

 

 

 

“บ้าหรอเด็กๆ พอเลยๆห้ามแซว”ฟางรีบพูดก่อนจะห้ามไม่ให้เด็กๆแซวตัวเองกับโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ชอบพี่ฟางหรอ”ระหว่างที่ฟางร้องเพลงและเต้นกับเด็กๆในมูลนิธิปอร์เช่ที่มักจะมากับฟางก็ทัก

โทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

“บะ บ้าหรอ พี่ไม่ได้ชอบสักหน่อย เพื่อนกันน่า”โทโมะหน้าแดงก่อนจะรีบพูด

 

 

 

 

 

 

“พี่ไม่ต้องโกหกเลยหน้าตากับแสดงออกชัดเจนแบบนี้ผมเป็นเด็กผมยังรู้น่าว่าพี่คิดอะไรกับพี่ฟาง

ดีสิพี่ถ้าพี่จียพี่ฟางแล้วคบพี่ฟางนะก็ดีใหญ่เลย พี่ฟางจะได้ไปพ้นๆบ้านนั้นสักที”ปอร์เช่พูดแล้วนิ่ง

คิดถึงบ้านของฟางที่มีหวายขี้เมา ติดการพนันและเฟย์ที่ชอบฟุ้งเฟ้อ ให้ฟางทำงานหาเงินเลี้ยงแ

ม่และน้องตัวเองเพียงลำพัง

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ๊ะ ที่บ้านของฟางเค้ามีอะไรหรอ”โทโมะแปลกใก่อนจะรีบถามปอร์เช่ต่อถึงเรื่องราวของฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อยู่นี่ก็ดีละฟาง ป่ะไปกับแม่”ก่อนที่ปอร์เช่จะตอบอะไรหวายก็เดินเข้ามาแล้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มีอะไรรึเปล่าจ้ะแม่”ฟางเดินมาหาหวายแล้วถามแม่ด้วยความแปลกเพราะปกติแล้ว แม่ของเธอ

แทบจะไม่ย่างเข้ามาในมูลนิธิเลย แล้วนี่มาถึงที่มันต้องมีอะไรสักอย่าง

 

 

 

 

 

 

 

 

“พอดีว่าแม่มีนัดกับลุงเกรียงไกรน่ะ แล้วลุงเค้าอยากจะเจอฟางแม่เลยรีบมารับเรา”หวายรีบโกหก

ถึงญาติห่างๆของตัวเองที่ยู่ทางใต้ที่นานทีจะขึ้นมาหา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หรอคะ งั้นรอฟางแปปนะคะเดี๋ยวก็เสร็จแล้ว”ฟางพูดแล้วหันไปทำกิจกรรมกับพวกโทโมะและ

เด็กๆต่อก่อนที่จะเก็บของแล้วเดินตามหวายตามขึ้นรถแท็กซี่หน้ามูลนิธิออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มีอะไรรึเปล่าคะคุณพ่อ”ฟิญแปลกเมื่อเห็นป๊อปปี้โผล่พรวดพราดออมาจากที่ซ่อนที่พวกเขาตั้งใจ

มาดูผู้หญิงของโทโมะที่นี่

 

 

 

 

 

 

 

 

“พอดีว่าพ่อนึกขึ้นได้น่ะจ้ะว่าพ่อต้องเอาเอกสารไปไว้ที่บริษัท เอาอย่างงี้ เราเข้าไปหาพี่โทโมะ

ก่อนเลยนะ แล้วถ้าพ่อไม่มาภายในครึ่งชั่วโมงหนูก็กลับบ้านไปกับพี่โทโมะเลยนะคะ เดี๋ยวพ่อไป

ทำธุระก่อน”ป๊อปปี้พูดแล้วรีบโกหกก่อนจะรีบขับรถตามแท็กซี่ของหวายและฟางไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมถึงพาฟางขึ้นมาชั้นบนของโรงแรมนี้ล่ะจ้ะแม่”ฟางถามด้วยความสงสัยที่หวายพาเธอขึ้นมา

บนห้องพักของโรงแรม

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ลุงเค้าพักที่นี่แล้วแกขี้เกียจลงไปนี่เลยเรียกให้ขึ้นมาชั้นบนนี้แทน นี่แกจะคิดมากอะไรนักหนา

ห้ะ นี่มันลุงแกเป็นญาติกันแท้ๆนะ”หวายรีบโกหกก่อนะทำทีหงุดหงิดใส่ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางไม่ได้ว่าอะไรนี่จ้ะแม่ อ๊ะถึงห้องแล้ว”ฟางพูดก่อนจะไขคีย์การ์ดเข้าไปในห้องทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ตายล่ะ รอตรงนี้ก่อนนะฟางเดี๋ยวแม่ออกไปคุยโทศัพท์ก่อน”เมื่อเข้ามาในห้องพักสักพักหนึ่ง

หวายก็ทำทีว่ามีโทรศัพท์มือถือโทรเข้ามาแล้วรีบวิ่งออกไปข้างนอกห้องโดยทิ้งฟางไว้เพียงลำพัง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง แม่ขอโทษนะลูก”หวายที่นิ่วหน้าเครียดและรู้สึกผิดปะปนกันเดินลงลิฟท์ไปพลางปาดน้ำตา

โดยไม่ทันได้สังเกตเลยว่าป๊อปปี้ที่กำลังเดินมาจากห้องพักอีกโซนหนึ่งหลังจากที่ชายหนุ่มคลาด

กับหวายและฟางตอนก่อนขึ้นลิฟท์ทำให้เขาต้องเสียเวลาตามหาทั้ง2อยู่นานพอสมควร ชายหนุ่ม

นิ่งอึ้งเมื่อเห็นอดีตคนรักอย่างหวายเดินลงลิฟท์ไป โดยที่เธอไม่ทันมองเห็นเขานับว่าเป็นโชคดีที่

เดินมาถึงหน้าลิฟท์ช้าพอดี

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เธอมาทำอะไรที่นี่น่ะ”ป๊อปปี้นิ่วหน้าด้วยความสงสัยที่เห็นหวายมาทำอะไรที่นี่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 “แหม หนูฟางนี่ยิ่งโตยิ่งสวยจริงๆ”เสี่ยเจ้าของบ่อนเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“นะ นี่ลุงเป็นใครน่ะ แล้วไนล่ะลุงเกรียงไกร”ฟางตกใจรีบถอยกรูดหนีเสี่ยทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะหนีทำไมล่ะจ้ะ มาหาเสี่ยดีกว่านะ เสี่ยจะพาหนูขึ้นสวรรค์”เสี่ยเจ้าของบ่อนกรุ้มกริ่มก่อนจะเดิน

เข้าหา

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะ แม่ แม่อยู่ไหน ช่วยฟางด้วย กรี๊ดดด”ฟางตกใจรีบขว้างปาข้าวของใส่เสี่ยแล้วพยายามหาทางหนี

 

 

 

 

 

 

 

 

“มานี่ ฤทธิ์มากนักนะมึง”เสี่ยแทบโมโหจัดที่ยังเห็นฟางดื้อและพยศก็ง้างมือตบฟางจนหันก่อนที่

จะชกท้อง ทำให้ฟางที่ดิ้นหนีในตอนแรกจุกจนตัวชาก่อนจะสลบไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึๆ แค่นี้ทำเป็นเล่นตัวนะดื้ออยู่ได้ต้องให้ใช้กำลัง”เสี่ยเจ้าของบ่อนยิ้มออกมาอย่างพอใจเมื่อเห็น

ฟางสิ้นฤทธิ์และสลบลงไปแล้วก่อนที่จะปลดกระดุมเสื้อตัวเองออกแล้วถอดกางเกงเหลือแต่บ๊อก

เซอร์เดินขึ้นเตียงมา พลางแกะกระดุมเสื้อของฟางออกแล้วซุกไซร้ไปตามร่างบางที่สลบอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตุบ

 

 

 

 

 

 

 

 

แต่แล้วเสี่ยก็ค่อยๆหลับตาลงแล้วสลบลงข้างๆฟางที่สลบอยู่บนเตียง

 

 

 

 

 

 

 

ผลัวะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้ที่ได้ยินเสียงกรีดร้องของฟางในตอนแรกก็รีบตามพนักงานมาเปิดประตูห้องที่ฟางอยู่ทันที

 

 

 

 

 

 

 

“นี่อย่าบอกนะว่าแม่ของเธอพาเธอมาประเคนให้ไอ้เสี่ยนี่”ป๊อปปี้เพ่งมองสำรวจภายในห้องแล้ว

มองไปที่เสี่ยที่นอนข้างฟางก็จำได้ว่าคือเจ้าหนี้ของหวายที่บ่อนก่อนจะปะติดเรื่องราวทั้งหมดได้

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วนี่มันหลับไปได้ยังไงนะ”ป๊อปปี้มองไปที่เสี่ยเจ้าของบ่อนด้วยความสงสัยว่าหลับไปได้ยังไง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป่านนี้ยานอนหลับคงออกฤทธิ์แล้วยัยฟางคงจะหนีออกมาได้แล้วสินะ”หวายพูดเมื่อนั่งรถแท็กซี่

ลงมาถึงบ้านตัวเองแล้วคิดถึงตอนแรกที่เธอกับเสี่ยเของบ่อนนัดกันเพื่อที่จะส่งฟางไปขัดดอกใช้

หนี้พนันที่เธอก่อให้แทนแต่ด้วยสามัญสำนึกและความผูกพันของคนเป็นแม่และช่วงเวลาที่เธอเคย

อยู่กับพ่อของฟางทำให้เธอคิดแผนการตลบหลังให้กับเสี่ยเจ้าของบ่อนที่หวังจะเคลมลูกสาวของ

เธอทั้งๆที่มีลูกเมียอยู่แล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ยเจ็บนะ/สมน้ำหน้าลงไปจากรถชั้นซะ”ก่อนที่หวายจะเปิดประตูเข้าไปในบ้าน รถของโทโมะก็

จอดลงที่หน้าบ้านของปอร์เช่ที่ยู่ข้างบ้านของหวายก่อนที่ฟิญจะผลักปอร์เช่ลงรถแล้วไม่วายเถียง

กันตามประสาเด็ก

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าว คุณแม่ของฟางสวัสดีครับ แล้วนี่ฟางไปไหนแล้วล่ะครับ”โทโมะเห็นหวายก็รีบทักทายและ

ถามถึงฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“นั่นสิครับน้า พี่ฟางไปไหนแล้วล่ะครับเห็นว่าออกไปกับป้านี่”ปอร์เช่นึกขึ้นได้ก็รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่รู้ มันก็คงจะออกไปรับงานนอกล่ะน่า อย่าถามเซ้าซี้มากความเลย”หวายรีบพูดก่อนจะเดินเข้า

บ้านไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถามแค่นี้ทำไมต้องเอ็ดกันด้วยนะ”ปอร์เช่ถอนหายใจกับนิสัยอารมณ์ร้ายของหวายก็อดนึกสงสาร

ฟางไม่ได้ที่ต้องเจอแม่แบบนั้นแล้วพลางบ่นก่อนจะเดินเข้าไปบ้านไป โดยโทโมะและฟิญก็แยกกัน

กลับบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ เห็นตัวเล็กๆแบบนี้นี่ตัวหนักไม่ใช่เล่นเลยนะ”ป๊อปปี้พูดหลังจากที่อุ้มฟางออกมาจากห้องนั้น

แล้วจัดการเปิดอีกห้องหนึ่งแล้ววางฟางลงกับเตียง พลางเอื้อมมือหมายจะติดกระดุมเสื้อให้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ นะ นี่คุณ คุณจะทำอะไรชั้น”ฟางค่อยๆลืมตาขึ้นแล้วต้องตกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้ก่อนที่จะรีบลุก

ขึ้นแล้วรวบเสื้อที่หลุดลุ่ยของตัวเองเข้าไว้ด้วยกันแล้วมองหน้าป๊อปปี้ด้วยความกลัวยังไม่หาย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นจะทำอะไรเธอ ชั้นก็แค่จะติดกระดุเมสื้อให้เธอเท่านั้นล่ะน่า”ป๊อปปี้ถอนหายใจก่อนจะพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ติดกระดุมเสื้องั้นหรอ ชั้นไม่คิดเลยนะว่าคุณจะเลวสามานย์ชั่วช้าแบบนี้ ท่าทางฐานะคุณก็ดี แต่

กลับมีรสนิยมล่อลวงผู้หญิงเข้าโรงแรมแบบนี้ แย่ที่สุด”ฟางอึ้งก่อนจะรีบว่าป๊อปปี้รัวไม่ปล่อยให้

ป๊อปปี้ได้พูดอะไรให้ฟางเข้าใจเลย

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ทำไงได้ เธอมันเซ็กซี่นี่ ชั้นอดใจไม่ไหวแล้วพอได้สัมผัสไปแล้วก็รู้สึกหอมหวานอยากจะลิ้ม

ลองอะไรที่มันมีรสชาติแปลกใหม่บ้างน่ะสิ”ป๊อปปี้ที่ถูกฟางกล่าวหาก็หน้าตึงก่อนที่จะเออ ออรับ

บทเป็นผู้ที่ทำร้ายและล่อลวงฟาง พลางขยับไปใกล้แล้วเอามือหนาลูบไล้ไปตามหัวไหล่มนจนฟาง

ขนลุกซู่

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

 

ฟางไม่รอช้ารีบตบหน้าป๊อปปี้จนหัน

 

 

 

 

 

 

 

“เลวที่สุดผู้ชายที่ทำร้ายผู้หญิงไม่มีทางสู้แบบนี้คุณมันคือ”ฟางโวยวายรีบว่าป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“หยุดนะ อย่ามาปากดีกับชั้นยัยเด็กบ้า ไม่อย่างงั้นชั้นนี่ล่ะจะจูบเธอให้ปากเธอระบมเหมือนๆกับ

ร่างกายเธอที่ตอนนี้มันก็ยับเยินไม่มีชิ้นดีไปด้วยฝีมือชั้นอีกหรอก”ป๊อปปี้รีบชี้นิ้วห้ามฟางก่อนที่จะ

พูดขู่

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะ อย่า”ฟางตกใจแล้วผลักชายหนุ่มออกากเธอสุดแรงก่อนที่จะรีบวิ่งหนีป๊อปปี้ออกไปจาก

ห้องทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ยัยเด็กบ้า”ป๊อปปี้มองตามร่างบางที่วิ่งหนีเขาไปจากห้องก็อดไม่ได้ที่จะแอบว่าฟางเบาๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ไปช่วยเค้าแท้ๆ แต่ยังไม่วายจะหาเรื่องแกล้งเค้าอีกหนอ พระเอกเรา

 

 

 

ใกล้ละที่นางเอกจะต้องไปอยู่ในกรงทองของพระเอกอดใจรออีกนิดนะ

 

 

 

โทษทีน้าาา ช่วงนี้ยุ่งมากกก จนแทบไม่ค่อยได้แวบมาอัพเลยยย

 

 

มาอัพแล้วจ้าาาา อย่าพึ่งหายไปไหนกันนะๆๆๆๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา